Indonezja, miejsce niezwykłe

Wyprawa do Indonezji rozpoczęła się jeszcze w Polsce, gdy dobierała się grupa złożona z ośmiu członków wyprawy, wszyscy w podobnym wieku, częściowo znający się i nasz przewodnik pan Boguś. To właśnie dzięki niemu ta cała podróż miała sens. Boguś zna biegle 10 języków, w tym Indonezyjski, z resztą w kilku rożnych narzeczach. Zna doskonale tutejsze realia, prowadził już podobne grupy kilkukrotnie, co przekonało nas do takiej wyprawy. Podróż ta była całkowicie prywatna, nie kierowana przez jakiekolwiek biuro turystyczne. I to było jej wielką zaletą. Z Warszawy do Frankfurtu, dalej już liniami Emiratów, a są to jedne z najlepszych linii na świecie, do Dubaju i Singapuru, gdzie zatrzymaliśmy się na dwa dni w hotelu.



Boeingi 777 to najnowszej klasy samoloty, w jednym rzędzie może być nawet 10 foteli. Personel genialny, na drobne skinięcie przynoszą podwójnego skocza, wiedza jak umilać podróż.

Sam Singapur to bajeczne miejsce. To atmosfera Orientu w połączeniu ze wszystkimi udogodnieniami nowoczesnego świata. W mieście tym mieszają się ze sobą najróżniejsze kultury świata. Dwie trzecie mieszkańców Singapuru to ludność pochodzenia chińskiego, która jednak od dawna już używa w odniesieniu do siebie nazwy Singapurczycy. Jedną szóstą stanowią Malajowie, potem Indonezyjczycy, Europejczyków raczej mało. Tu dzielnica Mała India, genialna w swoim wymiarze.



Pełna małych świątyń, ulicznego zgiełku, kolorowych straganów, gdzie można kupić najrozmaitsze towary z całego świata, głównie podróby.



Zakupy można zrobić w luksusowych sklepach z antykami lub na nocnych targach. Do najbardziej popularnych nabytków należą zegarki szwajcarskie lub japońskie, dywany z Persji, jedwab z Tajlandii lub Indii, porcelana i jedwab z Chin, francuskie kosmetyki, japoński i niemiecki sprzęt elektroniczny.

Miasto usytuowane w odległości zaledwie 136 km od równika, kraj znajduje się na skraju dwóch systemów wiatrów. W okresie od grudnia do marca z północnego wschodu wieją tutaj wiatry pasatowe, zaś od czerwca do września, z południowego zachodu; monsuny, przynoszące opady. Podobnie w czasie naszego pobytu momentami nieźle lalo, szczęściem głównie w nocy. Opady deszczu są tutaj gwałtowne, ale krótkie. W dzień przy olbrzymiej wilgotności zanotowaliśmy temperaturę 32 stopni.

Po zwiedzeniu piechotką orientalnych przedmieści, zbliżyliśmy sie do legendarnego City. Tu właśnie rozkładali zapory drogowe, płoty i oświetlenie na nocny wyścig formuły F1 z udziałem naszego Kubicy.



Cdn.
Pozdrawiam, Grzegorz

Panie Grzegorzu czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy!
Tym bardziej, że w przyszłym roku jedna z indonezyjskich wysp jest moim celem.
Pozdrawiam!

coś pieknego pozdrawiam Adam i czekam na c.d

A ja siadam, czytam i oglądam, bo raczej mnie tam nigdy nie będzie.

Bez dwóch zdań - szykuje się kolejna wielka relacja z podróży.Znając styl pisania Grzesia będzie co poczytać ,a i zapewne co pooglądać, nie mówiąc już o zapachach,które niewątpliwie też stąd popłyną.
Przeczytałem i czekam na wiecej

Dosiadam się do grona czytaczy.

Janusz Bajcer napisał(a):A ja siadam, czytam i oglądam, bo raczej mnie tam nigdy nie będzie.

Dopisuję się pod tym stwierdzeniem i ... czekam z Wami na c.d.
(zwłaszcza, że temat ciekawy, i jego autor na pewno ma o czym pisać )

wojan napisał(a):Bez dwóch zdań - szykuje się kolejna wielka relacja z podróży.Znając styl pisania Grzesia będzie co poczytać ,a i zapewne co pooglądać, nie mówiąc już o zapachach,które niewątpliwie też stąd popłyną.
Przeczytałem i czekam na wiecej

A ja się podpisuję pod tym zdaniem wszystkimi czterema kończynami i też siadam grzecznie w ławeczce czytaczy

Pozdrav

P.S. Tylko cholewcia będę musiał być zdrowo najedzony

Zaczyna się niezwykła relacja i piękne zdjęcia,czekam na dalszy ciąg.

Janusz Bajcer napisał(a):A ja siadam, czytam i oglądam, bo raczej mnie tam nigdy nie będzie.

Mnie również tam nie będzie ( poza zasięgiem zainteresowań) ale poczytać "mądrych rzeczy" ...... to sama przyjemność.

woka napisał(a): ( poza zasięgiem zainteresowań)

Nie mów chop...

Grzegorz prócz wrażeń, miłych wspomnień, pięknych zdjęć pewnie przywiózł wiele tamtejszych przepisów kulinarnych

Czekam na c.d.

Grzegorzu, już jest bajecznie , a zapewne za chwilkę będzie jeszcze bardziej .
Do tej pory takie klimaty poznawałam tylko z Travel Channel, Voyage czy Podróżami - ale tam pokazują to ludzie zupełnie obcy! Piórem i obiektywem kolegi z forum - to zdecydowanie lepiej, prawie jakbym tam sama była : .

Ja również czekam na dalszy ciąg relacji Miła odskocznia od pracy

Grzegorz Ćwik napisał(a):Podróż ta była całkowicie prywatna, nie kierowana przez jakiekolwiek biuro turystyczne. I to było jej wielką zaletą.

takie wyprawy, jak dla mnie są the best - rejon świata intrygujący, zatem jak Reszta Forumowiczów czekam na c.d. .... i zazdroszcze takiej wyprawy