Indonezja, miejsce niezwykłe

Rewelacja zasiadam do czytelni i pozdrawiam;)

Obiecałem fotki niesamowitych plaż Na wyspie Sumba, gdzieś tam na końcu świata, w połowie drogi z Bali na wyspę Komodo, czyli na końcu świata.
Tam gdzie najpierw odgania się kozy, a potem dopiero może lądować samolot.
Jest tu kilka ośrodków, gdzie przylatują Amerykanie i Australijczycy, ale to w innej części wyspy. Tutaj jesteś sam na sam z przyrodą i przygodą, cała plaża jest wyłącznie dla ciebie, żadnej klaustrofobii, po horyzont wszystko twoje, a woda...



Palmy też niczego sobie, w zasadzie to jedna wielka bajka, coś co może się zdarzyć tylko we wspaniałym śnie, rzadziej na jawie...



Nie jest to jakaś bogata kraina. Łódki tubylców świadczą o tym. Ale z drugiej strony to bardzo charakterystyczna konstrukcja, z bocznym pływakiem, ot taka typowa Indonezyjska łódka, do przybrzeżnego pływania i połowu ryb...



No i na koniec łamiąca fotka. Biały piasek, krystaliczna woda, szaleństwo tropiku gdzieś na końcu świata. Czy macie jakieś inne pragnienia ??????



Pozdrawiam, Grzegorz,

Pewnie, żeby było bliżej

Cudowne miejsca Fajnie, że byłeś, zwiedziłeś i tak pięknie nam je przybliżyłeś.

Grzegorz Ćwik napisał(a): Czy macie jakieś inne pragnienia ??????

Coś by się wymyśliło...garçon

No cóż, Indonezja to pasmo nie kończących się wysp. Dobijamy do jednej z najbardziej znanych i cenionych. Celebes, czyli Sulawesi, jak nazywana jest oficjalnie w Indonezji. Jej centralne położenie wśród pozostałych wysp archipelagu indonezyjskiego, charakterystyczny kształt, przypominający skorpiona.
Celebes nadal jest jednym z czołowych na świecie producentów goździków, gałki muszkatołowej, orzecha kokosowego i kopry, kakao, wanilii oraz kawy. To kraina zieloności, trochę duszna i wilgotna.



Ale nie plantacje przypraw tropikalnych czynią Sulawesi tak interesującym celem podróży. Przede wszystkim Sulawesi posiada unikatową w skali światowej faunę i florę tropikalną. Występują tutaj endemiczne gatunki zwierząt i roślin, nieznane w innych częściach tropików, a nawet na sąsiednich wyspach archipelagu indonezyjskiego. Ale najbardziej rozpowszechnionym jest bawół Anoa...



Tradycyjne domy Torajów - "tongkonan" - to duże, podłużne budowle, wzniesione na palach, zakończone charakterystycznym, wznoszącym się na obu końcach ku niebu dachem. Dach wykonany jest z wielu warstw bambusa i liści palmy atap.



To właśnie w Tana Toraja istnieje niespotykana na terenie całego archipelagu malajskiego kultura śmierci. Śmierć, czyli w wierzeniach "aluk to' dolo" połączenie się z duchami przodków, jest najważniejszym wydarzeniem w rodzinie. Stąd też tak wielką wagę przykłada się do uroczystości pogrzebowych. Nawet po krainie Torajów krąży powiedzenie, że "dopiero po śmierci żyje się naprawdę dostatnio". Wynikać to może z faktu, że koszty pogrzebów powodują często zadłużenie całej rodziny na wiele lat. Oficjalne uroczystości odkłada się do momentu uzbierania odpowiednich środków. Oto cmentarz wykuty w skale, kukły przypominające zmarłych, którzy pochowani sa w widocznych w skale zamkniętych kryptach...



Strasznie tu duszno, tropikalna dżungla sprawia oszałamiające wrażenie. Bardzo duża wilgotność i wysoka temperatura, człowiek jest już koszmarnie spocony po paru minutach a gęste zarośla utrudniają szybkie poruszanie się. Dominuje gra cykad, które zagłuszają praktycznie każdy inny odgłos lasu...

Ot taki suplement, trochę wspomnień, pozdrawiam, Grzegorz.

Gdzieś tam obiecałem pokazać jedne z najpiękniejszych plaż na świecie. Oto one. Dalej Indonezja. Miejsce- Moluki, to zespól wysp pomiędzy Celebes a światem łowców głów, czyli Papua/ Nowa Gwinea.
Ngur Bloat niedaleko wsi Ngilngof, wyspa Kei Kecil, MOLUKI.



Moluki są zamieszkane głównie przez Indonezyjczyków i Papuasów, to dalej tzw. wyspy korzenne, zupełny tropik, w nocy zbyt gorąco, by można myśleć o dobrym spaniu, ale woda, woda to po prostu szok...



Jej bezkres i pustka wokół robią coś niesamowitego z poczuciem czasu, miejsca, z myśleniem o życiu w ogóle...

Biały piasek, to coś zupełnie innego, drobiny, pył koralowców, pyl piaskowy. To wcale nie parzy, można normalnie postawić stopę, bez klapka...


I na koniec obrazek w cyklu szał tropików, coś co może się wiecznie śnić, ja niestety prawie snów nie mam, ale takie obrazki pozostają.



Pozdrawiam i życzę dobrych wakacji, Grzegorz.

Witaj Grzegorz Ćwik

Relacja wyjątkowa w klimacie egzotycznych miejsc, w oprawie kulinarnej i bogata w elementy religii.
Super przygoda.
Gratulacje za poznawanie tak odległych zakątków.

Mogłem zacytować tylko Twój tytuł i byłaby to też moja końcowa opinia.
"Indonezja, miejsce niezwykłe".

Ubolewam, że nie wszystkie zdjęcia są dostępne, a widzę czasem tylko tekst "Obrazek", gdybym trafił wcześniej prawdopodobnie poznałbym dania, a tak muszę objeść się samym smakiem czytania menu.

Pozdrawiam.

Myślę, że ta wyprawa zajęła zbyt dużo miejsca w obrazkach i administrator forum wywalił specjalnie dużą ilość fotek, a głównie tych z żarciem. Tak to już jest. Jeżeli jest taka potrzeba ponownie mogę wkleić coś jeszcze tutaj w rodzaju suplementu pod tytułem kulinarne specjały Indonezji, lub coś w tym stylu?????? Miło powspominać, szczególnie wtedy, gdy planujemy z Bogusiem kolejną wyprawę gdzieś tam... ale już nie tam...

Pozdrawiam, Grzegorz.