Indie północne.Z serii wielkie cywilizacje.

...

Every beggar is Christ
pzdr
k

zawodowiec napisał(a):Every beggar is Christ
pzdr
k

Odniosę się do tego co napisałeś, że każdy żebrak jest Chrystusem. Myślę ,że w Indiach się to nie sprawdza . Sadhu , którzy żyją z medytacji i datków ,są bardzo mili i serdeczni w niektórych miejscach muszą się dzielić datkami z tymi co podprowadzili turystę do niego. Dzieci żebracy ,które powinny być w szkole stadami atakują turystę o datek. Danie datku jednemu żebrakowi powoduje ,że niewiadomo skąd pojawia się kilku żebraków ,którzy idą za Tobą jak cień lub zachodzą Ci drogę. Żebrające matki z dziećmi na rękach robią wszystko by dziecko cały czas płakało. Nawet jak masz cierpliwość i chcesz pomóc to po jakimś czasie starasz się unikać dawać cokolwiek .
Masz też inne wyjście .Rozdać wszystko co masz .Pomalować twarz i stać się sadhu.
W Delhi skończyło się żebractwo jak władze Delhi zaczęły karać dających datki . Oczywiście biednych ludzi w Indiach jest miliony ,ale nie rozwiąże się ich problemów dając Im jałmużnę .To ich przywódcy polityczni ,duchowi powinni brać mniej dla siebie i dzielić się z Nimi dochodami lub zaproponować coś co wyrwało by Ich z tego bezsensownego trwania z wyciągniętą ręką

Wiem, to był taki skrót myślowy w nawiązaniu do Śiwy. Dziś prawdziwych żebraków już nie ma.
W ciekawe miejsca Cię nosi.

Jazda bez trzymanki.
Podróżowanie drogami Indii to uczestniczenie w jakimś totalnym chaosie drogowym.
Obowiązuje jazda siłowa. Klakson i nieoglądanie się na nikogo. Skrzyżowanie przypomina walkę siłaczy , którzy ze wszystkich kierunków napierają na siebie i silniejszy przepycha po milimetrze słabszego. Samochody jadą na siebie na czołówkę i ustępuje ten , który ma słabsze nerwy. Zagęszczenie pojazdów na głównych drogach jest tak duże ,że z dwupasmówki robi się sześciopasmówka .Pobocza są w stałym użytku. Czasami niewiadomo czemu asfalt jest położony tylko w szerokości na jeden pojazd albo zamiast asfaltu są głębokie koleiny w ziemi. Kiedy jedzie się tymi głównymi drogami patrząc co się dzieje na drodze i na zabudowania biedaków po bokach drogi, które zbudowane są z dykty i blachy falistej i słomy i patyków i szmat
ma się wrażenie ,że to jakiś film. Kilkaset kilometrów lepianek , brudnych ludzi i pojazdów wyjętych jakby z filmu Mad Max.


Te małe okienka w autokarze u góry , to okienka miejsc sypialnych.

Bramka. Pojazdy , które przejeżdżają tą drogą zarobkowo czyli ciężarówki , autokary płacą opłatę drogową.

Około 200 kilometrów pokonuje się około 7 godzin, około 350 kilometrów około 14 godzin. Średnia około 30 kilometrów na godzinę.
skrzyżowanie w mieście przy małym natężeniu ruchu


Motocykl wieloosobowy.Mieści do 6 osób.



Tuk tuki.Zabierają do 7 osób.

Tadż Mahal czyli wszystko nie tak oprócz jednego.
Jest piękny .Kiedy jest się tu o świcie , kiedy wstają mgły wyłania się majestatycznie wzbudzając zachwyt swoją harmonią i lekkością , która jakby pozwalała mu się unosić nad ziemią . Kiedy zbliżamy się do niego wpatrując się w detale widzimy tą doskonałość , która miała zachwycić w zamyśle pomysłodawcy cesarza Szahdżahana samego Allaha by ten pozwolił jego zmarłej przy porodzie trzynastego dziecka żonie Mumtaz pójść do raju. W islamie kobiety do raju nie idą, więc tak sobie to umyślił cesarz Szahdżahan.














Gdy budowano Tadż Mahal burzono hinduskie świątynie, w tym wielkie świątynie w Waranasi , zakazano wznosić nowe a tych ,których nie zburzono zakazano remontować.
Kopuła na Tadż Mahalu ma kształt tureckiego hełmu z armii Babura , który podbił Indie.
Budowało Tadż Mahal dwadzieścia tysięcy ludzi przez dwadzieścia lat.W tym okresie w Indiach panował głód , który pochłonął setki tysięcy istnień ludzkich.

Tadż Mahal.Symbol miłości? Symbol Indii?

Burza piaskowa? Nie to częściowo asfalt zwinęli . Dojeżdżamy w okolice Orchy. Zaczynają się TE Indie.



Smakowita kolacja czeka na głodnych gości.
Polubiłem indyjskie naany z czosnkiem lub z cebulą ..dobrze wypieczone. Możne je zjadać jako przystawkę , dodatek do zupy albo drugiego dania. Albo jako same naany. Mogą być z warzywami . Można na nie zrobić jajko sadzone. Proste i smaczne jedzenie. Oprócz tego pierożki z różnym nadzieniem - samosy.Nadzienie może być warzywne lub kurczakowe.Do tego ostry sos.

Seks zaklęty w kamieniu.

Czy mały człowiek może wygrać ze swoją wielką żądzą?
KADŻURAHO.Zmierzymy się z legendą .
Kiedyś było tu około 80 światyń ,ale przetrwało tylko około 20. Przetrwało cudem bo zapomniano o nich i zarosła je dżungla. Gdyby Wielcy Mogołowie wiedzieli o nich nie zostałby tu kamień na kamieniu. I tak na wszelkich posągach w Indiach pod ich panowaniem , rzeżbach , reliefach niszczono twarze kobiece ,a tu nie tylko twarz kobieta pokazuje.
Swiątynie w Kadżuraho to arcydzieła sztuki rzeżbiarskiej , kamieniarskiej.
Świątynie mają w sobie głębsze przesłanie niż pokazanie ludzi uprawiających seks czy pokazywać jakieś pozycje seksualne.










Uploaded with ImageShack.us

Orcha powiew Indii.

Dobrze, zwabiłeś mnie, ale można było grzeczniej (to tak na przyszłość)
Indie... kraj kontrastów, przerażająca bieda miesza się z bogactwem... Kiedyś z pewnością.

Meksyk mógłbyś dokończyć.

mahadarbi napisał(a):Meksyk mógłbyś dokończyć.

Wracam tam , więć skończę po powrocie.Myślę ,że teraz będzie i Coba, o której marzyłem i pływanie w cenocie.Tak na koniec lutego się umówmy.

Nie za dobrze Ci, krezusie?!

Szkoda, że nie ma opcji: nie lubię

mahadarbi napisał(a):Nie za dobrze Ci, krezusie?!

Podróżowanie opiera się na marzeniach. Wielu ludzi , ktorych stać na takie podróżowanie nie jeżdzi nigdzie. Wielu ludzi , których nie stać na takie podróżowanie , podróżuje. Kwestia marzeń i chęci ich spełnienia.

No nie pewnie, na koniec świata można za pół darmo, ale jednak nie bądźmy hardcorami. Wiemy, że to nie tak do końca prawda

mahadarbi napisał(a):No nie pewnie, na koniec świata można za pół darmo, ale jednak nie bądźmy hardcorami. Wiemy, że to nie tak do końca prawda

Oczywiście ,że nie do końca. Jeśli w Indiach średnia do wyżycia 50 rupii na dzień ,a kupuję 1 piwo w hotelu do kolacji za 300 rupii to koniec świata.