Indie grudzień 2023.

napisał(a) **margaret-ka** » 16.02.2024 21:43

Ciekawsza była część sakralna.
Meczet Jama Masjid (Wielki Meczet) jest naprawdę ogromny.
Na szczególną uwagę zasługuje zbudowany z białego marmuru grobowiec Salima Christi. W centralnym punkcie ciasnego wnętrza znajduje się drewniany baldachim osłaniający sarkofag. Wierni kupowali kolorowe szmatki i suszone kwiaty, na kracie okna zawiązywali kolorowe nitki „na szczęście”.

napisał(a) **margaret-ka** » 16.02.2024 21:51

Nie mniejsze wrażenie robi 40-metrowa majestatyczna Brama Wolności, Buland Darwaza, prowadząca do sali modlitewnej. Po dywanikach nie można chodzić, nawet boso.

Na nocleg dojechaliśmy do Hotel The Agra Grande.

napisał(a) **margaret-ka** » 16.02.2024 22:08

20 grudnia, środa.

Dzisiaj dzień wyjątkowy, zobaczymy atrakcję najbardziej przez wszystkich oczekiwaną. Klejnot w koronie Indii, Taj Mahal, zwany też indyjską świątynią miłości, to po prostu ogromny grobowiec. Został wzniesiony przez Szahdżahana z dynastii Wielkich Mogołów, jako swoisty hołd na pamiątkę przedwcześnie zmarłej, ukochanej żony Mumtaz Mahal.

Jego budowa rozpoczęła się w 1632 roku i trwała 22 lata. Symbolem długiego okresu budowy są 22 kopułki znajdujące się nad bramą wejściową – imponujących rozmiarów Bramą Saraceńską, wzniesioną z czerwonego piaskowca. Do mauzoleum prowadzą drogi bogato wybrukowane marmurem. Wzdłuż nich rozpościera się ogród, podzielony na cztery równe części. Przy budowie Taj Mahal pracowało 20 tysięcy robotników sprowadzonych z terenu całej Azji. Szerokość i wysokość budowli wynosi 60 metrów. Bryła została zaprojektowany w taki sposób, aby wyglądać identycznie z każdej strony. Uwagę przykuwa kopuła w kształcie cebuli, cztery kopuły boczne oraz cztery minarety, które nadają całości harmonii typowej dla architektury islamu. Przed pałacem, w centrum drogi prowadzącej do pałacu znajduje się zbiornik wodny, a w tafli jego odbija się sylwetka świątyni.

napisał(a) **margaret-ka** » 16.02.2024 22:21

Całość wykonano z jasnego marmuru. Ażurowe wykończenie okien dodaje budowli wizualnej lekkości i charakterystycznego stylu. Arabeskowe dekoracje wysadzane są kamieniami półszlachetnymi, takimi jak jadeity, kryształy, agaty czy lapis lazuli. Sprowadzano je z różnych części świata – z Rosji, Chin, Arabii i Cejlonu. Inkrustowane kamieniami ornamenty przedstawiają w większości irysy, zaś łuki budowli są gęsto pokryte mozaikami i wersetami z Koranu.

Do mauzoleum dobudowano dwa pawilony – wschodni, w którym jest sala zebrań i zachodni , który zajmuje meczet. Część centralna jest miejscem spoczynku Mumtaz Mahal i Szahdżahana. Sarkofagi ogrodzone są ażurowym płotem. Wewnątrz nie wolno robić zdjęć.
Foto sarkofagów pochodzi ze strony biura.

W ramach biletu dostaliśmy butelkę wody i ochraniacze na obuwie. Od parkingu do bramy wejściowej mieliśmy podwózkę. Na bramkach odbywa się szczegółowa kontrola, jak na lotnisku. Można wejść tylko z małą saszetką na dokumenty. Podobne obostrzenia były jeszcze w kilku innych ważnych miejscach.

napisał(a) **margaret-ka** » 16.02.2024 22:57

Godzina przerwy w zwiedzaniu na sklep z wyrobami z marmuru. Kupować wolno, fotografować nie. Może gdybym mieszkała w pałacu coś by mi pasowało

Ale na podłodze mieli czarne płytki marmurowe dokładnie takie jakie kilkanaście lat temu kupiliśmy w Castoramie na swój kominek

Fort budowano od XVI do pierwszej połowy XVII wieku. Dzieło rozpoczął cesarz Akbar w 1565 roku, a kontynuowali jego następcy.
To właśnie stąd spoglądał tęsknym wzrokiem w kierunku mauzoleum Taj Mahal za zakolem rzeki Jamuny jego budowniczy, cesarz Shahjahan. Ostatnie lata życia cesarz spędził w "areszcie domowym". Uwięził go jego własny syn Aurangzeb, który usunął ojca z tronu i przejął władzę.
Na terenie fortu znajdowało się niegdyś ponad 500 budynków, z których najstarsze zbudowane były z piaskowca, a najmłodsze z marmuru. Do zwiedzania udostępniono niewielką część. Reszta jest wciąż w rękach armii.

napisał(a) **margaret-ka** » 16.02.2024 23:09

napisał(a) **margaret-ka** » 16.02.2024 23:26

Panowie z noszami w drodze do miejskiego krematorium.

Pralnia nad Jamuną.

Ostatnim odwiedzonym tego dnia miejscem w Agrze był kompleks Itmad-Ud-Daulah, popularnie zwane Baby Taj, czyli małe Taj Mahal.
Piękna budowla, z misternymi zdobieniami i koronką z marmuru.
W kolejnych pomieszczeniach stoją cenotafy władców i ich rodzin.

napisał(a) **margaret-ka** » 16.02.2024 23:34

Po zwiedzaniu poszliśmy zrobić sobie owocowe zakupy na lokalnym targowisku.
Fakultetem proponowanym przez biuro na dzisiejszy wieczór było wyjście do teatru. Nie znalazł się ani jeden chętny.

napisał(a) **margaret-ka** » 17.02.2024 18:32

21 grudnia, czwartek.

Opuszczamy Agrę i kierujemy się na południe.
Mapka ze strony biura.

Mimo dużej ilości czasu spędzanego w autobusie, droga wcale nie jest nudna. Świat za oknem może się podobać lub nie, ale jest co oglądać.
Przystanek na toaletę spowodował, że miejscowi młodzieńcy podnieśli się ze swoich miejsc i przyszli popatrzeć jak sikamy. Nic nie chcieli, nie odzywali się. Po prostu stali i patrzyli.

napisał(a) **margaret-ka** » 17.02.2024 18:45

Dotarliśmy do Gwalioru, miasta w którym obejrzymy jedną z najbardziej imponujących fortyfikacji północnych Indii, wyróżniającą się nie tylko swym ogromem, ale i osobliwą dekoracją. Ta położona na 100-metrowym skalistym wzgórzu forteca kryje w swoich murach liczne świątynie i pałace, z których najważniejszy to zbudowany na przełomie XIV i XV wieku pałac Man Singha.

Zewnętrzne mury fortecy pokryte są niebieską glazurą ozdobioną żółtymi rysunkami. Najbardziej rzucają się w oczy kaczki, które były tu symbolem szczęścia.
Za czasów Akbara w budynku mieściło się więzienie państwowe.

U podnóża góry, przed wjazdem do fortu widzieliśmy wykute w skale świątynie dżinijskie.

Transport na górę odbywał się małymi busikami.

napisał(a) **margaret-ka** » 17.02.2024 18:55

napisał(a) **margaret-ka** » 17.02.2024 19:09

W budynkach nie było okien, zawieszano tkaniny.

napisał(a) **margaret-ka** » 17.02.2024 19:15

Wracamy do miasta.

napisał(a) **margaret-ka** » 17.02.2024 19:24

Zjedzenie obiadu zaproponowano nam w restauracji specjalizującej się w podawaniu thali, tu wegetariańskiego. Thali to podane na dużym metalowym talerzu różne rodzaje pieczywa i ryżu otoczone wianuszkiem miseczek z różnymi dodatkami. Tym razem były to dobrze wydane pieniądze. Dania były smaczne, chociaż część bardzo ostra, dla mnie tylko do liźnięcia. Kelnerzy urządzili nam show zaczynający się od mycia rąk, przez picie mleka z masłem przed, do żucia liści betelu po posiłku.
Betel był ładnie zapakowany w rożki wypełnione słodkim owocowo-ziołowym nadzieniem. Ale nie zostanę jego fanką. Smakował tak samo paskudnie jak liście koki w Peru.

napisał(a) **margaret-ka** » 17.02.2024 19:41

Po tej przerwie pojechaliśmy do Jai Vilas Mahal, czyli do pałacu cesarskiego. Został zbudowany w 1874 roku przez maharadżę Jayajirao Scindię. Muzeum jest własnością prywatną i zostało otwarte dla publiczności w 1964 roku, jedno skrzydło pałacu jest nadal rezydencją rodziny Scindia.

Budynek jest niepodobny do budowli, które do tej pory zwiedzaliśmy i wygląda jak pałace europejskie. Łączy trzy style architektoniczne: toskański, włosko-dorycki i koryncki.

Z ciekawostek, które zapamiętałam. Dywan z portretami rodziny władcy tkano 12 lat. Żeby sprawdzić wytrzymałość stropu i możliwość zainstalowania żyrandoli zawieszono u sufitu najpierw osiem słoni. Brendy i cygara podawane po posiłku, po stole w jadalni, który nie ma końca, rozwoziła srebrna kolejka.

Imponujący jest też ogród wokół pałacu, ale tego spaceru nie było w planie.

Do pałacu mogliśmy wejść tylko z telefonem w ręku. Wszystkie torby, dokumenty i pieniądze musieliśmy zostawić w skrytkach przy wejściu.