Igrane wzdłuż i wszerz

Witam. To moja pierwsza relacja i zarazem pierwszy post na tym wyjątkowym forum. Forum które od kilku lat jest dla mnie kopalnią wiedzy ale przede wszystkim odskocznią od codzienności. Oknem, które otwieram gdy tylko zmęczy mnie jesienno-zimowa aura. To okno wygląda dokładnie tak.



Długo zastanawiałem się czy jest sens zamieszczać zdjęcia gdy fotograf ze mnie żaden a wszyscy byli już wszędzie i widzieli wszystko. Jednak to jak postrzegamy te same miejsca i wydarzenia, jest indywidualną cechą każdego z nas, dzięki temu oglądanie n-tej pozornie podobnej relacji sprawia mi za każdym razem przyjemność. A skoro ja to tak odbieram, to może i moja relacja poprawi komuś nastrój albo zainspiruje do odwiedzenia tych miejsc. A na pewno pozwoli mi jeszcze raz zanurzyć się w chorwackim słońcu. Szczególnie o tej porze roku.
Pierwszy raz w Chorwacji byłem jakieś 10 lat temu. Była to spontaniczna wyprawa w ciemno, bez konkretnych planów, prawie bez pieniędzy. Nie było autostrad, nie było klimy w samochodzie . Za to miałem dwadzieścia parę lat i to, że pot ścieka mi po nogach do butów a załadowany punciak dzwoni zaworami na każdym dłuższym podjeździe zupełnie mi nie przeszkadzało. Z rozpędu dojechaliśmy do Dubrovnika i zaczęliśmy eksplorację wybrzeża. Mieszkając po kilka dni na różnych polach namiotowych, żywiąc się bułkami z pomidorem, dotarliśmy przez Omis, Split, Trogir, Primosten do Biogradu. Tam za ostatnie kuny kupiliśmy jednodniową wycieczkę na Kornaty. Tam pierwszy raz widziałem delfiny i pływałem w towarzystwie ośmiornicy. Tak zaczęła się moja fascynacja Chorwacją. Od tamtego czasu spędzałem wakacje różnych miejscach ale wybrzeże Chorwacji ma nr 1 na mojej liście. I chyba tak już zostanie.

Wyjazd do Igrane miał miejsce we wrześniu 2010 roku. Dla mnie to był powrót po latach, dla mojej rodziny pierwsza wizyta w tym kraju. Igrane wybrałem z jednej prostej przyczyny. A właściwie dwóch. Po pierwsze jako miłośnik zadupi, obcujący z zadupiem na co dzień chciałem mieć spokój i ciszę. Po drugie miałem w pamięci obrazy górskich zboczy obmywanych przez lazurową wodę Adriatyku i malowniczych miasteczek wciśniętych w skaliste wybrzeże.

A wszystko zaczęło się od tego widoku.



Igrane za zakrętem



Zamieszkaliśmy w uroczym, otoczonym zielenią kamiennym domku, z widokiem na zatoczkę i wyspę Hvar.

[/img]





cdn...

dawaj dalej

Bardzo fajnie czyta się to, co napisałeś. Z zazdrością przeczytałam o podróży sprzed lat... to musiało być coś niesamowitego, Chorwacja 10 lat temu też pewnie była inna... szkoda, że wcześniej jej nie odkryłam.

dawaj, też chętnie poczytam

Czekam na cd
Będziemy w lipcu bardzo blisko Igrane

no to jedziesz

Super się zaczęło, prosimy o ciąg dalszy.

Początek super.
Dawaj dalej....

zapisuję się na listę

Też chętnie poczytam

Pewnie na imprezę sylwestrową już się wybrał i na ciąg dalszy trochę poczekamy

Jako że wysiadujemy drugiego synka, który kończy dziś 3 tygodnie to Sylwester nam nie straszny i mogę jechać dalej. Uzupełnię tylko płyny rozweselające.

Tutaj zdjęcie załogi, stan osobowy na wrzesień'10.



Igrane. Urokliwa mieścinka, w której wszystkie uliczki poza tą w porcie są mniej lub bardziej spadziste. Dzięki temu zejście centrum goroda jest wspomagane przez grawitację co jest wygodne przy posiadaniu dziecka w wózku Gorzej z powrotem, człowiek wypoci całe Karlovacko i trzeba wracać. Im wyżej wejdziemy, tym lepsze widoki.

Dachy Igrane, w tle Hvar i Peljesac a nie Korcula



A z drugiej strony zatoczki i Brac na horyzoncie.

Witam sąsiada.
Stary, kamienny, chorwacki dom, dom z duszą, piękny.

Czas płynie tu leniwie, nikt się nie spieszy. A po drodze na plażę można buchnąć winogronko, jak tata nie patrzy.



Do plażowania wybraliśmy małą, osłoniętą zatoczkę na prawo od portu, w zasadzie to już koniec Igrane.

Tak wygląda przejście z plaży do miasta.



A tak sama plaża z łagodnym zejściem do wody i charakterystycznym kamolem. W sezonie pewnie jest tu ciężko o miejsce.



Ale najciekawsze są korzenie drzew, które robią co mogą żeby wczepić się w skalisty grunt.



W połowie września woda miała jakieś 20 stopni, co jak się okazało, było zbyt małą temperaturą dla mojej żony. Natomiast nam, twardzielom, w zupełności wystarczyło do szczęścia. Tutaj akurat uzbrajam pistolet na wodę, niezbędne wyposażenie każdego plażowicza.



Żeby jednak nie było tak sielankowo, to musicie wiedzieć, że na plaży wytrzymuję jakieś 15 minut. Potem szukam sobie jakiegoś zajęcia, pół biedy gdy pod ręką jest dobra książka. Albo chociaż przewodnik po Chorwacji. Zatem już następnego dnia byliśmy w drodze do Trogiru i Primostenu, musiałem odwiedzić starych znajomych.
Ale o tym w następnym odcinku.

Życzę wszystkim odwiedzającym i pozostałym forumowiczom, szampańskiej zabawy i spełnienia wakacyjnych marzeń w nadchodzącym roku !