Ich wysokości - monsunowe księżniczki ;) - Indie 2009

Birmingham , fakt faaajne miasto , zyskuje przy bliższym poznaniu ale przecież nie jest celem Waszego wyjazdu , więc czekam niecierpliwie na dalszy ciag

No to można powiedzieć, że się zaczyna

Jakoś Marsylko pójdzie może dalej

Piotrze - przyznaję, że B. na pewno zyskuje przy bliższym poznaniu. I to nie tylko o zabytkach mówię. Na mnie wrażenie zrobił przejazd przez dzielnicę muzułmańsko hinduską . Wiem, że takie są w wielu miejscach, no ale pierwszy raz w Europie się czułam jak w jakim kraju mocno arabskim i Indiach w jednym. No i tam można kupić gotowe sari!!! w Indiach szyją na miarę, ale o tem potem

Wojan - to jest zdjęcie na którym wyglądam najtragiczniej w swoim długim życiu!!! Wprost upiornie!!! Nie cierpię go!!! Ale co zrobić. Tak człowiek wygląda

Januszu B, Morski - no teraz się z tych kręgów śmiejemy, ale śmieszne nie jest. Ale czasem mi sie wydaje, że Wiola faktycznie jakoś tak urosła (w moich oczach)

Januszu W. - Jezusicku, z tym sprzętem to skaranie boskie Ale przydało się wszystko z wyjątkiem paliwa turystycznego w żelu, bo nie działało tak jak byśmy chciały I to raczej nie tylko kwestia wysokości chyba

Coś do późnej nocy może napiszemy jeszcze.

Wiecie, strasznie mnie boli to, że już trzeba pracować, a tu tyle relacji do czytania i moja do pisania. Chyba pójdę na emeryturę.

Przedwczoraj byłem na grobie Kingi (świat jest mały...)

shtriga napisał(a):Wojan - to jest zdjęcie na którym wyglądam najtragiczniej w swoim długim życiu!!! Wprost upiornie!!! Nie cierpię go!!! Ale co zrobić. Tak człowiek wygląda

Ula - mnie się podobasz, ale w myśl zasady " mówisz masz " - juz go nie ma ...

Dzieciaki odprawione z Dziadkiem na plac zabaw, odkurzacz już schowany, obiad sam się gotuje , a ja z kawką na cro.pli
A wisienką na torcie była Twoja relacja!

poproszę o jeszcze... tych wisienek

DZIĘKI MRUCZKU!!! Zanim wszyscy Czytelnicy by pouciekali patrząc na tę jędzę

Tymonko - Ty straszna matko Wymienimy się szybkimi przepisami kulinarnymi przy okazji

Jacku - no mały ten świat i okoliczności, jakie w nim spotykamy zaskakujące...

Maslinko - no jak mam tu pisać, jak hvarskie szutry, cykady, koty po raz drugi i inne zapachy lawendowe tak kuszą, a ja dopiero tam zaczęłam :):):):)

Dzięki za cierpliwe znoszenie moich kolosalnie długich wstępów do właściwej relacji

Pisz, pisz, kolosalnie długo może być, i wstęp, i każdy odcinek

A pomarudzić mogę? Te miniaturki to specjalnie? Robi Ci różnicę, czy wstawisz miniaturkę czy zdjęcie od razu do obejrzenia? Bo jakby nie robiło, to może by tak większe od razu? Co? Pięknie proszę

Moscatelko - dziękuję za dobre słowo. Wiesz - ja to taka gaduła jestem. I z oczekiwania w kolejce po pomidory zrobię aferę na 147 stron znormalizowanego maszynopisu Nie wszyscy mają cierpliwość takie pisanie znosić. Ale cieszę się, że się do nich nie zaliczasz

Spróbuję coś zrobić z tymi fotami. Mam mały problem - mam net przez iPlusa - limit przesyłu danych i bardzo słabe łącze. Ale spróbuję coś z tym zrobić. Będę wysyłać z pracy

Ula, ale to nie jest kwestia przesyłania, tylko kliknięcia w co potrzeba i wklejenia, co potrzeba.

A konkretnie, jak ładujesz na żabę (bo i tak ładujesz), to a) stawiasz ptaszka przy "resize image 640x480", b) wklejasz na forum kod "hotlink for forums" zamiast, jak w tej chwili "thumbnails for forums".

I będzie cudnie.... Ach, jak cudnie... <ikonka zacierająca łapki>

24-25 czerwca 2009
Delhi pierwsze starcie

Indianie i my

To i znów samolot. My w nim jedyne tzw. białe. Reszta - Hindusi z paszportami całego świata. No jest jeszcze dwóch Wyspiarzy. I to właściwie są jedyni ludzie, którzy nas nie staranowali na schodkach podjeżdżających do samolotu. Miejsca są przecież numerowane, ale nie szkodzi. Hindus musi szybko być pierwszy, bo nóż-widelec mu kto miejsce zajmie, albo nie daj Shivo - miejsca zabraknie :D:D:D

Siedzimy sobie grzecznie na tych dwójkach obok siebie na szarym końcu samolotu. Dzięki temu nie załapujemy się na wegetariańskie jedzenie, bo wszystko zjedli Hindusi. Nie jestem wegetarianką, ale z dwóch rodzajów menu jakie nam zaproponowano, ja właśnie miałam ochotę na vege tego dnia. No nic to. Niech im w biodra idzie :D:D

O urokach latania dalekimi trasami pisał już Slapciu w swojej meksykańskiej relacji

No więc każdy ma swoje małe LCD i ogromny wybór filmów, romansideł, bajek, muzyki no i moje ulubione - trasa lotu i widok z kamerki Oglądam sobie film Babel, którego nie miałam okazji zobaczyć, jakieś tam programy geograficzne o kuchni Dalekiego Wschodu (mniaaam - hehe) i oczywiście po raz setny moją ulubioną Epokę Lodowcową Tym razem w wersji hinduskiej :D:D Wiola - któregos tam Jamesa Bonda i słucha muzyki ze - hehehe - Slumdoga. Rafale K. - Dżej ho - cokolwiek to znaczy :D:D

Każda chwila na wschód kradnie nam nasze europejskie minuty...



Przed północą indyjskiego czasu - a naszego koło 18 nadlatujemy nad Delhi - zapamiętałam to samo co Gadget w swojej relacji, która TUTAJ -miliard świateł (znaczy się prąd mają ).

Aaaa no i jeszcze w samolocie papiery wizowe do wypełnienia. To wstęp. Wkrótce się przekonamy, że papiery to ulubiony sport Indyjaninów. Ale o tym oczywiście później Tylko pytania o imię mojego prapradziadka i nazwisko panieńskie mojej praprababci w rubrykach brakowało Tam się rodzi nasze słynne - Indianie. Indian people nie muszą wypisywać wszystkiego aż tak szczegółowo.

I dodatkowo - każdy osobiście musi zdać pisemną relację ze swego stanu zdrowia i wypełnić szczegółowa ankietę z pytaniami czy w ciągu ostatnich 10 dni przebywał w tych wstrętnych, zadżumionych świńską grypą krajach (wreszcie poznałam po angielsku wszelkie objawy grypy). A na liście krajów wówczas nieliczni - ale oczywiście Poland i Great Britain są. Musimy podać swoje numery miejsc w samolocie i namiary pod którymi będziemy uchwytne gdyby się okazało, że ktoś z nas zaraża.

Strasznie się śmieję z tego, bo w kraju, gdzie można się nabawić stu chorób po jednym wciągnięciu powietrza, nasza dżuma budzi wręcz apokaliptyczne wizje. Zaraz po wejściu do hali przylotów najpierw spotkanie z siedzącymi przy stoliczkach paniami z jakichś służb sanitarnych - wszystkie w sari i z maseczkami antyzarazkowymi na twarzach. Znów wypełniamy jakieś papiery i dostajemy ulotki z adresami instytucji do których mamy się zgłosić kiedy zaczniemy kichać.

Dalej pogranicznicy skrupulatnie oglądają te wypełnione w samolocie papiery wbijają pieczątki do paszportów - też wszyscy w maseczkach. Fajnie wyglądają Sikhowie - w turbanach i w maseczkach.


Namasti znaczy łelkam

Lotnisko im. Indiry Gandhi robi wrażenie. Tak czyściutkie i pachnące, że szok. Podobnie olśniewająco wyglądają toalety. Oszczędziłabym Wam tych opisów, no ale wyobrażenia o trzecim świecie mogą być różne, więc to tak żeby był pełen obraz (skrajności ) I gdzie te komary??? Ano-coś tam tu nie spotykamy. Ja czekam na bagaże, a Wiola idzie wymienić trochę dolarów na rupiecie.

Dziwuję sie na jeden widok - wszyscy nasi towarzysze podróży kupują hektolitrami Jasia Wędrowniczka. W Indiach alkoholu (prawie) nigdzie się nie kupi, więc podejrzewam, że w celach biznesowych. My tam nie zamierzamy tym handlować, więc i nie kupujemy.

Bagaże odbieramy bez problemów, choć się naczytałyśmy, że mało kogo kłopoty w tym temacie omijają i że zawsze coś tam zaginie, albo co wsyśnie. Komórką robimy se foteczki pod napisem Namasti - podobno wytrawni wielbiciele Bollywoodów się tak witają na co dzień :D:D

No to ostatni głęboki wdech klimatyzowanego powietrza i się nastawiamy na najgorsze - na plagę komarów wbijających się w każdy kawałek skóry, na 60 stopniowy upał, smród, bród itp... A tu - hmmm no jest gorąco - to fakt - ale da się wytrzymać. Mamy zaklepany hostel i ma po nas wyjechać ichni kierowca. Zrobiłyśmy to celowo, obawiając się, że nie damy sobie rady z nachalnością rikszarzy i taksówkarzy. O taksówkarskim systemie prepaidowym, który bardzo pomaga takim ludziom jak my wiemy, ale wypróbujemy go innym razem.

Póki co jesteśmy trochę zmęczone tą 3-dniową podróżą i spaniem byle gdzie. Nasz kierowca jest! Ma kartkę z imieniem Wioli. Żylasta chłopina - karmiona pewnie samym ryżem - metr czterdzieści wzrostu, chwacko łapie obydwa nasze plecaki. Mój - noo totalnówka - oczywiście zaraz wpada w indyjski pył. Nie pozbędę się go do końca wyprawy...

Oczywiście ja już mam spiskową teorię, że wykradł nasze dane z netu, podstawił się i teraz nas wywiezie nie w to miejsce, w które chciałyśmy :D:D No bo tak ostrzegali w przewodniku - że taksówkarze opowiadają, że hotel się spalił, że w mieście są zamieszki i że zawożą w inne miejsca - droższe - do swoich znajomych albo hotelarzy, którzy zapewniają im z tego procederu jakiś zysk. Już prawie wierzę, że spotkało nas to samo - nasz hotel w necie nazywał się SunShine, a ten to jakaś Maurya!!!! Ale ok ok - to ichnia nazwa

Ale jeszcze dwa słowa o drodze - no więc mkniemy wielkim placem budowy metra naszym maleńkim suzuki. Wioli głowa dość często kontaktuje się z sufitem, a ona sama kolanka trzyma pod brodą . Ja się jakoś mieszczę, choć mam więcej niż metr pięćdziesiąt.

Kiedy w końcu wyjeżdżamy na tę właściwą, tzn. nie budowlaną drogę - z leksza głupieję. Oto właśnie trudno wyczuć jaki tu ruch obowiązuje. Podobno lewostronny. A ile pasów ruchu? No z liczby pojazdów, które jadą obok siebie wynika, że jest ich tak z piętnaście :D:D

Choć już po północy ruch jak.. no nie jak w Rzymie, bo jak w Delhi! Każdy się wciska jak może, a klakson to obowiązkowy element kultury jazdy Potworny kurz, pył i smród spalin. Lekko oszołomionym bidulkom z Polski głowy latają na prawo i lewo. I to nie tylko dlatego, że wiatr we włosach, bo tak mkniemy w tym ścisku!
Pół lampy przy drodze nie uświadczysz, ale mimo to widać jak wzdłuż całego pobocza ludzie śpią byle gdzie - na dachach kolorowych ciężarówek, pod dachami skleconymi z folii, blachy czy tektury. Nie tylko auta - głównie azjatyckie marki - a jeszcze tysiące motocykli, rowerów, riksz, autoriksz. W takim huku to ja bym w życiu nie zasnęła. Ale podobno wszystko jest kwestia przyzwyczajenia... Oooo jest i jakaś krowa!

W hotelu już na nas czekają. Chwila paniki kiedy Wiola nie może znaleźć swojego paszportu Ale wszystko się w końcu gdzieś tam znajduje.

Nie chcemy już dziś nic jeść. Chcemy spać!!! Wjeżdżamy windą. Pokój - noooo miłe zaskoczenie. Wentylatory, klima - mamy 30 stopni. Da się spać Aaa no i jest TV :D:D:D:D:D - Bollywooda nie zdążymy obejrzeć, ale wiadomości się przydadzą. Zwłaszcza jutro




Jest luuz, ale ja i tak - o głupia kobieta - profilaktycznie staram się niczego nie dotykać. Wchodzę do łazienki i jak siostra bliźniaczka Sherlocka Holmesa wszędzie szukam czegoś podejrzanego. Ojj się naczytałam o chrapiących pod łóżkiem szczurach wielkości kota perskiego, to teraz mam! Na szczęście wszystko ok. W łazience jest duża jaszczurka. Ale ten widok cieszy - znaczy się nie ma robali

Idziemy spać. Jutro pogadamy co dalej!

moscatel napisał(a):Ula, ale to nie jest kwestia przesyłania, tylko kliknięcia w co potrzeba i wklejenia, co potrzeba.

A konkretnie, jak ładujesz na żabę (bo i tak ładujesz), to a) stawiasz ptaszka przy "resize image 640x480", b) wklejasz na forum kod "hotlink for forums" zamiast, jak w tej chwili "thumbnails for forums".

I będzie cudnie.... Ach, jak cudnie... <ikonka zacierająca łapki>

Tak, tak wiem. Ale samo ładowanie fotek do Żaby zjada mi MB i dużo czasu. Ale będę próbowała w nocy. Dziękuję za pomoc!!!

Ula czy kiełbaski w koszyczku na festiwalu jedzenia mniejszości narodowych w Birmingham, to nie przypadkiem Chorizo?

Pozdrawiam
Rafał