Hvar - i po co się baliśmy?

...i wtedy Pit powiedział, że skoro nie mamy zaklepanego noclegu to, przecież, możemy jechać następnego dnia. Eureka! Odetchnęliśmy z ulgą, otworzyliśmy wino, a pakowanie zostawiliśmy na następny dzień.

Ładne rzeczy.
Wino, przed podróżą !
Suka się ucieszyła ?

Dudek2222 napisał(a):Ładne rzeczy.
Wino, przed podróżą !
Suka się ucieszyła ?

Suczka szalała z radości, bo w sobotę, z powodów wyrzutów sumienia, że ją zostawiam, były długie spacery i rozpieszczanie

Sobota. Spacery z suczką, szykowanie przysmaków na drogę, nauka obsługi gps (ja jako pilot), siedzenie na forum. Natrafiłam na film z tunelu Pitve i wtedy zrobiliśmy umowę - będę dłużej kierowała, nie będę się darła na kierowcę, ale tunel i wjazd na prom to Pit. Koniec kropka. Pakowanie, prawie scysja o ilość wziętych przeze mnie butów (i ukrytych w sprytnie w bagażu) no i zrobiła się 23. Trzeba było się wyspać przed planowanym na 4 rano wyjazdem. Położyłam się, ale sen nie nadchodził...
Gdy zadzwonił przeklęty budzik wydawało się, że w ogóle nie spaliśmy. Doczłapaliśmy się do hondzi i ruszyliśmy w trasę Warszawa -Czechy - Austria -Słowenia - Chorwacja.

Przyznaj się - ile tych butów wzięłaś na pokład Hondzi
Nie bałaś się czy się zmieszczą

no dobra-7, ale to naprawdę nie jest dużo:
buty do pływania
czeszki-czarne i różowe
sandały na mini obcasie z koralikami
sandały "wyjściowe" na płaskim
sierściuchowe sandały
klapki plastikowe
O miejsce się nie bałam, w końcu mogliśmy nie brać namiotu

kitipury napisał(a):Ja to boję się wszystkiego:

Czyli to zdanie nie jest prawdziwe

Ja też zasiadam do czytelni. Hvar wciąż przede mną jako destynacja wakacyjna. I też się trochę boje

freelancer1 napisał(a):Ja też zasiadam do czytelni. Hvar wciąż przede mną jako destynacja wakacyjna. I też się trochę boje

Bać się Hvaru? No coś Ty. Naprawdę nie ma czego, nawet starej drogi do Hvaru. Najwyżej zamkniesz oczy...

Janusz Bajcer napisał(a):

kitipury napisał(a):Ja to boję się wszystkiego:

Czyli to zdanie nie jest prawdziwe

jeśli chodzi o buty-nie!

dziękuję , że czytacie i komentujecie:-) Jakoś nigdy nie lubiłam pisać, nawet Tata za mnie wypracowanie o panu Wołodyjowskim napisał/poprawił, już nie pamiętam. Ale zdanie było, że coś tam coś tam samotny kurhan i pani w szkole nie uwierzyła, że to ja napisałam... Ale do rzeczy.
...Rozpadało się potwornie, jechaliśmy gierkówką, wśród remontów, pachołków, dziwnie rozmytych świateł. W tyle głowy myślałam o poślizgu, wjechaniu na słupek, ale nic takiego się nie wydarzyło. Nie można było wyprzedzić aut, których o tej godzinie było już dość sporo. Włączyłam muzyczkę, ogrzewanie, co ukołysało mojego pilota do snu. Ja z napięciem wypatrywałam NIEBEZPIECZEŃSTWA!

jak się bać, to się bać

Fotki strachów poproszę

ruwado napisał(a):jak się bać, to się bać

Fotki strachów poproszę

Może być problem, jeśli kitipury boi się aparatu i robienia zdjęć

Zasiądę chętnie i ja do czytania choć się boję,8O co by jeszcze większego dylematu nie mieć, gdzie pojechać na następne wakacje....