Hiszpania: od Andaluzji po Kraj Basków

MarDomi napisał(a):Korona Europy
Mulhacen...

Wprawdzie nie kolekcjonuję, ale już się co nieco z tych szczytów załapało.

plavac napisał(a):Tak się nazywają te wartkie strumienie

Nie wiedziałem, dziękuję.
Wiesz - po Maderze, to tego typu kanały są dla mnie lewadami.

plavac napisał(a):"w górach Alpuhary...ciągną się setkami kilometrów. Wysoko w górach kanały te to potoki z krystalicznie czystą wodą, zimną jak lód i o doskonałym smaku."

To musi być ciekawa książka...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):To musi być ciekawa książka...

Jest. A jej podtytuł - Optymista w Andaluzji ani na jotę nie jest przesadzony.
Poprawia nastrój dokładnie wtedy, gdy trzeba...

Pozdrawiam.
Piotrek

plavac napisał(a):Jest. A jej podtytuł - Optymista w Andaluzji ani na jotę nie jest przesadzony.
Poprawia nastrój dokładnie wtedy, gdy trzeba...

Zapisuję sobie. Może uda mi się do niej dotrzeć.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mapki przejazdów całego dnia



A - Sagunto (nocleg)
B - Capileira



A - Capileira
B - nocleg
C - Hoya del Portillo (wyprzedzająco - tam podjedziemy następnego dnia rano)

Dzień trzeci

Okazuje się, że o 6:30 jest jeszcze całkiem ciemno, zatem dosypiamy jeszcze odrobinę i zaczynamy dzień dwadzieścia minut później, niż planowaliśmy. Co istotne, w nocy nie zmarzliśmy, mimo wysokości około 2000m n.p.m. Zwijamy graty i podjeżdżamy wyżej - na placyk w lesie, kończący możliwość dalszej jazdy. To Hoya del Portillo. Ustawiam wóz pod drzewami, żeby go w miarę oszczędzić, kiedy słońce zacznie prażyć i o 7:35 wyruszamy w trasę.





Dróżka prowadzi lekko nachylonym terenem leśnym. Po lewej widzę spory prześwit, jednak szlak stopniowo skręca w prawo, unikając wyjścia na otwartą przestrzeń. Zrzucam więc plecak z ramion - poczeka tu na mnie, podczas gdy ja szybkim krokiem, a nawet trochę podbiegając, docieram do skraju lasu.

Franz napisał(a):...podczas gdy ja szybkim krokiem, a nawet trochę podbiegając, docieram do skraju lasu.

A Bea? Podbiegała czy docierała szybkim krokiem?

Bądź co bądź - 1200 metrów podejścia przed Wami...

P.

plavac napisał(a):A Bea? Podbiegała czy docierała szybkim krokiem?

Nie, grzecznie szła szlakiem.
Zdarza się nam nie tak znowu rzadko, że ja penetruję różne odbicia w bok, a wołam ją tylko, kiedy jest coś zdecydowanie wartego zobaczenia.

plavac napisał(a):Bądź co bądź - 1200 metrów podejścia przed Wami...

I do tego ładny szmat drogi...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):A Bea? Podbiegała czy docierała szybkim krokiem?

Nie, grzecznie szła szlakiem.
Zdarza się nam nie tak znowu rzadko, że ja penetruję różne odbicia w bok, a wołam ją tylko, kiedy jest coś zdecydowanie wartego zobaczenia.

Hahahahaha, znam to.

Vjetar napisał(a):Hahahahaha, znam to.

Mężczyźni już tak mają, że czasami muszą.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Vjetar napisał(a):Hahahahaha, znam to.

Mężczyźni już tak mają, że czasami muszą.

Z chłopięcej ciekawości się nie wyrasta.
I dobrze.
P.

plavac napisał(a):Z chłopięcej ciekawości się nie wyrasta.
I dobrze.

Ciekawość oraz lenistwo są powodem dokonywania odkryć oraz wynalazków.

Pozdrawiam,
Wojtek

Serce wali jak młot, ale musiałem; strzelam powitalne fotki Sierry Nevady - nieco przymglone w kierunku dolin, a już całkiem wyraźne w stronę grzbietu.

Franz napisał(a):Serce wali jak młot...

Też bym się wzruszył...

Przypomniały mi się patchworki w Durmitorze. Sierranevadowe są jednak rozleglejsze.

Pozdrawiam!
Piotrek

plavac napisał(a):Przypomniały mi się patchworki w Durmitorze. Sierranevadowe są jednak rozleglejsze.

Zupełnie inny charakter gór...

Pozdrawiam,
Wojtek

Pięknie się zaczyna dzionek