Hiszpania: od Andaluzji po Kraj Basków

tony montana napisał(a):Nieźle zaczynasz w Barcy - od Świętej Rodziny

Od czegoś trzeba - padło na wizytówkę Barcelony.

Pozdrawiam,
Wojtek

Pomysł wybudowania na obrzeżach Barcelony katedry dla ubogich rzucono w XIX wieku. Miała być z założenia wybudowana ze składek. Grunt pod tradycyjnie według ówczesnych planów wyglądającą świątynię zakupiono w 1882r i przystąpiono do budowy. W wyniku nieporozumień zaraz na początku zrezygnował naczelny architekt i wtedy Wyznaczono na jego miejsce nieznanego, młodego Antonio Gaudiego. Ukończenie wszystkiego przewidziano na rok 1900. Jak się potoczyło - a właściwie nadal toczy - to każdy z grubsza wie.

Wielu ludzi bierze udział w kontynuacji budowy. Na przykład za kanciaste kształty figur nad zachodnim portalem odpowiedzialny jest Józef Maria (dobre imiona dla takiej funkcji) Subirachs, ciekawszą zaś postacią jest rzeźbiarz wschodniej fasady Etsuro Sotoo. Japończyk, buddysta, przeszedł na katolicyzm, żeby lepiej zrozumieć ducha świątyni. Jego dziełem są między innymi zakończenia wież. Zainspirowany rysunkami Gaudiego, połączył motywy kłosów pszenicy, kwiatów wilca, a że wilec (lpomoea) w języku hiszpańskim - może również w katalońskim, nie wiem - zwany jest również Flor de Luna, czyli Kwiatem Księżycowym, to całość wieńczy tarcza księżyca.

Na portalu umieścił bogatą orkiestrę z podziałem na rodzaje muzyki, na przykład boski element dźwięków ma pochodzić od harfy i fagotu.

Budowa przedłużała się w miarę, jak Gaudi zmieniał oryginalne, pierwotne plany skromnego, neogotyckiego kościoła. Notorycznie brakowało pieniędzy, więc wielki architekt osobiście uderzał do potencjalnych sponsorów. W czasie pierwszej wojny i późniejszego kryzysu gospodarczego budowa stanęła całkowicie. Podjęto ją na nowo po drugiej wojnie światowej, a że w czasie wojny domowej w Hiszpanii zostały zniszczone prawie wszystkie plany i rysunki nieżyjącego już wtedy Gaudiego, późniejsi wykonawcy na różne sposoby starali się odczytać jego intencje.

W międzyczasie wokół wyrosły budynki, jednak później wyburzono dwa kwadraty (bloki) po przeciwległych stronach świątyni, umożliwiając ogarnięcie tego dzieła wzrokiem.

Sagrada... Fascynująca budowla, bez względu na to z jakiego punktu na nią popatrzymy...

FUX napisał(a):Oglądałem kiedyś program o genezie budowy, rozwiązaniach, itd.
Dawno to było i nadal budują.
Wytrwali...

Wytrwali, aż pozazdrościć, a program o świątyni rewelacyjny. Świetnie ukazuje zamysły Gaudiego i poszczególne rozwiązania świątyni...

A ten krucyfiks

kiedyś wzbudził ogromne kontrowersje...

piekara114 napisał(a):A ten krucyfiks
kiedyś wzbudził ogromne kontrowersje...

To właśnie dzieło Subirachsa...

Pozdrawiam,
Wojtek

Decydujemy się zostawić samochód w tym miejscu, skoro tak mu tu dobrze i ruszamy piechotą na spacer, starając się zahaczyć o kilka najważniejszych, wyróżniających się secesyjnych budynków.

Pierwszym, jaki spotykamy, jest Casa Terrades - "casa" znaczy "dom", Terrades to nazwisko właścicieli - budynek mieszkalny, którego projektantami byli architekci Puig oraz Cadafalch.

Następny, to już dzieło Gaudiego - Casa Mila - zwany popularnie La Pedrera, czyli Kamieniołom. Budynek, w którym nie ma ani jednego kąta prostego, wieńczą fantazyjne kominy, nazwane przez mieszkańców wiedźmami, zaś wykonane przez rzeźbiarza Jujola balkony przypominają wodorosty.

Kilka kwartałów dalej znajduje się najciekawsze - moim zdaniem - skupisko, zwane Wyspą Niezgody, bądź Jabłkiem Niezgody, po katalońsku: Illa de la Discordia. Sąsiadują tu ze sobą domy zaprojektowane przez różnych architektów. Bezpośrednio z Casa Batllo Gaudiego styka się Casa Amatller według projektu Puiga i Cadafalcha.

Narożnym budynkiem Wyspy, której nazwa odnosi się do niezgodności stylów architektonicznych, jest Casa Morera według projektu Domenecha i Montanera.

Te quiero Barcelona
A byliście na dachu Domu Mili ?


Fantastyczne rzeźby i przepiękne widoki na całą Barcelonę

Franz- z wielką przyjemnością tu zaglądam
Pozdrawiam

Blaugrana napisał(a):Te quiero Barcelona

Yo quiero toda Espana.

Blaugrana napisał(a):A byliście na dachu Domu Mili ?

Fantastyczne rzeźby i przepiękne widoki na całą Barcelonę

Espantabruixes - wiedźmy...

Nie, nie byliśmy. Chcieliśmy w trzy tygodnie zobaczyć całą Hiszpanię, a przynajmniej tyle, ile się uda.

Pozdrawiam,
Wojtek

Illa de la Discordia znajduje się już na końcu rejonu, zwanego Quadrat d'Or - Złotym Kwadratem - w którym znajdują się te najciekawsze budynki secesyjne, do którego to stylu Katalończycy stosują określenie: modernizm. Opuszczamy Złoty Kwadrat, kierując się do Placa de Catalunya.

Po chwili Plac Katalonii zostaje za nami, a wraz z nim cała dzielnica Eixample.