Hiszpania: od Andaluzji po Kraj Basków

FUX napisał(a):Mnie się marzy tak dział, z polecanym, wydzielonym Krajem, gdzie będa wpisane perełki, które warto zobaczyć.

W przewodnikach na początku opisywanego regionu bywają wymienione w punktach najciekawsze miejsca. Zdarzało nam się już zastanawiać w takich miejscach - co też autorów tutaj urzekło?...

Pozdrawiam,
Wojtek

W tym zamku ekipa myjąca okna musi być wielkości pułku

Jeśli chodzi o Egipt, to napisz relację Panie Wojtku, bo mimo, że mnie też tam nie ciągnie, to jestem bardziej, niż pewny, że nie zobaczymy Egiptu rodem z filmu Darling aj lowju

kaszubskiexpress napisał(a):Jeśli chodzi o Egipt, to napisz relację Panie Wojtku, bo mimo, że mnie też tam nie ciągnie, to jestem bardziej, niż pewny, że nie zobaczymy Egiptu rodem z filmu Darling aj lowju

No, niestety - w mojej relacji by było bez seksu...

Pozdrawiam,
Wojtek

Nie cieszę się samotnością długo, bo już po chwili wyniuchał mnie piesek, jak się zaraz okazuje - imieniem Tristan. Ucinam krótką pogawędkę z jego panem, po czym zaczynam schodzić w dolinę. Najpierw do punktu widokowego - jeszcze lepiej widać stąd bliski El Escorial z turystami wielkości małych mrówek, ale także profil Abantosa - i dalej stromo w dół po ostrym piargu, zupełnie bez ścieżki. Zaczyna kropić deszcz, ale już dochodzę do lasu, a nim do dróżki. Kilka zakosów, widoki na pionowe ściany, opadające z rejonu punktu widokowego i ścieżka sprowadza na dno doliny.







Trafiam na płot z furtką obrotową tak wąską, że ani nie daję rady przejść z plecakiem, ani nawet przepchać go przed sobą.

mysza73 napisał(a):samolotem też miałam nie latać, a znowu się szykuje

Ja też czasami robię to, czego zwykle nie robię.
Właśnie obejrzałem mecz siatkówki. Nasi znowu trochę nas przeczołgali, żeby w sumie jednak Ruskim dokopać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

mysza73 napisał(a):samolotem też miałam nie latać, a znowu się szykuje

Ja też czasami robię to, czego zwykle nie robię.
Właśnie obejrzałem mecz siatkówki. Nasi znowu trochę nas przeczołgali, żeby w sumie jednak Ruskim dokopać.

Pozdrawiam,
Wojtek

No BRAWO ,
no i jak, fajna ta siatkówka, co ,
jak już się bardziej zarazisz, to w Jastrzębiu (chyba masz blisko ) gra fajna dróżyna, Jastrzębski Węgiel się nazywa ,
a jak byś wolał na dziewczyny popatrzeć, to w Bielsku albo w Dąbrowie .

mysza73 napisał(a):No BRAWO ,
no i jak, fajna ta siatkówka, co ,
jak już się bardziej zarazisz, to w Jastrzębiu (chyba masz blisko ) gra fajna dróżyna, Jastrzębski Węgiel się nazywa

Mnie się siatkówka bardzo podoba. Odstręcza mnie tylko fakt, że tak bardzo chodzi o sam fakt wygranego meczu, a nie o elegancję gry.
Na pewno jeździć nigdzie nie będę, ale na wczorajszym meczu zależało mi bardzo. Dlatego musiałem trochę poszukać, zanim mi się go w necie udało zlokalizować. Przy okazji posłuchałem rosyjskiego sprawozdawcy - był w porządku, nie nalatywał na Polaków.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

mysza73 napisał(a):No BRAWO ,
no i jak, fajna ta siatkówka, co ,
jak już się bardziej zarazisz, to w Jastrzębiu (chyba masz blisko ) gra fajna dróżyna, Jastrzębski Węgiel się nazywa

Mnie się siatkówka bardzo podoba. Odstręcza mnie tylko fakt, że tak bardzo chodzi o sam fakt wygranego meczu, a nie o elegancję gry.

No wiesz, to jest sport i gra się, żeby wygrać ,
ale zazwyczaj gra jest bardzo elegancka .

Franz napisał(a):Na pewno jeździć nigdzie nie będę, ale ...

Ale może się skusisz .

Franz napisał(a):wczorajszym meczu zależało mi bardzo. Dlatego musiałem trochę poszukać, zanim mi się go w necie udało zlokalizować. Przy okazji posłuchałem rosyjskiego sprawozdawcy - był w porządku, nie nalatywał na Polaków.

Pozdrawiam,
Wojtek

Jutro gramy z Niemcami ,
gra tam dwóch zawodników Czarnych Radom ,
no i z jednej strony chciałabym, żeby byli w dobrej formie, bo zaraz się liga zaczyna ,
a z drugiej strony, to wiadomo, sercem będę z NASZYMI .

mysza73 napisał(a):No wiesz, to jest sport i gra się, żeby wygrać

To jest jeden z dwóch powodów, dla których nie lubię sportu.

mysza73 napisał(a):utro gramy z Niemcami ,
gra tam dwóch zawodników Czarnych Radom ,
no i z jednej strony chciałabym, żeby byli w dobrej formie, bo zaraz się liga zaczyna ,
a z drugiej strony, to wiadomo, sercem będę z NASZYMI .

Czarni Niemcy?
To masz zgryz, bo masz NASZYCH po obu stronach siatki.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

mysza73 napisał(a):No wiesz, to jest sport i gra się, żeby wygrać

To jest jeden z dwóch powodów, dla których nie lubię sportu.

A ten drugi powód?

Franz napisał(a):

mysza73 napisał(a):utro gramy z Niemcami ,
gra tam dwóch zawodników Czarnych Radom ,
no i z jednej strony chciałabym, żeby byli w dobrej formie, bo zaraz się liga zaczyna ,
a z drugiej strony, to wiadomo, sercem będę z NASZYMI .

Czarni Niemcy?

Pozdrawiam,
Wojtek

Są całkiem biali , ale Czarni .

mysza73 napisał(a):A ten drugi powód?

Sport w szybkim tempie wyniszcza organizm. Zgodnie z przysłowiem:
Sport to zdrowie, a zdrowie trzeba oszczędzać...

mysza73 napisał(a):Są całkiem biali , ale Czarni .

Przypomniał mi się skecz kabaretu Limo, rozgrywający się w szatni futbolistów polskiej drużyny. Czech pyta Niemca:

- A czemu nie grasz w niemieckiej drużynie?
- Bo nie znam tureckiego.



Pozdrawiam,
Wojtek

Cóż, ładuję go znów na głowę, ale mam dodatkowe atrakcje w postaci gałęzi drzew, zwisających tuż nad furtką. Następuje krótka szarpanina, zakończona moim zwycięstwem, a po chwili schodzę ze szlaku skrótem, który przez dziurę w drucianej siatce sprowadza na szeroką drogę. Kilka minut później przekonuję się, że skorzystanie ze skrótu było właściwym rozwiązaniem - widzę bowiem analogiczną furtkę obrotową na biegnącej powyżej ścieżce.

Za małym jeziorkiem zaporowym zaczynają się pierwsze domy San Lorenzo de El Escorial. Wkrótce mijam potężne mury pałacowe i kieruję się w stronę dworca kolejowego.







Oglądam się za siebie - na tle pochmurnego nieba odcina się sylwetka górującego nad miejscowością Abantosa. Koniec mojej wędrówki. Pociąg do Madrytu mam o 16:30, a cztery godziny później mam się spotkać z innym Abantosem.

Epilog

W pociągu sadowię się po lewej stronie, by odprowadzać wzrokiem mijaną Sierrę. Szczyty toną w chmurach, ale niższe partie są widoczne - oczywiście, najbardziej przyciągają wzrok turnie cyrku La Pedriza. Potem pociąg obiera kierunek bardziej południowy i przejeżdżając przez coraz gęstsze obszary zabudowań, dowozi mnie do Madrytu. Metrem docieram na umówione spotkanie, kupując po drodze sześciopak piwa. Jestem przed czasem, więc oparty o cokół jakiegoś pomnika, śledzę tłumy, przemieszczające się w każdą stronę. Jaka odmiana po dziewięciu dniach prawie całkowitej samotności!

Punktualnie zjawia się Abantos, jakoś się rozpoznajemy i zabiera mnie metrem do siebie. Trochę zmieszany tłumaczy, że mieszka w uboższej dzielnicy. Patrzy na mnie pytająco, ale ja nie dostrzegam większej różnicy pomiędzy tym co widzę, a moim miastem. Mieszkanko ma niewielkie, ale bardzo miłe. Częstuje kolacją, ja też wyciągam swoje wiktuały - potem talerze znikają ze stołu, zostają tylko piwa i przegryzki. Rozkładamy kolejne mapy, pokazuję mu dokładnie moją trasę - przeszedłem znacznie więcej, niż mi wcześniej sugerował. Później studiujemy inne mapy, inne góry, a jako że i on przygotował zapas piwa, to wieczór przeciąga się do trzeciej nad ranem. Tematy wybiegają i poza turystykę, poruszamy aktualne sprawy naszych krajów, zahaczamy o historię. Ogarniająca nas senność zbiega się z wyczerpaniem zapasów chmielowego napoju - pora spać.

Następnego dnia, po śniadaniu, jedziemy podmiejskim pociągiem do centrum i tam się rozstajemy. Francisco - bo takie ma imię - jest spóźniony. Mówi, że jeśli go wyrzucą z roboty, to też będzie chodził po górach tyle, co i ja. Śmieje się - nieee, nie podchodzą u niego tak restrykcyjnie. Zapraszam go do Polski, może i u mnie znajdziemy jakieś ładne góry.

Ostatni uścisk dłoni. Bywaj, Francisco! Dziękuję za wszystko.

Odjeżdża metrem do swojej pracy, a ja mam jeszcze trochę czasu, więc pójdę do pobliskiego parku. Usiądę na ławce w cieniu, bo słońce zaczyna już prażyć. Popatrzę na spacerujących z rzadka ludzi, czasem przejdzie pan z pieskiem, to znów jakaś obejmująca się parka. Wyjmę mój audio-notatnik i opowiem mu zdarzenia ostatnich godzin. Będzie komplet materiałów, by w domu sklecić relację. Już się cieszę na przeglądanie zrobionych fotek, wybieranie co bardziej charakterystycznych na stronkę w Internecie. Jasne, znowu będzie problem z ograniczaniem ich ilości. Zawsze tak bywa.

Nie wiem, kiedy się wezmę za spisywanie relacji, bo w planie kolejne wyjazdy. Ale wiem, że nastąpi taki moment. I wtedy z ogromną frajdą będę znów przemierzał te góry - góry, które wybrałem czystym przypadkiem, a teraz cieszę się z tego wyboru. I odnajdę szerokie drogi i nikłe ścieżki, pionowe skalne ściany i połogie, żółte dywany, strome podejścia i płaskie miejsca pod namiot. I znów poczuję się, jakbym wędrował przez Sierra de Guadarrama.

Vuelta się co prawda skończyła, ale teraz w Hiszpanii trwają MŚ w kolarstwie, okolice Ponferrady .
Fajny zamek już tam wypatrzyłam .

mysza73 napisał(a):Fajny zamek już tam wypatrzyłam .

Fikuśny jest.
Ten tylko obeszliśmy dookoła - z konieczności zrezygnowaliśmy ze szturmu.

Pozdrawiam,
Wojtek