Hiszpania: od Andaluzji po Kraj Basków

pcpharm napisał(a):Dziękuję za odpowiedź. Mówi się trudno. Przy kolejnej mojej bytności w Hiszpanii wybiorę jej północną część. Póki co poszukam chociaż pojedynczych skał, które powinny mnie ucieszyć (takich jak w rejonie El Chorro, czy Torcal de Antequera)

Przed laty zahaczyłem o El Chorro. Świetne!
Niestety, wtedy dziury w betonowym chodniku dochodziły do jednego metra średnicy, a że szedłem z dzieciakami, musiałem zrezygnować dosyć blisko początku trasy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Schodzę na dno doliny, gdzie spotykam mnóstwo turystów, walących w górę - jest piękna, słoneczna sobota - a po chwili obieram dróżkę w prawo, stosunkowo łagodnie wspinającą się na Collado del Cabron. Z przełęczy, z której pięknie widać łańcuch Cuerda Larga, dróżka sprowadza w dolinę w kierunku Charca Verde. Nadal sporo ludzi i kolejnym "hola!" i "buenos dias!" nie ma końca. Kiedy od szlaku ostro w prawo odchodzi ścieżka w górę doliny, oznaczona krzyżującymi się paskami - co oznacza: tędy nie iść! - obieram właśnie ten wariant. Szlak schodzi zanadto w dół, a moim kolejnym celem jest przecież góra - Maliciosa.

Franz napisał(a):...moim kolejnym celem jest przecież góra - Maliciosa.

A - to stąd ta Złośnica!

Tytuł sugerował, że jakaś góra dała Ci popalić ... A może jedno drugiego nie wyklucza ... ???
"Tędy nie iść!" ....
Ciekawe, ciekawe!

Żarnowce przepiękne!
!Hola!

plavac napisał(a):Tytuł sugerował, że jakaś góra dała Ci popalić ... A może jedno drugiego nie wyklucza ... ???

Z tym moim wielkim garbem na grzbiecie wszędzie dostawałem w kość.

plavac napisał(a):"Tędy nie iść!" ....
Ciekawe, ciekawe!

W bretońskiej relacji opisałem, jak to - nie widząc konkurencji dla skrzyżowanych pasków szlaku - ruszyliśmy właśnie w takim kierunku.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wybór był jak najbardziej słuszny - po chwili znajduję się już na poziomie dna doliny. Przejście przez mostek i dalej zboczem, opadającym spod wschodniego grzbietu Małej Złośnicy (Maliciosa Baja). Odprowadzają mnie turnie Pedrizy, a ja powoli i systematycznie zyskuję wysokość, zdążając w kierunku głównego pasma Sierra de Guadarama.

Główna droga zatacza teraz ostry łuk w prawo, ale odchodzi od niej ścieżka, tworząca na początku schodki z układających się poziomo kamieni i korzeni drzew. Żadnych oznaczeń, ale kierunek się zgadza. Biorę więc te schodki - ścieżka za nimi, łagodnie się wznosząc, prowadzi cały czas zboczem ponad korytem potoku. Potem przewija się przez drewniany mostek na drugą stronę i tu się nieco zatraca w trawiasto-kamienistym terenie. Na szczęście pojawiły się kopczyki, które przeprowadzają stromo w górę do znów wyraźnej ścieżki, wznoszącej się dalej w głąb doliny. Bujna roślinność, a czasem też głazy wystające na ścieżkę powodują, że muszę się często przeciskać z moim zadnim przyjacielem.

W pobliżu kaskady Los Chorros robię sobie śniadanie, po czym kontynuuję marsz, teraz już w kierunku zachodnim. Czepialskich krzewów teraz mniej, ale muszę często przemykać pod nisko wyrastającymi gałęziami choin. Tak dochodzę do szerokiej drogi leśnej i mógłbym skręcić nią w lewo, jako że wznosi się ona łagodnie w kierunku grzbietu Maliciosy. Decyduję się jednak pójść na wprost, nadal ścieżką, która prowadzi na Bola del Mundo i potem spróbować przekosić w lewo do grzbietu. W słuszności wyboru utwierdza mnie schodzący turysta, który potwierdza, że da się taki wariant wykonać.

No ! Ostatnie zdjęcie to Góry z dużej litery
Przeczytałem w przewodniku Pascala o Sierra de Guadarrama ...
Jak to dobrze,że piszesz! Nawet cząstki tego tam nie ma!

Dzięki! Saludos cordiales!
Pedro

plavac napisał(a):No ! Ostatnie zdjęcie to Góry z dużej litery

Pozostający w tyle, w dużym zbliżeniu cyrk Pedriza.

plavac napisał(a):Przeczytałem w przewodniku Pascala o Sierra de Guadarrama ...
Jak to dobrze,że piszesz! Nawet cząstki tego tam nie ma!

Nie czytałem. Muszę zajrzeć.

plavac napisał(a):Dzięki! Saludos cordiales!
Pedro

De nada, amigo mio.
Paco

Zostawiam ostatnie drzewa za sobą i piękną doliną wzdłuż potoku zakręcam coraz bardziej na północ. Ojjj, za bardzo. Zapędziłem się. Muszę trochę wrócić. Wyszukując miejsca, gdzie mogę przebyć spory potok bez ściągania butów, dostrzegam grupę schodzącą z grzbietu Maliciosy.

Już po drugiej stronie spotykam ich, jak też usilnie usiłują znaleźć takie miejsce. Pokazuję im ręką za siebie. Podchodząc zboczem widzę, że wciąż kombinują z tą przeprawą. Ha! Kijki mi się tam przydały bardzo, a oni szli bez.

Ja też bardzo lubię mieć kijki przy przekraczaniu potoków. W ogóle odkrywanie możliwości wykorzystania kijków trekingowych w czasie wędrówki jest bardzo pouczające

Góry "łysieją" ... Ciepło je wysusza - czy wiatry ?

Pozdrawiam.

plavac napisał(a):Góry "łysieją" ... Ciepło je wysusza - czy wiatry ?

Jedno i drugie.
Chociaż, jak na góry wyrastające z mesety, to one dosyć zielone są.

Przy okazji - wiesz, że kilka lat temu, jak zgłębiałem wiadomości o górach w tamtym rejonie, natknąłem się na nazwę: Carpatos...

Pozdrawiam,
Wojtek

Google podpowiadają, że carpa po hiszpańsku to namiot ...
Jeśli "im" wierzyć - to mamy w Polsce Góry Namiotowe
Ale może - był w Guadarramie jakiś nasz sarmacki rodak

plavac napisał(a):Google podpowiadają, że carpa po hiszpańsku to namiot ...

Ale tylko w Peru i Chile.
Bardziej może stragan. A także karp.

plavac napisał(a):Jeśli "im" wierzyć - to mamy w Polsce Góry Namiotowe

Wiesz, do mnie bardziej trafia ta wersja z odwołaniem się do języka indoeuropejskiego, gdzie "korpata" znaczyło: góra, skała.

Pozdrawiam,
Wojtek

Na przełęczy między Wielką i Małą Złośnicą wita mnie silny wiatr, znajduję więc osłonięte głazami miejsce na piknik. Mam stąd rozległy widok na całą kotlinę z majaczącymi w dali wieżowcami Madrytu, ale wzrok przyciąga bliska jeszcze La Pedriza z jej poszarpanymi graniami.