Hiszpania: od Andaluzji po Kraj Basków

bucek14 napisał(a):w Chorwacji jest bardzo pięknie(split dubrownik omis) ale byłem w Lloret de Mar i tam jest przynajmniej dla mnie o wiele wiele ładniej, jakoś klimat tego miast był dla mnie przyjemniejszy aczkolwiek porównując wodę w Splicie a w Lloret no to split wygrywa

Zawsze trudno się porównuje urodę różnych miejsc, bo gusta są różne, a często tez inne okoliczności mają wpływ na nasz odbiór. Osobiście przyznaję się, że bardzo mi się podoba Chorwacja, ale Hiszpania bardziej.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ten dodatkowy kwadrans przydał się w sam raz .Pozdrawiam

ajdadi napisał(a):Ten dodatkowy kwadrans przydał się w sam raz .

Pozwolił złapać oddech.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mapka przejazdów



A - Nacimiento del Rio Cuervo
B - Boca del Infierno
C - Estrecho de Priego
D - Hoz de Beteta
E - Molina de Aragon

Kiedy punktualnie wracamy, pytam jeszcze o to tajemnicze, wymienione na kartce "Prao de Judios". Żydowskie, ale co?

- Prao to to samo co prado - wyjaśnia pani - tylko w andaluzyjskim dialekcie.

Aha, zatem Żydowska Łąka. Znowu pozostaje kwestia, skąd andaluzyjski dialekt w głębi Kastylii, ale przecież zanim chrześcijanie odbili te rejony, Andaluzja sięgała znacznie bardziej na północ...

Wracamy do samochodu, który nie zdążył się jeszcze zanadto nagrzać, zatem i piwko zachowało cudowny chłód nocy, po czym wsiadamy do wozu i ruszamy w kierunku północno-zachodnim. Jeszcze przed autostradą korzystamy z sympatycznego miejsca piknikowego, rozkładając się z popołudniową kawą. Przy okazji wertujemy przewodniki, decydując się na jeden dodatkowy punkt przed dzisiejszą metą. Po zwinięciu baru, dojeżdżamy do autostrady, skręcając na południowy zachód. Bea zdradza oznaki senności, więc zapewniam ją, że może się spokojnie zdrzemnąć bo trafię bez pilota. Brzmię przekonująco, zatem Bea przymyka oczy, a ja jadę, wypatrując właściwego drogowskazu. Kiedy podróż podejrzanie się wydłuża, nabieram podejrzeń i decyduję się delikatnie wyciągnąć atlas samochodowy z objęć mojej pilotki oraz Morfeusza.

Nic z tego - Bea momentalnie się budzi i już wspólnie odkrywamy, iż należało wcześniej z autostrady zjechać. No, cóż - trzeba zawrócić.

Franz napisał(a):Pozwolił złapać oddech.

...przed kolejnym zamkiem...Pozdrawiam

ajdadi napisał(a):...przed kolejnym zamkiem...

Ten nas długo nie zatrzyma.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Ten nas długo nie zatrzyma.

Z zewnątrz wygląda całkiem...całkiem...Pozdrawiam

ajdadi napisał(a):Z zewnątrz wygląda całkiem...całkiem...

I ma szlachetną nazwę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Czynimy to przy najbliższej okazji, odwracając kierunek podróży, ale tylko do kolejnego zjazdu, gdzie opuszczamy autostradę. Wprawdzie na drogowskazach nie jest wymieniona poszukiwana przez nas nazwa "Jadraque", jednak to właśnie jest nasza droga. Szosa prowadzi na krawędź bardzo szerokiego wąwozu, do którego łagodnie zjeżdża skosem, by po jego przecięciu wspiąć się na kolejny płaskowyż, a kiedy zaczyna się zjazd, w oczach rośnie już zamek El Cyda.
Szutrowa droga prowadzi na mały parking poniżej zamku - zostawiamy samochód i ruszamy na podbój.

Niestety w zamku prowadzone są prace restauracyjne, nie jest dostępny do zwiedzania, co może nie jest taką wielką stratą, skoro - jak informuje kamienna tablica - jest tylko nazywany "Castillo del Cid", tak naprawdę nie mając ze szlachetnym rycerzem nic wspólnego.

Franz napisał(a):https://www.cro.pl/download/file.php?id=201743

tutaj widać pewien związek historyczny: głowa korsykańskiego maura wygląda przez aragońskie okno...

pozdrawiam,
Michał

Fajna panorama na okolicę .Pozdrawiam

Mikeee napisał(a):tutaj widać pewien związek historyczny: głowa korsykańskiego maura wygląda przez aragońskie okno...

Rerekonkwista...

ajdadi napisał(a):Fajna panorama na okolicę .

Strategiczna pozycja.

Pozdrawiam,
Wojtek

Obchodzimy go prawie dokoła, ale powiedzmy sobie szczerze - zamek najpiękniej prezentuje się jednak z dystansu.
Wracamy do samochodu i teraz już obieramy kierunek na Madryt. Na wysokości Gudalajary - z lubością za każdym razem wypowiadam na głos tę nazwę, w hiszpański sposób przeciągając samogłoskę "a" i mocno rolując to "r" - dojeżdżamy do autostrady, a dokładniej do dwóch: płatnej oraz darmowej. Tu szybka zagadka: którą wybieramy?...

Na przedmieściach hiszpańskiej stolicy wpadamy do centrum handlowego, zakupując większą ilość piwa na wieczór, a przy okazji kilka butelek wody gazowanej, bo akurat była, a o to nie tak łatwo w tym kraju, po czym kierujemy się do południowych dzielnic miasta. Bea działa jak dobrze wyspany odbiornik GPS i bez najmniejszego wahania prowadzi mnie pod ustalony adres. Jesteśmy też nadzwyczaj punktualni, gdyż umówieni jesteśmy na ósmą wieczorem i dokładnie o ósmej parkuję samochód w uliczce tuż obok domu. Czyjego? Ano właśnie - nie wspomniałem wcześniej, ale zdążyłem ustalić spotkanie z moim hiszpańskim przyjacielem, którego poznałem kilka lat wcześniej, kiedy pomagał mi zaplanować trasę po Sierra de Guadarrama, a na koniec ugościł mnie u siebie. Domofon, krótka wymiana pozdrowień i już schodzi na dół, idzie pomóc wypakować graty z wozu, dostaje do niesienia skrzynkę piwa i pakujemy się do jego przytulnego mieszkania.