Hiszpania: od Andaluzji po Kraj Basków

Ta ostatnia najbardziej mi się podoba - niestety, zamknięta, zatem kierujemy się w stronę samochodu.

Mijając rondo, uwieczniamy karmiącą bliźniaki wilczycę - ewidentne odniesienie do rzymskiego dziedzictwa.

... tzw. Rondo pod Wilczycą ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):... tzw. Rondo pod Wilczycą ... ...

Łatwo obejrzeć z każdej strony, byle w prawo

Pozdrawiam,
Wojtek

Wracamy przez stary most na prawy brzeg Guadiany, po czym skracamy drogę przez mocno podlane tereny zielone, strasząc brodzące ptactwo.

... fajne "lustra" mostów ... ...
Pozdrawiam.

Znaleźliśmy się w punkcie wyjścia...bardzo ciekawa ta Merida Pozdrawiam

kmichal napisał(a):... fajne "lustra" mostów ... ...

Tym razem już rysunek kompletny.

ajdadi napisał(a):Znaleźliśmy się w punkcie wyjścia...bardzo ciekawa ta Merida

Warta grzechu.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Tym razem już rysunek kompletny.

Nie da się ukryć... Pozdrawiam

kmichal napisał(a):... powinien tą opcję rozważyć, pogoda w tej Hiszpanii niepewna - Tony pisze, że ciągle burze, to co dopiero zimą ... ...
Pozdrawiam.

Tym bardziej, że to blisko granicy z Portugalią, tam jeszcze więcej burzowego nieba mam na fotkach

Most(y) na Gwadianie - fajne!

ajdadi napisał(a):

Franz napisał(a):Tym razem już rysunek kompletny.

Nie da się ukryć...

Dzieci z kredkami w ręku będą zawiedzione...

tony montana napisał(a):

kmichal napisał(a):... powinien tą opcję rozważyć, pogoda w tej Hiszpanii niepewna - Tony pisze, że ciągle burze, to co dopiero zimą ... ...

Tym bardziej, że to blisko granicy z Portugalią, tam jeszcze więcej burzowego nieba mam na fotkach

Będziemy kluczyć.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wsiadamy do samochodu i podjeżdżamy pod ruiny akweduktu Los Milagros, czyli w języku polskim: Cuda. Od czasów rzymskich transportowano nim do miasta wodę z odległego o pięć kilometrów, istniejącego nadal, zbiornika Proserpina.

Uznając, że zobaczyliśmy wszystko, co nas interesowało w Meridzie, opuszczamy Miasto Emerytów, gdyż jako takie zostało założone w roku 25 p.n.e. Emerita Augusta - tutaj osiedlali się emerytowani żołnierze z legionów uczestniczących w wojnach kantabryjskich. Musiało ich być sporo, gdyż miasto szybko stało się stolicą całej prowincji Lusitania.



Wyjeżdżamy w kierunku północnym. Ledwo wypadamy na autostradę, a już szukamy z niej zjazdu, bo pora na kawę. Znalezienie odpowiedniego miejsca okazuje się trudne. Wszędzie jedynie słoneczniki i niskie oliwki - ja bym już dał za wygraną, ale Bea stanowczo nalega na poszukanie cienia. Krążymy trochę, wyszukując wzrokiem nieco wyższych drzew z możliwością dojazdu - nawet biorę pod uwagę wąski mostek pod autostradą, jednak dudni zbyt mocno - w końcu udaje się zjechać pod wystarczająco wysoką oliwkę i nawet liczne towarzystwo pająków oraz dużych mrówek nam nie przeszkodzi w popołudniowej sjeście.



Cykady umilają nam bratanie się z naturą, a po kawce zwijamy majdan i przejeżdżamy do następnego punktu na naszej trasie.

Franz napisał(a):Uznając, że zobaczyliśmy wszystko, co nas interesowało w Meridzie, opuszczamy Miasto Emerytów, gdyż jako takie zostało założone w roku 25 p.n.e. Emerita Augusta - tutaj osiedlali się emerytowani żołnierze

nie skojarzyłbym nazwy miasta z emerytami, a tu proszę...

Los Milagros robi wrażenie..
pozdrawiam,
Michał

Mikeee napisał(a): Los Milagros robi wrażenie..

..robi...robi...Pozdrawiam

Mikeee napisał(a):nie skojarzyłbym nazwy miasta z emerytami, a tu proszę...

Też wcześniej nie miałem o tym pojęcia.

ajdadi napisał(a):

Mikeee napisał(a): Los Milagros robi wrażenie..

..robi...robi...

Zwłaszcza, ze sterczy na takim raczej pustkowiu, więc nic go nie przesłania.

Pozdrawiam,
Wojtek