Hiszpania: od Andaluzji po Kraj Basków

Wychodzimy w innym miejscu, mijając tabliczkę "Przejście zabronione', ale nikt się nas nie czepia. Trochę tylko musimy skakać po jakichś krawężnikach - wyraźnie mają tu miejsce roboty drogowe, czy może bardziej chodnikowe. Na ulicy już łatwiej i po chwili zamykamy pętelkę po Kordobie pod Mezquitą.

Wracamy do samochodu mostem przez Guadalquivir (Gwadalkiwir), czyli "Wielką Dolinę Rzeczną", jak z arabskiego można by przetłumaczyć oryginalne: "al-wadi al-kabir". Rzucając ostatnie spojrzenia na przepiękne miasto, jakim jest Cordoba, wsiadamy do samochodu i wyjeżdżamy.

Obieramy kierunek na Sevillę, ale chcielibyśmy po drodze rzucić okiem na Almodovar del Rio. Jednak to zadanie okazuje się zbyt trudne, jak dla nas. Droga nazbyt boczna? Trafiamy na szeroką jednokierunkową arterię i nawet widzimy po drugiej stronie nasz zjazd, z którego w tej chwili nie wolno nam skorzystać. Wylatuję zanadto na północ, a kiedy zawracam, przecinam gdzieś nasze zamierzone odbicie na zachód, nawet go nie rozpoznając. W efekcie lądujemy na autostradzie do Sevilli i rezygnujemy z ponownego zawracania - widocznie tak miało być.

Tuż za miastem oboje odczuwamy spore znużenie, Bea nawet momentami przysypia - zatem najwyższy czas na kawę. Znajdujemy sobie odpowiednie miejsce, gdzie Bea jednak decyduje się na herbatę, a ja ograniczam się do jednej zaledwie kawy. Owocuje to w dalszej drodze próbami przeniesienia mnie w krainę snu, przed czym bronię się wszystkimi zmysłami i udaje się szczęśliwie dotrzeć do znalezionego podczas popołudniowego pikniku przystanku na rozprostowanie kości. To Carmona.



A - Cordoba
B - Carmona

No ładne cacko ta Carmona! A ja już się szykowałem na stolicę flamenco

Pozdrawiam.
P.

plavac napisał(a):No ładne cacko ta Carmona! A ja już się szykowałem na stolicę flamenco

Ale tańców nie będzie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Podjeżdżamy na zbocze wzgórza, na którym usytuowało się miasto i parkujemy w cieniu ciekawej bramy wjazdowej. Wchodzimy w obręb murów dosyć szeroką ulicą, ale już po chwili skręcamy w lewo, w ciekawie się zapowiadającą, węższą uliczkę.

Ta doprowadza nas do niewielkiego placu z kościołem o misternie zdobionej dzwonnicy. Wszystko wokół wygląda tak elegancko, jest takie wypielęgnowane, że ostry dysonans stanowi krótka - wyraźnie zaniedbana - uliczka, jak na ironię nosząca nazwę "Przejście Księżnej".

To jednak jest wyraźnym wyjątkiem być może w całym miasteczku, gdyż już za rogiem trafiamy znów na nieskazitelnie białe ściany domostw po obu stronach pozbawionych jakichkolwiek śmieci uliczek.

Kolejne miejsce, które robi wrażenie

Pozdrawiam.

ASIULA HK napisał(a):Kolejne miejsce, które robi wrażenie

Przyznaję, że nas zaskoczyło.

Pozdrawiam,
Wojtek

I z każdym krokiem przyznajemy z rosnącym zdumieniem, że Carmona zachwyca nas coraz bardziej!

Carmona przypomina mi nieco Ostuni (już kiedyś było u Ciebie podobne do nieco miasto) - białe miasto w Apulii położone na wzgórzu - charakterystyczne białe domki i dzwonnice w podobnym stylu

ZAPISUJĘ zatem - Carmona

tony montana napisał(a):Carmona przypomina mi nieco Ostuni (już kiedyś było u Ciebie podobne do nieco miasto) - białe miasto w Apulii położone na wzgórzu - charakterystyczne białe domki i dzwonnice w podobnym stylu

Porównywałeś do Ostuni Capileirę - uroczą wioskę w Alpujarras.

Mocno Ci to Ostuni zapadło.

tony montana napisał(a):ZAPISUJĘ zatem - Carmona

Masz ją bliziutko Sewilli.

Pozdrawiam,
Wojtek