Hiszpania: od Andaluzji po Kraj Basków

Opuszczamy ten renesansowy kleks na muzułmańskiej karcie historii i kierujemy się do... No właśnie, zbliża się 13:30 - godzina naszego wejścia do najpiękniejszej części Alhambry, jednak dziewczyny z obsługi jeszcze w Generalife radziły nam, by przyjść dziesięć minut...

- Wcześniej? - wpadłem w słowo.
- Nie, później. Będzie spora kolejka i lepiej sobie oszczędzić sterczenia w słońcu.

Zatem ruszamy na podbój najstarszej partii Czerwonej Twierdzy.

Jak nie przepadam za czerwonym kolorem, tu daję się mu uwieść całkowicie.
Swoją drogą, ta czerwień jakaś taka nie czerwona...
Ale mężczyznom probkem z kolorami - się wybacza
P.

Pięknie nam się wspomina. Dzięki!
DiP

plavac napisał(a):Jak nie przepadam za czerwonym kolorem, tu daję się mu uwieść całkowicie.

Przyznaję się, że na mnie czerwień działa.

plavac napisał(a):Swoją drogą, ta czerwień jakaś taka nie czerwona...

Może aparat nie z najwyższej półki.

plavac napisał(a):Pięknie nam się wspomina. Dzięki!

Mnie właściwie ta Alhambra porywa coraz bardziej...

Pozdrawiam,
Wojtek

Czerwonej, gdyż tak właśnie się nazywa. Al-Qal'ah al-Hamra, stąd obecna nazwa: Alhambra. Tutaj zaczęła się jej historia, kiedy w 1238r. Muhammad ibn-Nasr, uciekając z północy przed naporem Kastylii, ujrzał niewielką twierdzę na wzgórzu Sabika ponad Granadą, i uznał, że to będzie odpowiednie miejsce dla jego ludu.

Pierwsze, co zrobił, to rozpoczął jej poważną rozbudowę, praktycznie stawiając ją od zera. Musiał się spieszyć, gdyż już kilka lat później północne rubieże jego państwa zostały podbite przez króla Kastylii, który zagarnął Jaen, leżący raptem kilkadziesiąt kilometrów od Granady. Twierdza nie była jeszcze gotowa, zatem dla jej ochrony, uznał się za lennika Kastylii, udzielając pomocy w podbiciu przez nią Sewilli.

W tym czasie roboty szły pełną parą. Materiał do budowy leżał praktycznie u stóp Alhambry - wzgórze składało się z mieszaniny skały, gliny i piachu, co po polaniu wodą stawało się plastycznym, dogodnym do budowy, podstawowym składnikiem wszystkich murów i wież. Najpotężniejszą z wszystkich miała być skrajna zachodnia wieża - Torre de la Vela - której każda kondygnacja składała się z czterech pomieszczeń, do których światło wpadało przez szereg łuków na każdej ścianie. Gdy była już prawie gotowa, na najniższych pojawiły się pierwsze rysy i pęknięcia...

Ładnie Granada wygląda z tego miejsca, nie powiem, nie powiem

tony montana napisał(a):Ładnie Granada wygląda z tego miejsca, nie powiem, nie powiem

Wspaniale się prezentuje!

A Alhambra? Podczas gdy poprzednia jej część świadczyła o wrażliwości artystycznej jej twórców, ta świadczy o ich mocnym pragmatyzmie (szczególnie w aspekcie historycznym). Już miałem zapytać o kopalnie kruszczu- już padła odpowiedź

Tylko te pęknięcia...

Pozdrawiam.

tony montana napisał(a):Ładnie Granada wygląda z tego miejsca, nie powiem, nie powiem

Nawet katedrę ładnie widać.

plavac napisał(a):A Alhambra? Podczas gdy poprzednia jej część świadczyła o wrażliwości artystycznej jej twórców, ta świadczy o ich mocnym pragmatyzmie (szczególnie w aspekcie historycznym).

Nawet ta najbardziej masywna wieża miała być ażurowa...

Pozdrawiam,
Wojtek

Nie było innego wyjścia, jak zamurowanie większości łuków, co znacznie pozbawiło uroku, ale wzmocniło konstrukcję wieży, nadając jej obecny surowy wygląd. Możemy więc bez obaw wejść na samą górę.

Rozpościera się stąd wspaniały widok - zarówno na leżącą u stóp wzgórza Granadę, jak i na ośnieżone częściowo szczyty Sierra Nevada, poprzedzone pasmem niższych wzniesień. Na niektórych sułtan kazał postawić niewielkie twierdze bądź baszty - ważną ich funkcją była sygnalizacja świetlna, przekazująca błyskawicznie do Alhambry informacje o zbliżającym się niebezpieczeństwie.

Sierra Nevada jak podobno zawsze - ośnieżona

tony montana napisał(a):Sierra Nevada jak podobno zawsze - ośnieżona

No, cóż - poprzedniego dnia trochę po tym śniegu podeptaliśmy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

tony montana napisał(a):Sierra Nevada jak podobno zawsze - ośnieżona

No, cóż - poprzedniego dnia trochę po tym śniegu podeptaliśmy.

W marcu Sierra wyglądała tak...


To jedno z niewielu ocalonych zdjęć z tamtego wyjazdu.
Z wielką nostalgią i jednocześnie uśmiechem oglądamy Twoje zdjęcia, Wojtku.

Pozdrawiamy
DiP

plavac napisał(a):W marcu Sierra wyglądała tak...

Nawet wielkiej różnicy nie widać.

Pozdrawiam,
Wojtek