Grudniowa wizyta u Grgura Ninskiego

mchrob napisał(a):Zdjęcia są piękne - takie prześwietlenie fajnie oddaje klimat tego dnia. Fotografia nie musi być idealna technicznie, ważne że potrafi zagrać na emocjach.

Dzięki! Warunki do fotografowania były wyjątkowe (ale wcale niełatwe). Fajnie, że trochę widać niezwykłe światło, jakie mieliśmy tamtego dnia

megidh napisał(a):Też jeszcze tam nie byłam, chociaż raz było blisko. Mieliśmy tam iść na nogach, ale pogoda pokrzyżowała nam plany.
Mam nadzieję, że kiedyś tam dotrzemy, chociaż na nogach to się tam już nie będę wybierać.

Trzymam kciuki, żeby się Wam udało

piotrf napisał(a):Cudne zdjęcia i co bardzo mi się podobało - prawie pusta Punta Rata i szczyt Sv. Jury

Punta Rata całkiem pusta, tylko my Natomiast jak będzie na szczycie Sv. Jury, jeszcze nie wiadomo Okaże się, kiedy tam dotrzemy

wiolek_lp napisał(a):maslinka
W Breli byłam tylko raz i można powiedzieć, że był to bieg do kamyczka Było to w marcu i wiała taka bura, że głowę urywało, dzień był pochmurny, i tak naprawdę poszłam tam, żeby to miejsce " zaliczyć "

Właśnie jakiejś kosmicznie mocnej bory najbardziej obawiałam się przed naszym grudniowym wyjazdem

wiolek_lp napisał(a):
Strasznie zazdroszczę wjazdu na Sv. Juri, my mieliśmy w planach, ale jak już pisałam wcześniej, przez awarię auta nie było szans A widoki mieliście cudowne, to był świetny pomysł jechać tam na zachód słońca

Hehe, a wyszło tak przez przypadek Myśleliśmy, że jeżeli dotrzemy na szczyt, to znacznie wcześniej

wiolek_lp napisał(a):Zdjęć prawie nie mam, ale filmik się uchował

Wow! Filmik jest genialny! Ale też trochę przerażający Cieszę się, że Skywalk był zamknięty, bo "musiałabym" chodzić po szkle

wiolek_lp napisał(a):

maslinka napisał(a):Właśnie jakiejś kosmicznie mocnej bory najbardziej obawiałam się przed naszym grudniowym wyjazdem

Ja chyba takiej jak wtedy nie widziałam nigdy

My najgorszą borę przeżyliśmy w Jelsie (w której często wieje, port nie jest osłonięty), w dodatku pod namiotem Całą noc nami rzucało, a pył z gleby mieliśmy we wszystkich garnkach

te kiero napisał(a):Brela wyszła Ci super.
Tak szczerze to była brana pod uwagę zamiast Vrsaru razem z zimowymi Plitwicami po drodze, ale wygrało bliższe miejsce no i na kamerce można było zobaczyć, że Plitwice nie w śniegu. Może następnym razem.

Też myśleliśmy o odwiedzeniu Plitvic, ale stwierdziliśmy, że bez śniegu nie ma to najmniejszego sensu Byłoby tylko gorzej niż je zapamiętaliśmy latem, kiedy jeszcze Parku nie odwiedzały tłumy, czyli w 2007 roku.

Myślę, że kolejny odcinek (który właśnie przygotowuję ) też powinien Ci się spodobać

Dzień 2 (27 grudnia, środa): Wjazd na Sv. Jurę - część druga

Krajobraz zmienia się na bardziej wysokogórski:




Szczyt wydaje się być na wyciągnięcie ręki:



I tu właśnie zaczynają się "schody". Na drodze pojawia się śnieg i trochę lodu, miejscami jest naprawdę ślisko:




(Tak się złożyło, że nie mam zdjęcia z najbardziej oblodzonym odcinkiem )

Biedny Maździak:



A raczej biedna ja, bo Małż zaczyna "marudzić", że dalej nie jedzie. Obawia się, że może być jeszcze gorzej, a nie będzie opcji zawrócenia i co wtedy zrobimy - przejedziemy kilka kilometrów na wstecznym?

Już kiedyś pisałam o tym, że mój mąż jest z tych odpowiedzialnych (ktoś musi ), a ja zazwyczaj mniej się martwię w takich sytuacjach Spróbujmy jeszcze kawałek - namawiam. Niesamowicie szkoda mi odpuszczać, kiedy cel jest tak blisko

Małż argumentuje, że jeśli się "poślizgniemy" (mamy oczywiście zimówki, ale na lodzie niewiele pomagają), polecimy w przepaść. "Sznurki" zabezpieczające drogę niekoniecznie nas zatrzymają. Wychodzę z auta i o mały włos nie przewracam się na lodzie. Jest bardzo ślisko, z żalem przyznaję mężowi rację

Wygląda na to, że nie zdobędziemy dzisiaj "Jurka" :



Małż cofa do poszerzenia na zakręcie, gasi silnik, siedzi i myśli. Niech myśli, może przekona sam siebie, a ja pomogę mu w ostatecznym podjęciu decyzji W tym czasie zmieniam buty na trekkingowe, żeby się nie zabić, spacerując i pstrykając. A jest co podziwiać :






I nagle zdarza się cud Z góry zjeżdża samochód na niemieckich blachach, w dodatku nie jest to terenówka, tylko auto z napędem na jedną oś. W środku czterech roześmianych mężczyzn. Za nim kolejny samochód... Patrzymy z Małżem na siebie i się uśmiechamy Jeśli oni dali radę, to i my wjedziemy! Nie mamy problemu z jazdą wąskimi górskimi drogami, martwiliśmy się tylko o oblodzenie.

Okazuje się, że decyzja była słuszna - fragment, na którym wycofaliśmy, był zdecydowanie najgorszy. Teraz nawierzchnia prezentuje się przyzwoicie:



a widok na "Jurka" hipnotyzuje :



Światło jest niesamowite!:



Obawiamy się mijanek, ale już nikt więcej z góry nie zjeżdża. Mieliśmy więcej szczęścia niż rozumu , że zatrzymaliśmy właśnie w tamtym miejscu i "przepuściliśmy" dwa samochody, które pomogły nam podjąć decyzję o wjeździe, a raczej zmienić ją

Parkujemy na ostatnim zakręcie przed szczytem, do wierzchołka mamy jakieś 200 metrów. Dalej jechać się nie da - droga jest zawalona śniegiem.

Słoneczko, poczekaj jeszcze chwilę! :




Tak zostawiliśmy Maździaka (zdjęcie zrobione później):



Jest on tu oczywiście jedynym autem Natomiast my (jeszcze) nie jesteśmy sami, bo właśnie mija nas rowerzysta z Polski, który schodzi ze szczytu, niosąc rower i przewraca się obok nas Na szczęście nic mu się nie stało

Teraz należałoby biec (żeby zdążyć na zachód), ale nie chcemy powtórzyć "gleby" rodaka; po takim śniegu kiepsko się biegnie:




Widok w stronę Bośni:



Jeszcze parę kroków i jesteśmy na szczycie



Ta-dam! :




Zdążyliśmy rzutem na taśmę! Jest 16:21, słońce właśnie zachodzi, a my oczywiście pstrykamy i podziwiamy:



Kolejno - wyspy Brač, Hvar i w oddali Vis:



Hvar, Korčula i końcówka Pelješca (która zlewa się z Korčulą, ale na pewno tam jest - okolice Lovište):



Ostatnie chwile, zanim sunce się schowa:




Kapliczka św. Jerzego, która została wybudowana prawdopodobnie w XVII wieku:



Podobno każdy, kto był na szczycie, ma takie zdjęcie :



Tylko nasze zostało zrobione w nietypowych warunkach oświetleniowych Cudownie, że jesteśmy na szczycie sami, w dodatku w takich okolicznościach. To jeden z najpiękniejszych zachodów słońca, jakie widziałam w życiu Nie przeszkadza nam wiatr ani fakt, że temperatura wynosi zaledwie 3 stopnie. Jest magicznie!



Niestety, spektakl powoli dobiega końca...



Hvar i Korčula wyglądają jak dwa stwory wyłaniające się z otchłani :



Koniec przedstawienia:



Ale, ale, czyżby po drugiej stronie zaczynało się nowe Nad górami Bośni i Hercegowiny właśnie wschodzi księżyc :




To były niesamowite chwile! Wracamy do Maździaka w milczeniu, zachwyceni, że mogliśmy zobaczyć tak niezwykły zalazak sunca

Teraz czeka nas zjazd Oj, będzie się działo!

mchrob napisał(a):No, słoneczko dało pokaz Księżyc również.

Księżyc pozazdrościł i też chciał się pokazać

piotrf napisał(a):Magicznie

Była magia!

robines napisał(a):Świetne warunki mieliście na Jurku, piękne fotki. Lubicie góry więc polecam Wam wyjście z buta. Z Makarskiej szlak jest całkiem przyjemny i trudny tylko w pierwszej fazie(strome piargi). No i ta pustka na szlaku nawet w lipcu czy sierpniu...bezcenna.

To była najlepsza okazja, żeby wejść z buta Innej pewnie długo nie będzie. Z pewnością by się nam podobało, ale za dużo chcieliśmy zobaczyć w ciągu tego tygodnia i uprawialiśmy szaloną "polkę galopkę"

AgaGy napisał(a):Cudowne widoki

Następnym razem trochę nocnych widoków Po zmroku, o dziwo, też coś zobaczymy