Grudniowa wizyta u Grgura Ninskiego

megidh napisał(a):Też się kiedyś zachwycałam tym widokiem, chociaż o zupełnie innej porze roku.
Ale ja nie widziałam tam niżej figury Matki Boskiej. Może jej w 2013 roku jeszcze nie było ?.

Nie mam pojęcia, jak długo figura tam stoi. Próbowałam znaleźć tę informację, ale mi się nie udało

te kiero napisał(a):Tyle razy jeżdżąc tamtędy i zatrzymując się na tym samym parkingu nie uświadczyłem, że można wejść na górę.
Super.

U nas to był traf. Wcześniej nie słyszałam o tym punkcie widokowym i o figurze Matki Boskiej. Zatrzymaliśmy się na parkingu, bo widok był niesamowity, zobaczyłam tabliczkę z hasłem Stella Maris. Patrzymy, jest ścieżka - trzeba iść

te kiero napisał(a):Gratuluję Agnieszko zainteresowania Twoimi relacjami, u mnie z tym bardzo słabo jak widzę - choć cenię wszystkich, którzy się pojawiali. Jednak na przyszłość raczej już dam sobie na wstrzymanie z relacjami.

Dawid, chyba trochę przesadzasz Widziałam dużo osób "u Ciebie". Sama zresztą też starałam się odwiedzać Twoją relację regularnie i komentować

Bbee88 napisał(a):Widoki przepiękne fajnie, że znajdujecie czas zawsze by się gdzieś zatrzymać dodatkowo, a nie pędzicie przed siebie warto się czasem zatrzymać

Taaak, na początku "zwiedzania" snuliśmy się powoli, wcale nam się nie śpieszyło, a potem... gnaliśmy na złamanie karku, kiedy dzień się kończył
Ale do tego dojdę za kilka odcinków


Dzień 2 (27 grudnia, środa): Kamen Brela i Baška Voda - ekspresowo

Mogłabym jeszcze długo podziwiać widoki, ale plan zakładał dojazd do Breli i zobaczenie (w końcu!) słynnej skałki. Bo jak to tak? Jesteśmy dwudziesty pierwszy raz w Cro, a nasze oczy nigdy tego "cudu" nie widziały

Cudów w Chorwacji jest dużo Np. Jadranka, przynajmniej miejscami, zapewnia cudowne widoki; nie tylko na morze :



Oficjalnie wjeżdżamy na Makarską Rivierę:



Góry "schodzące" do morza, po taki pogled się tu przyjeżdża :



Na rondzie z szopką :



zjeżdżamy do Breli. Sama miejscowość, nabrzeże z knajpkami czy promenada Lungomare, z pewnością bardzo piękne, średnio nas w tym momencie interesują. Chcemy zobaczyć symbol tej mieściny i słynną plażę Punta Rata. Parkujemy tuż nad nią, w lasku; obok są korty tenisowe.

Plaża robi wrażenie :



W lipcu 2004 roku magazyn Forbes umieścił ją na szóstym miejscu najpiękniejszych plaż świata, a na pierwszym w Europie

Tak daleko bym jednak nie poszła , chociaż, poza Chorwacją, niewiele plaż w Europie widziałam (Trochę we Włoszech, w Bułgarii, w Holandii, w Szwecji i bardzo dużo "naszych" - nadbałtyckich ) Mimo wszystko, wydaje mi się to trochę przesadzone. Tak czy inaczej, Punta Rata jest tylko nasza :



W sezonie to całkowicie niemożliwe. Chyba że przed świtem Nie wstaję! :



Jak widać, włożyłam bluzę. Okazuje się, że w Breli wieje i to solidnie.

Kamyczki są bardzo wygodne.



Nie chce nam się stąd ruszać, ale czas nie stoi w miejscu... Niedługo zajdzie słońce

Na plaży Punta Rata "rezerwacje" są zabronione:



Powoli zmierzamy w stronę "skałki":




Kamen Brela, znany również jako Šakan, to rozpoznawalny symbol miejscowości oraz jeden z najczęściej fotografowanym obiektów nie tylko na Makarskiej Rivierze, ale i w całej Chorwacji.

Tym bardziej dziwne jest to, że zobaczymy go dopiero teraz , ale jakoś się nie złożyło. Nigdy do Breli nie trafiliśmy. Była na to szansa, w kempingowej erze naszych podróży do Cro, kiedy zatrzymywaliśmy się po kilka dni na campie, a potem przeprowadzaliśmy się na kolejny. Od kiedy wakacje spędzamy na wyspach (i na kwaterach), nie było okazji...

Nazwa skały Šakan wzięła się od mniszki śródziemnomorskiej (z rodziny fokowatych ), którą ludzie nazywali shakan; nie pytajcie, dlaczego

Mniszka uchodziła za zwierzę niemal legendarne, dlatego że bywała bardzo rzadko widywana. Nazywano ją "morskim człowiekiem" Ostatni raz ssaka tego widziano w okolicach Makarskiej Riviery na początku XX wieku (częściej występowała u wybrzeży Cresu). Obecnie na wolności pozostaje jedynie około 500 mniszek śródziemnomorskich i znajdują się one na liście gatunków zagrożonych wyginięciem.

Kamen Brela ma sześć metrów wysokości i prawdopodobnie oderwał się od skał nad miejscowością wiele wieków temu, jednak nie wiadomo, kiedy



Skałkę porasta kilka sosen aleppo (alepskich) i parę gatunków innych roślin, jednak sosenka dominuje. Mam nadzieję, że nigdy się nie złamie (mam na myśli zwłaszcza tę po lewej) ani nikt jej w tym nie pomoże To nie tylko symbol Breli, ale i godło gminy, więc słabo byłoby, gdyby coś się na kamieniu zmieniło.

Obowiązkowa fota z Šakanem :



Punta Rata jest piękna, ale moje serce skradła ta plażyczka :




Jeszcze chwila na pozowanie z Symbolem (niestety, pod słońce):



I zdjęcie beze mnie :



A potem powoli wracamy do samochodu:



Fajnie było wreszcie zobaczyć TEN kamień Dodam jeszcze, że od 1964 roku fragment wybrzeża w okolicy plaży Punt Rata znajduje się pod ochroną. W granicach rezerwatu znalazło się ponad 30 ha terenu na zachód od centrum Breli. Sosna alepska która dominuje na tym terenie to gatunek wyjątkowo odporny na suszę i wysokie temperatury. Idziemy w stronę Maździaka, wdychając cudowny sosnowy zapach

Zamiast wyjeżdżać na Jadrankę, jedziemy dalej "dołem", do Baškiej Vody. Tutaj też nigdy nie byliśmy Oj, buduje się tu sporo:



Plaże, widziane tylko z samochodu, prezentują się sympatycznie - są całkiem szerokie:



Problemem jest zaparkowanie. Wszędzie płatne parkingi, a my chcemy wyskoczyć z auta dosłownie na pięć minut. Małż szuka miejsca parkingowego, a ja w tym czasie rozprostuję nogi

Ekspresowy spacer po Baškiej Vodzie w moim wykonaniu wygląda następująco:




Pomnik praczki?:



Podobny jest na Pagu, w Novalji. Kościół sv. Nikoli:



Grand Hotel Slavia (zadziwiająco wysoka średnia ocen na Google Maps ) u stóp Biokova:



Małż dzwoni, że nie znalazł miejsca do zaparkowania i nie może wrócić, bo droga jest jednokierunkowa. Trudno, podejdę kawałek Delikatnie martwi mnie, że nie zobaczę z bliska pomnika św. Mikołaja. Niestety, muszą mi wystarczyć te zdjęcia:




Z perspektywy czasu (napięty grafik ) wiem, że dobrze zrobiliśmy, nie poświęcając Baškiej Vodzie więcej czasu. Zabrakłoby nam go gdzie indziej, a góry u nas w priorytetach zawsze najwyżej Choć w tym momencie trochę żałuję...

"Wydostajemy" się na Jadrankę:



Przejazd przez Makarską:



za którą odbijamy w kierunku Gornjego Tučepi. Na dole - również Tučepi :



Pogoda idealna:




Na razie nie wiemy, czy uda się nam wjechać na "Jurka" (czy droga jest w ogóle otwarta), ale jeżeli dotrzemy na szczyt, widoki powinny być niesamowite...

mchrob napisał(a):Po zdjęciu nie widać że to listopad

Zdecydowanie nie widać Równie dobrze zdjęcie mogło zostać zrobione wcześnie rano w czerwcu

Kapitańska Baba napisał(a):Tyle razy próbowałam wypatrzeć słynną skałkę z wody i chyba mi się nie udało Wszystko się zlewa w jedna całość

Tak podejrzewam. Raczej musielibyście być na lądzie

piekara114 napisał(a):

maslinka napisał(a):Dodam jeszcze, że od 1964 roku fragment wybrzeża w okolicy plaży Punt Rata znajduje się pod ochroną. W granicach rezerwatu znalazło się ponad 30 ha terenu na zachód od centrum Breli.

Ciężko w to uwierzyć biorać pod uwagę, co w tej okolicy dzieje się w sezonie i ile osób dziennie wchodzi na skałkę...

Wiem, też o tym pomyślałam, ale jest to obszar chroniony - park krajobrazowy. Może źle to przetłumaczyłam wcześniej, bo jednak rezerwat przyrody to co innego niż park krajobrazowy... Ja się na tych różnicach średnio znam

Ovaj dio Brela spada u zaštićeno područje:
KATEGORIJA: značajni krajobraz (tipične pejzažne značajke šumske površine pod alepskim borom i tipične podbiokovske šljunčane plaže)
GODINA PROGLAŠENJA: 1964. godina
POVRŠINA: 32,71 ha

Ta część Breli należy do obszaru chronionego:
KATEGORIA: park krajobrazowy (typowe cechy krajobrazu obszaru leśnego, las z sosną aleppo i typowe plaże żwirowe rejonu Biokovo)
ROK PROKLAMACJI: 1964
POWIERZCHNIA: 32,71 ha

Info ze strony:
https://brela.hr/plaze/plaza-punta-rata

Natomiast zauważyłam, że w Chorwacji przepisy ochrony przyrody są chyba bardziej lajtowe niż w Polsce albo nie są przestrzegane. W chorwackich parkach narodowych np. można się kąpać - choćby w jeziorach w Parku Narodowym Mljet (do 2020 roku można było się kąpać w PN Krka), co w Polsce jest zabronione (np. w Morskim Oku, chociaż wiem, że różnie bywa z przestrzeganiem tego zakazu )

Aż dziwne, że sosenki na Skałce dalej żyją, skoro tyle osób się codziennie wspina na Kamień

piekara114 napisał(a):

maslinka napisał(a):Na razie nie wiemy, czy uda się nam wjechać na "Jurka" (czy droga jest w ogóle otwarta), ale jeżeli dotrzemy na szczyt, widoki powinny być niesamowite...

A byliście kiedyś wcześniej?

Tak, byliśmy dwa razy - w 2006 roku (własnym autem) i w 2008 roku (na tylnych siedzeniach w samochodzie znajomych). Ale ten wjazd był wyjątkowy z wielu względów

Epepa napisał(a):Bardzo ładne okolice, ale dla mnie chyba zbyt zagospodarowane. Wolę bardziej dzikie klimaty. Chociaż poza sezonem pewnie jest całkiem przyjemnie.

Jestem pewna, że w sezonie te miejscowości by mnie odstraszyły

pomorzanka zachodnia napisał(a):Na Punta rata mieliśmy szczęście być gdy było podobne zatłoczenie i to w lipcu z tym że to był 2020.

Wow! Nieźle! W tamtym "koronkowym" roku różnie bywało.

pomorzanka zachodnia napisał(a):W każdym razie bardzo budujące są te grudniowe i listopadowe zdjęcia z plaży. Ciekawe ile prawdziwej zimy tak realnie mają w Dalmacji.

Na pewno zdarzają się paskudne dni z deszczem, czasami z borą. Mieliśmy po prostu szczęście A jeśli spadnie śnieg, to jest wielkie wydarzenie i paraliż komunikacyjny


Dzień 2 (27 grudnia, środa): Wjazd na Sv. Jurę - część pierwsza

Dojeżdżamy do miejsca, z którego zaczyna się droga na najwyższy szczyt Biokova:



Szlaban jest podniesiony, ale budka zamknięta:



Przypomina mi się, że przecież bilety kupuje się teraz online. (Wstyd, kompletnie się nie przygotowaliśmy, bo nie mieliśmy pewności, jak ułoży się dzisiejszy dzień ) Wchodzimy na stronę internetową i czytamy, że Park Biokovo jest zamknięty. No ok, ale co z drogą? Szlaban podniesiony, zakazu nie ma...

Na szczęście właśnie zjeżdża samochód na miejscowych blachach. Małż podchodzi do kierowcy i pyta o sytuację. Facet mówi, że można jechać, tylko żebyśmy na siebie uważali. Obiecujemy uważać , wiemy, że wjeżdżamy na własną odpowiedzialność (Taką tabliczkę zresztą ustawiono obok budki.)

Pojedziemy za darmo i bez kolejek Uroki grudnia

A więc w górę - za rowerzystą, jak się okaże - z Polski :



Zdjęcia "cykane" pod słońce będą wychodziły tak sobie:



Na fotce widać, jak nisko jest słońce i że będziemy się z nim ścigać

Na razie mamy drugie spowolnienie - musimy wyprzedzić kolegę poprzedniego rowerzysty



Na szczyt Sv. Jury (Św. Jerzego, 1762 m n.p.m.) wjeżdżaliśmy już dwukrotnie - w 2006 roku podczas naszej pierwszej podróży do Chorwacji (jedynej nieopisanej na forum ) i w 2008 roku (na tylnym siedzeniu samochodu znajomych).

Gdyby ktoś chciał poczytać o tym drugim wjeździe, odsyłam do mojej "poślubnej" relacji:
post318304.html#p318304

Za pierwszym razem było to duże przeżycie, ale od tego czasu minęło już 17,5 roku Dużo się zmieniło - choćby to, że w 2020 roku wybudowano Skywalk - szklany taras widokowy. Nie jestem też pewna, czy w 2006 i 2008 działała już restauracja Vrata Biokova. Na pewno były tam zwierzaki Mam nadzieję, że tym razem też jakieś spotkamy. (Uważaj, o czym marzysz, bo to może się spełnić Ale o tym dopiero, jak będziemy zjeżdżać ze szczytu )

Maździak (z nami na pokładzie) dzielnie pnie się w górę:



Widoki są boskie, ze zdjęciami, niestety, różnie:



Pod nami Podgora:



Wygląda, jakbyśmy stali na skraju drogi :



Aż tak źle nie było Dojeżdżamy do restauracji Vrata Biokova, która oczywiście jest zamknięta:



Po obejściu kręci się kilku mężczyzn, coś remontują. Zwierzaków tutaj niestety brak



Przysiadamy na skałkach i posilamy się trochę. Wyglądam jak kura na grzędzie, w dodatku przeżuwam :



Takie zdjęcie zrobił mi Małż Jedyne pstryknięte w tym miejscu i fajnie oddaje stromiznę, więc wrzuciłam, mimo wszystko Po chwili znajdujemy wygodniejszą miejscówkę, obok kamiennej makiety z dalmatyńskimi otokami:



Okazuje się, że jest to też pomnik Morskiego Połączenia Partyzanckiego, które działało podczas II wojny światowej. Chodziło o utrzymanie transportu pomiędzy Biokovem a wyspami, dostarczanie żywności, ewakuowanie rannych itd.



Pogled w stronę Makarskiej:



A tu już Hvar, a za nim końcówka Korčuli:



Trudno się oderwać, ale najpiękniejsze dopiero przed nami, więc ruszamy w dalszą drogę. Do szczytu mamy jeszcze 15 km.



Nie nastawiamy się, że musimy tam koniecznie wjechać. Zobaczymy, jakie będą warunki na drodze. Na razie zimy nie widać, ale wyżej może być różnie...

Teraz mamy przed sobą bardziej płaski fragment trasy, bez widoków na Jadran. Surowy krajobraz, trochę Dziki Zachód, trochę stepy akermańskie :



Fajnie widać "granicę słońca":



A w cieniu kryją się krówki :



To pierwsze spotkane przy drodze zwierzaki, koniecznie muszę podejść bliżej. Słodziaki!:



Oho, pierwsza mijanka! :



Czyli jest tu jeszcze ktoś oprócz nas i polskich rowerzystów Dojeżdżamy do punktu widokowego Ravna Vlaška (1228 m n.p.m.), na którym wybudowano Skywalk. Tutaj spotykamy kilka osób (zaparkowane są aż trzy samochody )

Szklany taras jest niedostępny, czego się spodziewaliśmy:



Żeby nikt nie próbował się na niego dostać, został od góry zabezpieczony siatką:



Hmmm, ciekawe, czy były jakieś próby wchodzenia na platformę

My próbować nie będziemy Zamiast tego podziwiamy widoki. Brač wygląda jak wielki wieloryb:



W dole Makarska:



Za kilka godzin tam będziemy Póki co, trzeba jechać. Po słońcu widać, jak mało czasu zostało do zmroku:



A jesteśmy, mniej więcej, w połowie drogi. (Całość trasy to 23 kilometry.) Oj, lubimy hazard Ciąg dalszy "wyścigu" - w kolejnej odsłonie relacji

pomorzanka zachodnia napisał(a):Czyli pewnie było około 14?

Oj, nieee... Ostatnie zdjęcie w tym odcinku zostało zrobione o 15:48 Mówiłam, że hazard

O 14:00 to my jeszcze byliśmy w Baškiej Vodzie