Grudniowa wizyta u Grgura Ninskiego

ziemniak napisał(a)::piwo:

Bbee88 napisał(a):Piękny Szybenik Miło powspominać ! U nas taki dosyć szybko przelot przez Szybenik był, ale na pewno jest to miasto takie do zakochania się w nim

O tak, jest urokliwe, romantyczne i fotogeniczne

Dzień 5 (30 grudnia, sobota): Wieczorny Szybenik - część pierwsza

Jest przed 17:00, zapada zmrok:



i robi się coraz bardziej klimatycznie:



Nowy Kościół - renesansowa budowla z przełomu XV i XVI wieku:




Wewnątrz jest ponoć niesamowicie - ściany zdobią freski szybenickich malarzy z pierwszej połowy XVII wieku. Ale drzwi zamknięte...

A tu dzwonnica kościoła św. Jana z XV wieku:



oraz dostojnie wyglądający kot z obróżką:



Widać po nim, że jedzenia mu nie brakuje :



Koronkowe spadochrony na wystawie :


Był też z polską flagą.

Wstępujemy do jednego ze sklepików z pamiątkami i (oprócz kufelka do piwa ) kupujemy gumową kaczkę Kleopatrę :


Zdjęcie zrobione w sylwestrowy wieczór

Dużo tańszą (minęło pół roku, więc nie pamiętam, ile dokładnie kosztowała) niż w "oryginalnym" Duck Shopie w Splicie.

Ciekawy plan miasta:



Czyżby Szybenik miał kształt ryby?

Pięknie oświetlone uliczki:




Na jakiś czas opuszczamy starówkę i znowu jesteśmy na Trgu Poljana, gdzie zimą można pojeździć na łyżwach:




A po chwili wchodzimy na jarmark zorganizowany w ogrodzie Roberta Visianija:




Wspomniana przeze mnie wcześniej instalacja Dvorana, lopta, stolice (Sala, piłka, krzesła), teraz podświetlona:



Tym razem korzystam z oferty licznych budek:


Choć frituli nie jem, bo przecież niedawno byliśmy na (trzeba przyznać, że małym ) obiedzie.

Z przyjemnością natomiast spróbuję miejscowego grzańca w takiej atmosferze :



Chwilę siedzimy i odpoczywamy, a potem trzeba dalej "zwiedzać"



Pomnik króla, jednego z trzech najważniejszych :



Ponownie jesteśmy na nabrzeżu, przed Pałacem Książęcym:



Na pobliski jarmark zaglądamy tylko na moment:



Wystarczy już "jarmarkowania" Zresztą tutaj nie ma takiej fajnej atmosfery jak w poprzedniej miejscówce.

Na skwerze pod schodami prowadzącymi do katedry św. Jakuba trwają przygotowania do jutrzejszej nocy :



Restauracje na nabrzeżu opustoszały:



Jesteśmy teraz w dzielnicy Dolac, gdzie możemy podziwiać domy zbudowane na skałach. Wyglądają fantastycznie :




Na koniec - katedrala w nocnej odsłonie:




Ten wspaniały kościół pojawi się jeszcze w kolejnym (ostatnim już, obiecuję ) odcinku z Szybenika

Kapitańska Baba napisał(a):

"maslinka"]

Jest przed 17:00, zapada zmrok:

Późno U nas końcem roku ciemno już po 15

Ostatnie dni grudnia już są dłuższe, nawet u nas Moja babcia zawsze mówiła: Na Boże Narodzenie przybywa dnia na kurze przestąpienie (na kurzą stopę), a na Nowy Rok na barani skok. I to widać Ale oczywiście te 1000 km na południe robi swoje

ziemniak napisał(a):Chyba mało ludzi kręciło się tymi uliczkami?

Bardzo mało. W Splicie wieczorami było zdecydowanie gęściej, zwłaszcza w sylwestrową noc

piekara114 napisał(a):Pierwsze słyszę o takim powiedzeniu. U mnie pod Babią Górę to różnicę w długości dnia to od 3 Króli widać....

Gliwice są jednak kawałek na zachód od Ciebie, a to też ma spore znaczenie Jest takie powiedzenie i ma w rzeczywistości odzwierciedlenie Nie czuję, kiedy rymuję

piotrf napisał(a):Podświetlony Szybenik bardzo przyjemny

W takim razie zapraszam na ciąg dalszy spaceru


Dzień 5 (30 grudnia, sobota): Wieczorny Szybenik - część druga i ostatnia

Podziwiamy katedralę:




Podobnie jak jej budowniczy - Juraj Dalmatinac :



Na scenie nadal testują nagłośnienie :



"Uciekamy" więc w spokojniejsze rejony, a dokładniej tymi schodami:



(i jeszcze takimi bardziej klimatycznymi):



zmierzamy do pałacu Pellegrini nazwanego tak od nazwiska znamienitego szybenickiego rodu. Budynek posiada XVI-wieczne elementy renesansowe oraz późniejsze - barokowe. Jest na czym zawiesić oko:



Z balkonu mogę pstryknąć kolejną fotę katedrze (zdjęć tego kościoła nigdy zbyt wiele ):



Najwspanialszy jest dziedziniec Pałacu, a właściwie Plac Czterech Studni. Zgadnijcie, skąd taka nazwa



W sezonie letnim (wiosennym pewnie też ) swoje stoliki wystawia tutaj restauracja Pelegrini, która może się pochwalić gwiazdką Michelina

A to Kula Tambača - baszta przylegająca do Pałacu:



Niesamowite miejsce; trochę ukryte, choć w bezpośrednim sąsiedztwie katedry, której kopułę zresztą widać:



Kontynuujemy nasz spacer... Mijamy Gradską loggię:



Posągi Adama i Ewy przy bocznym wejściu do katedry po zmroku bardziej rzucają się w oczy :



Urokliwy zakątek obok bramy miejskiej z XVI wieku:



Ośmiornica nad szyldem Akwarium dziwnie zadowolona:



Jakieś uzasadnienie to ma; co innego, gdyby ktoś ją powiesił nad restauracją

Bardzo podoba mi się ta rzeźba:



Nazywa się Dječak s kišobranom (Chłopiec z parasolem). Rzeźbiarza Kažimira Hraste zainspirował jego wnuk, a pomnik ma być symbolem niewinności dzieciństwa, kiedy wszystko jest beztroską zabawą, nawet zwyczajny deszcz

Przemierzamy piękne place i uliczki:



zwracając uwagę na architektoniczne detale:




Niektóre zaułki są niesamowite:




Jesteśmy w nich sami

Odnajdujemy pracownię i galerię malarza, rzeźbiarza oraz grafika Zvonimira Vili, przed którą stoi wielka rzeźba sv. Mihovila - jednego z trzech (poza Janem i Mikołajem) patronów Szybenika:



Zaglądam przez okienko do wnętrza pracowni. Bardzo ciekawie wygląda :



Okazuje się, że artysta ten stworzył również makietę miasta, którą pokazywałam w pierwszym odcinku naszego spaceru po mieście (czyli dawno temu ), a teraz znalazłam filmik z jej odsłonięcia:



Kolejny świetny plac, na którym z pewnością w sezonie można przysiąść przy stoliku jednego z lokali:



Opuszczamy starówkę, tym razem ostatecznie. Teraz jesteśmy na ulicy Króla Zvonimira (nie mylić z artystą, o którym przed chwilą pisałam ):



z której widać pięknie podświetloną twierdzę św. Michała:



Zanim dotrzemy do samochodu, chcemy jeszcze wspiąć się w stronę innej szybenickiej fortecy - Barone (znanej również jako Šubićevac), która została zbudowana na wzgórzu Vidakuša w 1646 roku. Odegrała ona znaczącą rolę w obronie miasta przed Turkami. Przez długi czas nosiła "imię" swojego głównego obrońcy, barona Christopha von Degenfelda. Na początku XX wieku, wraz z okoliczną dzielnicą, został przemianowana na Šubićevac, na cześć rodziny średniowiecznych patrycjuszy - Šubićów. Obecnie znowu częściej używa się nazwy Barone

Do wnętrza twierdzy o tej porze oczywiście nie wejdziemy, ale podejmujemy się wspinaczki ze względu na widoki, które są niesamowite:




Widać m.in. kopułę katedry św. Jakuba:



A sprzed samej budowli:



otwiera się szeroki widok na okolicę i najlepszy pogled na twierdzę św. Michała, która jest... z przyszłości :




Przypominam, że rok 2024 powitamy dopiero za ponad dobę

I tak oto kończy się nasz spacer po Szybeniku, który rozciągnęłam trochę w czasie (i w odcinkach ), ale uważam, że miasto jest warte każdej minuty tam spędzonej Zachęcam do zajrzenia w każdą szybenicką uliczkę i zaułek Byłam zauroczona i z przyjemnością kiedyś wrócę

croktoś napisał(a):Chyba załapię się na sylwestra tuż przed wyjazdem na urlop

Oj nie wiem, nie wiem , jeszcze przynajmniej 4 odcinki do sylwestrowego wieczoru , ale się postaram

wiola2012 napisał(a):Szczegółowo i z przymrużeniem oka, fajnie napisany tekst i dobrze dobrane zdjęcia (np. to z Sofią Loren, moją ulubioną włoska aktorką czy zadowoloną ośmiornicą ).

Wiolu, dzięki za miłe słowa Wybór zdjęć to często trudne decyzje i poświęcam na to sporo czasu

Zdjęcia z Sofią Loren (i nie tylko) rozwieszone w szybenickich uliczkach były świetne. A to, na którym Sofia serka na dekolt Jayne Mansfield, bardzo wymowne
Podobno aktorka mówiła w wywiadach, że bała się, że sukienka Jayne nie wytrzyma i zaraz pęknie

wiola2012 napisał(a):Wieczorny Szybenik jest piękny, ale trochę dziwne sprawia wrażenie, tak jakby wszyscy nagle z niego wyjechali zapominając wyłączyć świateł .

Trochę tak było, ale cała grudniowa Chorwacja właśnie w ten sposób się nam zaprezentowała