Grudniowa wizyta u Grgura Ninskiego

te kiero napisał(a):Gratulacje za Jure, u mnie raczej by nie przeszło...
Chyba lepsze przeżycie niż latem. Na pewno ciekawiej kolorystycznie z tym zachodem i śniegiem.

Zupełnie inne wrażenia niż latem. Klimat trochę apokaliptyczny (brak ludzi), ale można poczuć moc natury

jolcix napisał(a):Byłam na sv. Jure 8 kwietnia 2023 r., i było dużo więcej śniegu, niż Ty miałaś w grudniu więc mieliście szczęście

Hej! Nie widać zdjęć, które zamieściłaś. Są widoczne u mnie na telefonie, ale na laptopie i na "stacjonarce" już nie.

megidh napisał(a):Piękne widoki z tego Jurka.
Zachód słońca rewelacyjny, a wschód księżyca dostaliście w bonusie .

Dostaliśmy piękny prezent Musieliśmy być bardzo grzeczni

Kasia i Krzyś napisał(a):Chyba te godziny wjazdu do parku się do tego przyczyniły, bo jak spotkasz kolumnę aut, to stoisz dłuższą chwilę nad przepaścią albo mijasz na centymetry. Przynajmniej ja mam takie wrażenie, bo aktualnie siedzę na tylnym siedzeniu za kierowcą i nie widzę dobrze drogi.

Na pewno tak jest. Przy mijankach pojawia się stres i robi się niebezpiecznie

Kapitańska Baba napisał(a):Cudne widoki z góry!!! Napawdę mieliscie sporo szczęścia z tymi jadącymi z góry
I pogoda idealna na podziwianie widoków - powietrze niesamowicie przejrzyste

Przejrzystość powietrza była genialna! Zimą zwykle jest dużo lepsza niż latem. No i mieliśmy szczęście, że przed zachodem nie pojawiły się chmury, co też często się zdarza.

A gdyby tamte auta nie zjechały ze szczytu, nawet nie mielibyśmy gdzie zaparkować Fuksiarze z nas

crooopka napisał(a):Generalnie warunki wjazdowe mieliście dużo lepsze niż my w sierpniu, gdzie podczas wjazdu na szczyt zerwała się straszna ulewa... My wjeżdżaliśmy wtedy busem z wycieczką i najgorsze były te końcowe serpentyny kiedy bus nie dawał rady "złożyć się" na raz i ślizgały mu się koła. Nigdy w życiu nie miałam takiego stresu jak wtedy!

Nawet latem można trafić na deszcz
Wybraliśmy ten dzień, bo miał być najładniejszy na całym wyjeździe i faktycznie tak było

tony montana napisał(a):Gratuluję zdobycia Jurka w takich okolicznościach. No i pięknego sunsetu !!
Odważna decyzja, mam nadzieję, że jazda po ciemku z góry obyła się bez szkód

Dzięki! Szkód nie zanotowaliśmy, ale było kilka gorących chwil

tony montana napisał(a):Były kilkunastoprocentowe podjazdy na jedynko-dwójce po drodze z płyt, na szczęście spotkaliśmy na zakręcie tylko jedno auto jadące z góry, na hasła "zatrzymaj się, to jezioro pięknie widać!!" W ogóle nie reagowałem, bo aż się spociłem z nerwów. Gdybym stanął to pewnie nie dałbym rady ruszyć.

Właśnie takie hasła padają czasami z mojej strony Wiem, nie zawsze można się zatrzymać.

agus78 napisał(a):Nam udało się wjechać w 2O12 roku, kiedy jeszcze nie było tej całej komercji związanej ze Skywalk Emocje, strach podczas mijanek i dźwięk klaksonu przed zakrętami zapamiętam do końca życia Ale ta przestrzeń i widoki ze szczytu.....niezapomniane Trzeba to przeżyć koniecznie, będąc tam.

Dla tych przeżyć na pewno warto! Masz rację, to się pamięta długo


Dzisiaj krótki (natomiast pełen emocji ) odcinek, następnym razem się "poprawię"

Dzień 2 (27 grudnia, środa): Zjazd z "Jurka"

Ciągle jeszcze jest dość jasno



Przynajmniej coś będzie widać na zdjęciach, na razie...

O 16:40 zaczynamy zjeżdżać ze szczytu:



Dla mnie to większe emocje i adrenalina niż przy wjeździe. Otchłań Jadranu wydaje się bardziej groźna. Na zakrętach mam wrażenie, że prawie w nią wjeżdżamy Dochodzi do tego jeszcze "groźny" (stalowosrebrny) kolor morza...




Uspokajająco działa natomiast przypuszczenie graniczące z pewnością (pewności mieć nie można! ), że raczej nie czekają nas mijanki



Na horyzoncie - pomarańczowo Niesamowicie to wygląda:




Miejsce, w którym cofaliśmy:



a potem zastanawialiśmy się, czy jechać dalej...

Widoki zachwycają. Tym razem góry w jeszcze innych barwach:




Księżyc wyłania się zza grani:




Ostatnie spojrzenie na "Jurka":



Powoli zapada zmrok...



Przy Skywalku jest już niemal zupełnie ciemno:



Zbliżamy się do restauracji Vrata Biokova. Małż daje po hamulcach. Z mroku wyłania się piękny konik:




Całe szczęście, że nie wypadł nagle na drogę, bo mogłoby się to kiepsko skończyć, szczególnie dla niego Koleżka był jedynie zapowiedzią, pierwszym z większej ekipy Po chwili spotykamy jeszcze kilka koni, ale grzecznie idą poboczem pod górę albo stoją:



Co za emocje! A za chwilę czeka nas... mijanka z autem z oznaczeniami Parku Biokovo. (Nie należało się cieszyć, że nie będziemy się z nikim mijać ) Być może robią "objazd", zanim zamkną szlaban. O ile jeszcze tego nie zrobili... Właśnie przychodzi nam do głowy, że skoro Maździak jest ostatnim samochodem na drodze, szlaban przy budce na początku trasy może być już opuszczony Bardzo możliwe, że zbyt długo zabawiliśmy na szczycie Teraz i tak nic z tym nie zrobimy, jedziemy dalej. Już niedaleko...

Krótki przystanek na zakręcie Mimo naszych obaw, po prostu musimy się tu zatrzymać. Pogled jest cudny!:




Tylko ja wyglądam na wystraszoną :



Za dużo emocji!

Jeszcze widoczek w innej kolorystyce (aparat zamiast telefonu):



I jak się skończyła nasza Przygoda? Po raz kolejny okazało się, że mamy więcej szczęścia niż rozumu Szlaban był otwarty Zjazd zajął nam około godziny.

Teraz na zakupy do Super Konzuma , a potem do centrum Makarskiej , ale o tym w następnym odcinku

piekara114 napisał(a):

maslinka napisał(a):Zbliżamy się do restauracji Vrata Biokova. Małż daje po hamulcach. Z mroku wyłania się piękny konik:
Całe szczęście, że nie wypadł nagle na drogę, bo mogłoby się to kiepsko skończyć, szczególnie dla niego

Z doświadczeń, raczej źle kończy się dla auta, choć w różnym stopniu....

No tak, w takiej sytuacji pewnie najbardziej ucierpiałby Maździak

Bbee88 napisał(a):Farciarze Dobrze, że ten wjazd i zjazd skoczył się bez żadnych uszczerbków, czy zamknięcia za szlabanem Ja, panikara, pewnie bym się bała ryzyka (szczególnie z dziećmi w aucie), a czasem warto zaryzykować

Zdarza mi się w życiu podejmować znacznie większe ryzyko Wychodzę z założenia, że bardziej żałuje się tego, czego się nie spróbowało

wiola2012 napisał(a):Porządna dawka adrenaliny, od czasu do czasu, jeszcze nikomu nie zaszkodziła, a wrażenia i widoki pozostaną w pamięci na długo (do następnego razu ).

O, dobrze mówisz, tak jest!

wiola2012 napisał(a):Gdybyśmy byli na Waszym miejscu też byśmy wjechali .

Kapitańska Baba napisał(a):Piękne widoko po zmroku
I te koniki

Bardzo sympatyczne były, szkoda, że napędziły nam trochę stracha

Kapitańska Baba napisał(a):Zastanawiam się czy bym się bała tego zjazdu - mam wrażenie ze gdyby ktoś prowadził to tak. Co innego samej za kierownicą - wtedy wszytskie strachy mi zawsze odpuszczają

Najpewniej czuję się za kierownicą mojego małego autka, z Maździakiem jeszcze niezupełnie się zgraliśmy Bezpieczniej czuję się więc, kiedy prowadzi Małż