Moja Grecja - Ελλάδα μου - MCR

MCR
Zaglądam tu raz na jakiś czas - zdecydowanie za rzadko, piekne miejsca pokazujesz

Taka zatoka Kasidi czy Vlychada (?) - mega fajne lokalizacje!

pozdrowienia

Dobra, dobra zabiorę się za perełkę wyjazdu

Co to jest gps log i jak tego używać?

https://pl.wikipedia.org/wiki/Datalogger_GPS

ja używam aplikacji na androida

09/07/18 - Dzień 16:

Wyjątkowo wczesne, jak na urlop, śniadanie musiało zakończyć się tuż po 6. Dokładnie godzinę później pożegnaliśmy Fourni i lokalnym Panagia Theotokos ruszyliśmy w godzinny rejs, po trochę wzburzonym morzu, na Ikarię.
Prom ma tylko jeden przystanek po drodze - Thimena

09/07/18 - Dzień 16:
Jest i Ona. Mityczna Ikaria. Królowa błękitu i lazuru
To tu, wg legendy, zafascynowany wolnością zakończył swój żywot Ikar, syn Dedala i Naukrate.

Do samego końca nie byłem pewien, który z kierunków obrać. Do wyboru była Karpathos i okoliczne wyspy oraz Ikaria wraz z północą.
Postawiłem na wybór nr 2, choć wiedziałem że nie będzie to wyprawa pod hasłem "plażing i smażing". Bo choć nie trudno tu znaleźć urokliwe miejsca do wbicia parasola i rozłożenia koca (i to nawet takie, na których jest się samemu) to niby każdej (no prawie) czegoś brakuje.
Na północy piasek, ale wielkie fale i dość silne prądy morskie - miejsca do kąpieli wydzielone są bojami. Na południu cisza i spokój, ale w większości żwirek i żwir. Tyle teorii, wolę praktykę. Szczególnie, że ta okazała się ciekawsza i Ikaria została "moją" wyspą.
Znalazłem tu wszystko, od starożytnych pozostałości, poprzez urokliwe kaplice i monastyry, zieleń, piękną łupkową tradycyjną zabudowę, małe miasteczka, ciszę, spokój, niespieszność i wyjątkową - nawet jak na Grecję - gościnność mieszkańców.
Ale po kolei

Najpierw trzeba opuścić prom, podpisać papiery do wynajętego wcześniej auta (biorę Suzuki Jimny na cały pobyt), odpalić nawigację i dostać się w okolice Kato Raches (Nas) gdzie spędzimy ostatnie dni tegorocznego urlopu.

Pogoda wybitnie urocza nie jest, więc postanawiamy poświęcić dzień na zwiedzanie. A to zaczynamy tuż obok głównej drogi prowadzącej z Nas na zachód wyspy. Świeżo wyasfaltowanej



to pozostałości świątyni Artemis Tavropolo, do której najpierw docieram z góry ale liczę również na dotarcie w to miejsce od strony plaży





Sama plaża Nas jest uroczo położona



Mijamy Tsakades i po kilku km docieramy do uroczego Evangelistiria Mavrianu





kilka km dalej mijamy Amalo



i to jest jedna z cech Ikarii. No może dwie - raz, że większość (wszystkie?) tradycyjne zabudowania wykonane są z pięknych kamieni a dwa - wioski są bardzo rozproszone. Strasznie uciążliwa musiała być dawniej podróż pomiędzy nimi...

Pierwszym dłuższym przystankiem jest Karkinagri na południu. Tu kończy się asfalt i choć - w teorii - istnieje możliwość objechania wyspy od południa, to w praktyce...o tym za chwilę

Karkinagri wita nas pięknym słońcem i wręcz oślepiającym połączeniem bieli zabudowań i błękitu morza. Pierwsze zauroczenie Ikarią











pierwszy raz przestałem patrzeć na zegarek i siedząc w tutejszym kafenionie mogłem delektować się tylko widokami i zimnym napojem.
Wracając do praktyki teoretycznego objechania wyspy od południa, ruszamy w kierunku Trapalo, mijając przepięknie położoną Panagię







do Trapalo prowadzi szutrowa, a w zasadzie po części kamienista droga. Można tu spokojnie dojechać "normalnym" autem, choć komfort wysokiego zawieszenia 4x4 robi swoje

Co jest w Trapalo? Nic. Choć ktoś tu mieszka, a na pewno przemili ludzie prowadzą tawernę z której napojów korzystamy.
Jednak to właśnie to "nic" przyciągnęło mnie tu. Oj chętnie byśmy się wykąpali





ale nie było tego w planach. Pozostaje więc delektowanie się ciszą. To co z tą drogą. Z Trapalo można w teorii jechać dalej na wschód aż do Manganitis. Droga, uszkodzona przez osuwisko kilka lat temu, została naprawiona. Jest ona jednak w takim stanie, że wypożyczalnie zakazują poruszania się po niej.
Może to kolejna legenda, może z gór schodzą tam smoki i zjadają podróżnych skoro jednak w umowie najmu mam zapisane, że Jimnym mogę jeździć wszędzie (choćby i po dnie morza) ale pod żadnym pozorem nie mogę wybrać się z Karkinagri do Manganitis to nie próbuję. Kropką nad "i" jest fakt, że droga jest wąska, prowadzi po grani i nie ma gdzie zawrócić, jakby ktoś się w trakcie rozmyślił.
Quadem bym ryzykował, autem nie.
Wracamy więc do Kalamos i do pokoju wracamy od strony gór, zatrzymując się w Langada



i dojeżdżając do winnicy Tsantiri. Umawiałem się tu na zwiedzanie i degustację wina, trochę (albo i bardziej) zdenerwowałem się kiedy miejsce było zamknięte



Dobrze, że na Ikarii - a jakże - to nie jedyna winnica

wracamy do Nas. Późno już...



Pierwszy dzień na Ikarii. Pierwszy raz mnie zauroczyła.

No wreszcie

Pierwsze wrażenie - przeurocze te kościółki z kamiennymi, łupkowymi dachami

Co do tego odcinka drogi, dzięki któremu można objechać Ikarię naokoło to nieraz mnie intrygowało patrząc na różne mapy czy on w ogóle istnieje a jeśli tak to czy da się przejechać...

MCR napisał(a):droga jest wąska, prowadzi po grani i nie ma gdzie zawrócić

Gdy przyjdzie co do czego to znając siebie pewnie spróbuję

MCR napisał(a): Co jest w Trapalo? Nic.

Takie miejsca są najlepsze na wypoczynek, chociaż chętnie znalazłabym się w każdym, które pokazujesz w swej relacji.

Podoba mi się.

10/07/18 - Dzień 17:

Nareszcie słońce. Po zaspokojeniu porannego głodu zerkamy na "naszą" Nas



po pierwsze to najbliższa - odległościowo - nam plaża, po drugie chciałem zobaczyć pozostałości świątyni w wersji "od dołu".
Ścieżka na plażę jest wygodna, choć kilka schodów trzeba pokonać Później już metodą "przez krzaki" docieram do głównego punktu wizyty



Nie zanudzając zdjęciami tego pięknego dla mnie miejsca, zbieramy się i drogą - którą będziemy pokonywać jeszcze kilka(naście) razy - udajemy się w kierunku Raches. "Stolicy" wyspy. W zasadzie warto tu użyć liczby mnogiej, ponieważ Raches (Christos) to jedno z niewielu miejsc, w którym kilka wiosek/miasteczek jest tak blisko siebie. Począwszy od Agios Polykarpos





poprzez Christos, okoliczne Anemomylos i Profitis Elias. No i te piękne kościoły



Do Raches docieramy dość wcześnie, przez co atmosfera wydaje się tu być senna. Możne nawet smutna. Nic dziwnego, przewodniki (co potwierdza teoria) wspominają, że życie zaczyna się tu w nocy







Trochę się tu kręcimy i zatrzymujemy w okolicznej piekarni na drugie śniadanie. Różnego rodzaju pity (i pizza dla Juniora), mocne elliniko (i soczek dla Juniora) dodają energii. Poza tym zyskujemy na czasie.



Do kolejnego punktu wyprawy docieramy tuż przed jego otwarciem. To Afianes. Kolejna, jedna z trzech, komercyjna winnica na wyspie



Planowałem wizytę powiązaną ze zwiedzaniem i degustacją, a następnie kupno kilku butelek ikaryjskiego trunku. Niestety już na samym wstępie zostałem zaskoczony - zwiedzanie jest płatne.
Tzn zwiedzanie z przewodnikiem. Fajnie, pewnie jest to jakaś atrakcja ale nie dla mnie. Wybieram opcję nr 2 - pokręcenie się po okolicy





Przed kupnem wina chciałem je spróbować, to również było ekstra płatne.
Odpuściłem. Nie przyjechałem tutaj na darmowe drinki, a w ciemno nabywać nie będę.
Zbieramy się. Szkoda czasu

10/07/18 - Dzień 17:

Jedziemy dalej. Mijamy Kastanies, gdzie kończy się asfalt i zaczynają (kontynuują?) piękne widoki





Zatrzymujemy się w tutejszym Moni Mounte





i mamy szczęście, ponieważ jest otwarty. Jesteśmy tutaj jedynymi gośćmi, dzięki czemu lokalny Pop poświęca nam ogrom czasu i opowiada historię pięknego miejsca.

Kolejny przystanek to Katsouraki przed Franato



a dłuższą pauzę robimy w chyba najsłynniejszym Moni Theoktisti. Najpierw "muzeum", a w zasadzie stare domostwo z ukazanym wewnątrz tradycyjnym wyposażeniem



a później On



i On



Ponieważ w planach mamy dziś plażowanie, ruszamy dalej w poszukiwaniu jakieś fajnej plaży na północy. Zjeżdżając z gór w kierunku morza zatrzymuję się przy ostatniej komercyjnej winnicy. Karimalis w Pigi



Jest otwarta, pozwalamy sobie zatem na wejście do środka





i po chwili spotykamy właściciela. Długie minuty poświęca nam na opowieści o tym miejscu, o lokalnych tradycjach, o tym że życie na Ikarii to coś więcej niż tylko "życie". Od lat wielbię Grecję i kocham Greków, ale nie przypominam sobie, żebym wcześniej był tak zafascynowany czyjąś mową.
Długo rozmawiamy później o winie i mojej miłości do niego. Ponoć to jeden z sekretów tutejszej długowieczności (Ikaryjczycy żyją ponoć najdłużej na świecie, a sama wyspa została okrzyknięta "wyspą długowieczności"). Żal odjeżdżać.

Na miejsce plażowania obieramy kolejny postój. Kampos, starożytne Inoi (tak, tak. Od wina ).



na całe szczęście nie wieje dziś jakoś specjalnie mocno, więc i fale niewielkie. Kilka godzin leniuchowania szybko mija.
Nie zamierzam jednak marnować reszty dnia. Kampos



to jedno z kilku starożytnych miast Ikarii. Jest tu maleńkie, dziś zamknięte, muzeum archeologiczne, które część znalezisk udostępnia na zewnątrz



Tutejsza Agia Irini to jedna z najstarszych świątyń



również zamknięta

pozostaje mi łażenie po okolicach i podziwianie. Rzymskich mozaik



odeonu



z postanowieniem odnalezienia drogi wejścia do niego

Jeszcze tylko rzut z góry na miejsce w którym plażowaliśmy



i wracamy, mijając piękną Agia Sophia



docieramy do Kato Raches.

Lubię takie dni. Sporo zwiedzania, sporo odpoczynku, sporo plażowania.
Fajnie tu

Pytanie logistyczne mi się nawinęło... Do Grecji lecisz samolotem i zwykle odwiedzasz kilka winiarni, w których robisz zakupy. Jak potem przewozisz te wina? Masz zawsze bagaż rejestrowany? No i ilość na łebka chyba przekraczasz... nie miałeś z tym problemów na lotnisku?

Jak lecę samolotem, to zawsze z jednym bagażem rejestrowanym. W takim przypadku udaje mi się upchnąć z 5-6 butelek (waga bagażu).
Co do limitów, to bez obaw. Jeśli pamiętam, to jakieś 100 litrów wina na osobę (w ramach UE). Nawet jadąc samochodem, bez boksu na dachu, problemem jest miejsce a nie ilość. Z ostatniej podróży przywiozłem coś koło 120 butelek.

120 butelek

11/07/18 - Dzień 18:
lat temu wiele narodziła się nowa tradycja. Albo dwie. Obok tej pierwszej kroczy coroczne spędzanie moich urodzin na wyjeździe. Tak było i teraz.
Coraz bliżej 40tki, ale w takich klimatach to mógłbym mieć i 80

Kolejny dzień na Ikarii to wyprawa na wschód wyspy.

Pierwszy przystanek to widziane już wcześniej starożytne Inoi. Tym razem mamy szczęście, bo tutejsze muzeum jest otwarte, można więc (po grecku) podpytać o atrakcje tego miejsca. Jest ich sporo



wprawdzie większość, to jedynie ruiny



ale...miejscowy przewodnik wskazuje nam ścieżkę do tutejszego Odeonu



a ten wystaje więcej niż kilka cm ponad ziemię i można się zachwycić



martwią jedynie chmury, które od kilku dni regularnie nawiedzają wyspę



jedziemy dalej



i wspinamy się serpentynami w góry. To Arethousa











przejeżdżamy przez jej sąsiadkę - Pera Arethousa i szutrem wracamy w kierunku morza. Błądzimy po Karavostamo, ale po chwili odnajduję drogę do...



tutejszego, odnowionego, młynu wodnego



po którym trochę chodzimy



i zjeżdżamy w kierunku plaży Aris



niestety wielkie fale skutecznie zniechęcają nas do skorzystania z jej uroków. Jedziemy dalej na wschód



Młody zasypia, ja parkuję obok nieoznakowanego miejsca



Tutaj znajdują się (gdyby nie mapa, ciężko byłoby się domyśleć) pozostałości po dawnej twierdzy Miliopou.
Wspinam się po skałach szukając ruin Paleokastro





i, z braku wyznaczonej ścieżki, trochę błądząc wracam do auta. Jedziemy dalej