Moja Grecja - Ελλάδα μου - MCR

Druga część dnia zapowiadała się mocno intensywna. Tuż po 9 ponownie opuszczamy pokoje i idziemy odebrać wynajęte wcześniej auto.
Dostajemy fabrycznie nowego Fiata Pandę, na którego właściciel niemal nakazuje dmuchać i chuchać
Obiecuję, że krzywda mu się nie stanie, płacę 25EUR i ruszamy.

Opuszczając Chorio





docieramy do pierwsze z plaż, które chcę dziś odwiedzić. To Katsadia. Wąska i piaszczysta, z odrobiną cienia. Ładnie tu





obok niej są jeszcze dwie, bardziej kamieniste, zatoczki zwane Papandria





Wracamy na północ, mijamy wzgórze Kastro i zatrzymujemy się na chwilę przy Panagia tou Charou



a kilkaset metrów dalej znajdujemy miejsce zwane Dimitris Farm



Produkują - i sprzedają - tutaj wino (przeciętne), sery (wyśmienite), jogurty a także ogrom owoców, warzyw i ziół. Fajne miejsce



Robimy małe zakupy i po chwili jesteśmy w drugim punkcie. To żwirkowata i wąska Hohlakora.



która zdecydowanie nie przypada nam do gustu. Może kolejna?
W zasadzie to "kolejne" - Tourkomnima (po lewej) i Ksirokambos (po prawej) oraz Aghios Nikolaos tuż pod kapliczką.



To miejsce zdecydowanie przypadło nam do gustu. Może więc przyjedziemy tutaj później i zostaniemy na dłużej.
Kolejnym punktem miała być słynna Monodendi. Jak to się stało, że wjechałem na drogę która prowadziła do tego miejsca



a następnie zawróciłem - nie wiem. O plaży przypomniałem sobie dopiero wieczorem, jak oddałem auto. Ale pech
To pewnie efekt temperatury i tego, że chcieliśmy się już wykąpać. Ileż można. Za chwilę minie tydzień od kiedy przybyliśmy do Grecji, a kontakt z morzem miały co najwyżej nogi.
Jedziemy więc dalej



Mijamy Lipsi



i docieramy do najsłynniejszej na wyspie Platis Gialos.



więcej tu ludzi, niż widziałem w miasteczku. Zdaje się, że wszyscy tu wybyli co trochę nie dziwi. Raz, że jest naprawdę ładnie. Dwa - piasek, trzy - dobry dojazd i cztery - można tu dotrzeć również lokalnym autobusem.





Spędzamy tu kilka godzin. Ponieważ zrobiliśmy się głodni, a wracać nie zamierzamy, siadamy w tutejszej - wyśmienitej - tawernie



Najedzeni docieramy do końca drogi prowadzącej na zachodnią część wyspy. To zatoka Moschato.



z uroczą mała kapliczką



Ostatnim punktem (nie licząc...Monodendri) był Pende Oksomartyres. Ogromny, nie tylko jak na Lipsi, monastyr.



Prowadzi tutaj wybetonowana, dobra droga.

Jesteśmy tu zupełnie sami, więc możemy w ciszy i spokoju pooglądać to miejsce





Południowa droga kończy się około 700 metrów dalej parkingiem. Stąd krótka, stroma, ścieżka prowadzi do plaży Kimisi



oraz Kato Kimisi Theotokou.



Mnie jednak interesuje niezbyt długa, zaledwie kilometrowa, ścieżka do pustelni Pano Kimisi Theotokou. Wg przewodnika - zamieszkałej przez pustelnika



krótka konsultacja z małżonką i dostaję zielone światło na ruszenie w drogę. Auto stoi w cieniu, Junior śpi. Idę.
Choć ścieżka długa nie jest, stroma specjalnie też nie, to upał robi swoje. Na chwilę zatrzymuję się w cieniu złapać oddech - miejsce docelowe już widzę



po długiej chwili, mocno zmęczony zdobywam Pano Kimisi Theotokou



Po pustelniku ani śladu, natomiast napis na drzwiach pustelni przekonuje mnie do tego, żeby ich nie dotykać



teraz tylko powrót do auta



i wracamy do pokojów. Po drodze tylko jeden przystanek - jedyne na Lipsi stanowisko archeologiczne. Można?:)



Strasznie męczący dzień, ale kąpiel w morzu mamy za sobą. Genialnie!

30/06/18 - Dzień 7:

Przed 8 wybieram się do portu i kupuję od rybaka kilo (w cenie dostaję prawie dwa) ryb na grilla. Najpierw jednak śniadanie i do południa leżymy na "naszym" wspaniałym tarasie z widokiem na port



oraz wioskę



Następnie wczesny obiad i idziemy na spacer oglądać to, co już wcześniej widzieliśmy











oraz miejsca, do których nie dotarliśmy, jak np...winnica. Tak. Na Lipsi produkują całkiem dobre wina





szkoda, że w ciągu dnia była zamknięta. Mając sporo czasu, wędrujemy jeszcze w kierunku portu













Wracam do pokoju, pakujemy koce i olejki do opalania i popołudnie spędzamy na plaży.
Ładna ta wyspa...

Pięknie
pzdr.

Tak, bardzo fajnie oprowadziłeś nas po Lipsi. Nisiros podobnie ale to już nam bliska wyspa bo byliśmy, widzieliśmy, zwiedziliśmy a Lipsi jeszcze nie jest nawet w planie na razie.
Podziwiam Juniora jaki jest zadowolony.

Pewnie króciutki odpoczynek

Poczekaj na Ikarię nie zdarzyło mi się jeszcze nigdy po powrocie z jakiegoś miejsca próbować dostać się tam ponownie w kolejnym roku. Albo więc trochę emocje opadną i przełożę mityczną wyspę na kolejne lata (bo to, że tam wrócę jest pewne) albo nie opadną i spróbuję ją połączyć z Arki, Agathonisi i np. Leros. Zobaczymy

Lipsi wygląda naprawdę zachęcająco , mam nadzieję że w miarę szybko pojawią się kolejne odcinki z kolejnych wysp bo to na pewno pomoże nam w podjęciu jakiejś decyzji na nasz wrzesień .
Może krajobrazowo nie jest oszałamiająco, ale całkiem fajne plaże ma ta wysepka i monastyry...

Lipsi jest bardzo spokojna i cicha to był główny cel wyprawy. Ciekawy jestem Arki i Agathonisi.
A dziś wieczorem zabiorę Was na Patmos

01/07/18 - Dzień 8:
Minął pierwszy tydzień. Nie jest to jakiś powód do świętowania czy radości, bo choć urlop (jak do tej pory) udaje się doskonale, to stał się właśnie krótszy
Dzisiejszy, ostatni, dzień na Lipsi nie będzie wybitny. Prom na Patmos odpływa o 13, więc pozostaje śniadanie i spacer po tej pięknej wyspie.
Najpierw ostatnie prezenty i krótka rozmowa z przesympatycznym sprzedawcą gąbek



a później spacer wokół Chorio





winorośl rośnie tu niemal wszędzie, oj napiłbym się takiego domowego wina )



Wracamy do pokoju, bierzemy walizki i po 12 wyruszamy do portu. Spóźniony o kilka minut Dodekanisos Seaways zabiera nas na pokład i po dokładnie 25 minutach wysiadamy na Patmos!

Za wikipedią:

Patmos (gr. Πάτμος) − mała grecka wyspa na Morzu Egejskim. Jest najdalej wysuniętą na północ wyspą w archipelagu Dodekanez. Najwyższym szczytem wyspy jest Profitis Ilias (269 m n.p.m.). Głównymi osadami Patmosu są Chora (stolica), Skala – jedyny port handlowy oraz pomniejsze Grikou i Kampos. W 1999 roku zabytkowe centrum z klasztorem św. Jana Teologa oraz Grota Apokalipsy zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Leży w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Południowe, w jednostce regionalnej Kalimnos, w gminie Patmos.

Patmos jest znana dzięki wzmiance o niej w Apokalipsie świętego Jana. Wstęp apokalipsy mówi, że jej autor, Jan, został zesłany na wyspę, gdzie miał objawienie. Bardzo wczesna tradycja chrześcijańska utożsamia tego Jana ze św. Janem Apostołem. Patmos, a w szczególności Grota Apokalipsy (miejsce objawienia Jana), jest celem pielgrzymek chrześcijańskich.

Tak więc tyle teorii, pora przejść do praktyki. Wybrałem Patmos z dwóch powodów - piękna Chora oraz urocze plaże. Poza tym wyspa, choć nie jest gigantyczna, zabiera trochę czasu na zwiedzanie.
Pobyt tutaj wypadał mniej więcej w połowie urlopu, miało więc być wszystko - sporo odpoczynku, ale i też trochę zwiedzania.

Prom opuszczamy o 13:25 i już kilka minut później podpisuję dokumenty najmu auta, które wcześniej rezerwowałem. Trochę zdezelowany Fiat Panda (nie szkoda będzie nim jeździć, he he ) w cenie powyżej średniej innych wysp.
Pierwsze zatem wrażenie - Patmos jest zdecydowanie droższa. Dostrzegam to choćby po cenach Mythosa w sklepach

Pakujemy się do pandziny i jedziemy zameldować się w Patmos Remvi, gdzie spędzimy kilka najbliższych dni. O noclegach i wybranym przeze mnie miejscu będę się jeszcze rozpisywał i zachwycał. Już po dojeździe na miejsce wiem, że to był doskonały wybór, a po obejrzeniu studia - doskonały do kwadratu.
Szkoda jednak czasu na siedzenie w pokoju.

Wrzucamy bagaże do środka i wracamy do auta. Mamy pół dnia, można więc trochę pozwiedzać no i zrobić później jakieś zakupy

Decydujemy się na "północną" trasę. Jest tam trochę do oglądania, a przy okazji poszukamy jakiejś ciekawej plaży na kolejne dni.

Najbliższa "Meli" jest na tyle mało ciekawa, że nawet zdjęć nie robię. Za to kolejna - Agriolivadi - wydaje się interesująca. W każdym razie z góry wygląda przyzwoicie i jest tu dobry dojazd.



po drodze zjeżdżam jeszcze na chwilę do Livadi Geranou i chwilę później zatrzymuję się tam, gdzie chciałem dziś dojechać. Aghii Pantes



pięknie położony ale - niestety - zamknięty. Ani wewnątrz, ani w okolicy nie znaleźliśmy nikogo kto mógłby nas wpuścić do środka i opowiedzieć trochę o tym miejscu.
Przez płot przeskakiwać jednak nie będę...

Tak więc pakuj się. Sam się pakuj. No i zapakowaliśmy się do Panagia Geranou.



Małżonka zostaje w aucie, twierdząc że nie będzie włazić po schodach skoro i tak zamknięte, ja z Juniorem mamy zdanie odmienne

A kto miał rację?



Oczywiście, że my. Nie dość, że otwarte, to jeszcze (kustosz?) poczęstował nas wodą różaną, oprowadził po całym obiekcie i zagadywał Juniora



obaj byli zadowoleni z tej konwersacji, choć nie sądzę, żeby któryś rozumiał drugiego



o tak, warto było wejść

Na dole informujemy zmęczoną oczekiwaniem w gorącym aucie małżonkę o naszej przygodzie. Nie była szczęśliwa
Kilka minut później docieramy już do końca zarówno drogi jak i wyspy
W każdym razie jej północno-wschodniej części. Tu wg mapy znajduje się, a wg nas - znajdowała - tradycyjna stocznia zwana "karnagio".



poza rdzewiejącą łajbą i kilkoma równie nie wyglądającymi na nowe, urządzeniami, nic tu nie ma



Robi się trochę późno, a my przy tej okazji głodniejemy. W drodze do Skali - głównego portu wyspy - zjeżdżam jeszcze na chwilę w kierunku gór i zatrzymuję się najpierw przy Aghios Pandeleimonas



i kawałek wyżej jeszcze bardziej uroczym Aghios Dimitrios



jeszcze tylko rzut okiem w stronę morza



i zatrzymujemy się w Skala w markecie AB. Robimy ogromne zakupy po drodze jemy pysznego gyrosa i wracamy do pokoju na kolację.
Będę nudny, ale tak. Podoba mi się Patmos. Podobały też Nisyros i Lipsi. Zobaczymy co będzie jutro

02/07/18 - Dzień 9:

Dziś będzie opcja "zwiedzanie i plażowanie".
Najpierw jakieś wzniesienia z ładnym widokiem na Chorę i okolice



i pierwsze miejsce, które testujemy w zakresie możliwości spędzenia tutaj reszty dnia - Lefkes



średnio tutaj, nawet jeśli z góry plaża prezentuje się przyzwoicie



może gdyby była otwarta istniejąca tutaj tawerna...ale nic z tego. Szukamy dalej.

Mijamy Kambos





na mapie widzę ruiny wiatraka, do którego jednak ani nie da się dojechać ani dojść. Pozostaje więc oglądanie go z daleka



Stąd, jadąc na północ, można dotrzeć do co najmniej trzech plaż. Dwóch na zachodzie (Aghios Nikolaos) - z ładnymi kapliczkami, do których, co jest chyba jakąś tradycją na Patmos, nie można dojść



Niestety zjazd na plażę jest fatalny



nie ryzykuję - przy lekkim wzniesieniu powrót po tych kamykach nie będzie dobrym pomysłem. Pozostaje zatem wschodnia część i zatoka Livadi. Zjeżdżając z góry widzę tawernę



ale po zejściu na dół okazuje się, że to miejsce do pływania się nie nadaje. Raz - wielkie fale, dwa - plaża nie jest nawet żwirkowa, tylko mocno kamienista i trzy - jest tu za głęboko dla dziecka.
Pozostaje więc spacer do pobliskiej Panagii, którą wypatrzylem z góry







i, żeby nie wracać tą samą trasą przez Kambos, jazda po bardzo dobrym szutrze do słynnej Lambi.
Dlaczego słynnej?



ponieważ tutejszy żwirek jest pochodzenia wulkanicznego. Do niedawna był tak popularny wśród turystów, że ponoć niektórzy wywozili go przyczepami teraz zabranie nawet jednego jest zabronione, nawet, jeśli kamyków jest cała masa:)



są naprawdę śliczne i niepowtarzalne. W każdym razie nie widziałem takich nigdy wcześniej



spacerujemy jeszcze chwilę po plaży



odwiedzamy jeszcze ładną Vagię





ale resztę dnia postanawiamy spędzić na plaży Kambos. Piaszczystej, z tawerną, kioskiem z napojami i całym zapleczem turystycznym

Kolejna relacja utwierdzająca mnie w przekonaniu, że wyspy Dodekanezu warto odwiedzić . A jeszcze ma być Ikaria .
pzdr.

03/07/18 - Dzień 10:
dziś sobie trochę pojeździmy



Na pierwszy ogień idzie Kastelli - najważniejsze na Patmos stanowisko archeologiczne. To ruiny warownego akropolu z IV wieku pne.Choć dawniej musiał być imponujący, dziś niewiele zostało tu do zwiedzania. Niemniej jednak decyduję się zjechać z drogi przed Skala i zatrzymać auto obok uroczych zabudowań tutejszej farmy



już po kilku metrach ścieżki prowadzącej na wzniesienie dostrzegam pozostałości murów



droga jest widoczna i, poza jej początkowym odcinkiem, trudno się tu zgubić



Choć wspinaczka to jakieś 100m wzniesienia, nie jest ona uciążliwa. Oczywiście nie licząc gorąca. Tutejszy Aghios Konstantinos dowodzi, że dotarłem w dobre miejsce





pomijając ruiny, roztacza się stąd całkiem ładny widok w stronę plaży i zatoki Hochlakia






Najbardziej rozpoznawalnym widokiem Kastelli są pozostałości jednej z wież, a w zasadzie schodów do niej prowadzących



idąc na południe spotkać można wiele śladów tutejszej, dawnej, osady



Wg mapy na wzgórze prowadzą dwie ścieżki. Północna, którą dotarłem oraz południowa, która zatacza koło i łączy się z "moją".
O ile nie sposób (choć pewnie dla chcącego... ) zgubić się na trasie, którą tu przyszedłem, to na południu dotarłem do końca wzniesień i nie znalazłem żadnej widocznej drogi w dół. Może trzeba było, biorąc przykład z kóz, skakać po skałach ale nie ryzykowałem
Wracam do auta tą samą drogą, którą tu przyszedłem



Zanim dojedziemy do Chory zjeżdżam na chwilę do widzianej z góry Hochlaki, która wygląda całkiem przyzwoicie..z góry





Jeszcze tylko Grota Apokalipsy, w tym miejscu ponoć Jan Ewangelista przeżył wizję opisaną w Apokalipsie.









i...

docieramy do Chory.
Uwielbiam takie miejsca (no może trochę mniej, gdy jest upał). Gąszcz wąskich uliczek, często kończących się wejściem do jakiejś posiadłości. Można się tu albo zgubić albo chociaż zagubić











Docieramy do - widocznego niemal z każdego miejsca - Aghios Ioannis.



To klasztor, w stylu choćby takim jak na Astypalei, warowny, zbudowany w XI w aby uczcić imię św. Jana Ewangelisty. Klasztor znajduje się niemal w samym centrum Chory, która ponoć zaczęła się rozwijać po jego wybudowaniu, a domostwa dosłownie otoczyły mury obronne.
Klasztor ma imponującą, ciężką bramę, do której prowadzą kamieniste ścieżki ozdobione kamykami. Pięknie zdobione podwórko ze studnią z wodą święconą i zbiornikiem na wodę w jej centrum. Klasztor jest umocniony wysokimi, grubymi murami, wieżami i wałami, które są dziełem bizantyjskiej architektury.
Wejście płatne, w cenie również zwiedzanie bogatego w złoto - muzeum (zakaz robienia zdjęć)







te mury mają jeszcze jedną zaletę. Jest tu chłodno

W Chorze spędzamy jeszcze kilkadziesiąt kolejnych minut, wędrując na ślepo wszędzie gdzie tylko się dało





szukając zbawienia w postaci jakiegokolwiek miejsca, gdzie można się czegoś napić. Jakimś cudem docieramy do tutejszej Platia



gdzie w dosłownie minutę pochłaniam dwa, zmrożone, Mythosy

schodzimy powoli do auta













zatrzymując się po drodze w 3 (z 4) odnowionych wiatrakach



2 z nich udostępnione są do zwiedzania. W pierwszym można zobaczyć w jaki sposób funkcjonował - wnętrze jest w pełni odrestaurowane, w drugim mieści się mini muzeum i sklep z pamiątkami.



Trzeci to zaplecze techniczne

Jeszcze tylko rzut okiem w stronę centrum Chory



i w drogę...

Kobiecy, zamknięty (byliśmy po godzinach zwiedzania) klasztor Evangelismos, z którego ścieżki prowadzą do odciętej od dróg (o tym później) części wyspy zwanej Kambi,





Nie cofając się do Chory, ten kawałek wyspy można objechać przez Grikos. Największy i najbardziej tłoczny "kurort" wyspy.
Kilometr wcześniej znajduje się, zamknięta i mimo prób kontaktu - niedostępna, winnica



Z winnicy udajemy się trochę na południe - to Petra. Bardzo długa plaża, ciągnąca się niemal aż do Grikos.
Znajduje się tutaj przedziwna skała - Kalikatsou.



Jest to, nieoznaczone, stanowisko archeologiczne. Badacze uważają, że była to kiedyś świątynia Afrodyty i była miejscem kultu w chrześcijaństwie.





Od strony morza można wejść na sam jej szczyt, mijając antyczne pozostałości



oraz ogrom małych jaskiń, w których ponoć dawniej składano ofiary



Przede wszystkim zaś - piękny stąd widok na Petre



Po drodze Sapsila



i wracamy na obiad



resztę dnia spędzamy na naszej "przydomowej" plaży

04/07/18 - Dzień 11:

Dziś celem głównym jest plażowanie. Miejsce upatrzyliśmy sobie znacznie wcześniej, to Psili Ammos. Ponoć najładniejsza plaża na wyspie, ale o tym za chwilę

Dotrzeć do Psili Ammos można na dwa sposoby - drogą lądową albo morską. My wybieramy pierwszą. Ta też dzieli się na dwa kierunki - albo przez Grikos, albo Chorę.
Stawiamy na sposób nr 2, szczególnie że chciałem wjechać trochę "za" Chorę. Roztacza się stąd świetny widok zarówno na Evangelismos



jak i Aghios Ioannis



i chociaż jest tu ekstremalnie wąsko, docieramy aż do pobliskiego cmentarza, służącego (??!! ) za...parking. No cóż.
To dosyć stare i zaniedbane miejsce.



Cofamy jakieś 1,5km, mijamy Chorę i na zjeździe do Evangelismos odbijamy na południe, a na następnym skrzyżowaniu - na północ.
Wąską, betonową drogą wciągamy naszą "pandzinę" na wysokość 300m n.p.m. by po kilku krokach delektować się pięknym widokiem na (zamknięty, a jakże) Profitis Ilias



Zjeżdżając z góry chciałem jeszcze odwiedzić dwa miejsca - pięknie położony przy morzu Aghios Iosif



dojazd do którego blokowała jednak nieotrwieralna brama, zaś droga do części wyspy zwanej Kipos była nieprzejezdna (legalnie i oficjalnie).
Nie ryzykowałem.



Jedziemy zatem na południową część wyspy nad zatokę Stavros



skąd rozpoczyna się półtorakilometrowy szlak



do Psili Ammos. Ścieżka jest wyraźna i oznaczona



po około 500m mijamy żwirkową Kortresi



i po kilkudziesięcio minutowej wspinaczce

widzimy cel naszej podróży



zmęczeni i szczęśliwi schodzimy na dół



i pierwsze co - uzupełniamy napoje w tutejszej tawernie. Spędzamy tutaj niemal cały dzień





napełniając brzuchy wyśmienitą jagnięciną, oczywiście z tutejszej tawerny.
Dopiero późnym popołudniem wracamy do siebie, po drodze żegnając się jeszcze z Chorą



Męczący dzień