Moja Grecja - Ελλάδα μου - MCR

07/07/2017

Ruszamy w kierunku Argos. Mijamy Gythio i udając się w kierunku północnym skręcamy do Vafeio, gdzie wśród niezliczonej ilości drzew oliwnych



znajdują się pozostałości po mykeńskim grobowcu



Chwila na rozprostowanie kości i delektowaniu się widokami i wracając do głównej drogi, po około 1km ponownie skręcamy w prawo w kierunku Peristeri.
Tutaj znajdują się ruiny Sanktuarium Apolla. Mimo iż prace odkrywcze wciąż trwają, pozwolono mi wejść i zrobić kilka zdjęć













Mijamy Spartę, za którą tęsknię od lat, i wjeżdżamy na autostradę, którą opuszczamy dopiero na wysokości Trypolis. Obieramy kierunek na Stadio, kilometr przed którym znajdują się ruiny pozostałości po hellenistycznej i romańskiej agorze, teatrze i innych zabudowaniach.











Za Stadio znajdują się pozostałości po prehistorycznej osadzie. Próbowałem odnaleźć ich ślady, niestety wysoka roślinność zakryła wszystkie kamienie
Trochę lepiej (choć wciąż fatalnie) wyglądały pozostałości po starożytnych piecach hutniczych



tuż przed Steno.
Teraz w stronę morza. Stąd do Argos mogliśmy jechać na trzy sposoby - wracając na autostradę do Trypolisu, drogą przez Achladokampos do Myloi lub bardziej na południe - przez Luludia (kwiaty) do Astros.
Wybrałem tą ostatnią, bo choć najdłuższa, to bardzo przyjemna widokowo. Przy niej - na wysokości Kato Doliana, znajdują się ruiny willi Herodesa Atticusa. Zamknięta ze względu na prace konserwatorskie, jednak możliwa do oglądania po zewnętrznej części ogrodzenia







Tutaj też, naprzeciw willi, znajduje się piękny monastyr Moni Lukus



Nie mam niestety czasu na jego zwiedzanie. Spieszę się do Lerny, którą zamykają o 15.







Stąd już prosto do Argos, do zaprzyjaźnionej winnicy - Papantonis Winery.



Antonis - właściciel - zaprasza nas na rodzinny lunch i tym sposobem zamiast kupić wino i jechać dalej - spędzamy tu kilka godzin.
Rozmawiając i delektując się wyśmienitym Meden Agan



ponownie zwiedzając winnicę



pozując do zdjęć



i zapewniając rozrywkę Juniorowi

Od Antonisa udajemy się do hotelu. Małżonka postanawia odpocząć, ja z Juniorem udaję się na spacer szukając licznych starożytnych pozostałości w Argos

Śledzę z zainteresowaniem, bo każdego roku jest rozważany Peloponez jako miejsce podróży (pomimo, że wielokroć tam byliśmy ). Zdjęcie z Juniorem w kadzi - super .
pzdr.

08/07/2017.

Wstajemy przed 7. Chętnie pospałbym dłużej, ale skoro Junior się obudził i obwieścił światu "wyspałem się", to nie ma takiej opcji żeby uruchomić drzemkę

Zanim opuścimy miasto, chcę podjechać jeszcze w dwa miejsca. Jakieś nieopisane ruiny w południowej części miasta



oraz pozostałości po sanktuarium Apolla i Ateny







na zwiedzanie zamku nie ma czasu, przed nami całkiem długa droga i kilka przystanków.
Pierwszy, za Argos, to Platanitis i piękny bizantyjski Kimisos Theotoku



Drugi, to położona kilka km dalej - Dendra. Tutaj znajdują się pozostałości grobów Mykeńskich. To dość mało popularne miejsce (byliśmy jedynymi zwiedzającymi) mocno warte odwiedzenia.











Po chwili zwiedzania jesteśmy gotowi na "wine tour @ 2017" Nie mogłem nie odwiedzić Nemei. Mam tu kilka zaprzyjaźnionych winnic, jak choćby Papaioannou





tradycyjnie degustacja aktualnych roczników



i wychodzę bogatszy o kilkanaście butelek i biedniejszy o euro, które za nie zapłaciłem upycham kartony do bagażnika, przy okazji robiąc porządek. Dziś przyda się sporo miejsca.
Jadąc z Archea Nemea do Nemea zatrzymuję się na chwilę w tym oto miejscu



to Aghios Georghios, od którego nazwy pochodzi (chyba endemicznie) uprawiany tutaj szczep Agiorgitiko. PDO Nemea.
Kto próbował - nie muszę przekonywać, kto nie miał okazji - koniecznie musi.



Kolejną odwiedzoną przez nas winnicą jest moje tegoroczne odkrycie - Lantides Winery.



Po zwiedzaniu winnicy, degustacji i długich rozmowach do bagażnika wędrują kolejne kartony z winem. Muszę przyznać, że dwa próbowane przeze mnie kupaże białe (Malaguzia/Asyrtiko) i czerwone Mikri Kivotos (Xinomavro/Agiorgitiko) powaliły genialnością.
Z Nemei jedziemy na północ do Koutsi - do Sofia tis fisis. To również winnica







słynąca jednak z czegoś innego - petimezi (syropu z winogron) oraz różnego rodzaju octów winnych.

Wracamy do Nemei, tankuję auto do pełna i jedziemy na autostradę. Pędem mijam Trypolis i w Zevgolatio kieruję się w stronę Kalo Nero. Teraz kierunek Zacharo, z krótkim postojem w Kakovatos, gdzie powinny znajdować się pozostałości cywilizacji mykeńskiej (a jakże, zarośnięte, niewidoczne i ogrodzone). Krestena, Makrisia, Kampos i tuż przed Latzio - Ktima Brintziki.
Kolejne odkrycie



umawiałem się z właścicielami na tradycyjny 3-pak. Zwiedzanie, degustację i zakupy. Dionizy okazał się doskonałym przewodnikiem, oprowadzając nas nie tylko po winnicy ale również okolicach - pokazując 1500 letnią oliwkę



okoliczne gaje oliwne i winnice





jak i całą posiadłość, z prywatnym teatrem włącznie



jeszcze tylko degustacja





kolejne kartony wędrujące do bagażnika i...niespodziewane pytanie "czy lubimy piwo". Okazuje się, że od niedawna do winnicy dobudowano mini-browar, produkujący wyśmienite Pale Ale i Pilsnera.
Dostajemy karton wypełniony butelkami o pojemności 0,33l, żegnamy się i jedziemy szybko do Killini.



łapiąc późno popołudniowy prom na Kefalonię. Jeszcze tylko przejazd z Poros do Spartii (z przystankiem w wytwórni serów w Agia Eirini) i jesteśmy.
Kefalonia - Vigla Village. Wróciliśmy tutaj równo po 10 latach...



Późno już. Rozpakowujemy się, jemy kolację i idziemy spać. Jutro zacznie się kolejna - wyspiarska - przygoda...

09/07/2017 - Kefalonia, Spartia, Vigla Village.
Cóż można robić w pierwszym dniu na wyspie? Odpoczywać

Rano jadę szybko do pobliskiego marketu po jakieś zakupy, chwilę później wypakowuję wina z samochodu (powodując tym samym przerażenie w oczach Anny - właścicielki ).
Najpierw lecimy na basen, jednak po chwili dochodzimy do wniosku, że nie po to jesteśmy nad morzem żeby korzystać z uroków sztucznego zbiornika.
Pędem zatem po materace, parasole i inne takie i schodzimy na "prywatną" plażę. Tu siedzimy prawie do wieczora

MCR - największy znawca i odkrywca antycznego greckiego świata, zapomnianego często nawet przez samych Greków...
Greckiego winiarstwa także
Podziwiam
Argos to jedno z miejsc na liście gdy jeszcze kiedyś wrócimy na Peloponez...
A tak w ogóle to myśmy też mieli kiedyś taką podróż zawierającą Kithirę, Peloponez i Kefalonię

10/07/2017.
Kolejny dzień na Kefalonii. Poprzedni dzień cały poświęciliśmy na leniuchowanie, pora więc się zebrać i trochę pozwiedzać
Spokojnie. Wina też będą. Wyspa słynie z doskonałego, białego Robola, a mieści się na niej co najmniej 7 winnic.
Przed nami długa podróż - do objechania niemal cała wyspa



Pierwszy przystanek to pozostałości po mykeńskich grobowcach - Mazarakata



miejsce całkiem spore i - co ważniejsze - otwarte

Kolejny stop - Aghios Andreas, przy którym mieści się muzeum (nie odwiedzamy)





skąd po chwili udajemy się do Kastro. Najpierw do samej twierdzy - jest zamknięta. No tak, zapomniałem, że dziś poniedziałek
Szkoda, bo odbijamy się od grubej, stalowej kraty. Wracając do auta widzę znak kierujący do Agii Theodorii, który początkowo nie robi wrażenia



jednak z bliska okazuje się piękną ruiną - jedną z wielu pamiątek po trzęsieniu ziemi z 1953roku.



Jedziemy na wschód, zjeżdżając z głównej drogi do kolejnej atrakcji - starego Agios Sissia.





to również pozostałość po 1953r. Szkoda, że całkowicie odgrodzony i ciężko wejść do środka (pewnie ze względów bezpieczeństwa).
Tu pojawia się pierwszy problem. O ile na Kythirze drogi szutrowe były doskonałej jakości, o tyle na Kefalonii są różne. Wjeżdżając do Sissia miałem obawy o wyjazd. Początkowo utwardzona, gruntowa, droga zamieniła się w kamienistą.
Drobno-kamienistą. Mam lekki problem żeby wyjechać i dopiero po chwili kręcenia kołami ruszam powoli pod górkę.
Następnym razem trzeba będzie uważać

Jedziemy dalej na południe od Ratzakli znajdują się pozostałości po dawnym piecu do wypalania dachówek



a także szeroka i piaszczysta plaża Kaminia



Na północy zaś odnajdujemy ruiny starej Skali - tak, również po 1953r.





Planując zwiedzanie Kefalonii, poza antykami, bardzo chciałem odwiedzić kilka miejsc opuszczonych po trzęsieniu ziemi. Dla mieszkańców była to ogromna tragedia - setki ludzi zginęły, tysiące rannych. O stratach materialnych nie wspomnę.
Wiele wiosek zostało wtedy opuszczonych, a ludność przeniosła się. Skala jest jedną z nich.

Właśnie w pobliżu "nowej" Skali znajdują się pozostałości po rzymskiej willi. W teorii otwarte, w praktyce dostępne tylko w taki sposób:



a kilka km dalej na północ odnajduję pozostałości po starożytnej świątyni



Dla miłośnika kamieni - raj

Czas leci szybko i powoli robimy się zmęczeni. Postanawiam zatrzymać się na dłuższy spacer w Poros



choć jest to główny port na wyspie - niezwykle tu cicho i spokojnie. I uroczo - przy okazji

Pomiędzy Riza a Tzanata znajduje się kolejny mykeński grobowiec



zamknięty - a jakże - w poniedziałki. Widzicie na zdjęciu - na drugim planie - tabliczkę ze strzałką w prawo? Zaciekawiony podążyłem za znakiem i...dotarłem do grobowca od zaplecza kilka zdjęć i wracam - to chyba nie do końca legalne wejście

Udajemy się do Sami. Najpierw pozostałości po dawnych rzymskich łaźniach



a następnie pod górę - do pozostałości po akropolu



poza ruinami - piękne stąd widoki (na dole Sami)





dawne pozostałości ciągną się kilometrami - do drugiej części starożytnego Sami docieramy jednak autem







Pora na niespodziankę. Pytając kogokolwiek o najbardziej znane miejsca na Kefalonii, poza plażami, pewnie większość wskaże jezioro Melissani i jaskinię Dragonati.
Ja znalazłem bardziej odludną - jaskinię Angalaki.



nie jedyną na wyspie. I choć nie znalazłem drogi na dół, to na pewno takowa gdzieś istnieje. Szkoda, że o takie miejsca nikt nie dba. Jaskinia nie jest w żaden sposób ogrodzona i jeden błędny kosztować może twarde lądowanie. A że w pobliżu nie ma niczego - współczuję temu, kto będzie miał takiego pecha.
Chyba, że wg lokalnych nikt tu nie dociera

Z jaskini udaję się do Poulata. To również zrujnowana wioska. Wybieram fatalną, kamienistą drogę, która po chwili staje się przyzwoitym asfaltem. Ot taka ciekawostka.
Parkujemy przy Aghios Spiridon



i kilkaset metrów dalej docieram do pozostałości po dawnej Poulata







Urocze, choć przerażające.

Następny zabytek - a jakże, romański, to pozostałości po rzymskiej willi w Agia Efimia



W planach na dziś miałem jeszcze dojechać do Fiskardo, ale robi się późno, a trzeba jeszcze choć chwilę poplażować. Zamiast więc na północ, postanawiamy kierować się na południe - w kierunku Spartii.
Mijamy "must see" Kefalonii - Myrthos



i szukamy plaży na postój. Najpierw chcę sprawdzić Sotiras - zjazd do niej to nic w porównaniu z koniecznością powrotu. Jest mocno stromo i kręto pod koniec.



Niestety jest żwirkowa - my potrzebujemy dziś piasku

Szukamy więc dalej. Mijamy Drapanos



i tylko na chwilę zjeżdżam do Agia Varbara





a później Krani - będące jedną z trzech starożytnych twierdz na wyspie





W drodze powrotnej zatrzymujemy się na zakupy w Arostoli i chwilę później - niemal przed Spartią docieramy do Paliolinos. Pięknie tu, więc zostajemy chwilę



Jeszcze tylko późna kolacja i wycieńczona familia szybko zasypia. Ja postanawiam zaprzyjaźnić się z komarami na tarasie - wyciągam z lodówki lokalne sery i wytworne wino.

Jest uroczo. Jestem zmęczony.

Zgadzam się, że uroczo. Wiec zostaję Tu

11/07/2017.
Od kilku lat tradycją jest, że urodziny spędzam na urlopie nie inaczej było tym razem.
Na świętowanie jednak czas zawsze znajdzie się, a z dobrej pogody wstyd nie skorzystać. Po śniadaniu startujemy w stronę Argostoli



i łapiemy pierwszy prom do Lixouri



Dzisiejszy plan to spędzić trochę czasu na plaży. Której? Jest tu spory wybór, więc odwiedzimy kilka i zostaniemy tam, gdzie będzie nam się podobać.

Najpierw fajna, choć trochę tłoczna Lepeda



Ładnie tu, ale mimo wszystko postanawiamy jechać dalej i odwiedzić słynną Xi



wschodnia część taka sobie, jedziemy bardziej na zachód



tu mamy tragedię (niekoniecznie grecką). Milion osób na metrze kwadratowym. Zdecydowanie nie jest to miejsce, w którym chcielibyśmy spędzić resztę dnia.
Trzeba trochę podgonić poszukiwania, miał to być przecież dzień odpoczynku. Próbuję jeszcze jedno miejsce, gdyby jednak i ono nie wypaliło to wracamy do Lepedy.
Na całe szczęście Kounopetra okazała się strzałem w dziesiątkę. Niewielka, ale spokojna. Są tu leżaki - bezpłatne przy zamówieniu czegoś z tutejszego baru.
Podoba mi się zimny Mythos na start i kilka godzin zabaw w wodzie. Bardzo płytkiej przy brzegu - z czego intensywnie korzysta Junior

Spędzamy tu kilka godzin, po których trzeba wracać. Zjeżdżam jeszcze na najbardziej wysunięty na południe kawałek przylądku Lixouri



skąd udajemy się do Vrachinari



i przez Chavriate do uroczej - choć żwirkowej - Langadiaka



chciałem stąd dojechać jeszcze do pobliskiej latarni morskiej ale robiło się dosyć późno, a planowałem jeszcze odwiedzić kilka miejsc.

Pierwszym z nich był zrujnowany Aghia Paraskievi





do którego ciężko było zarówno zejść (chwasty) jak i wrócić później autem (stromy, szutrowy podjazd). Choć dobrze, że zjechałem tam wozidłem, bo piechotą bym nie dotarł (psy). No cóż. Fantazję przy zwiedzaniu to ja mam. Żona trochę mniejszą, więc obrywa i się za jeżdżenie po dziurach i oglądanie kamieni

Kawałek dalej robimy stop przy Moni Kipourion. Mocno uszkodzonym po ostatnim trzęsieniu ziemi ale na szczęście (dość powoli) remontowanym.
Można było wejść do środka, co niniejszym uczyniłem







Zależało mi także dotrzeć do Platia Ammos. Widziałem w kilku relacjach informację o niedostępności plaży (uszkodzone schody), mimo wszystko widok z góry był dla mnie interesujący.
Uprzedzano mnie również o uszkodzonej drodze dojazdowej i zakazie wjazdu. Ponieważ przy zjeździe nie widziałem żadnego znaku, postanowiłem zaryzykować. Zastanawiającym był jedynie brak jakiegokolwiek drogowskazu.
Początkowo droga nie była stroma



niemniej jednak mocno żwirkowa co było wystarczającym sygnałem do zatrzymania się. Mimo chęci nie chciałem ryzykować ugrzęźnięcia. Szczególnie, że nikt poza mną nie próbował się tam dostać.
Zrezygnowałem.
Plany powrotu do Spartii drogą lądową pokrzyżowała późna godzina. Byliśmy dość głodni i zmęczeni dlatego - mimo lekkiego zawodu - wróciliśmy do Lixouri złapać prom do Argostoli. Po przeprawie pokręciliśmy się trochę po mieście





zrobiliśmy zakupy i wróciliśmy do Vigli na kolację.

MCR napisał(a):Zrezygnowałem.

Aha
Czyli Platia Ammos zupełnie niedostępna. Szkoda, bo to właśnie z niej mam najlepsze wspomnienia z Kefalonii.
A może jednak nie tak zupełnie? Kto wie czy statki wycieczkowe tam się nie zatrzymują... nie zdziwiłbym się.
Tyle że to już nie to samo

Strasznie dużo ciekawych miejsc pokazujesz

Widziałem jakieś filmy na youtube, na których ludzie schodzili z góry na plażę. Teoretycznie się da (choć ryzyko jest takie, że niczym saper - niektórzy tylko raz ).
A statki zdaje się kursują. Lokalni biznesu nie odpuszczą

12/07/2017.

Kolejny dobrze zapowiadający się dzień na Kefalonii.Dzisiejszy - ostatni pełny - dzień na wyspie przeznaczamy na północ, z finałem w postaci kolacji w Fiscardo.

Zanim jednak kolacja, trzeba zjeść śniadanie i zebrać się do auta. Drogi wyjazdowe ze Spartii mam opanowane do perfekcji. Myślę, że w środku nocy, bez świateł, wiedziałbym bez zastanowienia która gdzie prowadzi
Tak więc Korianna, mijamy bokiem grobowce mykeńskie, omijamy łukiem Kastro i pędzimy na wschód zobaczyć z bliska XVI wieczny Agios Gerasimos - najważniejszy z obiektów sakralnych na wyspie.
Monastyr został wyremontowany (odbudowany) po silnym trzęsieniu ziemi z 1953r.



wnętrze było otwarte dla zwiedzających, choć tradycyjnie - z prośbą o zachowanie stosownego ubioru. To, czy ktoś się do wytycznych stosował to już osobna kwestia



samo wnętrze zachwyca zarówno freskami jak i wszechobecnym złotem



po chwili nastrajania się wizualno-duchowego opuszczamy z Juniorem świątynię i wybieramy się na krótki spacer po okolicach



A z czego słynie to miejsce? Oczywiście - poza Gerasimosem - z wina Robola to endemiczna odmiana gron, uprawiana wyłącznie na wyspach jońskich - większość na Kefalonii, ale i na Zakynthos spotkałem się z tym szczepem.
Wizualnie Robola charakteryzuje się karłowatością krzaków - porastających okolice





Lubię te wina - mocno kwaskowate o zielonkawej barwie. fantastycznie odświeżające latem. W planach miałem odwiedzić 2-3 winnice, czasu wystarczyło tylko na jedną.
Zanim jednak dojedziemy do niej - chcę odwiedzić jeszcze jedno miejsce, pamiętające ostatnie trzęsienie ziemi. Starą Mixatę, położoną jakieś 300-400 metrów od obecnej.







Lubię takie miejsca. Opuszczone, dzikie, zarośnięte, jednocześnie trzymające w pamięci dawne czasy świetności. Na Kefalonii jest tego cały ogrom.

Okrężną drogą docieramy do największej na Kefalonii winnicy - będącej w zasadzie spółdzielnią roliczną.
Kefalonian Robola Wine Cooperative.





Asia i Junior dotrzymują kroku podczas zwiedzania. Nasza przewodniczka opowiada historię wina, winnicy a także odpowiada na pytania. Uśmiecha się, kiedy wspominam o zaprzyjaźnionych w Nemei winnicach.
Po zwiedzaniu degustacja. Smak wina nie był mi obcy, choć pierwszy raz próbowałem beczkowej Roboli. Ta nie przypadła mi do gustu, ostatecznie więc opuszczamy to miejsce z 2 kartonami (12szt) win, których większość stanowi tradycyjna Robola.

Czas nieubłaganie ucieka, a przecież chcielibyśmy jeszcze dziś popływać i pożegnać się z morzem. Z bólem rezygnuję z odwiedzin w kolejnych winnicach, a także nieplanowane postoje. Pędzimy do Assos. Miałem nadzieję, że na początku lipca będzie tu jeszcze w miarę spokojnie. Z błędu wyprowadził mnie już sam zjazd na dół - szkoda, że miejscowi nie pomyśleli o wprowadzeniu jednokierunkowych dróg, co kosztuje niektórych utratę lusterek. Ja utykam w korku na kilkanaście minut. Niestety przy tak wąskich ulicach nie ma najmniejszej szansy na samodzielne minięcie Octavii z jadącym z naprzeciwka Nissanem Navarą. Małżonka wyskakuje z auta i pomaga mi szorować oponami po krawężniku, drugiego kierowcę spychając lekko na wystające schody.
Udało się teraz pozostaje wyzwanie w postaci znalezienia miejsca parkingowego, co zajmuje kolejnych kilkanaście min.
Suma summarum - mamy czas na chwilę zwiedzania tej - wg mnie najładniejszej - miejscowości na wyspie, niestety na wejście do zamku nie będzie szans.
Wprawdzie byliśmy tam 10 lat temu, ale chętnie bym wybrał się ponownie.
Szkoda.







widoki wynagradzają wszelkie niedogodności jeszcze tylko szybki szoping (magnesy + napoje)



i wracamy powoli do auta



na drogę powrotną obieram północną trasę - jest dłuższa o jakieś 200-300metrów ale zdecydowanie bardziej pusta
Jeszcze tylko podjazd serpentynką pod górę i wracamy na główną trasę. Mijamy Defaranate, w której znajdują się ruiny dawnego wiatraka, tankujemy paliwo w pobliskiej stacji benzynowej i przed Konidarata odbijamy w lewo w kierunku Tzamerelata. Jeszcze raz w lewo, mijamy Chalikeri i docieramy do Alaties. Patrzyłem na Google Earth i spodobała mi się ta plaża.
No dobra, plaza to za dużo powiedziane



tam nie ma miejsca na więcej niż 2 osoby chyba, że ktoś lubi siedzieć na kamieniach. Wysyłam jeszcze żonę do zweryfikowania, czy przypadkiem słońce mi wzorku nie zepsuło, ale jej słowa tylko potwierdzają, że nie zostaniemy tu ani chwili dłużej. Mimo, iż jest tu fajna kantynka.
Nie chcąc kręcić się po wyspie w poszukiwaniu innego miejsca, postanawiam zaryzykować i przejechać jakiś 1-1,5km na południe, gdzie powinny być plaże Agia Jerousalem.
Docieramy na miejsce - są. Dwie. Jedna zorganizowana z leżakami, druga pusta.
Wybieramy tę pierwszą.



Żwirkowa, ale nie zamierzamy rozkładać się na kocu. Płacimy za - najdroższe na wyspie - leżaki i parasol i zgodnie stwierdzamy, że siedzimy tu do oporu rozumianego jako późne popołudnie.



Zainteresowani pobliską tawerną udajemy się na mały posiłek



(a to dobra rada na wakacjach )



Zamawiam marynowane Gavros i patates tiganites. Te pierwsze pożera mi Junior



jeszcze tylko zimny Mythos i wracamy na leżaki.
Plażę opuszczamy dopiero po 17, żegnając się z morzem. To ostatnie plażowanie na jońskich w tym roku

Pędzimy jeszcze do Fiscardo. Parkuję auto i ruszamy.



Najpierw w poszukiwaniu ruin łaźni rzymskich



później zaś jakiegoś jedzenia.









Pełno tu ludzi - siadamy więc w pierwszej lepszej tawernie, zamawiamy kalmary i coś dla młodego.
Jedzenie średnie, więc bez zachwytu opuszczamy to miejsce. Żona z Olkiem wraca do auta, ja szybkim krokiem zmierzam jeszcze do północnej części zatoki



Są tu pozostałości dawnej latarni morskiej





jest też obecnie funkcjonująca



a kilkaset metrów dalej znajdują się ruiny bizantyjskiej bazyliki z 6 wieku.



Drogę powrotną pokonuję pół-biegiem. Wsiadamy do auta i wracamy - tym razem drogą przybrzeżną - do Spartii, docierając do Viglii już po zmroku.
Jeszcze tylko szybka kolacja, wrzucam wino i część bagaży do auta i kładziemy się spać. Powrotny prom mamy bardzo wcześnie rano, a trzeba przecież jeszcze dojechać do portu.
Martwi mnie tylko fakt, że po załadowaniu do bagażnika wina Skoda mocno osiadła weryfikuję zatem maksymalną ładowność auta i uspokojony zasypiam.

Połowa lipca, Kefalonia, a jakiś wielkich tłumów wczasowiczów na Twoich zdjęciach nie widzę .
pzdr.

Były, były