Moja Grecja - Ελλάδα μου - MCR

No nic. Wyprawa życia musi być odłożona na później
Tymczasem pora na późne śniadanie i wycieczkę do Katapoli...



Tyle, że zanim do portu, udajemy się do Minoi, a w zasadzie tego, co z niej pozostało. Dziś rano wymieniłem Toyotę na Suzuki Jimny, teoretycznie więc żadna droga nie powinna być straszna

Trasa znana, Chora (tak, tą znam na pamięć) i na rondzie odbijamy w dól w stronę Katapoli. Oczywiście znaków do Minoi nie uświadczyłem, może za wyjątkiem jednego w kolorze niebieskim (tzn wskazującym miejscowość, a nie miejsce archeo, które są brązowe).
Początkowo szutrowa droga wije się powoli w górę, jest wystarczająco szeroka żeby minąć się w razie potrzeby, niezbyt stroma i dobrej jakości.
Kończy się dopiero przy rozwidleniu, którego prawa odnoga prowadzi do Minoi, na wprost zaś można dojechać w stronę Aghia Tekli.
My kierujemy się w to pierwsze miejsce. Parkuję auto na sporym placu i lecę do przodu. Familia zostaje.



tu kończy się też moja cierpliwość. Miejsce ogrodzone, oficjalnego wejścia nie ma. Forsuję więc płot (który już wcześniej był wykorzystywany do tego celu).



Tu, w przeciwieństwie do Aegiali, pozostały jakieś ruiny









niebrzydki stąd widok na Katapolę





Spotykam po drodze jakąś parę, która próbuje dostać się na szczyt wzgórza.
Z miejsca, w którym stoję, nie wygląda aby coś tam było, więc ja rezygnuję. Wracam do auta ruszamy w kierunku Lefkes, będącym kolejnym przystankiem na trasie.
Po drodze pytam małżonki czy ma ochotę zjechać na plażę Finikies, która wygląda na całkiem przyjemną - nie dostrzegam jednak zainteresowania. Być może winę za to ponosi wyjątkowo kręta droga, która tam prowadzi
Tak więc Lefkes



Może po chwili ruszymy dalej w stronę Aghia Tekli, skąd miałbym kilka kroków do plaży Agii Saranda. Mimo iż jest tu stromo, to Jimny sobie poradzi



Lefkes na mapach oznaczona jest jako miejscowość, w zasadzie poza kilkoma ruinami



jest tu kilka zamieszkałych (chyba) domostw



jest też, co oczywiste, kościół Aghios Ioannis



a jak widać strome drogi nie są na tyle strome, żeby nie poradziły sobie z nimi "normalne" auta. Przed oczami śmignął mi miejscowy Fiat Punto



więc skoro on może, to i Jimny



by sobie poradził. Tyle, że nie dziś. Nie mam ochoty na jedzenie na mieście, więc na obiad musimy dojechać do Levrossos.
Chcemy jednak poszwędać się chwilę po Katapoli













Fajnie, ale zdecydowanie tłoczniej tu niż w Aegiali.

Jeszcze tylko ruiny rzymskich grobowców









i archeologia kończy się. Innych miejsc, mimo wskazań na mapie, nie odnajduję. "No to idziemy" mówię. Junior od razu łapie o co chodzi

tony montana napisał(a):Twoje (Wasze) wyprawy są boskie, oglądałem już Wasze poczynania z Krety, ale nie komentowałem.
Cały czas masz we mnie wiernego czytacza i oglądacza!

I like your style!

Pozdrowienia dla Żony i Małego

Dzięki familia pozdrowiona

23/06/2016

Levrossos. Ta plaża bardzo nam się podoba. Raz, że z pokoju mamy jakieś 20 metrów, dwa - jest tu sporo cienia, piasek oraz drobny żwirek i fajne zejście do morza.









Spędzamy tu kilka godzin od śniadania, aż do drzemki Juniora. Jak tylko zasypia - postanawiamy przejść się kawałek dalej na odludne plaże położone bardziej na północy.



Levrosos z góry prezentuje się równie uroczo, choć mam wątpliwości co z dzisiejszą pogodą (tak, rano było ponownie pochmurnie, na Machos nie miałem się jak wybrać)



Widoczna i dobrze oznakowana ścieżka prowadzi w kierunku Psili Ammos





Zaskakująco dużej i pustej



Tutaj małżonka zawraca - nie chcemy zostawiać Olka samego, ja zaś postanawiam iść dalej







Z Psili Ammos w kierunku Chochlakas prowadzi ścieżka nr 4







Ta plaża jest zdecydowanie mniejsza i bardziej żwirkowata





Nie schodzę w dół, zawracam do Levrossos. Trzeba zająć się Juniorem i pomyśleć nad dalszym planem dnia



Pogoda coraz bardziej się psuje. Jest upalnie, ale pochmurno. Postanawiamy nie oddalać się mocno od Aegiali i tym razem odwiedzić Aghios Pavlos





No i jak tu zdobywać szczyty?:)



Ładnie tu



i nawet kilku miłośników opalania znaleźliśmy



Pora się zbierać na obiad. Nic nie zapowiada poprawy aury, więc jeśli już gdzieś próbować się opalać i kąpać, to na miejscu w Levrosos.
Zanim jednak - koniecznie muszę ponownie odwiedzić Pano Potamos



tym razem obieramy ścieżkę prowadzącą na wschód - jak znajdziemy tawernę, zjemy na miejscu. Jak nie - familia wraca, a ja lecę zrobić kilka zdjęć



Niestety wszystkie dwie restauracje są zamknięte, a ja mam około 30-40 minut na zwiedzanie. Nie marnuję więc czasu, tylko lecę w TAMTĄ stronę



uwielbiam takie klimaty...







w dole Aegiali



i nawet tu bym chętnie zamieszkał



celem mojej wyprawy jest jednak ON



Analipsi



widziany z góry



Tak. Mimo zmiany planów i średniej pogody, jestem bardzo zadowolony z dzisiejszego dnia

To miało być łatwiejsze Mimo iż kładziemy się spać wyjątkowo wcześnie, to pobudka o 1 nie należy do przyjemnych.
Szkoda żegnać się z Amorgos, wciąż pozostaje nie odkryta tak, jakbym tego chciał.
Około 1:30 siedzimy już w aucie i ruszamy w kierunku portu. O 2:15 Blue Star Paros zabierze nas na Astypaleę. Tegoroczną nowość
Oby była warta tej pobudki. Choć z drugiej strony, prom płynie zaledwie półtorej godziny. Planowo powinniśmy być na miejscu o 3:40, więc w teorii mamy cały dzień na Astypalei. Cały.
W teorii...

24/06/2016.
Dość długo śpimy, a i tak wstajemy trochę zmęczeni. Ten dzień nie zapowiada się emocjonująco
Wychodzimy jednak z pokoju i stawiamy pierwsze kroki po Astypalei. Na pierwszy rzut oka - Cyklada. Choć faktycznie jest to wyspa Dodekanezu.
Krótki spacer po Pera Gialos, gdzie spędzimy kilka najbliższych dni, pozwala stwierdzić, że jest urocza.
Tym bardziej dziwi że tak mocno izolowana. Połączeń promowych niemal brak, a jak już są, to w koszmarnych godzinach.

Tak więc rekonesans i zakupy w pobliskim markecie. Dobrze zaopatrzonym Mają tu soki z Tymbarku (kupuję jednak lokalne) i wędliny z Sokołowa (wybieram lokalne sery ).
Jeszcze tylko piekarnia i możemy wracać na śniadanie.

Co można robić, kiedy nic się nie chce? Pozwiedzać okolice.
Z Pera Gialos do Chory daleko nie jest. Od niej zaczniemy. Z oddali wydaje się niesamowicie piękna i bardzo...cykladzka.



No to ruszamy. W stronę "do" obieramy spacer asfaltówką i po kilku chwilach witają nas pięknie odrestaurowane wiatraki, a w tle drugi symbol miasta - wenecka twierdza.



w pobliżu znajduje się niewielki parking



a ścisłe centrum wyłączone jest z ruchu kołowego



My kierujemy się w stronę kastro - twierdzy z 15 wieku wybudowaną przez rodzinę Quirini.
Trasa, wąskimi uliczkami, jest niezwykle malownicza. Zostawiam na chwilę familię i schodzę na bok zrobić kilka zdjęć dziecięcemu cmentarzysku z czasów mykeńskich



Nie jest ono w żaden sposób oznaczone, docieram tu tylko dzięki dokładnej mapie.
Wracam i idziemy dalej











Po kilkudziesięciu minutach spaceru - docieramy do celu



Pozostaje jedynie otwarcie drzwi i jesteśmy na miejscu



Wnętrze stanowią restaurowane ruiny



a także kościoły, w tym Megali Panagia. Wszystkie oczywiście zamknięte





Spędzamy tutaj kolejnych kilkadziesiąt minut wymieniając się opieką nad Juniorem. Najpierw małżonka biega po ruinach, ja zabawiam Olka, później zmiana











A to już Panagia Portaitissa widziana z góry



a w oddali Pera Gialos



Lubię takie klimaty







Wracamy inną drogą, próbując oglądać i podziwiać pozostałą część Chory. Pięknej Chory.











Zauroczyłem się tym miejscem. Tym bardziej cieszy mnie, że z tarasu pokoju mamy widok na Kastro
Będzie fajne miejsce do wieczornego siedzenia




Ten dzień zapowiadał się sennie, ale mimo dziwnego zmęczenia wypadł całkiem przyjemnie
Nie mogę się doczekać wynajmu auta i dokładniejszego zwiedzenia wyspy...

MCR napisał(a):Nie mogę się doczekać wynajmu auta i dokładniejszego zwiedzenia wyspy...

Ja też ....
Chora do odwiedzenia Astipalei już dawno mnie zachęciła, może jeszcze coś ciekawego tam znalazłeś

Wygląda na to, że i my wpadniemy jednak i tego roku do GR , trzeba wymyślić tylko jakiś kolejny jedynie słuszny kierunek .
Może i coś z Twoich doświadczeń się podpatrzy... a może zupełnie co innego .

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):

MCR napisał(a):Nie mogę się doczekać wynajmu auta i dokładniejszego zwiedzenia wyspy...

Ja też ....
Chora do odwiedzenia Astipalei już dawno mnie zachęciła, może jeszcze coś ciekawego tam znalazłeś

Pozdrawiam

Oj tak dzikość, piękno przyrody, cisza, odludne miejsca, samotne plaże, pyszne jedzenie, autentyczne tawerny. Komercyjność, w tym przypadku brzmi to naprawdę naciąganie, Astypalei zaczyna i kończy się na Livadii.
Nawet Chora jest spokojna. A biorąc pod uwagę, że drogi asfaltowe docierają tylko w okolice - mało kto dociera dalej niż kilka km od Pera Gialos.
O tym też będzie. Podobnie jak o budowie drogi do nikąd, poszukiwaniu kościołów, docieraniu do odludnych plaż i kilku ciekawych miejscach

25/06/2016.
Wynająłem auto. Na dwa dni.
Ponieważ zdecydowana większość dróg na Astypalei to szutrowe trasy, zdecydowałem się ponownie na Suzuki Jimny. Czy się przydał? Tak. I choć nie znalazłem takie drogi, przy której 4x4 byłoby konieczne (mimo kilku przygód ), to zdecydowanie komfort jazdy po kamienistych wybojach autem, które ma wysoki prześwit, był wyższy.
Astypalea z góry przypomina motyla. Ponieważ mieszkaliśmy dokładnie po jego środku, zwiedzanie wyspy zaplanowane było niemal idealne.
Jednego dnia wschodnia część, drugiego zachodnia. Oby tylko czasu na wszystko wystarczyło...

Dziś kierujemy się na prawą część wyspy. Dokumenty najmu podpisane, fotelik dla Juniora zamontowany, napoje na drogę zabrane.
Wszystko sprawdzone, możemy ruszać

Pierwszy przystanek to Aghios Andreas. Obecny port wyspy. Zanim oddano go do użytku, promy od strony Amoros musiały opływać całą wyspę cumując w Pera Gialos. Teraz ten ostatni wykorzystywany jest przez łodzie rybackie, statki wycieczkowe i prom Nissos Kalymnos, pływający...na Kalymnos



Aghios Andreas nie robi na nas żadnego wrażenia. Ot betonowy barak i tyle. W pobliżu, co zaskakuje, kręci się ogrom ciężarówek wypełnionych tłuczniem i innymi kamieniami. Po co? Wkrótce zagadka zostanie rozwiązana.
Szkoda jednak czasu, ruszamy dalej.
Wracamy do skrzyżowania, którego jedna odnoga prowadzi z powrotem w kierunku Chory, a druga do Analipsi. Jednej z czterech, choć tak naprawdę trzech, zamieszkałych osad.
Skręcam w stronę lotniska, otwieranego chyba tylko na czas lotów - nie można wejść do terminala. Nie martwi mnie to, naszym celem jest Psili Ammos.
Co okaże się za chwilę tradycją, prowadzi tam szutrowa droga



Całkiem jednak przyzwoitej jakości, mimo iż w wielu miejscach kamienistej.
Fajnie tu i prawie pusto spotykamy tylko Dacie z Francuzami, których będziemy jeszcze widywać podczas podróży





Poza tym - cała plaża na wyłączność





Zapowiada się ciekawie szkoda, ze tak mało czasu i nie zostaniemy tu dłużej.
Zawracamy i jadąc główną drogą docieramy do Analipsi. Takiego nadmorskiego "kurortu". Nie interesują mnie okoliczne, ładne, plaże, tylko wybieram drogę na północ.
Po kilku minutach docieram do celu - parkingu przed Bazyliką Agia Varbara
Jeszcze tylko pokonać kilka płotów i bramek, które trzeba otworzyć i wypada zamknąć za sobą



i jest



Zbudowana z ruin jakiejś świątyni, z pozostałościami przepięknych mozaik







również wnętrze zachwyca





Wracam i jedziemy dalej. Analipsi



Kolejny przystanek to ruiny łaźni rzymskich. Najwyraźniej odnalezionych u kogoś w polu i ten ktoś nie przepada za turystami



Dobrze, że mam mapę z zaznaczonym miejscem







Ruszamy, po chwili ponownie zjeżdżając z głównej drogi. Docieramy do pomnika wzniesionego tutaj ku chwale Francuzów





Jeszcze tylko rzut oka na Analipsi



i kilka kroków, które kieruję w stronę kolejnej wczesnochrześcijańskiej bazyliki. Z tej zostało zdecydowanie mniej.
To Karekliks i jej mozaiki



Piękne mozaiki



Tu też kończy się asfalt i zaczyna dziwna droga. Niby utwardzona ale wciąż szutrowa.
Zastanawiam się nad zjechaniem w dół do zatoki i plaż Vai



jednak postanawiam zostawić sobie ją na koniec. Teraz chcemy dotrzeć na kraniec wyspy.
Co zaś do drogi



to rozwiązuje nam się zagadka ciężarówek z kamieniami. Na Astypalei budują drogę do nikąd
Tzn w teorii jest tam miejscowość i nawet posiada swoją nazwę, ale w praktyce ciężko Vathi nazwać nawet wioską. Mimo, iż mieszka tam kilka osób.
Fajnie jednak, że już za rok (wg budowniczych), na wyspie przybędzie kolejnych kilka(naście) km dróg asfaltowych.
Fajnie, dla mnie, że nie będą one prowadzić do plaż bliskich Chory. Być może, co pewnie nie jest dobre dla lokalnego biznesu turystycznego, pozwoli to zachować Astypalei tą niesamowitą autentyczność...

Docelowo chcemy dotrzeć do Exo Vathi i dalej do kaplicy Panaghia tou Thoma zatrzymując się po drodze wszędzie tam, gdzie będzie można wjechać i na co wystarczy czasu.
Dosyć ograniczonego robotami drogowymi. Ruch niemal jak na autostradzie. Faktycznie budowa drogi trwa w zaskakującym tempie, a od hałasu wszelkiego rodzaju maszyn budowlanych aż bolą uszy
Po drodze mijamy zjazd do zatoki Agrelidi



i po minięciu pozostałości (ruin) nieczynnej i dawnej bazy wojskowej, skręcamy w prawo. Kierunek - Panagia Poulariani.
Małżonka siada za kierownicą i jedziemy. Droga strasznie się dłuży, jej jakość jest co najmniej przeciętna.
Mijamy kolejne pozostałości bazy wojskowej oraz nieczynnych radarów i...przeciętna droga staj się jeszcze gorsza
Powoli jednak zjeżdżamy w dół



i docieramy do celu



Asia nie chce wracać do góry faktycznie trasa wymagająca skupienia choć przejezdna dla aut nie-terenowych (forumowa Skoda z całą pewnością by tu dotarła ).













Fajne, odludne miejsce. Mógłbym tu spędzić resztę dnia
W drodze powrotnej parkuję jeszcze przy skręcie w stronę radarów.



Zamiast jednak wjechać, wybieram spacer. Ciekawość bierze górę



Mijam radar



ruiny zabudowań







są tu jakieś tajemnicze tunele



Wracam do auta i ruszamy do Vathi. Powinna tam być jakaś tawerna, a robimy się powoli głodni.
Szutrowa droga prowadzi najpierw przez Mesa Vathi





Przypominam, że to jedna z 4 (Chora/Pera Gialos, Livadi, Analipsi) zamieszkałych osad na wyspie i że budują tu drogę asfaltową
Nie wiem dlaczego, ale naprawdę podoba mi się to miejsce:)
Mijamy jakieś zabudowania, które wyglądają na cegielnię (?)



Chciałem wejść do środka, spryciarze Grecy przerobili to jednak na "farmę", a wewnątrz biegały świnie z którymi - mimo głodu - nie chciałem się spotkać.
Po chwili docieramy do Exo Vathi.



No niby jest tu kilka domostw...



nawet więcej niż kilka



ja bym tego jednak miejscowością nie nazwał. Nawet, jeśli faktycznie jest tu i tawerna



ze świeżymi, prosto z kutra, rybami i owocami morza



Posługując się moim greckim zamawiamy dwie ryby, pieczone ziemniaki, sałatkę grecką i napoje.
Właścicielka może ma z 90 lat, jednak nie brakuje jej wigoru. Wprawdzie porusza się przy pomocy balkonika, jednak jest mocno wygadana i pełna energii. Zazdroszczę
Chciałbym tak w jej wieku.
Ta tawerna zachwyca. Jest prawdziwa. Autentyczna. Dawniej pewnie musiało tu bywać mnóstwo ludzi, być może lokalnych, po ilości stolików wnioskuję, że mieściła kilkadziesiąt miejsc.
Dziś jesteśmy tu sami.
Delektujemy się wybornym jedzeniem i ciszą, której nie burzy nawet rachunek. Ryby w Grecji są drogie, w tawernach nawet bardzo.
Tutaj jednak za posiłek dla dwóch osób płacę tyle, co normalne dla jednej. Zostawiam napiwek powodując tym samym przeogromny uśmiech i radość.
Obiecuję, że kiedyś tu wrócimy i słowa zamierzam dotrzymać. Naprawdę cudowne, że takie miejsca jeszcze istnieją...

Dopytuję jeszcze o drogę do Panagia tou Thoma i dostaję informację, że najlepiej iść tam pieszo, ponieważ droga jest marnej jakości.
Jestem pewien, że Jimny dałby radę ale faktycznie robi się późno i małżonka stanowczo zachęca do powrotu
Jedziemy.
Zjeżdżam jednak w Agrelidi na dół.



Droga tradycyjnie średniej jakości



ale jest tu ładnie, jest i Aghios Nikolaos



Pozostałości urządzeń przemysłowych



które zapewne dawniej były używane w tej fabryce



która ciekawi mnie na tyle, że postanawiam do niej zajechać



Co to? Mnie wygląda na kolejną cegielnię



a że można pokręcić się wewnątrz, to korzystam z okazji





Wracamy do głównej drogi i pędzimy do Pera Gialos.
Dziś jest mecz. Gramy ze Szwajcarią (a ja docieram dopiero na drugą połowę).

FANTASTYCZNY dzień. Zakochuję się w tym miejscu...

26/06/2016.
Zachwyt nad Astypaleą nasila się dziś zwiedzimy jej zachodnią część. Od północy aż na południe.
Jedyną zagadką jest droga, a w zasadzie pytanie czy takowa istnieje. Na mojej mapie z północy na południe wyspy prowadzi szuter, po części słabej jakości.
Na mapach "wyspowych" takowej nie ma. Daje to do myślenia
Pytam więc właściciela pensjonatu, potwierdza że można tam jechać, przy czym na odcinku kilku km - bardzo ostrożnie.
Będziemy o to martwić się jednak później.
Podróż zaczynamy kierując się do Livadii, a dalej do sztucznego zbiornika na wodę





Chwilę później zatrzymujemy się w tutejszym sklepie, kupujemy napoje i coś do jedzenia i ruszamy dalej. Przed Chorą odbijamy w prawo. Tu kończy się asfalt



zaczyna szuter i... piękne widoki



przyznacie, że Chora jest uroczo położona. Patrząc na zdjęcia, aż trudno uwierzyć że nie jest to Cyklada...



"główna" trasa, choć szutrowa, jest przyzwoitej jakości. Po chwili jazdy odbijamy jednak w prawo, kierując się w stronę Aghios Konstantinos. Boczna droga prowadzi przez zagrodę. Z pomocą przychodzi jednak miejscowa kobieta, otwierając nam bramę i umożliwiając przejazd. Dziękujemy



Zawracamy i kierujemy się do głównej. Chwilę później fotostop



kolejny kilometr i ponownie skręcamy w prawo. Ta droga jest zdecydowanie gorsza. Docieramy do jeszcze jednej farmy i pytam o możliwość dalszego przejazdu. Miejscowy odpowiada, że spokojnie można jechać i będzie gdzie zawrócić.
No to jadę. Wszystko jest fajne do czasu mocnego zakrętu. Nie chodzi tu o jego skalę - zawrót o 90 stopni to nic nadzwyczajnego, problem w tym, że część drogi się obsypała i muszę jednym kołem łapać drugie pobocze. Jest ciepło
i to nie tylko ze względu na temperaturę zewnętrzną



Docieramy jednak do Aghia Marina







Zawracamy, a w miejscu w którym "tubylec" zapewniał ze możemy jechać śmiało spotykamy całą rodzinę. Machającą nam
Albo więc trasy tej nikt nie pokonał, albo nikt tędy nie jeździ albo tak bardzo nas polubili

No nic. Znów "główna droga" i ponownie po kilometrze odbijamy w prawo. Tym razem kierujemy się w stronę Panagia Flevariotisa. Uprzedzeni wcześniej, ze nie jest on zamieszkały.



Dla mnie "niezamieszkały" nie jest tożsamy z "całkowicie zamknięty"



i nawet próbowałem wejść od drugiej strony, dokąd prowadzi przeraźliwie stroma droga



zdjęcie tego nie oddaje aczkolwiek jestem pewien że 4x4 to niezbędne minimum do podjazdu i zjazdu

Szkoda. Byłem pewien, że można go obejrzeć z bliska.
Jadąc dalej docieramy do rozwidlenia. Północna droga prowadzi w kierunku plaży Panormos, południowa do Kaminakia, Vatses i stanowi również "pętlę" do Chory.
My kierujemy się najpierw na północ. Przed nami Aghios Ioannis





Fajnie, tylko znów robi się pochmurno



jedziemy dalej. Szkoda czasu. Teraz już prosto do Panormos wciąż przyzwoitą drogą





jeszcze tylko Aghios Pantelemonas



O. Ktoś nie dojechał do końca )



i już widać cel naszej podróży



bliżej



coraz bliżej



i już na dole



tutaj spokojnie można dojechać zwykłym autem, choć jest trochę kamieniście.
Sama plaża fajna, choć drobne kamyki utrudniają chodzenie. Dość głęboko się w nie zapada



młodemu to jednak nie przeszkadza



choć już fakt, że nie pozwalamy mu wejść do wody tak. Kończy się krzykiem
Nie kąpiemy się. nie ma na to czasu. Zabieram Juniora ze sobą i idziemy oglądać Aghios Nikolaos







i wracamy, z fotostopem na okolice

Prześledziłem te Wasze wycieczki na mapach i już trochę się w Astipalei orientuję

MCR napisał(a):Zachwyt nad Astypaleą nasila się

Nie dziwię się.
Panormos jak dla mnie genialne....krajobrazy wyspy też spore wrażenie robią.
Przed szutrami mam trochę stracha , bo to nie Skodą mamy zamiar tam dotrzeć...
Rozkłady promowe ogarnięte, jeszcze tylko ostateczna decyzja, a ta pewnie za parę dni
Pozdrawiam

Szutry na Astypalei są przyzwoite, o ile nie zamierzasz mocno zbaczać z głównych dróg. Najgorsza trasa jaką jechaliśmy to droga z Panormos w dół do Vatses i to tylko na odcinku około kilometra od szczytu góry (tuż za bramką kolejnej farmy). Nie jest specjalnie stroma ale mocno kamienista i ślizga się po niej zjeżdżając.
Jimny dał radę z włączonym reduktorem na "dwójce". Hamulca nie chciałem spalić
Miejscowi jej nie polecali.
Pewnie dlatego nie ma tej drogi na części map, a na "mojej' ma ona status drugorzędnej szutrówki.

MCR napisał(a):Szutry na Astypalei są przyzwoite, o ile nie zamierzasz mocno zbaczać z głównych dróg. Najgorsza trasa jaką jechaliśmy to droga z Panormos w dół do Vatses i to tylko na odcinku około kilometra od szczytu góry (tuż za bramką kolejnej farmy). Nie jest specjalnie stroma ale mocno kamienista i ślizga się po niej zjeżdżając.
Jimny dał radę z włączonym reduktorem na "dwójce". Hamulca nie chciałem spalić
Miejscowi jej nie polecali.
Pewnie dlatego nie ma tej drogi na części map, a na "mojej' ma ona status drugorzędnej szutrówki.

Masz na myśli jakiś skrót wewnątrz wyspy, czy sam zjazd do plaży z drogi do Agios Konstantinos?
Tam na Vatses zdaje się jest jakiś bar, więc teoretycznie nie powinno być tak źle

Skrót jedyna droga na zachodniej części wyspy umożliwiająca przejazd z północy na południe z pominięciem Chory.
Wrzucę to na mapie co do plaż, drogi są ok.