Moja Grecja - Ελλάδα μου - MCR

Dzień 12 to opalanie się i ogólnie - nicnierobienie. Delektowałem się kupionym
wcześniej Mythosem Red oraz Vergina Red (o których na wyspie nikt nie słyszał
- jak się okazało można je było kupić koło Argostoli w markecie Champion)
oraz doskonałym winem Robola, specjalnością Kefalonii z jej dzikich gór
(mijaliśmy winnice roboli po drodze).
Chciałem kupić ryby oraz owoce morza na grilla, zaplanowano nam wyprawę kutrem
rybackim (albo raczej łódką) w morze, niestety silny wiatr popsuł zamiary.
Ten dzień spędziliśmy więc wybierając się na wycieczkę do Argostoli

Pomysł był następujący. Jedziemy do Argostoli, w ichniejszym KTELu kupujemy
bilety na wycieczkę pod tytułem "Itaka", wjeżdżamy do portu, kupujemy ryby i
owoce morza i wracamy z tym do apartamentów.
Ze znalezieniem drogi do Argostoli problemów nie mieliśmy, do stolicy prowadzi
każdy drogowskaz na tej wyspie 12 km przebyliśmy w jakieś 30 minut.
Znaleźliśmy dworzec autobusowy i...okazało się, że ot tak zmieniono terminy
wyjazdów.
Na Itakę wycieczek nie ma już w czwartki, lecz w poniedziałki. W poniedziałek,
to ja musiałem być już w pracy Cóż. Wiele się nie zastanawiając po
zapoznaniu się z mapą doszliśmy do wniosku, że jedynym miejscem z którego możemy
wypłynąć w podróż na tę idylliczną wyspę jest Fiscardo. A że byliśmy już w
Argostoli, to szkoda było wracać do Vigli (tym bardziej, że pojawiły się chmury i
zaczęło kropić), lepiej więc objechać wyspę.
Zanim to nastąpiło kupiłem kartki pocztowe w promenadzie przy porcie, wypełniłem
i wysłałem je. Udało mi się też kupić kilo ryb (20EUR), greczynka mówiła, że
to super extra i pierwszy sort i oni na nie wołają tsipura czy jakoś tak.
Nabyłem też piękny okaz ośmiornicy w cenie 9EUR ważyła kilo. Z tymi
zdobyczami udaliśmy się w kierunku portu do Lixouri. Zdecydowałem, że jednak nie
odwiedzimy tego miasta, które znajduje się na drugim brzegu Argostoli, tylko
pojedziemy trasą
Prokopata, Farsa, Petrikata, Drakata, zjedziemy serpentynami do Asos i wejdziemy
do tamtejszego zamku-twierdzy, następnie Vasilikiades i Fiskardo. Tutaj
kupimy bilety na Ithakę i wrócimy drugim brzegiem wyspy przez Pirgos, Neohori,
Ag. Efimia, zatrzymamy się
aby zobaczyć podziemne jezioro w Mellisani, następnie port w Sami, jaskinia w
Drongarati i boczną drogą do ruin Katapodata, Argurata i Zervata (czymkolwiek
to było ) ) i jedyną drogą przez góry do Argostoli, a stamtąd do Spartii i
naszej Vigli.
Plan był dość ambitny, ale spokojnie do zrealizowania (pomimo ryb i ośmiornicy w
schowku - na szczęście klimatyzowanym).
Ruszyliśmy. Drogi na Kefalonii są o niebo lepsze niż na Zante. Nie błądzą
bezsensownie po górach i pagórkach, tylko je omijają, a serpentyny są tylko tam,
gdzie inaczej się nie da. Dodatkowo posiadają pobocza i pseudo "parkingi"
przy punktach widokowych.









Pierwszy przystanek - Farsa. Same miasteczko jakich wiele na wyspie, ale
stanowiło fajny punkt widokowy na Argostoli i jego (jej?) zatokę. Kilka fotek i
jedziemy dalej. Droga powoli wzbijała się coraz wyżej i wyżej, ale były to szerokie
i łagodne wzniesienia. Następny stop był przy plaży Myrthos. Widok zapierający
dech w piersiach. To najładniejsza plaża na wyspach jońskich. Błękit morza,
biel piasku, cudo. Oczywiście nie obyło się bez zdjęć (w tym serpentyny, prowadzącej
4km w dół). Nie skusiliśmy się na zjazd na parking Myrthosa. Po pierwsze nie
byliśmy przygotowani na kąpiele, po drugie chcieliśmy w miarę sensownie wrócić
do Spartii i nie jeździć po górach po zmroku, a po trzecie mieliśmy ryby i
ośmiornicę.









Dojechaliśmy do Asos. Tutaj, skuszony dumnie brzmiącym znakiem "Castle of Asos"
zjechałem w dół dość dobrą, ale strasznie krętą i stromą drogą do miasteczka.
Zrobiliśmy zdjęcia jego samego, zatoki i ruszyliśmy piechotą pod górę (niektórzy
wjeżdżali samochodami).
Zdobyliśmy szczyt zamczyska (albo tego, co go przypominało) i nic. W prawo droga
prowadzi do zrujnowanej baszty, a w lewo ciągnie się w nieskończoność. Nie
posiadałem niestety mapy tego miejsca, więc nie chcąc łazić bezcelowo
wróciliśmy do auta.

















Do Fiscardo trafiliśmy bezbłędnie. Zjechaliśmy w stronę portu (tam też znajduje
się "centrum" miasta), pstryknąłem fotki kolorowym domkom i poszliśmy szukać
wycieczek na Itakę. Jak pech to pech. Tutaj też wszystko było albo w
poniedziałek, albo wtorek,
który właśnie mijał. No nic. Itaka poczeka na nas, ale i tak tak pojedziemy...
Wymęczeni podróżą udaliśmy się do najsympatyczniej wyglądającej tawerny, gdzie
zachęceni przez właścicielkę zajęliśmy miejsca. Plater "owoców morza dla
dwóch" kosztował nas 44 euro i dostaliśmy na nim dwie ryby, dwie wielkie
krewetki i jednego grillowanego
kalmara. Do tego oczywiście pyszne pieczywo i masełko. Obiad był "palce lizać"
skusiłbym się na winko, domowej roboty - a jakże, ale robiłem za kierowce,
więc nic tego.
Pospacerowaliśmy jeszcze po okolicy i wróciliśmy do samochodu. Kierunek Sami
przez Pirgos.











Fajnie by było, jakby znaki drogowe kierowały na cokolwiek poza Argostoli No
nic, zjazd na Pirgos minięty, ale jest jeszcze droga (mniej główna) na
wysokości Asos, która prowadzi do Karya. Na mapie nie wyglądała groźnie, no i
była "żółta" a nie "biała", więc w teorii dobrej jakości. No cóż, tę też minęliśmy, ale dość
trudno na nią wjechać. Pojawiła się za zakrętem, zza którego nic nie widać,
więc nie chciałem ryzykować przyjęciem jakiegoś innego auta w bok mojego
Ostatni ratunek to "czerwona" z Drakata do Ag. Evfimia. Na nią trafiliśmy bezbłędnie. Ag. Efimia
to urocza wioska rybacka. Fajny kościółek (w tradycyjnych jońskich - żółtych
- barwach), port z kutrami rybackimi i, co jest normą, tawernami przy nabrzeżu.









Obraliśmy kierunek na Sami. Po drodze zatrzymałem się przy jeziorze Mellisani,
które ciężko ominąć - znaków kierujących na nie jest cała masa - a następnie
przejeżdżając przez Sami skierowałem się w kierunku jaskini Drongarati, na którą
też było sporo drogowskazów. Przy zejściu w dół pojawił nam się wielki znak
zakazujący fotografowania. Wejść do jaskini bez zdjęć? Jaki w tym sens? Na
szczęście nie było problemu z ich robieniem z zastrzeżeniem, że nie używamy flesza.









Chciałem zobaczyć ruiny, które prezentowała mapa Freytag & Bernd, Katapodata,
Argurata i Zervata, czymkolwiek one były, ale nie udało nam się odnaleźć drogi
do nich. Jak na jeden dzień - sporo wrażeń. Wracamy więc do Argostoli.
Droga przez góry jest dobra, choć zjazdów i stromych podjazdów jest sporo. Nie
ma za to problemów z mijankami, bo jest szeroka i ma pobocze.
Za Argostoli zatrzymaliśmy się w Championie i stał się cud. Udało nam się kupić
świeżo mielone mięso. Nie mrożone, takie świeże. Dziwne, że nie było go
nigdzie więcej.
Dojechaliśmy do Spartii i tam jeszcze zakupy w "super markecie". Najważniejsza
to feta, ta domowej roboty. Jej smak jest trudny do opisania, ale żadna z
pakowanych nie dorównywała jej smakiem. Do tego pomidory (ale greckie, nie te
importowane
z Polski), czosnek, cebula i jakieś pieczywo (z czego oni je robią? Jest
pyyyyyyyszne). Wieczorem zaplanowaliśmy grilla.
Poprosiłem Anne (właścicielkę Vigli) o pomoc w czyszczeniu ośmiornicy.
Oczywiście bardzo chętnie pomogła dodając, abym ją z 10 minut podgotował w wodzie z
dodatkiem wina (dla zabicia zapachu) i że dobrze by ją ubić ostro (a tego to mi
się nie chciało -
co było błędem, bo była gumowata). Grill udał się wyśmienicie.

Dzień 14, 15 to opalanie i wylegiwanie się na plaży i basenie (jeden dzień,
wiało dość mocno i morze było chłodnawe).

Ruszyliśmy po 8 w kierunku Fiscardo, skąd o 10:45 mieliśmy prom na Lefkadę do
Vasiliki. Będąc tu 3 dni wcześniej dokonaliśmy rezerwacji biletów, co - jak się
okazało - było dobrym pomysłem, bo prom odpłynął w pełni wyładowany samochodami.
Dość mocno lało i wiało. W ten sposób Zeus i Posejdon opłakiwali nasz wyjazd
Półtorej godziny później byliśmy już w Vasiliki i obraliśmy drogę do Lefkas.









Po drodze, ze względu na deszcz, zdjęć raczej nie robiliśmy, ale ta "wyspa" była
na tyle
interesująca, że na pewno będę chciał poświęcić jej kilka dni (będzie to też
okazja by w końcu zdobyć Ithakę). Dojeżdżając do Nidri zauważyliśmy znak skrętu w
lewo, z mapy wynikało, że to obwodnica. No nic, jedziemy za znakami.
Grecy mają fantastyczne poczucie humoru. Droga ta kończy się znakiem zakazu
wjazdu i jest po prostu obwodnicą w budowie po co kierują na nią znaki - nie
wiem. Mijaliśmy po drodze kilka włoskich aut, które też zawracały i wspólnie
przejechaliśmy przez samo centrum Nidri.
Generalną zasadą panującą na wyspach jońskich jest "jeśli nie ma żadnego znaku
kierującego na to, na co jedziesz, to jedź prosto". Sprawdziła się idealnie
przy przejeździe przez Lefkas.













Przejechaliśmy groblę i obraliśmy kierunek na Prevezę, gdzie - głównie z braku
czasu - przejechaliśmy tunelem pod kanałem zamiast go objechać i zatrzymać się w
Arcie. Cóż, nie można mieć wszystkiego w dwa tygodnie urlopu.
Droga do Ioaniny była dość prosta, bez żadnych większych wzniesień. Cały czas
mieliśmy nadzieję, że Via Egnatia, która na jednej mapie widnieje z datą
oddania 2003, a na najnowszej, którą posiadałem, 2007r będzie otwarta. To by nam
zaoszczędziło sporo czasu i pozwoliło dojechać do Meteorów. Niestety, "siga, siga" działa i
tu. Oddany jest zaledwie kilkunasto kilometrowy odcinek (tunel), a końca (ba,
nawet początku) budowy nie widać. Może za jakieś 10-15 lat autostrada zostanie
oddana do użytku.







Droga od Metsowa praktycznie do Kalambaki, to droga z prędkością max
30km/h. Mgła i jazda w chmurach. Ponoć w kwietniu, a nawet w maju, leży tu
śnieg. Widokowo cudowna, ale ręce mi się spociły na kierownicy
Było już po 16, więc zdecydowaliśmy, że zatrzymamy się na 30 minut w Kalambace,
porobimy zdjęcia i rozprostujemy kości spacerując po tym niezbyt ciekawym
miejscu. Na Meteory brakło czasu.









Po 17 ruszyliśmy ostro w kierunku Larisy, a następnie Katerini, gdzie zjechałem
do Paralii (w której kiedyś byłem i znałem dość dobrze) aby znaleźć coś do
spania i zjeść kolację. Pewniakiem był hotel Europa, gdzie za 50EUR dostaliśmy
czyściutki pokój z prysznicem i gorącą wodą. Szybki spacer do centrum (czyli
jednej z dwóch ulic ), zjedliśmy po pito-gyrosie i pizze, wypiliśmy po
Mythosie i poszliśmy spać. Rano czeka nas długa droga do Polski...

Rano wyruszyliśmy z Paralii w kierunku Thesalonik, by następnie zjechać na
Skopje. Granica Grecko-Macedońska znów minęta błyskawicznie. Grecy muszą mieć do
nas jakieś wyjątkowe podejście, bo nikogo tak szybko nie odprawiali jak Polaków.
Przejazd przez Macedonię to głównie autostrada, płatna za każdy odcinek 1EUR (a
odcinki są dwa). Przejście Macedońsko-Serbskie też bez kolejek (tzn były, ale
nie dla nas ). Serbowie skwitowali tylko "turistas polonija" i machneli ręką.
Następny, prawie 600km, odcinek to monotonna, z wyjątkiem Nisu i Belgradu,
jazda. Pola, lasy, lasy i pola, nuda. Przyjemność kosztuje 26EUR (13EUR, 5EUR,
5EUR i 3EUR. Nie warto, wbrew radom z forum, wymieniać pieniędzy, lepiej płacić
euro lub kartą). Dobrze, że w za Vranje jest autostrada i można nadrobić trochę
czasu (uwaga na Policję. Stali wszędzie tam, gdzie były jakiekolwiek
ograniczenia). Przed północą byliśmy już na granicy serbsko-węgierskiej. Po
godzinie stania w kolejce wpuszczono nas do madziarskiej odprawy. Pierwszy raz
zapytano nas o "alkohol i cigaretten". Widząc auto, które tuż przed nami
powędrowało na podnośnik celem jego "przetrzepania" powiedziałem, że papierosów
to my nie mamy, ale alkohol owszem. Pokazałem celnikowi pięciopak Mythosa i Metaxe,
uśmiechnął się i machnął ręką. Jesteśmy w UE, więc więcej kontroli nie będzie.
Jeszcze tylko
kupno winietki (7EUR) i piękna autostrada.
Nie chciałem jechać dalej, więc jakieś 60km przed Budapesztem zjechaliśmy na
parking przed stacją benzynową i poszliśmy spać.

Wstaliśmy około 6, ruszyliśmy w kierunku Budapesztu. Następnie Słowacja i Czechy
(z ich beznadziejnymi - płatnymi - autostradami).
O 13:24 przekroczyliśmy granicę Nachod-Kudowa Zdrój. 18 dni, 5266km i
niezliczona ilość wrażeń, które są bezcenne. To jest właśnie to, za co kocham
Grecję, to jest powód dla którego odwiedzam ją od 4 lat i dla którego dałem
sobie słowo, że zobaczę jej każdy, na ile to będzie możliwe, kawałek. Już za rok
znów będę mógł po przebudzeniu się powiedzieć "kalimera" czego sobie i wszystkim
Wam życzę.

A dlaczemu ta relacja z 2007 roku?

A tak, żeby wszystkie były w jednym miejscu

Kilka zdjęć z wyprawy po Argolidzie i wyspach argo-sarońskich z lipca 2008r (11/07-27/07/2008)

MCR napisał(a):Kilka zdjęć z wyprawy po Argolidzie i wyspach argo-sarońskich z lipca 2008r (11/07-27/07/2008)

Gdzie te zdjęcia ?

11-12/07/2008 - Ancona, Igoumenitsa, Dodoni, Metsovo

Darkos napisał(a):

MCR napisał(a):Kilka zdjęć z wyprawy po Argolidzie i wyspach argo-sarońskich z lipca 2008r (11/07-27/07/2008)

Gdzie te zdjęcia ?

Cierpliwości

13/07/2008 - Jezioro Marathonas, Vravrona, Sounio.

14/07/2008 - Perachora, Korynt, Nemea

14/07/2008 - Korynt