Moja Grecja - Ελλάδα μου - MCR

Na Alonissos też będą co do Sporad. Ciężko je porównać do Cyklad. Są zupełnie inne, przede wszystkim zielone. Również za to uwielbiam Grecję, tutaj każdy obszar jest inny. Wykłady to oślepiająco białe domki, jońskie nudne piaszczyste plaże, sporady to zieleń. A przecież tych archipelagów jest więcej. Do tego ląd z boskim Peloponezem
Za rok chcę poznać Dodekanez. Tam mnie jeszcze nie było

MCR zrobiłeś jeszcze jakieś zdjęcie temu miejscu. Chętnie oglądnę

Agios Ioannis sto Kastri? No kilka zdjęć się znajdzie

husband napisał(a):W filmie trochę oszukano, kapliczka jest tak mała, że nie zmieściło by się w niej tyle ludzi. No cóż - Hollywood

MCR napisał(a):Schodząc w dół mijała nas grupa turystów z dwóch autokarów, które właśnie zaparkowały

Szkoda, że nie wróciłeś, miałbyś okazje sprawdzić ile osób zmieści się w tej kapliczce.

Dzień 14
02/07/2014
43km



To ostatni dzień na Skopelos i choć prom na Alonissos odpływał dopiero przed 14 nie zdecydowaliśmy się na plażowanie.
Rano wybrałem się jedynie zobaczyć miejscowy kościół, który okazał się być remontowanym, a pies robotników skutecznie przekonał mnie do opuszczenia tego miejsca Do Katolikonu nie dotarłem, udało się jedynie zobaczyć okazałe mury.





Wróciłem do pokoju, zjedliśmy późne śniadanie, spakowaliśmy się i sącząc napoje na słonecznym tarasie czekaliśmy do godziny 12. Punktualnie w południe pożegnaliśmy się z właścicielami i ruszyliśmy w stronę Skopelos, bo jeszcze na koniec poszwędać się po zakamarkach ulic.
Chwilę później załadowaliśmy się na prom, który po niecałej godzinie dobił do brzegów Patitiri - portu Alonissos.
Z właścicielem pensjonatów umówiłem się w porcie, stąd miał nas odebrać i pokazać gdzie będziemy mieszkać. To był dobry pomysł, pobrana wcześniej mapka dojazdowa do Pension Panorama prowadziła w zupełnie inne miejsce. Tzn pewnie byśmy dotarli, tyle że po schodach po których autem wjechać się nie da.
Muszę przyznać, że widok z tarasu mieliśmy przedni. Zarówno w dzień





jak i nocą



Będzie on towarzyszył nam już do końca urlopu (czym się chwalę a nie żalę )

Zostawiliśmy bagaże i zeszliśmy w dół starając się zrealizować dwa cele:
a) odszukać sklepy i piekarnie w których można zrobić zakupy, to się udało
b) odszukać tajemniczą beczkę po winie, od której pochodzi nazwa miejscowości.

Alonissos w dawnych czasach słynęła z wyśmienitego wina, do czasu kiedy winnice zostały zniszczone przez jakieś robactwo. Pamiątką po tamtych czasach świetności miała być właśnie wielka beczka (z greckiego Patitiri).
Niestety nie wiem co się z nią stało, ale ani dziś ani do końca urlopu nigdzie jej nie było. Widocznie okazała się zbędna



Przekąsiliśmy coś i korzystając z uroków miejskiej (wyspiarskiej?) komunikacji, wybraliśmy się na zwiedzanie Chory, zwanej Palio Chora.



Miejscowość ta do 1965 była stolicą wyspy. Niestety po trzęsieniu ziemi została zniszczona, a mieszkańcy przesiedleni. Dziś, pieczołowicie odrestaurowana, stanowi przepiękne miejsce. Zamieszkałe głównie przez Anglików i Francuzów









































Dziś byliśmy zbyt zmęczeni, ale wiedzieliśmy że trzeba tu wrócić choćby po to, żeby zobaczyć zachód słońca.
Dodam tylko, że w Palio Chora rozpoczynają się trasy prowadzące do plaż Megalos Mourtias, Mikros Mourtias oraz Gialia, z jednym z dwóch stanowisk archeologicznych na wyspie. Ale o tym czy tam dotarliśmy i co zobaczyliśmy w dalszej części...

Dzień 15
03/07/2014
44km

Dziś 44, wczoraj 43. Niby niewiele, ale jakby tak zliczyć te wszystkie kilometry pewnie byłoby weselej, gdyby cena paliwa na wyspach choć trochę przypominała "lądowe" 1,60-1,70EUR/litr. A tak trzeba lać po 2. No ale to wakacje. Po coś trzeba pracować. Szczególnie że dzisiejsze kilometry robimy bez auta

Poprzedniego dnia chodząc po Patitiri natknęliśmy się w porcie na dwa "stragany" sprzedające bilety na rejs "wokół" wyspy, a uszczegóławiając - do parku narodowego Alonissos. Nawet gdybym się chciał zastanowić nad tym, czy wydać 60EUR na pływanie łajbą (cena dla dwóch osób) to specjalnie nie było jak.
Asia regularnie, cyklicznie i konsekwentnie kierowała w moją stronę słowa o treści "delfiny", "foki", "płyniemy". Znacznie łatwiejszą decyzją było wybranie jednej z dwóch łódek - na jedną z nich bilety sprzedawał Kapitan Pidżama (później wyjaśnię), na drugą jakaś przestraszona dziewczyna. Pidżama był pasjonata więc...



O 9 meldujemy się w porcie, a 20 minut później wraz z kilkunastoma pasażerami wypływamy w stronę Peristery. Wprawdzie bardzo chciałbym dotrzeć do Kira Panagia, ale nic z Alonissos tam nie płynie.
Lepszy rydz niż nic, jak mawiają. Na szczęście morze jest spokojne i wodna taksówka, przerobiona zapewne z jakiejś łodzi rybackiej, powoli płynie do przodu.



40 minut później pierwszy postój i czas na kąpiele i plażowanie. Mamy 60 minut na nicnierobienie. No może poza zdjęciami łodzi rybackiej, która do nas dopłynęła



leżeniem, pływaniem i delektowaniem się napojami dostarczanymi przez Kapitana Pidżamę i jego pomocnika





Tuż przed 12 pakujemy się na Stellę i ruszamy dalej. W nieznane (teoretycznie), ponieważ specjalnie nawet nie starałem się zapamiętać programu wycieczki. No może z wyjątkiem tego, że mieliśmy dotrzeć do jakiegoś wraku statku i jaskiń i że widok delfinów oraz fok nie jest gwarantowany (no i nie był).

To miejsce jest zdecydowanie większe od poprzedniego legowiska. Zdaje się, że jest to jedyna plaża na której można grillować. Do tego sporo drzew oliwnych, piaszczysto-żwirkowe podłoże, słońce i delikatny wiatr.
Idylla.

















Czas niestety szybko mija i trzeba się zbierać



Kolejny przystanek to wrak statku, do którego podpływamy dość blisko. Mamy czas na zrobienie zdjęć i kilka minut później płyniemy w kierunku północnej części Alonissos





Tutaj docieramy do błękitnych grot. Jednych z kilku na wyspie. Choć zdecydowanie urokiem daleko im tym z Zakynthos to i tak kolor wody jest wspaniały





Co niektórym zaczyna burczeć w brzuchach, choć na Stelli jedzenie mieliśmy, więc za następny postój obieramy Steni Vala. Niewielki port rybacki, opanowany przez jachty. Jak należało się domyśleć, ze względu na "grupę tagetowa", poza dwoma sklepami, masą tawern i przeciętną plaża nic tu nie ma.
A ponieważ jeść nam się nie chciało (a pić i owszem, ale tutaj tradycyjnie lodowaty Mythos Radler załatwił sprawę)







to wybraliśmy się na krótki spacer do sąsiedniej Aghios Petros. W sumie fajnie, bo i tak miałem tu podjechać autem

Poza bardzo przyjemnymi pensjonatami







i wszechobecnymi gajami oliwnymi (dlaczego nikt z miejscowych nie sprzedaje domowej oliwy???)



znajduje się tutaj bardzo fotogeniczna plaża. Tradycyjnie zielona i piaszczysta. Fajnie. Mamy zdjęcia, nie trzeba się będzie przepychać autem przez te wąskie drogi



Komu w drogę...powoli ruszamy w kierunki Patitiri, do której docieramy o 16:30. Zmęczeni i teraz już głodni
Kolejny wspaniały dzień na Sporadach!

MCR napisał(a):Kolejny wspaniały dzień na Sporadach!

I kolejne wspaniałe odcinki
Świetnie wychodzi Ci ta relacja
To będzie doskonały przewodnik gdy przyjdzie nasz czas na Sporady...

Pozdrawiam

Dzień 16
04/07/2014
88km

Po wczorajszym statkowym tourne, połączonym z plażowaniem, potrzebowaliśmy trochę pozwiedzać wyspę. Miejsca "must see" miałem zaznaczone, wśród nich zdecydowanie największą ilość atrakcji stanowiły lokalne plaże.



W mojej opinii ładniejsze niż te na Skopelos
Z Patitiri wyruszamy po śniadaniu (tak, po 9 ) i kieruję autem w stronę zachodniej części wyspy. Tutaj królują drogi w większości szutrowe, ale dobrej jakości.
Docieramy do dwóch plaż Marpounta. Jednej zorganizowanej





i drugiej - bardziej malowniczej - odsłoniętej na wiatr, przez co królowały tu fale





Wracając do głównej drogi zerkam jeszcze na mapę. W zasadzie to i z tej strony można dojechać do Megalos Mourtias, choć w przeciwieństwie do drogi z Palio Chory - ta trasa kończy się ścieżką, którą należy kilkaset metrów dojść do plaży. No ale dlaczego nie spróbować? Droga wprawdzie nie jest asfaltowa, ale też do szczególnie złych nie należy. A i w miarę szeroka więc jest się gdzie mijać.

Tak więc dojeżdżamy do małego parkingu obok kolejnej z plaż - dzikiej Vithisma - i dalej piechotą w dół. Wokół trochę cienia i oliwek, więc spaceruje się przyjemnie









Dobrze że doszliśmy tu od tej strony, bo sama plaża dość przeciętna. Dodam tylko, że w pobliżu jest tawerna i jakieś domki do wynajęcia.
Zdecydowanie bardziej ciekawi mnie tajemnicza Vithisma



Do której prowadzi ścieżka, przejezdna dla quadów, wśród lasów piniowych



Choć równie wąska, to faktycznie urocza. Z kocem raczej jednak bym się tu nie rozłożył, ze względu na fale pewnie byłaby z niego przeciętna łódka





Wracamy w kierunku Patitiri, by dalej mijając Votsi dotrzeć do Milia. Zostawiam auto na ogromnym leśnym parkingu, robię dwa zdjęcia i wracam.
Pusto tu, jednak plaża nie należy do zorganizowanych.



Aby dotrzeć do sąsiedniej Chrisi Milii (złotej), należy wrócić do głównej drogi. Mimo iż, w teorii, jest jakaś droga na skróty, to znaki sugerują brak jej przejezdności dla auta. Próbować nie będę

Chrisi Milia jest piaszczysta!





Zatłoczona jednak robi się upalnie, więc w pobliskiej tawernie siadamy na piwie i frappe i po godzinie docieramy do Kokkinokastro (czerwony zamek).
Tutaj z parkingu również kilkanaście kroków w dół.



Gdzieś na cyplu znajdują się ruiny starożytnego miasta, niestety nie prowadzi tam żadna droga.





W żaden sposób nie udaje mi się również dotrzeć na drugą jego stronę. Tutaj znajdować się ma równie urocza i piaszczysta Katerinas oraz północna Kokkinokastro. Niby jest jakaś ścieżka ale strasznie zarośnięta.

Tzortzi Gialos to kolejny nasz przystanek, choć to miejsce zdecydowanie bardziej urocze jest widziane z góry



Plaża jest żwirkowa. W przeciwieństwie do jej piaszczystej "siostry" - Lefto Gialos. Ta nam się bardzo podoba, nie tylko ze względu na dwie fantastyczne bary

Znajdujemy tu niedojrzałe jeszcze granaty



przyjemne zejście na plażę



która choć wydaje się żwirkowa, to jest piaszczysta przy brzegu





Ponieważ powoli zasycha nam w gardłach, a wiemy że najbliższe sklepy znajdują się w Steni Vala, to właśnie w tym kierunku zmierzamy.
Mimo iż zarówno Ag. Petros jak i Steni Vale widzieliśmy podczas wycieczki statkiem.
Napojeni możemy ruszać dalej na wschód, do miejsca w którym kończy się asfalt jak i w ogóle przejezdność dróg.
To Aghios Dimitrios. Chyba najbardziej obfotografowana plaża na wyspie. Swoją nazwę zaczerpnęła z istniejącej tu dawniej kapliczki, po której pozostały jedynie fundamenty.
Żwirkowaty cypel również nam się bardzo podoba





Będąc tutaj koniecznie chcę zobaczyć jedno z dwóch miejsc archeologicznych na wyspie. To Garbitses



parkuję auto na poboczu. Asia zostaje, ja kilkaset metrów ścieżką idę sprawdzić co to



a tajemniczym miejscem okazują się ruiny jakiejś starożytnej wieży. Zapewne obronnej





Poza wieżą mamy fajny widok na Peristerę



W powrotnej drodze, którą chcemy dotrzeć do Gerakas, zjeżdżam do Aghios Georgios





Niestety zamkniętego.

Gerakas to najbardziej wysunięta na wschód osada. Jak się dowiedziałem - pasterska. Poza kamperami, zamkniętym ośrodkiem badawczym dla fok (sfinansowanym przez Unię) nie ma tu nic.
Nieciekawa plaża, kilka rybackich łodzi. Nie pojmuję po co ktoś prowadził tu asfaltową drogę. To co najmniej 5 kilometrów szosy kończącej się w polu







Robimy się głodni, co specjalnie nie dziwi biorąc pod uwagę że jest 14.
Zbieramy się do auta i wracamy do domu. Po drodze jeszcze tankuję (2eur/l) i pompuję koło z którego schodzi powietrze.
Do Patitiri docieramy o 15 i zabieramy się za gotowanie i jedzenie.

Mam pewien niedosyt, więc po obiedzie, z piwkiem pod ręką idę na spacer. Moim celem jest dotrzeć na piechotę do Votsi.
Najpierw jednak rzut okiem na okolice



i z mapą pod ręką snuję się wśród uliczek. Chciałem tu dotrzeć skrótami, których nie znalazłem
Votsi to urocza rybacka osada, z wieloma pokojami do wynajęcia, tawernami, piekarnią i sklepami.
W porcie zaś cumują łodzie









Jest tu nawet coś, co ma przypominać plażę



W drodze powrotnej udaje mi się znaleźć ścieżki, które stanowią męczący (bo stromy) skrót podróży. Zmęczenie jednak nagradzają widoki



Do pokoju docieram przed 17. Padnięty ale szczęśliwy. Resztę popołudnia spędzamy na naszym tarasie, delektując się napojami

Dzień 17
05/07/2014
24km

Dziś plażowanie. Wczoraj wybraliśmy miejsce w którym chcemy spędzić większą część dnia. Ostatecznie, po negocjacjach, stanęło na Kokkinokastro.
Tradycyjnie po 9 siedzimy w aucie, niemniej jednak zanim na plażę chcę po drodze zobaczyć wszystkie te miejsca, do których nie dotarliśmy wczoraj. W szczególności dotyczy to północy wyspy.



Na początek plaża Gialia. Gdyby się okazało, że jest równie urocza co Kokkinokastro, to moglibyśmy tu zostać. Choć faktycznie plażowanie w tym miejscu było drugorzędne. Przede wszystkim chcieliśmy zobaczyć wiatrak i młyn wodny.
Ten pierwszy wydaje się być czyjąś własnością, pieczołowicie odrestaurowaną







Co do młyna, to pozostały z niego urocze ruiny niestety zbyt zarośnięte wokół, żeby wejść do środka





Może ktoś, kiedyś zainwestuje w jego renowację. Oby.
Tymczasem, ponieważ plaża nie zachwyciła, kieruję się dalej na wschód. Zanim jednak Tsoukalia, skręcam w prawo w szutrową drogę prowadzącą do Aghii Anargirii. Dwóch kaplic, starej - wyremontowanej - i nowej.
Droga kończy się około 150 metrów przed celem



na szczęście jest trochę miejsca na zawrócenie auta
Tak więc dalej na pieszo. Asia zostaje w aucie, ja wyruszam z aparatem



idzie się dobrze, bo w cieniu



Po 10 minutach docieram do celu. Nawet niemiłośnikom greckich kościołów czy kaplis to miejsce przypadnie do gustu. Piękne stąd widoki!













Po kolejnych kilkunastu minutach jesteśmy ponownie na skrzyżowaniu i tym razem obieram kierunek na północ w stronę plaży Tsoukalia.
To miejsce chciałem zobaczyć z trzech powodów. Po pierwsze tutaj też znajduje się wiatrak





po drugie jest tu plaża, aczkolwiek nam się specjalnie nie spodobała



i chyba najważniejsze - jest tu miejsce archeologiczne. Starożytny warsztat ceramiczny. Co cenniejsze znaleziska trafiły do muzeum, niemniej jednak południową część plaży (ogrodzona - można wejść)



zasypują resztki ceramiki, kawałki z których na upartego pewnie dało by się coś złożyć, ale to nie na moją cierpliwość





I to tyle jeśli chodzi o archeologię Alonissos. O 10:30 docieramy na Kokkinokastro gdzie spędzamy resztę dnia. Piasek, czysta i ciepła woda, do tego napoje chłodzące
Tak to można żyć...

Dzień 18
06/07/2014
238km

Jak to się stało - do dziś nie wiem. Umknął nam jeden dzień na Alonissos. Ten, w którym chcieliśmy wrócić wieczorem do Palio Chory i delektować się widokiem zachodu słońca.
Zamiast tego przypomniałem sobie, że to jednak dziś wypływamy z wyspy.
Robimy więc ostatnie zdjęcie z tarasu, ten widok na długo zapamiętam



Prom niestety był opóźniony i wszystkie plany dotarcia do Aghios Konstantinos przed 20 legły w gruzach. Zanim wypakowaliśmy się ze statku było przed 21, a musiałem jeszcze zatankować auto.
Na nocleg obrałem Loutraki - stąd mieliśmy bardzo blisko do wszystkich atrakcji dnia następnego. Niestety ze względu na to, że było już dość ciemno, zamiast jechać skrótem przez Teby (Thiva) postanowiłem nie zjeżdżać z autostrady, mijając Ateny.
Dłużej, ale niekoniecznie wolniej. W każdym razie po 23 dotarliśmy do hotelu, wzięliśmy prysznic i poszliśmy spać. Kolejny dzień chciałem rozpocząć szybciej niż o 9 - program był mocno napięty...

Dzień 19
07/07/2014
270km



Budzik nastawiłem na 6 z założeniem, że godzina wystarczy nam na poranny prysznic i wyjście z hotelu. Śniadania i tak nie zamawiałem, zjemy coś później na mieście
Tak więc tym razem wyjątkowo wcześniej, bo faktycznie po 7, siedzimy już w aucie. Zanim jednak ruszam Asia leci do piekarni po pity i napoje. Dwa gryzy i ruszamy w stronę Koryntu jadąc północną częścią Loutraki.
Znajduje się tu jeden z dwóch (drugi jest na południu w okolicach Isthmu) zanurzanych w wodzie mostów, stanowiących przeprawę przez kanał koryncki.



To jednak nie on stanowi powód dla którego zatrzymujemy się w okolicach. W starożytności, zanim jeszcze powstał kanał koryncki, okręty były przeprawiane z północy na południe (i z południa na północ) po czymś, co nazywa się Diolkos - brukowana droga po której przeciągano statki.
Skromne jej pozostałości są tutaj widoczne







Kilkanaście minut temu możemy oglądać kolejne pamiątki po starożytnej Grecji. Tym razem są to ruiny fortyfikacji, w zasadzie murów, justyniańskich w Koryncie







Wracamy do Loutraki. O 8 otwierają sklep lokalnego producenta oliwy i oliwek. Spędzamy tu kilkanaście minut, wychodząc z baniakiem oliwy, kilkoma kg czarnych oliwek w różnej postaci oraz innych wynalazków w postaci mydeł
Pierwsze zakupy tego dnia zakończone, a w aucie coraz mniej miejsca
Jedziemy zatem na południe, mijając Korynt i Isthmie by tuż przed 9 dojechać do Kehries. To miejsce, które odkryłem kilka lat wcześniej. Znajdują się tu pozostałości antycznej świątyni oraz portu.
Będąc tu lat kilka temu dotarłem tylko do jednych ruin. O istnieniu pozostałych dowiedziałem się dopiero z Google Earth













Zawracamy w stronę autostrady, obierając tym razem za cel Argos. Nie dla samego miasta, które już widziałem, a ze względu na wyśmienite wina od Papantonisa. Z właścicielem byliśmy umówieni o 10 i punktualnie meldujemy się przed drzwiami



To mały, lokalny producent w mojej opinii najlepszego czerwonego wina ze szczepu Agirgitiko. To wino bywa dostępne w PL, a nazywa się Meden Agan.
Rozmowy, degustacje i zakupy zajmują nam 30 minut











oczywiście zapewniamy że za dwa lata ponownie się spotkamy z Antonisem. Bogatsi o dwa kartony wina, biedniejsi o kilka eur ruszamy dalej w "winiarski raj" z którego słynie Nemea i jej okolice.
Kolejny przystanek to Papaioannou w Archea Nemea. Jeden z prekursorów winiarskiej sztuki.









Kolejne kartony z zawartością szklanych butelek wędrują do bagażnika, z którego bagaże przekładamy na tylne siedzenia.
Faktycznie zakładałem, że w bagażniku pojadą wina, a na siedzeniach reszta. Robi się ciasno a to przecież dopiero połowa "wine tour".
A Archea Nemea udajemy się na północ aż za Koutsi. Dwie tutejsze winnice to Gaia i Semeli. My decydujemy się zajechać do tej drugiej.
Pomijając fantastyczne trunki, tutejsze widoki powodują że chce się tu zostać na dłużej

























Na sam koniec wracamy do Nemei do Zacharias winery. To od kilku lat nasi znajomi, od których nie tylko kupujemy wino, ale także wymieniamy się poglądami i umawiamy kolejne spotkania. Być może tym razem w Polsce?:)

Nemea jednak to nie tylko wino, ale również starożytność i zabytki. Jeden z nich, ten mniej znany, postanawiamy odwiedzić. To Phlius.









A jak wyglądają okolice? Oczywiście są pełne winorośli







Wracamy ponownie na autostradę i przez Korynt (na około) udajemy się do Diakopto. Tutaj w niesamowicie przyjaznym hotelu Chris Paul, do którego docieramy przed 16, spędzamy resztę dnia.

Oczywiście po Diakopto postanawiamy trochę pospacerować. Głównie w poszukiwaniu czegoś do jedzenia, zdecydowanie przydałby się obiad



Miejscowość ta słynie głównie jako stacja początkowa kolei zębatej do Kalavryty. Zdecydowanie polecam każdemu przejechać się tą trasą, jest niesamowita!
My jednak kolejnej wycieczki nie planujemy, nawet jeśli miejsca już czekają



Obecnie trasa jest obsługiwana przez nowoczesne, spalinowe i klimatyzowane jednostki Stadlera



jednak jeszcze kilka lat temu jeździły tędy bardziej klimatyczne wagony



które dziś niszczeją w okolicach







Oczywiście dawniej były tu parowozy



ten jeden jest zachowany jako czynny pomnik



Sama miejscowość jest typowym nadmorskim miasteczkiem, oczywiście z kościołem i sporą ilością zieleni









Co do plaży - wg mnie nie nadaje się do niczego, aczkolwiek ludzi tu sporo (???)



Później poszliśmy na gyrosa, z uzupełnieniem w postaci Mythosa (ja) i soku (Asia).
Tak minął kolejny dzień. 3/4 bagażnika zajmuje wino, torby na siedzeniach, a do tego jeszcze oliwa, oliwki w lodówce i cała masa innych pierdół
Już wiecie dlaczego muszę wracać promem przez Włochy?:)

My jednak kolejnej wycieczki nie planujemy, nawet jeśli miejsca już czekają



... co prawda miejsca w pierwszym rzędzie ale nie wiem czy chciałbym z nich skorzystać ... ...
Pozdrawiam.

Dzień 20
08/07/2014
322km

Najgorsze podczas urlopu jest świadomość, że kiedyś się on skończy. Tak było właśnie dziś. Zdecydowanie większość czasu już za nami a to co nas czeka to kilka dni w Pardze, powrót do Metsova po pozostawione wino, pogaduchy z Bachą i jej familią i niestety powrót do Wrocławia.
Smutne, niemniej jednak tych kilka dni postaramy się spędzić tak, żeby niczego później nie żałować



Po porannym obfitym śniadaniu w Chris Paul (naprawdę szczerze polecam ten hotel!), a składającym się ze świeżego pieczywa, serów, dżemu, różnych wędlin i ogromu przydomowych owoców (ach te pomarańcze i mandarynki!) jesteśmy gotowi do wyjazdu.
Z takim zapasem energii łatwiej będzie sprostać wyzwaniu niespodzianek dzisiejszego dnia a kilka ich przygotowałem.
Przed 9 ruszam w stronę Krathi. Kilka km stąd leżą ruiny starożytnej Aegiry, do której jesteśmy wpuszczeni tuż po 9. Upewniłem się wcześniej, korespondując z tamtejszym wydziałem archeologii, że na miejscu będzie strażnik który nas wpuści do środka.
Gdyby nie to, pewnie bym skakał przez płot zgodnie z umową na miejscu była osoba z kluczami. Kilka serdeczności i podziękowań wypowiedzianych po grecku i możemy udać się na zwiedzanie.
Miejsce to słynie głównie z teatru, odkrytego w latach 70, niemniej jednak poza nim jest tutaj również mała świątynia.
W pobliżu (tam niestety nie docieramy) znaki kierują na pozostałości mykeńskiego akropolu. Droga nie zachęciła mnie do podjazdu i choć nie była specjalnie stroma to nie wiedziałem czym się kończy (teraz widzę na GoogleEart że jest miejsce do zawrócenia), a ja miałem cały bagażnik wina.
No prawie cały















Stąd ponownie w dół i ponownie doDiakopto, tym razem w górę w stronę Kalavryty a dokładniej Ano Diakopto.
Co się tutaj znajduje? Oczywiście winnica to już ostatnia, planowa. Oczywiście jak za każdym razem umawiamy się z właścicielem na zwiedzanie i degustacje. Tetramythos, bo o niej mowa, słynie głównie z lokalnego endemicznego szczepu - czerwonego Mavro Kalavryton (Black of Kalavryta). Z tych winogron nikt inny w Grecji wina nie produkuje.
Już wiecie dlaczego chciałem tu zawitać?:)



















Ponownie bogatsi o kilkanaście butelek wina wsiadamy do auta. Zrobił się mały bałagan, więc wina wędrują na tylne siedzenia. Później się poukłada

Z Ano Diakopto jedziemy do Rio, miejsca w którym na północną część Grecji dostać się można dwoma sposobami. Mostem oraz promem.
My wybieramy ten drugi rodzaj transportu. Zawsze to kilka minut odpoczynku od siedzenia za kierownicą. Zanim jednak pakujemy się o prom odpływający o 12:20 to na szybko lecę zwiedzać pozostałości tutejszej Twierdzy









Szkoda, że czasu było tak mało nadmienię tylko, że bliźniaczy obiekt znajduje się po drugiej stronie czyli w Antirio.
Gdyby nie ciężkie auto pewnie zdecydowałbym się dotrzeć do Velviny - ruin starożytnej świątyni, które znajdują się na północ od Antirio, w okolicach wsi Kato Chorio i Velvina. Niemniej jednak w bagażniku dodatkowych 100kg powoduje że odpuszczam.
Natomiast odpuścić nie mogę dotarcia do Makynei.



Jest tu dobrze zachowany teatr, z fantastycznym widokiem (starożytni wiedzieli gdzie budować) i dostajemy zgodę na jego fotografowanie, jest tutaj również świątynia nieznanego bóstwa.
Lokalny archeolo był strasznie zdziwiony że ktoś w ogóle dotarł w to miejsce













Krętymi drogami wracamy do głównej, prowadzącej z Antirio na północ. W okolicach widać ogrom prac, których efektem będzie oddana za kilka lat autostrada.
Mijając Mesokampos przypominam sobie, że w pobliżu są jeszcze ruiny Plevronu, a że jest przed 14 nie zastanawiam się długo i odbijam w prawo w wąską drogę pnącą się do góry.
Po drodze mijam auta, które utwierdzają mnie w przekonaniu że to miejsce musi być dziś otwarte. W zasadzie to nawet jeśli do 14 to zdążę, a pewnie będzie do 15. Nie było
Choć to drugie podejście do odwiedzin Plevronu (pierwsze zakończyło się kilka lat temu po kilkunastu metrów - dotarłem do zamkniętego szlabanu) i dojechałem znacznie wyżej, bo szlaban był otwarty, ale bramę wejściową zamykano już na moich oczach.
Cóż. Siga, siga do trzech razy sztuka, więc następnym archeolodzy siłą mnie nie wygonią

Nie zjeżdżam do Saurii, której górną część widzieliśmy, postanawiamy dojechać do Amfilochii, zjeść coś, a później już do Pargi tak aby jeszcze tego dnia wylegiwać się na plaży.
Plan jedzenia został zrealizowany w 100%, gyros w Grecji smakuje wyśmienicie. Dalej jeszcze Preveza i zamknięty na trzy spusty Nikopolis.
Tam gdzie mogłem, a bardzo chciałem, to wlazłem. Niemniej jednak do wielu miejsc nie dotarliśmy (w tym odeonu) - nie uśmiechało mi się skakać po płotach.
Nikopolis mijamy jednak tak często, że kiedyś "cały będzie mój"



















Do Pargi docieramy po 17:20, więc z kąpieli nici. Niemniej jednak choć zakupy robimy i na balkonie (z komarami ) jemy pyszną kolację.
Ależ to był fajny dzień!

MCR napisał(a):Dalej jeszcze Preveza i zamknięty na trzy spusty Nikopolis.

... te mury wyglądają znajomo ... ... niestety tylko śmignęliśmy obok nich w drodze powrotnej z Lefkady spiesząc się do Meteorów ...
... ciekawe czy Parga przypadła Wam do gustu - my byliśmy tam tylko kilka godzin ale miasteczko sympatyczne - gdyby tylko mniej turystów było ... ...
Pozdrawiam i czekam na cd.