Moja Grecja - Ελλάδα μου - MCR

tony montana napisał(a):Anafi.... przyznam, że niewiele o niej słyszałem dotąd

Na tym też polega jej piękno, jest naprawdę odludna. Turystów tam niewiele (szczególnie w porównaniu z pobliską Santorini) a i plaże piękne. Anafi znajduje się na liście "moich", czyli miejsc do których wrócę. Choćby na kilka chwil, ale wrócę

tony montana napisał(a):Kto pił te litry Mythosów skoro ktoś prowadził furę?

))))))))))))))))))))

Grecko , wyspowo , pięknie

Wszystkiego dobrego w Nowym 2014 Roku i wielu pięknych podróży


Pozdrawiam
Piotr

28 czerwca 2012. Strasznie wieje. Miałem obawy, że statek nie wyruszy na Delos co niestety okazało się prawdą.
Rozkładu nie pamiętam natomiast pierwsza łajba nie odpłynęła. Otrzymaliśmy jednak zapewnienie, że kolejna na pewno dotrze na świętą wyspę. Dotarła

Za wikipedią

W mitologii greckiej (zwana Ortygia – Wyspa Przepiórek lub też Asteria) była to wyspa pływająca po morzu, póki nie osadził jej na miejscu Posejdon, aby nieszczęśliwa Leto, prześladowana przez mściwą Herę, miała się gdzie skryć. Tu pod palmą daktylową urodziła Apollina i Artemidę, toteż Delos była jednym z głównych ośrodków kultu Apollina. Znajdowała się tu słynna w dziejach Grecji wyrocznia i świątynie, w których z biegiem stuleci nagromadziły się wielkie skarby, przysyłane przez wiernych i wdzięcznych czcicieli boga. Ołtarz Apollina w Delos był przez niektórych zaliczany do cudów świata. Jak mówi legenda, zbudował go sam Apollo w wieku 4 lat z rogów kozic upolowanych przez Artemidę na zboczach góry Cynthus.

Tu odbywały się co 5 lat wspaniałe igrzyska delijskie, rywalizujące z olimpijskimi. W okresie 478–454 p.n.e. Delos była stolicą Związku Morskiego (tzw. symmachi delijskiej), założonego przez Ateny i skierowanego przeciwko Sparcie, pomimo iż sama Delos członkiem związku nie była. Tu początkowo przechowywano w świątyni Apollina wspólny skarb związku, przeniesiony (454–453 p.n.e.) do Aten pod pretekstem, że tam będzie bezpieczniejszy na wypadek wojny z Persją. W roku 422 p.n.e. mieszkańcy wyspy zostali wygnani przez Ateńczyków.

Uwolniona od tyranii ateńskiej w roku 315 p.n.e. Delos stała się neutralnym ośrodkiem wolnego związku wyspiarzy. W roku 166 p.n.e. powróciła jednak pod panowanie ateńskie. Punktem zwrotnym w historii wyspy jest zburzenie Koryntu i Kartaginy przez Rzymian w roku 146 p.n.e., gdyż od tego czasu Delos stała się jednym z najważniejszych miast handlowych i portowych starożytności (m.in. handel niewolnikami). Z tego okresu pochodzą też doki, mola i inne urządzenia portowe, a także bardzo liczne gmachy użyteczności publicznej i pałace prywatne. W roku 86 p.n.e. Delos została zdobyta i zrównana z ziemią przez Menofanesa, wodza króla Pontu Mitrydatesa, a mieszkańców wycięto w pień lub (w bardzo małej liczbie) uprowadzono w niewolę. Następny cios zadali wyspie piraci, którzy złupili ją w roku 69 p.n.e.. Od tego czasu, pomimo wysiłków Rzymian, Delos nigdy więcej nie wróciła do swego dawnego znaczenia. W roku 42 p.n.e. Ateny odzyskały kontrolę nad wyspą, ale podupadła ona już zupełnie i nic nie mogło wskrzesić jej dawnej świetności. Pauzaniasz pisał, że gdyby nie nadzorcy i strażnicy, można by wyspę uznać za całkiem bezludną.

MCR napisał(a):Jak wygląda Mykonos? Cóż, mnie zachęciła do ponownych odwiedzin a Wam być może tych kilkanaście zdjęć odpowie na pytanie czy warto

No pięknie, pięknie... Ios (dla mnie bomba ) Anafi, Mykonos... kwintesencja Cyklad
Myśmy na Mykonos wylądowali nie dość, że raczej przypadkiem, to głównie z powodu chęci zobaczenia Delos (podobnie jak Wy). Delos okazało się strzałem w 10, a sama wyspa aż tak, żeby przypłynąć tam jeszcze raz to jednak mnie nie zachęciła .
No ale miasto Mykonos jest bardzo piękne i to nawet mimo tego, że nie ma jakiegoś mocno spektakularnego położenia. Po prostu trzeba je zobaczyć .

28 czerwca późnym wieczorem - prom rozkładowo miał przypłynąć o 19:35, dotarł jedna z kilku godzinnym opóźnieniem. Morze niestety było mocno wzburzone, co zakończyło się tak zwanym rozdawiennictwem torebek papierowych na SeaJecie Niektórzy korzystali, niektórzy nie. My siedzieliśmy z frappe.
Tak więc docieramy do Milos. Tutaj miał czekać na nas wynajęty wcześniej fiat panda. Ponieważ port na wyspie jest trochę większy niż choćby na Anafi, dzwonimy jednak do właściciela Paleochori Studios, gdzie będziemy mieszkać, z prośbą o pomoc.
Po chwili odnajduje się pracownik wypożyczalni, podjeżdżamy jeszcze do biura podpisać dokumenty najmu, dostajemy wskazówki dojazdu do noclegów i w drogę.
Przyznam szczerze, że nie lubię, nie cierpię a wręcz nienawidzę jeździć po nocach po nieoświetlonych, krętych drogach, szczególnie tych których nie znam.
Docieramy jednak do Paleochori choć przez chwilę mam wątpliwości, do dziś nierozwiane, czy do studiów wjechałem drogą czy pieszą ścieżką
Ciemno jak w pewnej części ciała, więc poza podziwianiem naprawdę niesamowicie pięknego kompleksu oraz pokoi - idziemy spać.
Budzimy się 29 rano i oczom ukazuje się Paleochori Studios...

Ponieważ auto mieliśmy zaledwie na 2 dni (koszt 30EUR/doba) postanowiliśmy je mocno wykorzystać
Na wstępie poinformowano nas, że Pandą mamy pod żadnym pozorem nie wybierać się na zachodnią część wyspy. Chyba, że na własną odpowiedzialność.
Dodatkowo gdybyśmy wpadli na pomysł wyjazdu do kopalni siarki (o której jeszcze wtedy nie słyszałem) to mamy zostawić Pandzinkę na górnym parkingu. No nic, jeśli ktoś chciał nas przestraszyć na początku, to prawie mu się udało.
Cóż to za drogi mogą być na Milos, skoro autem jeździć po nich nie można?:)
Tak więc 29 czerwca po śniadaniu zaczynamy zwiedzanie. Na pierwszy ogień miejsca "must see" czyli starożytne miasto, teatr i wenus z Milos oraz Katakumby.
Drogi asfaltowe i wąskie, ale to normalne na wyspach. Najpierw docieramy do ruin teatru i pozostałości po antycznym mieście, którymi dziś są jedynie starożytne mury...















Pytanie "skąd pochodzi Wenus z Milos" zdaje się być oczywistą oczywistością







Tak więc pozostają jeszcze katakumby, a ponieważ zbliża się południe - gonimy tam czym prędzej. Z doświadczenia wiem, że część stanowisk archeologicznych w Grecji lubi być zamykana o 13 bądź 15.



















Fajne miejsce dla miłośników archeologii i starożytności. Można przez chwilę zastanowić się "jak to kiedyś było". Wewnątrz oczywiście zdjęcia robić można, przy czym bez flesza.
Tak, Milos zaczyna mi się podobać, a to przecież dopiero pierwszy dzień...

Było trochę antyczności, teraz pora na plaże. Wiedzieliśmy, że wyspa oferuje ich co najmniej kilkanaście, no ale jeśli mielibyśmy bazować wyłącznie na zdjęciach i google earth, to po co jechać tyle km?:)
Zatem prosto z katakumb udajemy się na północny wschód do Firopotamos. Niech zdjęcia same opiszą to miejsce

















Dalej Mandrakia, gdzie pierwszy raz spotykamy się z "garażami dla łódek", zwanymi przez miejscowych Syrmata (Sirmata) - po grecku to σύρματα. Ichniejsze kaikia (małe łodzie, często rybackie) spędzają tutaj zimę.













Jadąc na południe trafiamy na księżyc, a w zasadzie krajobraz jak ze star treka - to Sarakiniko













Do kolejnej plaży zjeżdżamy z asfaltu i szutrem udajemy się w kierunku Agios Konstantinos









By ostatecznie dotrzeć do Papafragas

W drodze do Apollonii (Pollonii) trafiamy jeszcze do Filakopi. To jedno z najważniejszych miejsc prehistorycznych na morzu egejskim. Miejsce to zamieszkane było niemal przez 2 tysiąclecia (3300-1100 B.C.).
Dziś to tylko ruiny (wejście bezpłatne) z pięknym widokiem na morze. Jak już wielokrotnie wspominałem, dla mnie znaczenie ma każdy kamień w którym dostrzegam dawne czasy. Mnie się tu podobało...



















Zbliżała się 15, pora więc zatrzymać się na jakiś lunch. Parkujemy w Polloni i kierujemy się na nadbrzeże do tawerny, w której zamawiamy rybę, ośmiornicę, sałatkę wiejską (grecką) i coś do picia.
Nie spiesząc się z jedzeniem delektujemy się widokami i szumem morza













Po jedzeniu jeszcze krótki spacer i wracamy do auta

Wycieczkę kończymy kierując się z Polloni w stronę Voudii. Znajduje się tutaj chyba największa na wyspie kopalnia bentonitu. Oczywiście jak to na Milos - jest niesamowicie kolorowa. Co do dróg - ani to szuter, ani beton, ani też asfalt. Nie wiem z czego ją wykonano, jest jednak mocno utwardzona.
Zastanawiałem się w jakim celu co chwilę mijaliśmy polewaczki - duże samochody ciężarowe które zraszały tą drogę. Im bliżej kopalni tym odpowiedź wydawała się bardziej oczywista.
Gdyby nie one, przejrzystość powietrza byłaby zerowa. Po każdym kolosie, który wyjeżdżał z kopalni pozostawał w tyle wyłącznie pył.
Zraszanie jednak powodowało, że drogi były śliskie i jechać trzeba było bardzo ostrożnie.
Zresztą to właśnie nie jakość dróg, tylko ilość gigantycznych samochodów z różnym kruszywem powodowała, że na Milos jeździ się trudniej niż na innych wyspach. A wypożyczenie quada jest dość dziwnym pomysłem.
Dobrze, że mieliśmy Pandę













Jeszcze tylko Adamas, zakupy na kolację i Paliochori. Docieramy tutaj późnym popołudniem, ale czas na plażowanie oczywiście się znalazł.
To był ciężki ale uroczy dzień

Dla tych którzy zostali jeszcze z nami, jedziemy dalej
Kopalnie kopalniami, ale przecież na wyspach dobrze poplażować. Postanawiamy zatem poszukać jakiegoś miejsca z dobrym dostępem do wody.
Na pierwszy ogień idzie Agia Kyriaki do której w jeden (!!!) usprawniono dojazd, budując asfaltową drogę. Bez przetargów, bez oczekiwań, bez wieloletnich opóźnień. Ot jednego dnia przyjechał spychacz, wyrównał, a później polano to asfaltem









Po krótkim leżeniu jedziemy do następnego miejsca. Kierunek Adamas, gdzie robimy zakupy na kolację a następnie najdłuższa plaża na Milos - piaszczysta Chivadolimni. Zanim jednak tam docieramy zaciekawiło mnie muzeum kopalni i minerałów, w którym zatrzymujemy się na chwilę.
To właśnie tam pierwszy raz zobaczyłem zdjęcia nieczynnej kopalni siarki z niesamowitą plażą, której wprawdzie nie odwiedzamy ale dla której na Milos wrócimy rok później.













Tak więc docieramy na Chivadolimni - plaża jest niesamowicie długa i piaszczysta a w pobliskich "skałach" wydrążono różne tunele w których można schronić się przed upałami









Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej w związku z czym wracamy do Paleochori gdzie spędzamy resztę dnia na "naszej" plaży

30 czerwca, sobota. Ostatni dzień w którym cieszymy się autem - pod koniec dnia oddamy je do wypożyczalni.
Na zachodnią część wyspy nie mamy planów się wybrać - ostrzegano nas, że tam tylko na własną odpowiedzialność, że drogi złe, wilki jakieś... poza tym ileż można. Milos jest piękna i wiemy że tu wrócimy, dobrze więc pozostawić coś do zwiedzania na następny raz.
Plan dnia był zatem krótki - odwiedzić plaże w Kipos, Provatas a następnie Firiplaka i Tsigrado. Tak, aby w drodze powrotnej zrobić zakupy na kolacje i mieć jeszcze sporo czasu na plażowanie na naszej Paleochori...

1 lipca nie robimy nic, poza siedzeniem na paleochorskiej plaży. Odwiedziliśmy ich kilka i jak dla mnie ta jest najlepsza. I to nie tylko dlatego, że z pokoju mamy do niej 10 minut piechotą, ani też nie dlatego że można się napić zimnego mythosa który jest lepszy od parasola
Po prostu ta plaża jest ładna, są tam leżaki, morze jest czyste i ciepłe. Można poleżeć, można popływać, można nie robić też nic.
Niestety wszystko co piękne kiedyś skończyć się musi i 2 lipca o 12:45 Speedrunner zabiera nas do Pireusu.
Żegnajcie Cyklady, żegnaj Milos

Z Glyfady, gdzie nocowaliśmy, wyjeżdżamy rano w stronę Koryntu. Auto stało na parkingu hotelowym, dzięki uprzejmości recepcjonistów, i poza tym że się zakurzyło wszystko było ok
W ten wtorkowy dzień mamy zamiar dotrzeć wieczorem do Kyparissi (Kyparissia) na Peloponezie, gdzie zarezerwowałem noclegi.
Zanim jednak tam dotrzemy czeka na nas kilka archeologicznych atrakcji a także - to już tradycja - zwiedzanie nemejskich winnic wraz ze sporymi zakupami nektaru bogów

Tak więc Korynt. Zjeżdżamy z autostrady zrobić (który to już raz?:) ) kilka zdjęć słynnemu "przecinkowi", czyli kanałowi korynckiemu



by docelowo dotrzeć w okolice Lecheo gdzie znajdują się ruiny wczesnochrześcijańskiej bazyliki. Wejście bezpłatne.

Czytelnicy sa, melduje sie
Zajebongo te plaze Agia Kyriagi Paleo cos tam i Chi...

A kto wsadzil tam w ten zakamarek Wenus?

Ps . Mowilem juz ze fajne zdjeci robisz? (Jaki aparat? Filtry chyba tez stsujesz do nieba?)

Do zeszłego roku Pentax K200d z firmowym kitem (+ faktycznie filtr polaryzacyjny). W grudniu przesiadłem się na Pentaxa K5ii z kilkoma obiektywami
Dzięki. W zasadzie mnie te zdjęcia się średnio podobają ale wciąż się uczę. Mam nadzieję, że w tym roku zabiorę Was w jeszcze ładniejszą podróż