Na Greckie Wyspy i nie tylko 2008-2022.

Fajnie, że znów "jesteśmy" z Wami w Grecji . Łatwiej będzie mi doczekać do naszego wrześniowego wypadu ... Jednakże nie będzie to planowana wcześniej Iraklia, lecz tygodniowy rejs po północnych Cykladach (które konkretnie, zdecyduje nasz kumpel Kapitan, w zależności od zastanej pogody). A że poza terminem rejsowym, mamy we dwoje " zapasie" jeszcze kilka urlopowych greckich dni, to zapewne na krótko zaglądniemy też na jakąś z wysp Sarońskich. Raczej nie na Salaminę (ale Twoje tegoroczne obserwacje śledzę z zaciekawieniem ), być może będzie to Agistri lub Egina.

dangol napisał(a): ... Jednakże nie będzie to planowana wcześniej Iraklia, lecz tygodniowy rejs po północnych Cykladach

Zazdroszczę. My wrócimy na Cyklady najwcześniej w maju w przyszłym roku. Co prawda pod koniec czerwca mamy zamiar jeszcze na kilka dni odwiedzić Grecję, ale to już zupełnie inne rejony. Nie wiem jak wytrzymamy cały rok .

dangol napisał(a):.... Raczej nie na Salaminę (ale Twoje tegoroczne obserwacje śledzę z zaciekawieniem ), być może będzie to Agistri lub Egina.

Na Eginie byliśmy, choć bardzo krótko. Agistri miała być teraz. Ostatecznie stanęło na Salaminie, bo jak pisałem, poszliśmy na łatwiznę jeśli chodzi o "zaliczenie" czterdziestej wyspy .

Generalnie to ten wyjazd raczej do pisania relacji średnio się nadaje. Znowu Donoussa, już tak dokładnie pokazana na tym forum, m.in. przez Ciebie. No i jeszcze jedna wyspa też już tu obecna. Coś tam jednak pokaże.

Pozdrawiam

Kiedy szukałem jakiś kilku atrakcji na Salaminie, które moglibyśmy zobaczyć, w każdym źródle był wymieniany klasztor Matki Bożej Faneromeni z XVII w. To tylko półtora kilometra od miejsca, gdzie zjechaliśmy z promu. Klasztor jest położony tak, że dosyć trudno mu zrobić zdjęcie z zewnątrz, w każdym razie w Internecie, na zdjęciach robionych z góry, wygląda okazale.

Wejście do klasztoru.




Idąc w kierunku klasztornego dziedzińca i położonych w jego obrębie dwóch połączonych ze sobą cerkwi, mija się takie zagrody ze zwierzętami.




Dziedziniec wewnątrz klasztornych zabudowań.












Vis a vis klasztoru, nad samym morzem, znajduje się dom Angelosa Sikelianosa, greckiego poety i dramaturga żyjącego w latach 1884 -1951.




Niedaleko, taki monument, ale prawdę mówiąc, czemu jest poświęcony, nie mam pojęcia.





Podczas przeglądania zdjęć z Salaminy moją uwagę zwrócił kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Ampelakii. Nie żeby był jakoś bardzo stary, raczej na taki nie wygląda, ale ładnie się prezentował ze swoimi biało-niebieskimi kolorami na tle wyspy. Postanowiliśmy tam pojechać.









Tu na pierwszym planie wypożyczony pojazd, którym poruszaliśmy się po Salaminie.





Już za niedługo my też płynęliśmy takim promem.


CDN

Super, że jest relacja, że wyjazd Wam się udał....

Salamibe brałam przez chwilę pod uwagę na wyjazd końcem maja, potem zastąpiła ją Eginia (Danusia liczę na Twoją relację), ale jednak wyspy będą musiały jeszcze poczekać....

piekara114 napisał(a):Super, że jest relacja, że wyjazd Wam się udał....

Relacja pomiędzy wyjazdami, można napisać. Wyjazd udał się, cała Rodzinka chyba zresztą tak myśli. Mi i Żonce przynajmniej bardzo się podobało, choć w większości odwiedziliśmy miejsca już nam znane. Chłopaki zresztą też, z tą różnicą, że Oni, a przynajmniej młodszy syn, kompletnie mnie pamiętał, że był już tam wcześniej .

Czasu nie było za wiele, ale jeszcze w jedno miejsce musieliśmy pojechać. Można chyba to miejsce nazwać symbolem wyspy. Pomnik Bojowników Salaminy, upamiętniający bitwę morską pod Salaminą w 480 r. p.n.e.

Po drodze przejeżdżamy obok miejsca, gdzie w czasach starożytnych znajdował się port.




W tle stoczniowe krajobrazy.





Widok na kościół Agios Nikolaos w Selinii.




Już prawie jesteśmy.





Trzeba przyznać, że jeśli chodzi o posągi, to wojowników odtworzono bardzo szczegółowo .




Trudno napisać o widokach dookoła, że są ładne. Jednak Chłopaków, mnie zresztą też, bardzo zainteresowały.










Początkowo myśleliśmy, że jest to stocznia remontowa. Jednak raczej wygląda to na jakieś cmentarzysko okrętów. Stoją tam promy linii, których już nie ma, jak widoczny poniżej statek linii Nel Lines. Swoją drogą, szkoda, zanim Blue Star i Sea Jet właściwie zmonopolizowały rynek, o wiele taniej można było pomiędzy wyspami podróżować.





CDN

Wracamy do Palouki gdzie znajduje się główny port wyspy. Do portu wjeżdża się przez taką bramę, gdzie po drodze w budce kupuje się bilety.






Na dworze upał więc w środku promu nikogo. Zresztą zdecydowana większość pasażerów pozostała w swoich pojazdach.



W porcie naliczyliśmy jedenaście stojących obok siebie promów.





Prom wypełniony „po brzegi”, można płynąć.






Jeszcze nie tak dawno tam byliśmy.









Łódź podwodna czy przewrócony statek?






Trzeba wracać do samochodu.




Zjeżdżamy z promu w porcie w Peramie.




Zanim dojechaliśmy do Pireusu dotankowaliśmy jeszcze samochód i zrobiliśmy zakupy spożywcze w bardzo dużym supermarkecie. Okazało się, to bardzo dobrym pomysłem, bo choć mięliśmy więcej do dźwigania to ceny w sklepie na Donoussie były często dwukrotnie wyższe niż te z okolic Pireusu.

Potem jeszcze zjedliśmy posiłek w taniej lokalnej knajpce gdzieś w spokojnej uliczce Pireusu po czym pojechaliśmy do portu. Tam dzwonimy do wypożyczalni, a po kilkunastu minutach ktoś odbiera od nas samochód. Całe szczęście, że byliśmy wcześniej. Pod Blue Star Naxos, który już czekał w porcie, prawdziwe tłumy, jeszcze takich nie widzieliśmy. Kolejka samochodów ciągnęła się dookoła portu. Wchodzimy jako jedni z pierwszych i dzięki temu, zajmujemy te same miejsca co zawsze. Na pokładzie w kącie, tam nie wieje, a w nocy, często jest cieplej niż w środku.

Odpływamy…








CDN

Powietrze nie było zbyt przejrzyste, ale udało się uchwycić Akropol. Bardzo dawno tam byliśmy, bo w 2007 roku.




Ledwo widoczna świątynia Posejdona, tam nie byliśmy nigdy.






To chyba Kea, tam kiedyś być może będziemy.








Przystanek na Paros.




Po Paros jeszcze tylko Naxos i około pierwszej w nocy jesteśmy ma Donoussie. W porcie czeka na nas Stavros, nasz gospodarz. Na szczęście załatwił transport naszych bagaży. Bardzo nie chciało mi się ich dźwigać po nocy przez plażę. Ja pojechałem autem z bagażami, a Rodzinka na piechotkę przez plażę.

Rano nie spaliśmy zbyt długo, ciężko było, bardzo tęskniliśmy za tym widokiem. Jeszcze zdjęcia Blue Star Naxos, którym przypłynęliśmy. Rano wracał do Pireusu z Astypalei.








„Nasza” Donoussa 28 kwietnia rano przywitała nas w taki sposób.

To już siódmy raz









Nie ma co zwlekać, idziemy z Żonką na pierwszy plażing, trzeba też zaliczyć pierwszą kąpiel.


CDN

KOL napisał(a):Ledwo widoczna świątynia Posejdona, tam nie byliśmy nigdy.

Z bliska prezentuje się nieźle. Przypomina tę na Eginie

KOL napisał(a):To chyba Kea

To Kea.

Latarnia Tamelos od strony lądu



Salamina na "40" zaliczona . Też się kiedyś przymierzałem by popłynąć tam na 1 dzień i pamiętam że za wiele do zaoferowania ta wyspa nie ma, ani widokowo, ani plażowo, ani też zabytkowo.

KOL napisał(a):To już siódmy raz

Ciekawe czy dobijecie do 10?

kulka53 napisał(a):To Kea.
Latarnia Tamelos od strony lądu

Kusi mnie ta wyspa już od kilku lat, ponieważ jest stosunkowo łatwo osiągalna no i zawsze to Cyklada. Może następnym razem? Zobaczymy.

kulka53 napisał(a):Ciekawe czy dobijecie do 10?

Do 10 wątpię, ale do 8...? Kiedy przyjechaliśmy tam teraz, rozmawialiśmy z Żonką, że chyba to już ostatni raz. Po kilku dniach jednak, siedząc po drzewkiem, na zupełnie pustej plaży w Stavros, stwierdziliśmy zgodnie, że ten jeden raz, przynajmniej, musi jeszcze być. Dobrze nam tam, z tym, że jednak termin wczesnomajowy, jest nam bliższy niż jesienny. Mamy taki bardzo wstępny plan na wyjazd we dwoje w maju w przyszłym roku, ale to za dużo czasu, żeby być pewnym.

Pozdrawiam

Donoussa na tym forum została pokazana już dosyć szczegółowo, dangol, MCR no i kilkukrotnie już ja. Co by więc nie wkleić nie będzie to zbyt oryginalne. Trochę jednak Donoussy jeszcze będzie . Są tam miejsca, w których byłem sam, krótko no i bez Rodzinki i które chciałem odwiedzić jeszcze raz. Takim miejscem był przylądek Aspros Kavos.

Od rana ładny dzień, możemy więc w/w plany zrealizować.




Na przylądek prowadzi dobrze oznaczony szlak numer 5. Żeby do niego dojść trzeba początkowo iść przez portowe Stavros tak jak prowadzi szlak numer 1.




Za miasteczkiem na asfaltowej drodze z portu trzeba skręcić w lewo, kawałeczek podejść pod górę i dalej już oznaczenia bezbłędnie doprowadzą na miejsce.






Przed przylądkiem, widać zatoczkę z plażą Limni, odpoczywamy tam chwile.






Aspros Kavos











CDN

Choć dosyć mocno wiało, cała Rodzinka bardzo zadowolona, stąd też pokaźna ilość zdjęć. Dłuższy odpoczynek zrobiliśmy sobie w osłoniętym od wiatru miejscu z bardzo ładnym widokiem.





CDN

KOL napisał(a): Co by więc nie wkleić nie będzie to zbyt oryginalne.

Będzie, bo te same miejsca za każdym razem wyglądają trochę inaczej - chociażby teraz pięknie pokazany Aspros Kavos .

KOL napisał(a):Trochę jednak Donoussy jeszcze będzie .

Na to liczę

Wracamy do „naszego” Stavros.







CDN