Na Greckie Wyspy i nie tylko 2008-2022.

KOL napisał(a):Stare prawie walące się domy mieszały się z zupełnie nowymi, ale generalnie Zaroshke sprawiało wrażenie „końca świata”. Strasznie lubię takie miejsca.

plus polna droga.
Mam mieszane uczucia, oglądać jako "koniec świata" - tak ale nie mogłabym powiedzieć, że takie miejsca lubię bo natychmiast się zastanawiam czy chciałabym tam zamieszkać. Wiem, że zdecydowanie nie.
Jest jeszcze sporo miejsc na Bałkanach w których czas stanął w miejscu ale w Albanii widać entuzjazm mieszkańców i chyba stąd te nowe domy w samym środku skansenu.

ajdadi napisał(a):Ty w Albanii czułeś się jak w Macedonii
my z kolei w Glumovie w Macedonii jakbyśmy byli w Albanii
Fotki fajne,a takie "metropolie' na wakacjach bardzo lubimy

Pozdrawiam

kmichal napisał(a):... mnie też się podoba ... ... fajna "dziura" ...

kulka53 napisał(a):A, to taki tym razem przystanek w drodze powrotnej
Albania musowo, wszak tytuł wątku zobowiązuje

Już jedną prespańską wysepkę mogliśmy dzięki forum pozwiedzać, to widzę, że teraz będzie czas na drugą .

Dla mnie wizyta w Zaroshke w połączeniu z wycieczką łódką, o której będzie w następnym odcinku, była jednym z największych plusów naszego wyjazdu. Wyprzedzając trochę relację, wizyta na wyspie nie była zbyt długa, ale rejs, widoki, coś pięknego.

Pozdrawiam Wszystkich

Lidia K napisał(a):Mam mieszane uczucia, oglądać jako "koniec świata" - tak ale nie mogłabym powiedzieć, że takie miejsca lubię bo natychmiast się zastanawiam czy chciałabym tam zamieszkać. Wiem, że zdecydowanie nie.
Jest jeszcze sporo miejsc na Bałkanach w których czas stanął w miejscu ale w Albanii widać entuzjazm mieszkańców i chyba stąd te nowe domy w samym środku skansenu.

Mieszkać, nie, ale odwiedzać jak najbardziej, choćby dlatego, że takich miejsc będzie co raz mniej. "Uliczka" w której spaliśmy, znak czasów, na jednym końcu nowa restauracja, gdzie krzątali się młodzi ludzie, a na drugim rozpadająca się stara szopa do której skoro świt nosił jedzenie dla zwierząt bardzo już wiekowy mieszkaniec Zaroshke.

Pozdrawiam

21 Maj

Dobrze, że przełożyliśmy wycieczkę po jeziorze na następny dzień, ponieważ poranek przywitał nas piękną, słoneczną pogodą.




Może niektórych uczestników wyjazdu bolała troszkę po poprzednim dniu głowa, ale dzięki dużej liczbie wrażeń tego dnia i to już od rana, szybko o tym zapomnieliśmy. Spakowaliśmy się i tym razem samochodem (do pokoju już nie wróciliśmy), ponownie udaliśmy się do restauracji Aleksandar. Przy śniadaniu nasz Gospodarz poprosił nas o dokumenty. Przez graniczny charakter jeziora, przed rejsem po nim trzeba dokumenty zostawić na posterunku policji w Liqenas.


Przed wycieczką jeszcze mała sesja zdjęciowa.









Poprzedniego dnia tu biesiadowaliśmy.




Nasz Gospodarz pojechał z dokumentami na policję i po łódź, a my powoli za przewodnikiem ruszyliśmy w kierunku jeziora.










Gospodarz już na nas czekał.




No to płyniemy.






Jezioro Prespa jest lęgowiskiem pelikanów różowych i kędzierzawych, ja jakoś nigdy zainteresowań ornitologicznych nie przejawiałem, ale obserwowanie tych ptaków na jeziorze robi naprawdę baaardzo duże wrażenie.














Przed nami wyspa Maligrad.









Nasza wizyta na wyspie nie trwała długo i ograniczyła się do wizyty przy położonej w jaskini cerkwi Św. Marii z 1369 roku. Nie było sensu w krótkich spodenkach w sandałach z dziećmi przedzierać się przez chaszcze, zresztą musieliśmy się trochę liczyć z czasem, a z wody też było ją dobrze widać.










Pytałem naszego Gospodarza czyj to grób znajduje się za cerkwią, ale jakoś nie za bardzo potrafił mi to wyjaśnić.




Cerkiew była oczywiście zamknięta jednak przez dziurę w oknie kilka zdjęć udało się zrobić.








Wracamy do łodzi.










Dookoła wyspy.






Widok z łodzi na cerkiew Św. Marii.






Widać, że na wyspie można by nawet poplażować.





























Liqenas (Pustec)










Po powrocie do Zaroshke, nasz Gospodarz popłynął przycumować gdzieś łódź, a także odebrać nasze dokumenty, a my tym razem sami, przez łąki poszliśmy z powrotem do restauracji.












Pozostało nam tylko zapłacić (nocleg, śniadanie i rejs po jeziorze 30 euro!), odebrać dokumenty, pożegnać się z przesympatycznymi Gospodarzami i ruszyć w dalszą drogę.
To była piękna wycieczka, wizyta nad jeziorem Prespa była jedną z najlepszych rzeczy, które spotkały nas na tych wakacjach. Teraz, kiedy oglądam zdjęcia, chociaż jest ich pokaźna ilość i myślę, że nie są najgorsze, to nie w pełni oddają urok tego miejsca.




CDN

KOL napisał(a):... wizyta nad jeziorem Prespa była jedną z najlepszych rzeczy, które spotkały nas na tych wakacjach.

W kilku innych fajnych miejscach również byliście.
pzdr

Taki rejsik jakby przyrodniczo - historyczny bardzo fajna sprawa

Pozdrawiam

... ale fajne miejsce ... piękne zielone wzgórza ... dzikie ptactwo ... bezludna wyspa a do tego klimatyczna cerkiewka ... szczęka opada ... mocne uderzenie na koniec ...

świetnie! ...zetknęliśmy się z jeziorem Prespa od macedońskiej strony, niezwykle urzekła nas jego dzikość ale brakło czasu na głębsze zapoznanie...fajnie zobaczyć je od innej strony w Twojej relacji.
Świetny pomysł z rejsem:)

pozdrawiam

KOL napisał(a):Widać, że na wyspie można by nawet poplażować.

No widać, widać
Jak dla mnie, w takich pustych okolicznościach przyrody z wielką ochotą a i zapewne przyjemnością....

longtom napisał(a):W kilku innych fajnych miejscach również byliście.
pzdr

Kastellorizo, jako całość i kratery Nisyros są raczej poza konkurencją, ale o trzecie miejsce tego wyjazdu wizyta w Zaroshke mogła by konkurować.

Pozdrawiam

ajdadi napisał(a):Taki rejsik jakby przyrodniczo - historyczny bardzo fajna sprawa

Pozdrawiam

kmichal napisał(a):... ale fajne miejsce ... piękne zielone wzgórza ... dzikie ptactwo ... bezludna wyspa a do tego klimatyczna cerkiewka ... szczęka opada ... mocne uderzenie na koniec ...

Może właśnie dlatego, że na koniec, tak zapadło nam to miejsce w pamięci, ale nie tylko dlatego, to po prostu piękne miejsce. Kończy się też w bólach powoli ta relacja, w bólach bo kompletnie ostatnio nie ma czasu i przez to mam bardzo dużo do nadrobienia w relacjach piszących w tym wątku Forumowiczów. Będzie co czytać i oglądać w wolnej chwili.

Pozdrawiam

ArliJ napisał(a):świetnie! ...zetknęliśmy się z jeziorem Prespa od macedońskiej strony, niezwykle urzekła nas jego dzikość ale brakło czasu na głębsze zapoznanie...fajnie zobaczyć je od innej strony w Twojej relacji.
Świetny pomysł z rejsem:)

pozdrawiam

Do odwiedzin jeziora Prespa od macedońskiej strony zabierałem się kilka razy, ale jakoś nigdy nie wyszło, za to wyszło od strony albańskiej. Gdzieś tam czytałem o remontach dróg w okolicach jeziora, dodatkowo było to w sumie po drodze do miejsca gdzie zaplanowaliśmy sobie ostatnie dwa noclegi na wakacjach, więc długo się nie zastanawiałem.

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):No widać, widać
Jak dla mnie, w takich pustych okolicznościach przyrody z wielką ochotą a i zapewne przyjemnością....

Tylko jak zabrać tam Skodę

Pozdrawiam

Vjetar napisał(a):

kulka53 napisał(a):Czyli już po 40... witamy w klubie

Co więcej - istnieje życie po 40...

Mogę to potwierdzić własnym pdpisem Mało tego - po pięćdziesątce też istnieje

Sto lat !!!!!! KOLu i dzięki za wspaniałą podróż


Pozdrawiam
Piotr

KOL napisał(a):Jezioro Prespa jest lęgowiskiem pelikanów różowych i kędzierzawych, ja jakoś nigdy zainteresowań ornitologicznych nie przejawiałem, ale obserwowanie tych ptaków na jeziorze robi naprawdę baaardzo duże wrażenie.

W ZOO też można się zapatrzyć. W wiosennym wątku pokazałam kilka zdjęć pelikanów ale wyobrażam sobie jaka to byłaby frajda widzieć je w naturze.

KOL napisał(a):Kończy się też w bólach powoli ta relacja, w bólach bo kompletnie ostatnio nie ma czasu

Czyżbyś jakiś płot stawiał albo remontował stare okna

Fajnie, że dałeś radę stworzyć relację (pomimo bólu) i pokazałeś nam i coś nowego i pięknego.
Warto było Ci towarzyszyć.

Lidia K napisał(a):Czyżbyś jakiś płot stawiał albo remontował stare okna

Z płotem w naszym przypadku to raczej wykluczone, chyba bym go musiał stawiać dookoła bloku . W okresie wakacyjnym, kiedy dzieci są cały czas w domu, kiedy najczęściej słyszysz: "Tato nudzi mi się", ciężko wygospodarować sobie dłuższą chwilę przy komputerze, przez co mam dosyć duże zaległości m.in w Waszej relacji.

Pozdrawiam

piotrf napisał(a):
Mogę to potwierdzić własnym pdpisem Mało tego - po pięćdziesątce też istnieje

Sto lat !!!!!! KOLu i dzięki za wspaniałą podróż

Pozdrawiam
Piotr

Mam nadzieję się o tym za dziesięć lat przekonać.

Dzięki i Pozdrawiam

21 Maj c.d.

Przez Liqenas dojechaliśmy do głównej drogi prowadzącej do granicy z Macedonią.














Na granicy pusto, ale nie przejechaliśmy tak od razu, celnicy, co ciekawe, nie byli zainteresowani za bardzo zawartością naszego bagażnika i boxa, ale bardziej podwoziem, a raczej tym, co mogliśmy tam ukryć. Było więc zaglądanie za pomocą lusterka pod samochód, a na koniec jeszcze „rzut oka” do wnętrza baku z benzyną. Jednak wszystko odbyło się w bardzo kulturalnej atmosferze, na koniec celnik przeprosił nas i tłumaczył, że to jego praca. Zupełne przeciwieństwo celnika węgierskiego, za dwa dni, ale o tym jeszcze będzie na koniec.




Jeszcze widoki na Jezioro Prespa.





Po około dziesięciu kilometrach skręciliśmy w drogę, która przez Narodowy Park Galicica prowadzi do Jeziora Ohridskiego. Jakiś czas temu przeczytałem tu na forum o opłacie pobieranej przy wjeździe do Parku, poza sezonem nikt od nas takiej opłaty nie chciał. Droga była niemal zupełnie pusta minęliśmy się chyba tylko z dwoma samochodami.








Zatrzymaliśmy się przy dobrze znanym z forum punkcie widokowym. Choć nad Jeziorem Ohridskim, jeśli dobrze liczę, byliśmy wcześniej już pięć razy, to dopiero teraz udało nam się odwiedzić to miejsce. Unosząca się nad wodą mgła trochę psuła widok, ale i tak bardzo nam się podobało.





Widok na Pogradec.




Trpejca





Ohrid raczej nie było widać.





Nasza wizyta w Macedonii nie trwała zbyt długo, minęliśmy Św. Naum i po krótkiej tym razem kontroli, znów byliśmy w Albanii.
Mieliśmy jeszcze w planie po drodze odwiedzić Drilon, ale autokarów stało tam tyle, że zrezygnowaliśmy z tego pomysłu. Zamiast tego na godzinę zatrzymaliśmy się w Pogradec, miasto raczej nieciekawe, ale można było wymienić tam pieniądze i kupić trochę albańskich specjałów, to była ku temu niestety ostatnia już okazja. Po zakupach jeszcze trochę czasu spędziliśmy w nawodnej restauracji.







Dosyć dużo czasu zajął nam przejazd drogą pomiędzy Pogradec, a Lin, która była prawie na całym tym odcinku remontowana.





Jakieś dwa kilometry przed Lin skręciliśmy w kierunku ostatniego już na tych wakacjach miejsca noclegowego. Dwie pozostałe do końca naszych wakacji noce spędziliśmy w Neli Resort i byliśmy tam, jak powiedział nam jeden z kelnerów, pierwszymi gośćmi w sezonie 2014.
Na parkingu zupełnie pusto, w hotelu to samo. Wszystkie pokoje pootwierane, mieliśmy dowolność wyboru, cena ta sam dla wszystkich. Wybraliśmy oczywiście pokój od strony jeziora z dosyć dużym balkonem. Jeśli o cenie mowa, to początkowo miało to być 50 euro za noc za naszą rodzinkę, potem cena spadła do 33, a w końcu zapłaciliśmy 30. Ten spadek ceny nie był absolutnie wynikiem targowania się, ja zgodziłem się na te 50 z pierwszego maila, którego dostałem, potem przyszedł drugi z mniejszą ceną. W cenę wliczone było śniadanie.






Widok z „naszego” balkonu.






CDN

22 Maj

Nie licząc drogi powrotnej, to był ostatni dzień naszych wakacji. Postanowiliśmy spędzić go w całości w okolicy Neli Resort. Co prawda blisko stamtąd do Lin i do starożytnych mozaik, ale woleliśmy spędzić ten dzień na obijaniu się i zbieraniu sił na powrót niż na zwiedzaniu.

Hotelowa recepcja



Hotelowy parking i plaża.





Nawodna część restauracji, później tam wróciliśmy.











Wnętrze restauracji gdzie jedliśmy śniadanie.





Po śniadaniu trzeba było wykorzystać słoneczną pogodę, przyszedł więc czas na plażowanie. Personel hotelu dostarczył nam na plażę leżaki.






Nie obyło się też bez kąpieli, woda była trochę chłodniejsza niż kilka dni wcześniej w morzu, ale spokojnie można było do niej wejść. Pomimo, że nad Jeziorem Ohridskim byliśmy już szósty raz, to była nasza pierwsza w nim kąpiel.





Nie ma to jak przyniesione przez kelnera na plażę schłodzone winko. Trzeba przyznać, że przez to, że w hotelu spaliśmy tylko my, obsługa poświęcała nam sporo uwagi. Poza wieczorem, kiedy do restauracji przyjechało kilka osób, pracownicy hotelu oprócz nas nie mieli się za bardzo kim zająć.





Kiedy już plażowanie trochę mi i chłopakom się znudziło, poszliśmy na spacer brzegiem jeziora. Spacer w męskim gronie, daliśmy Mamusi trochę spokoju na plaży.

Po drodze krótka sesja zdjęciowa ze spotkanym żółwiem.





Następna restauracja?
















Przez chwilę pomyślałem nawet, że dojdziemy do Lin, szybko jednak zrezygnowałem, zamiast tego wróciliśmy do Żonki na plażę.




W niewielkiej odległości od Neli Resort zauważyliśmy zamkniętego w niewielkiej klatce niedźwiedzia, żal było patrzeć na to biedne zwierze.





Misia odwiedziliśmy jeszcze raz później, najpierw jednak wróciliśmy na plażę.












Obiad postanowiliśmy zjeść w hotelowej restauracji w jej nawodnej części.




Podczas zamawiania posiłku przeżyłem mały zawód. Miałem ochotę na węgorza, którego cena w karcie była bardzo atrakcyjna, okazało się, że węgorza (ngjalë) akurat nie było. Zamiast tego zamówiliśmy inną rybę. Później smak i obfitość jedzenia, które dostaliśmy spowodowały, że szybko o węgorzu zapomniałem. To była prawdziwa uczta.




Po obiedzie, najedzeni do granic możliwości, poszliśmy do samochodu zabrać resztę konserw, które nam zostały. Postanowiliśmy nakarmić nimi niedźwiedzia uwięzionego w klatce.





Ten dzień to było w sumie bardzo fajne zakończenie tych bardzo udanych wakacji w przeciwieństwie, o czym później, do bardzo nieudanego powrotu.





CDN

Cały hotel tylko dla siebie...rewela
Pozdrawiam