Grecja 2021: Donoussa, Naxos, Ateny

Na miejsce zjedzenia obiadokolacji wybraliśmy tawernę Kapetan Giorgis (Kαπετάν Γιώργης)



Tarasik tam fajny, ale nie załapaliśmy się na stolik w pierwszym rzędzie.

Z karty wybraliśmy grillowaną ośmiornicę i nadziewanego kalmara. Do tego oczywiście białe winko, bez tego przecież nie da rady delektować się spokojem wysepki.



Ośmiorniczka była dobrze przyprawiona, ale stanowczo zbyt gumowata. Sami potrafimy zrobić lepszą ( o ile uda nam się ją kupić ), toteż kapitan trochę nas zawiódł .



Kalmar natomiast był wyśmienity ! Ale sami, od czasów wypadu na Milos, również robimy pyszne (wtedy przed wakacjami podpatrzyliśmy recepturę u Teo Vafidisa). Tyle, że jak do tej pory nadziewaliśmy mniejsze sztuki… Zapewne na Donoussie pokusilibyśmy się na samodzielne kalmarowe danie, no ale nie było gdzie kupić ani kalmara, ani innych owoców morza, ani nawet ryby. W taką pogodę żaden rybak na morze nie wypływał.



Po obiadokolacji do domku, czas na dobranockę .





Przez cały dzień przedreptaliśmy łącznie 8,6 km…

Piątek, 1 października

Na wyspie nic się nie działo, toteż nawet oglądanie porannej wizyty promu było atrakcją .







Prom większy od portu , tak samo jest na Koufonissi, na której byliśmy dwa lata wcześniej.







Równo za tydzień mieliśmy nim odpływać z Donoussy…

Tarasowe śniadanie bez większych modyfikacji w menu







Byliśmy gotowi na kolejną wycieczkę, tym razem znacznie dłuższą.

Postanowiliśmy, że kawkę wypijemy na Kedros. Tym razem poszliśmy tam nie przez wzgórze z kościółkiem, ale szutrówką wzdłuż wybrzeża, a następnie asfaltem koło „elektrowni” i lądowiska helikopterów, po czym zeszliśmy na plażę kamienną dróżką , którą podchodziliśmy dnia poprzedniego.







Na Donoussie zimowitów kwitło mnóstwo . Takich ich ilości nie spotkałam ani na Milos, ani na Koufonissi… To odmiana Colchicum variegatum (Κολχικό το ποικιλόμορφο ) – po naszemu zimowit pstry. Regiony, w których występuje w naturze, to południowo-wschodnia Grecja, wyspy Morza Egejskiego oraz południowo-zachodnia i południowa Turcja. Nazwa rodzaju pochodzi od Κολχίς (Colchis), starożytnej greckiej nazwy Kolchidy, krainy nad Morzem Czarnym we współczesnej Gruzji, do której Argonauci podróżowali w poszukiwaniu złotego runa i gdzie Jazon spotkał Medeę.

dangol napisał(a):Na Donoussie zimowitów kwitło mnóstwo . Takich ich ilości nie spotkałam ani na Milos, ani na Koufonissi… To odmiana Colchicum variegatum (Κολχικό το ποικιλόμορφο ) – po naszemu zimowit pstry. Regiony, w których występuje w naturze, to południowo-wschodnia Grecja, wyspy Morza Egejskiego oraz południowo-zachodnia i południowa Turcja. Nazwa rodzaju pochodzi od Κολχίς (Colchis), starożytnej greckiej nazwy Kolchidy, krainy nad Morzem Czarnym we współczesnej Gruzji, do której Argonauci podróżowali w poszukiwaniu złotego runa i gdzie Jazon spotkał Medeę.

Nie pomyślałabym, że ten piękny kwiatek tam rośnie, prędzej, że go ktoś zgubił i leży sobie w suchej trawie. Przyroda potrafi zaskoczyć

Interesujący ten zimowit....
Tydzień wcześniej na Kos ich nie widziałam....

Nie jest jak widać powszechny w Grecji . Na Krecie ani na Peloponezie, też nie trafiliśmy na nie. Na Milos chyba tylko raz, w drodze do Kleftiko, więcej było na Koufonissi - ale też nie aż tyle, ile na Donoussie. Tu w niektórych miejscach było naprawdę dużo. Czasem maleńkie pączki samotnie sterczały pomiędzy kamykami - widać ten zimowit lubi tak ubogie podłoże.

Donoussa to wyspa dla wędrowców, ale jest na tyle nieduża, iż jest też czas na dłuższe posiedzenie przy kawce .
Po kilku greckich wypadach niemalże udało nam się wpasować w długość czasu, w jakim typowy Grek wypija kawkę w kafenionie. Jeszcze trochę nam brakuje do osiągnięcia właściwego pułapu, ale jest już nieźle .
Kedros beach bar ma sprzyjające warunki do kontemplacji smaku freddo cappuccino, innych kawek niewątpliwie też.

Do kolejnego celu na ten dzień zdecydowaliśmy się dotrzeć szosą. Część trasy co prawda moglibyśmy przejść znakowanym szlakiem nr 2 przez osadę Messaria, jakoś jednak nie było parcia na pokonanie dodatkowej różnicy wzniesień . Zapewne błąd, bo dalibyśmy radę, no ale czy koniecznie trzeba wszystko zobaczyć ? Zwłaszcza, gdy wiatr chce urwać głowę!

Po dojściu od plażowego baru do szosy, wspomniany szlak nr 2 zaczyna podejście kamienistą ścieżką w kierunku Messarii, wznosząc się ponad dolinkę, na zboczach której dawniej znajdowały się kopalnie.



Na początku XX wieku wydobywano tam rudy żelaza i cynku, aluminium, miedź i biały kamień (tzw. atsacha). Czy są tam jeszcze otwory sztolni, nie mam pojęcia – może jakieś ślady widać ze szlaku do Messarii? Według mapy, w tej dolince jest też jakieś źródło wody, ale tego też nie zamierzaliśmy sprawdzać.

Messaria (Mεσαριά - dawniej zwana Charavgi, Χαραυγή ) dawniej była główną wioską wyspy z kuźnią do obróbki metali wydobywanych w kopalniach. Dziś to maleńka górska osada, na cropli pokazywał ją kiedyś MCR. Z szosy widzieliśmy jakieś odnowione domy, ponoć można tam wynająć miejsca noclegowe, ale bez auta jakoś sobie nie wyobrażam takiej lokalizacji na wakacje. Większość zabudowań to zapewne wciąż ruiny…

Poniżej trochę fotek z widokami z szosy …

Kedros od drugiej strony, niż poprzednio pokazywałam







Kavos Panagias...





Zatoczka przy szlaku nr 4 do Kato Mylos (wiatrak widać w tle)...

Nam nad kawą też trochę schodzi.....tylko nie przy stoliku, ale już na ręczniku na plaży..... W tym roku dołączył do nas syn, ale on woli mocniejszą i mniej cukru niż my

Kato Mylos...



Przez całą naszą drogę aż do Mersini przejechało wtedy tylko auto (na dodatek w dół, więc i tak nie dałoby się złapać stopa).





Ludzi nie spotkaliśmy wcale – tylko kozy , których na Donoussie jest sporo.

dangol napisał(a):Messaria (Mεσαριά - dawniej zwana Charavgi, Χαραυγή ) dawniej była główną wioską wyspy z kuźnią do obróbki metali wydobywanych w kopalniach.

Te greckie wyspy bardzo często mają ze sobą coś, co je łączy. Mianowicie nazwy miejscowości czy miejsc się na nich znajdujących. Na Santorini również jest miejscowość o nazwie Mesaria. Jest również miejscowość Akrotiri a tę nazwę nosi również półwysep na Krecie. Nie mówiąc już o szczytach gór Profitis Ilias.

dangol napisał(a):Na wyspie nic się nie działo, toteż nawet oglądanie porannej wizyty promu było atrakcją .

Ten prom miał ciężką przeprawę podczas dobijania do brzegu. Ale kapitan okazał się mistrzem.

dangol napisał(a): Ludzi nie spotkaliśmy wcale – tylko kozy , których na Donoussie jest sporo.

To chyba żadna strata. A kozy piękne.

piekara114 napisał(a):Nam nad kawą też trochę schodzi.....tylko nie przy stoliku, ale już na ręczniku na plaży..... W tym roku dołączył do nas syn, ale on woli mocniejszą i mniej cukru niż my

My kawki wszelakie zawsze bez cukru. Mocna niekoniecznie... Mleko obowiązkowo do frappe i freddo, ja także do tych na ciepło.

Na Donoussie z kawą do zabrania ze sobą na plażę byłby problem. W zasadzie tylko na Kedros było blisko na plażę z miejsca kawkowego... No ale mogłoby się to skończyć piaskiem w kawie , za bardzo wiało.

megidh napisał(a):

dangol napisał(a): Ludzi nie spotkaliśmy wcale – tylko kozy , których na Donoussie jest sporo.

To chyba żadna strata. A kozy piękne.

Zdecydowanie żadna! Właśnie ten brak tłoku na Donoussie jest jej wielkim plusem, chociaż w sezonie może to wyglądać inaczej. Przecież dla kogoś jeździ wtedy ten busik i pływa Donoussa Magissa...
Kóz na wyspie dużo, ale chyba mniej niż kotów

Piekara to czysty przypadek że Ciebie cytuję,

piekara114 napisał(a):,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
W tym roku dołączył do nas syn, ale on woli mocniejszą i mniej cukru niż my

nie abym się czepiał,
ale,
albo pijemy kawę ,
albo pijemy"coś",
moim zdaniem jeśli cokolwiek dodamy do kawy to to już nie jest kawa,
to tak jak pić "herbatę malinową",
gdzie taka rośnie ?
ale jeśli "taki napój"komuś smakuje to mi to nie przeszkadza,
ale nie wiem czy to jest herbata,