Grecja 2021: Donoussa, Naxos, Ateny

dangol napisał(a):Kitron pochodzi z destylarni, do której zaglądnęliśmy nieco później . Skoro jednak już pojawił się na fotkach, to wypada napisać o nim kilka słów już teraz .
Jest to likier cytrynowy z owoców i liści citronu - owoce ma nieco większe niż cytryna, smak nieco inny (taka mieszanka cytryny, pomarańczy i mandarynki) i mocniejszy. Najmniej alkoholu (30%) ma zielona odmiana kitronu, która jest najsłodsza. Najwięcej procentów ma natomiast odmiana żółta (36% a nawet więcej, zdecydowanie wytrawna), pośrodku jest wersja bezbarwna (33%) .

Coś czuję, że by to mi smakowało... Muszę sobie zapisać.... A widziałaś ten trunek w innym miejscu Grecji

piekara114 napisał(a): A widziałaś ten trunek w innym miejscu Grecji

Nie, poza Naxos nie widziałam, ale czy można spotkać się z nim w jakiś barach poza wyspą, to nie mam pojęcia. Na Naxos, na pewno serwują go nie tylko w Chalki, na bank w restauracji "Kitron" przy nabrzeżu portowym.

Bizantyjski kościółek Agios Georgios Diasoritis (Άγιος Γεώργιος Διασωρίτης) to jedna z najstarszych chrześcijańskich świątyń na wyspie (X-XI w.), stoi pośród wiekowych drzew oliwnych. Ponoć kościółek ten zbudowano na ruinach starożytnej świątyni Zeusa…

Wewnątrz zachowały się freski (XI-XIII w.), ale nam nie dane było ich zobaczyć. Mysza miała więcej szczęścia , pokazała je na fotkach w swojej relacji. Mnie zostało tylko podziwianie zewnętrznych kształtów świątyni…

Na spacery do kolejnych bizantyjskich kościółków, których rejonie Tragea jest naprawdę sporo, niestety nie mieliśmy już czasu. Trzeba było wracać do Chalki …

piekara114 napisał(a):

dangol napisał(a):Beata (piekara114) miała kontakt z Pawłem i gdzieś na forum (o ile pamiętam, w wątku o Kulkowych podróżach) wspomniała o takiej Jego decyzji.

Dokładnie tak: post2243759.html#p2243759

dzięki
szkoda

Fantastyczne te oliwki

longtom napisał(a):Fantastyczne te oliwki

Równie piękne , jak kościółek!

dangol napisał(a):

longtom napisał(a):Fantastyczne te oliwki

Równie piękne , jak kościółek!

I jaszczureczki też fajowe

mysza73 napisał(a):
I jaszczureczki też fajowe

Niezłe miały rozmiary , większe to na żywo (nie licząc ZOO ) widziałam tylko na Teneryfie.

Tuż przy głównej drodze wznosi się trzykondygnacyjna wenecka wieża Barotsi-Gratsia (Πύργος Μπαρότση – Γρατσία) zbudowana w XVII wieku. Pierwsza wzmianka o wieży znajduje się w dokumencie opisującym najazd piratów w 1678 roku. Na jednym z herbów widnieje rok ukończenia 1742 wieży przez Barnarda Barozzego, ale to zapewne data renowacji. Kolejną właścicielką była Mariora Mavrogeni (wdowa po władcy Wołoszczyzny), od niej w 1795 r. kupił wieżę (z prasą do oliwek i okolicą) Georgakis Frangopoulos, ostatnim właścicielem był Ioannis Gratsias. Obecnie wieża jest odrestaurowana, ponoć ktoś tam mieszka…



W pobliżu znajduje się bizantyjski kościół Panagia Protothroni, zwany też Panagia Evangelistria.



Planowałam zaglądnięcie do środka przed odjazdem z Chalki, ale nic z tego nie wyszło. Wewnątrz są ponoć cenne malowidła, pochodzące z okresu wczesnochrześcijańskiego, średniobizantyjskiego i późnobizantyjskiego. Początek świątyni datowany bodajże na VI-VII wiek, ale w pierwszej połowie IX wieku została przekształcona w trójnawowy kościół na planie kształcie krzyża z kopułą. Już w latach 1052-1056 świątynię odrestaurowano, późniejsze naprawy i przeróbki przypadają na XVI i XVII wiek. Konserwację fresków przeprowadzono w latach 1970-1972. Szkoda więc, że nawet nie sprawdziłam, czy drzwi do kościoła były otwarte.

O destylarni Vallindras po raz pierwszy usłyszeliśmy w jednym z programów „Teo-ria smaku” Teo Vafidisa (konkretnie w odcinku nr 4 , mniej więcej od 11:20), które oglądaliśmy przed wakacjami na Milos, a potem przed Koufonissi. No ale wtedy żadne zwiedzanie interioru Naxos nie wchodziło w grę, więc o istnieniu destylarni szybko zapomnieliśmy .





Rodzinna destylarnia ma długą tradycję, oficjalnie istnieje od 1896 r., ale produkcja rozpoczęła się potajemnie (unikane podatków ) już w 1862 r. Początkowo był to destylat znany jako kitrorako, około 1870 r. opracowano recepturę likieru stosowaną do dziś.
Kitron od 1928 roku eksportowano do wielu miejsc za granicą, które posiadały prężnie działające społeczności greckie. Destylat prezentowano na targach międzynarodowych, zdobył wiele nagród i wyróżnień (m.in. złote medale w Marsylii w 1904 r., w Bordeaux w 1907 r. , w Atenach w 1903 i 1914 oraz w Salonikach w 1936).
Przez ponad dwa stulecia, aż do lat 60.XX, drzewa cytronowe (Citrus medica) były licznie uprawiane na Naxos - głównie do produkcji kitronu, natomiast owoce (zakonserwowane w wodzie morskiej)eksportowano do innych krajów .
Obecnie na wyspie zostało zaledwie około 2000 drzew cytronowych, dlatego produkcja destylatu nie jest duża, a niedobór kluczowego składnika sprawił, że kitron jest trudny do zdobycia poza Naxos, a tylko na tej wyspie jest wytwarzany.

Destylarnia Vallindras jest najstarszą na wyspie, cała produkcja kitronu jest nadal w tym samym miejscu. Obecni właściciele to już piąte pokolenie rodziny Vallindras. Do destylacji (1 – 2 razy w miesiącu) wciąż używa się tego samego sprzętu, co w roku 1862.

Proces produkcji rozpoczyna się od zebrania liści cytronu, kiedy są one w pełni pachnące – czyli od września –października, przez zimę aż do końca stycznia. Po starannej selekcji (aby wykluczyć suche i chore), jak najszybciej po zebraniu liście zwilża się wodą, a następnie umieszcza na co najmniej 12 godzin w miedzianych aparatach do destylacji, wraz z alkoholem i wodą. W zależności od pożądanej intensywności destylatu, może nastąpić druga lub nawet trzecia destylacja z użyciem alkoholu z poprzedniej destylacji i nowej partii liści cytronu. Na tym etapie destylat jest zasadniczo niezwykle silną raki o smaku cytronowym.
Ostatnim etapem procesu produkcyjnego jest dodanie cukru i wody oraz naturalnych barwników w celu wytworzenia konkretnego rodzaju likieru: zielony najsłodszy 30 % , bezbarwny 33 % („normalna” moc kitronu), żółty wytrawny 36 % .
Likier kitron najczęściej podawany jest z lodem, dobrze też komponuje się z różnymi sokami, może być bazą do koktajli. Z owoców natomiast powstaje konfitura.





W budynku destylarni można (bezpłatnie) zobaczyć wystawę sprzętów oraz reklamy i plakaty w stylu retro. W sklepiku można nabyć tutejsze produkty.

dangol napisał(a):Destylarnia Vallindras jest najstarszą na wyspie, cała produkcja kitronu jest nadal w tym samym miejscu.

Bardzo fajne miejsce.
Ciekawe czy podczas zwiedzania mieliście degustację tego trunku.
A może kupiliście jakąś buteleczkę ?.

Kiedyś mój mąż dostał od znajomego małą roślinkę cytronu, ale nie tą z Naxos, tylko inną odmianę. Miała super owoce. Niestety roślinka długo nie pożyła. Właściwie to jeszcze ją mamy, ale w postaci wyschniętego kikuta. Waldek ma nadzieję, że jeszcze się odrodzi.
A to owoce z tej roślinki, nazywane ręką buddy.

„Ręka Buddy” wygląda super !

megidh napisał(a): Ciekawe czy podczas zwiedzania mieliście degustację tego trunku.
A może kupiliście jakąś buteleczkę ?.

Niestety, na miejscu degustacji nie było. Być może, gdybyśmy zdecydowali się na zakup, to byłoby inaczej ? Mysza kupiła, więc może coś wie na ten temat?

My nie kupiliśmy, bo „naparstek” akceptowalny w bagażu podręcznym, to zakup bez sensu , a rejestrowanych walizek nie mieliśmy.