Gran Canaria grudzień 2019.

Następnym konkretnym celem było malownicze miasteczko Teror, ważny ośrodek religijny na Gran Canarii. Auto zostało na podziemnym parkingu, za godzinę płaciliśmy 2€.















































Znajduje się tu XVIII-wieczna Bazylika Matki Bożej Sosnowej.
Budynki wzdłuż głównej ulicy, zamkniętej dla ruchu samochodowego, maja charakterystyczne drewniane balkony.

Z przyjemnością zatrzymaliśmy się w jednej z licznych knajpek.






























































































Jedziemy do Santa Maria de Guia, mieściny na północy wyspy, którą pominęliśmy wczoraj. Okazuje się, że nawigacja Google rozumie tylko nazwę Guia. Wpisanie Santa Maria de Guia spowodowało, że dosłownie wyprowadziła nas w pole. Pokonaliśmy zbocze już znanego wąwozu, a Moya pokazała się nam w słońcu.

Ta promenada (?) z płytkowymi obrazami jest cudowna.

Co tu złapałaś obiektywem? Jaszczurkę czy jakiegoś gekona czy cuś?


To zdjęcie...

...to jakbym na Cyprze w Larnace zrobiła


Poinsecja w kwietniku na zewnątrz

Ale powiem Ci, że te świąteczne dekoracje w tym słońcu i błękicie nieba to jednak do moich przyzwyczajeń jednak mi nie pasują....

Miejscowość podobno słynie z wyrobu lokalnego sera kwiatowego i noży z ozdobną rękojeścią. jednak w centrum nie spotkaliśmy ani jednego sklepu z tymi wyrobami.

Zatrzymaliśmy się koło kościoła Iglesia de Asunsion.

Odnowione kamieniczki wyglądają ładnie, ale w mieście było pusto. Na ulicach nie spotkaliśmy ani mieszkańców, ani tym bardziej turystów.








































































































W drodze powrotnej na wysokości Las Palmas wjechaliśmy na wzgórze, z którego można zajrzeć do krateru wulkanu Caldera de Bandama.

piekara114 napisał(a): Ta promenada (?) z płytkowymi obrazami jest cudowna.

Co tu złapałaś obiektywem? Jaszczurkę czy jakiegoś gekona czy cuś?

Te promenady, ze względu na ukształtowanie terenu, są po prostu na schodach. Ceramika jest piękna. A w tej niższej części płynie kaskadowa fontanna.

Zwierzątko było spore, około pół metra, tylko bardzo płochliwe

Poinsecji w kolorze żółtym i czerwonym było bardzo dużo, rosły nie tylko w wazonach ale na wszystkich trawnikach, w parku miejskim i pod hotelami jak u nas tulipany na wiosnę. Więc nie wiem czy był to tylko element dekoracji świątecznej, czy to ich pora kwitnienia w tamtym rejonie.

Ostatnią atrakcją miał być ogród botanczny Jardin Botanico Viera & Clavijo. Prawdę mówiąc miejsce nas rozczarowało. Raz, że zima to nie najlepsza pora na oglądanie roślin, a po drugie ogród jest zaniedbany i zapuszczony. Wstęp wolny, ale wolała bym zapłacić i obejrzeć bardziej wypielęgnowane kaktusy.

margaret-ka napisał(a):Ostatnią atrakcją miał być ogród botanczny Jardin Botanico Viera & Clavijo. Prawdę mówiąc miejsce nas rozczarowało. Raz, że zima to nie najlepsza pora na oglądanie roślin, a po drugie ogród jest zaniedbany i zapuszczony. Wstęp wolny, ale wolała bym zapłacić i obejrzeć bardziej wypielęgnowane kaktusy.

No nie chciałem pisać że szkoda, że pominęliście Cactualdea Park niedaleko skał azulejos za zachodzie wyspy, ale skoro tak wyszło...
Wstęp tam jest właśnie płatny ale kaktusy i wszystkie inne rośliny robią wrażenie. A byliśmy w zimie. Warto tam właśnie pojechać jak będziecie następnym razem.

Jan32 napisał(a):No nie chciałem pisać że szkoda, że pominęliście Cactualdea Park niedaleko skał azulejos za zachodzie wyspy, ale skoro tak wyszło...

Taaa…. Trzeba było to napisać miesiąc wcześniej, zdążyła bym przeczytać w samolocie

Napisz gdzie kolejny wyjazd to może coś fajnego zapodam z poza utartego szlaku, bo widzę, że nasze kierunki często się krzyżują...

Super wyjazd po ciepełko. Dla nas destynacja w zasadzie nieosiągalna z powodu... pieska - tylko 2,5 kg - a nie zostawimy jej nikomu. Małe linie lotnicze nie zabierają zwierząt na pokład, a w dużych rejsowych opłata jest zabójcza. I tak od 5 lat czekamy na zmianę regulaminów małych linii lotniczych.

ZytaS napisał(a): Dla nas destynacja w zasadzie nieosiągalna z powodu... pieska

Znam ten problem, przez 11 lat najpierw szukałam niani do psa, a potem planowałam wyjazd. A kryteria odpowiedniej opiekunki spełniała (tak jak kiedyś w przypadku dzieci) tylko moja mama

Jan32 napisał(a)::) Napisz gdzie kolejny wyjazd to może coś fajnego zapodam z poza utartego szlaku, bo widzę, że nasze kierunki często się krzyżują...

Bardzo bym chciała zobaczyć Machu Picchu i Boliwię. Niestety, ze względu na bezpieczeństwo i problemy logistyczne boję się wypuścić tam tylko z mężem. Pogodziłam się już z myślą, że kupimy wycieczkę, prawdopodobnie w czerwcu. Wtedy niewiele miejsca będzie na własną inwencję. Ale jeżeli tam przypadkiem byłeś to pisz wszystko co wiesz

Wycieczka 4 (wtorek, 24 grudnia)


Ten dzień zapamiętamy najlepiej z całego pobytu. Skusiły mnie hasła: olśniewająca, cudowna, dzika, najładniejsza plaża na wyspie. Tylko trudno dostępna. Rezydent proponował wycieczkę statkiem za 90€/os. , który między innymi zawija na tę plażę. A mnie udało się przekonać męża, że skoro jest tu taki cud, to powinniśmy tam dotrzeć na własnych nogach.

Nie powiem żebym nie miała wątpliwości czy powinniśmy się tam gramolić. Mam świadomość, że kolana już stare, a kondycja prosto z fotela za biurkiem. Ale ciekawość przeważyła.

Na śniadaniu zjawiliśmy się jako pierwsi, spakowaliśmy kanapki oraz picie i wyruszyliśmy znaną już nam drogą po zachodniej stronie wyspy. To mapka. Po drodze zatrzymaliśmy się na moment w El Molino dla młyna, który umknął nam w czasie poprzedniego przejazdu.








Widokową GC-200 opuściliśmy skręcając w lewo na GC-204 w kierunku wioski Tasartico. Było jeszcze bardziej widowiskowo i wąsko.



























































Tam gdzie asfalt się kończy jest dobrze oznakowany zjazd na drogę szutrową, którą jedziemy jeszcze kilkaset metrów.
Auto zostawiamy obok dwóch innych, które przyjechały z nami.








Z dostępnego oznaczenia trasy wynika, że mamy przejść 5 km, wdrapując się pod górę, która właśnie przed nami. Szacowany czas wyjścia to około 2godz 15 min, a przełęcz znajduje się na wysokości 553m. Szlak określono tu jako very high.








Jak się powiedziało "A" ... nie wypada rezygnować. Młodych ludzi, którzy wystartowali razem z nami już nie widać; dla takich o przeciętnej sprawności to pewnie nic wielkiego. A my? Mirek rozebrał się do gatek i idziemy, idziemy …



































Ciepło, słonecznie, góry piękne, przystanki coraz częstsze. Minął nas żylasty człowiek w naszym wieku, a my rozprawiamy o tym, że gdybybyśmy ważyli po 20 kg mniej było by łatwiej


















Dotarlśmy na przełęcz. Niby zwycięstwo, ale to jeszcze nawet nie połowa drogi, zejście jest trochę mniej strome, jednak dłuższe. Chwila zwątpienia i maszerujemy dalej.

Z daleka zobaczyliśmy statek, na którym teraz moglibyśmy się kołysać












































Niżej, w wąwozie roślinność trochę się zmieniła, nawet palmy były. I dacze pomysłowych tubylców, którzy zainstalowali węże ze słodką wodą spływającą z gór. Jedno ujęcie tu właśnie, a drugie bezpośrednio na plaży. Można było się opłukać czy napić. Wyspa ma duże problemy z wodą i w lecie może tej wody nie ma, ale teraz było to dla nas zbawienne.

Wreszcie dotarliśmy do miejsca, z którego można było zobaczyć plażę Gui Gui, do której zmierzamy.

































I tu szok Kilka ładnych miejsc to w życiu już widzieliśmy. Nie miałam wcześniej czasu obejrzeć zdjęć z tej plaży. Ale to co zobaczyłam niestety nie wprawiło mnie w osłupienie. Mirek był wręcz zdegustowany, liczył na fajerwerki Nad Morzem Śródziemnym znamy sporo bardziej urokliwych miejscówek.

Niewątpliwą zaletą jest brak infrastruktury turystycznej- knajp i leżaków. Ale pod skałami jest mnóstwo śmieci pozostawionych przez turystów i wyplutych przez ocean. Wcale nie jest pusto, naliczyłam około 30 osób: większość z nich została tam na noc. W drodze powrotnej mijało nas kilkanaście osób z zamiarem noclegu.

Drobny ciemny piasek wulkaniczny i wysokie skały wyglądają ładnie, ale my chyba mamy inne wyobrażenie o raju. Jeżeli odpływ na to pozwoli z pierwszej większej części plaży można przejść dalej, na drugą mniejszą.

Droga zajęła nam dokładnie 2 godziny 50 minut. Na plażę mogliśmy poświęcić maksymalnie 1,5 godziny. Mirek się kąpał. Dla mnie taka zimna woda to nie-przyjemność.


















Słusznie zakładałam, że z powrotem będziemy szli dłużej, wyszło prawie 3,5 godziny.
Z osiągnięcia przełęczy ucieszyłam się bardziej niż w pierwszą stronę. Ale zejście wcale nie było łatwe. Ta część jest stroma i trzeba bardzo pilnować się na obsuwajacych kamieniach.

















































































Widok auta dodał nam skrzydeł.












Na drugi dzień Mirek pytał czy bolą mnie mięśnie ud i łydek. A ja szczerze odpowiedziałam, że mięśnie nie, bo nie mam. Ale boli mnie wszystko.
Jeżeli ktoś chce i może zrobić sobie taki treking- nie ma przciwskazań, wystarczy przecięta sprawność. Tylko żeby się nie rozczarować warto wcześniej obejrzeć cel