Góry polskie, i nie tylko, zimą, i nie tylko

Kiedy idziemy na tą Gubałówkę?

Potter , widzę że trasę zaplanowałaś od trudniejszej strony . Niezły wycisk dzieciom dałaś , młodego podziwiam

Dawaj Gubałówkę . Nie lubię , ale czasem bywam . Dla dzieci właśnie......

Potter

Ty jednak naprawdę WTEDY chyba wygrałaś w tego LOTKA

tony montana napisał(a):Potter

Ty jednak naprawdę WTEDY chyba wygrałaś w tego LOTKA

Też tak myślę ,
zamiast zabrać nas na Gubałówkę, to pewnie teraz w Alpach na nartach śmiga ,
albo wygrzewa się gdzieś w ciepłych krajach

Ojojoj ! Ale się porobiło ...
Straszliwie mi miło, że ktoś się o mnie dopomina .
Niestety muszę na jakiś czas (mam nadzieję, że krótki) "opuścić" forum .
Trochę mi się pokiełbasiło w domu ... zdrowie ... zdrowie ... nastolatka ... praca męża ...
Nie będę biadolić . Jak tylko se życie do względnego pionu ustawię - wrócę i wszystko nadrobię ... Obiecuję .

PS. W totka JESZCZE nie wygrałam . Ale jak mówi rachunek prawdopodobieństwa czyli prościej - probabilistyka - z każdą próbą rośnie szansa na wygraną ! Próbować będę Jakby co - dam znać. Chociaż mój mąż mówi, że ja już dawno wygrałam - Jego .

Potter napisał(a):Ojojoj ! Ale się porobiło ...
Straszliwie mi miło, że ktoś się o mnie dopomina .
Niestety muszę na jakiś czas (mam nadzieję, że krótki) "opuścić" forum .
Trochę mi się pokiełbasiło w domu ... zdrowie ... zdrowie ... nastolatka ... praca męża ...
Nie będę biadolić . Jak tylko se życie do względnego pionu ustawię - wrócę i wszystko nadrobię ... Obiecuję .

PS. W totka JESZCZE nie wygrałam . Ale jak mówi rachunek prawdopodobieństwa czyli prościej - probabilistyka - z każdą próbą rośnie szansa na wygraną ! Próbować będę Jakby co - dam znać. Chociaż mój mąż mówi, że ja już dawno wygrałam - Jego .

O matko! No to powodzenia we wszystkim i pozdrowienia!!

No to ustawiaj tam wszystko i wszystkich do pionu

Gubałówka nie zając, nie ucieknie ,

Potter napisał(a):Ojojoj ! Ale się porobiło ...
Straszliwie mi miło, że ktoś się o mnie dopomina .
Niestety muszę na jakiś czas (mam nadzieję, że krótki) "opuścić" forum .
Trochę mi się pokiełbasiło w domu ... zdrowie ... zdrowie ... nastolatka ... praca męża ...
Nie będę biadolić . Jak tylko se życie do względnego pionu ustawię - wrócę i wszystko nadrobię ... Obiecuję .

PS. W totka JESZCZE nie wygrałam . Ale jak mówi rachunek prawdopodobieństwa czyli prościej - probabilistyka - z każdą próbą rośnie szansa na wygraną ! Próbować będę Jakby co - dam znać. Chociaż mój mąż mówi, że ja już dawno wygrałam - Jego .

O....to nie tylko ja mam takie kłopoty.....

Trzymaj się , jakoś damy radę , chociaż mnie się wydaje że wszystkie siły mnie już opuściły

No to idziemy w końcu na tę Gubałówkę.
Niestety tylko we dwójkę . Młoda rano tak pięknie zaskrzypiała czerwonym gardłem, że wyrodna matka postanowiła wyrzec się jej towarzystwa na jeden dzień .
Tak więc otoczona podstawowym zestawem lekarstw w postaci "laptoka", pilota do TV, książki i komórki słabowato pomachała nam na pożegnanie.
Plan na ten dzień był inny ale z racji, że na wszelki wypadek postanowiłam być jednak blisko - padło na lajcik po Krupówkach i Gubałówce.
Pogoda nie zachęcała ale i specjalnie nie zniechęcała ...



Jak lajcik to lajcik i na górę wjechaliśmy kolejką ...



bez komentarza ...



Zaopatrzeni w tradycyjne danie kuchni regionalnej (popcorn) spacerowaliśmy sobie dość pustym przy takiej pogodzie deptaczkiem ...







Trochę padało ... Trochę świeciło ... jak to w górach ...





Plan był taki żeby dotrzeć do Butorowego Wierchu ale tak się rozpadało, że w połowie drogi postanowiliśmy zawrócić ... Po kilku minutach oczywiście przestało padać, ale nam nie chciało się już wracać ...



Żeby jakoś ten dzień urozmaicić młody zjechał sobie parę razy rynną ...





Słodziaki ... Chyba każdy ma z nimi (znaczy z dziadkami ich) zdjęcie z dzieciństwa ... Ja mam



Postanowiliśmy nie zjeżdżać na dół tylko zejść "arcytrudnym" czarnym szlakiem ...




Młodego ogarnęła głupawka ...



A ponieważ po deszczu było bardzo ślisko ...
Zaliczył kilka "dupenklapen" . Najpierw delikatne ...




Potem poszedł na całość ...



Dodam tylko, że i ja zaliczyłam jeden piękny upadek . Zdjęć na szczęście nie mam.
Córa gdy nas zobaczyła po powrocie stwierdziła, że dobrze, że z nami nie poszła ... Wstyd było przez miasto iść ...

Potter napisał(a):No to idziemy w końcu na tę Gubałówkę.

ufff uff czyli już wszystko dobrze Potter?

Potter napisał(a):

Ale TO BUTY na góry to NIE SĄ, wiesz o tym, prawda?


Mysza
Potter się odezwała, a Ty czemu milczysz?

tony montana napisał(a):

Potter napisał(a):No to idziemy w końcu na tę Gubałówkę.

ufff uff czyli już wszystko dobrze Potter?

Potter napisał(a):

Ale TO BUTY na góry to NIE SĄ, wiesz o tym, prawda?


Mysza
Potter się odezwała, a Ty czemu milczysz?

Znaczy już wszystko w pionie ,
super Potter ,

a gdzie idziemy jutro?

tony montana napisał(a):ufff uff czyli już wszystko dobrze Potter?

No mniej więcej ... .

tony montana napisał(a):
Ale TO BUTY na góry to NIE SĄ, wiesz o tym, prawda?

Jaka górka (Gubałówka ) takie buty .

mysza73 napisał(a):a gdzie idziemy jutro?

A dziś mały ale za to hardcorowy spacerek na Nosal .

To ja poproszę ten spacerek , bo na Nosalku 16 lat nie byłam

Kolejny lekki dzień. Prognozy nie były zachęcające więc nic "wysokiego" nie planowaliśmy.
Coś niskiego i niedaleko kwaterki - niech będzie Nosal.
W pierwszej kolejności odwiedzamy samotnię brata Alberta ... Bardzo lubię to miejsce ...




Tradycyjnie zaopatrzeni w herbatkę i kurtki przeciwdeszczowe ruszamy spacerkiem od Kuźnic ...
Początkowo nie jest źle ... chmurki ... trochę słoneczka ... Nawet ładnie to wyglądało ...




Potem zaczęło lekko kropić ...



Potem rozpadało się na dobre ...




Nie wiem jak to się stało ale w tym momencie zauważyłam, że nie ma ze mną córki. Co więcej ... nie ma jej w zasięgu wzroku. Szła przed nami, ale zawsze to młody zasuwał i narzekał, że my się grzebiemy. Byliśmy już bardzo blisko szczytu, praktycznie pomiędzy ostatnimi drzewkami. Dziewucha musiała być już na szczycie lub tuż pod.
I wtedy rozpętało się piekło. To, że lało jak z cebra to nic. Z cukru nie jesteśmy. Zaczęło grzmieć i autentycznie walić piorunami. A my byliśmy na szczycie góry. A córka jeszcze wyżej .
Mówię Wam, że to był drugi raz w życiu kiedy tak panicznie bałam się o własne dziecko (kiedyś młody zawieruszył się nam na plaży w Stegnie ) ... Nie wiedziałam co się z nią dzieje ... Nie mogłam podejść bo lało tak, że nic nie było widać, a w dodatku obok mnie stała druga przerażona osóbka ...
Wszystko trwało może z 15 minut (dla mnie co najmniej godzinę). Kiedy przestało walić i odrobinę mniej grzmiało natychmiast ruszyliśmy z młodym w górę. Łatwo nie było bo ciągle padało i było okropnie ślisko.
Kiedy wreszcie zobaczyłam córę całą i zdrową ... Wszyscy rodzice znają to uczucie ooooolbrzymiej ulgi .

Widząc, że raczej nie zanosi się na szybką poprawę pogody ruszyliśmy w dół ...





Po kilku minutach pogoda postanowiła się jednak poprawić




W samym Zakopanem świeciło już słoneczko ...



A to zdjęcie przeuroczego zabytkowego domku, który sąsiadował z naszą kwaterą ... Jest tam też knajpka "Obrochtówka", którą chyba nieskutecznie próbowała ratować Magda Gessler w Kuchennych Rewolucjach ... My byliśmy tam wcześniej, ale ceny były kosmiczne i nie skorzystaliśmy



Bo nasza kwaterka wyglądała tak ...



Po obiadku zrobiło się już upalnie więc pod wpływem wyrzutów sumienia dałam się wyciągnąć dzieciakom na Krupówki do piesków i koników czyli na lody i gofry



Jutro ostatni odcinek tego wyjazdu: Trzy Korony ...

Potter napisał(a):Potem rozpadało się na dobre ...

Na deszcz sandały najlepsze - ile wody się wleje, tyle się wyleje.

Pozdrawiam,
Wojtek