Gdzie te młyny w MLINI? - wakacje 2016

Ale się Wam kolorowy spektakl trafił

4 razy przejeżdżałam przez Mlini i żeby się nie zatrzymać choć na krótki spacer wrrrr
Czekam na Dubrovnik

chyba byłam w innym Mlini, bo mi się tam zupełnie nie podoba - brakuje mi ustronnych zatoczek, miejsc bez samochodów i hoteli w tle i góry też takie niezbyt wysokie
może to zasługa terminu wyjazdu, bo z pobytu w Mlini podczas naszego pierwszego urlopu w Cro we wrześniu mam przyjemniejsze wspomnienia...

elka21 napisał(a):

khalessi napisał(a): nie chcę tobie zaśmiecać wspomnień - mogę na PRIV ?

Nie wiem, czy nie masz napisanych zbyt małą ilość postów, aby móc wysłać priv.

koniec świata... a juz od dawna mówilam sobie w duchu, nie czytaj tylko załóż konto i postuj ....

edit ha moge pisać PW

CROnikiCROpka napisał(a):Ale się Wam kolorowy spektakl trafił

Tak, spektakl zawdzięczamy gwałtownej zmianie pogody - zerwaniu się wiatru i opadom niedużego deszczu. Na szczęście pogoda szybko wróciła do normy.

gusia-s napisał(a):4 razy przejeżdżałam przez Mlini i żeby się nie zatrzymać choć na krótki spacer wrrrr
Czekam na Dubrovnik

Wszystko do nadrobienia - Mlini też A Dubrovnik zaczynam wstawiać za chwilę. Jest mnóstwo zdjęć.

Kasia i Krzyś napisał(a):chyba byłam w innym Mlini, bo mi się tam zupełnie nie podoba - brakuje mi ustronnych zatoczek, miejsc bez samochodów i hoteli w tle i góry też takie niezbyt wysokie
może to zasługa terminu wyjazdu, bo z pobytu w Mlini podczas naszego pierwszego urlopu w Cro we wrześniu mam przyjemniejsze wspomnienia...

Mi też wydaje się, że to nasze malownicze, często ustronne Mlini to zasługa wczesnego terminu. Na tłumy z pewnością nie narzekaliśmy.

Dzień 10 - 27 czerwca 2016 r. (poniedziałek)
Do Dubrovnika autobusem, czyli jak oszczędzić sobie stresu z szukaniem parkingu

Dziś znów nas nosi. Chcemy maksymalnie wykorzystać urlopowy czas na poznawanie nowych i odwiedzanie znanych, ukochanych miejsc. Zatem dziś zawitamy do Dubrovnika. To raptem 10 kilometrów od Mlini, z którego jest doskonałe połączenie autobusowe. W ten sposób oszczędzimy czasu i stresu związanego z szukaniem w Dubrovniku parkingu. Przystanek znajduje się przy Jadrance.

Po śniadaniu i spakowaniu niezbędnych rzeczy (przy ograniczeniu się do niezbędnego minimum) wyruszamy do przystanku. Autobusy kursują mniej więcej co 15 minut, zatem nie ma obawy, że długo będziemy czekać. Do autobusu wolimy dojść główną uliczką Mlini niż niebezpieczną Jadranką (przy której w wielu miejscach brak pobocza). Ulica do przystanku to bardzo spokojna część Mlini, przy której znajdują się zadbane wille – po jednej stronie, zaś po drugiej piniowy park, będący częścią nadmorskiej promenady.

Na przystanku czeka już kilka osób, ale są to raczej miejscowi, którzy mają w Dubrovniku do załatwienia jakieś sprawy. Nasz autobus przyjeżdża 5 minut później. Bilet dla osoby dorosłej kosztuje 18 kun, dzieci jadą bezpłatnie. Zajmujemy jedne z ostatnich wolnych miejsc i ruszamy jedną z piękniejszych części Jadranki. Mijane widoki zapierają dech w piersiach. Wreszcie, po kilkunastu minutach, docieramy do Dubrovnika. Nie bardzo wiemy, w którym miejscu wysiąść. Nieco zmyla nas fakt, że w miejscu, gdzie intuicyjnie powinniśmy przerwać podróż, wysiada niewiele osób. Jedziemy dalej i wysiadamy na kolejnym przystanku, przy ulicy Vladimira Nazora. Okazuje się, że to za daleko. Nie jest to dla nas absolutnie żadnym problemem i korzystając z mapki w tablecie znajdujemy uliczkę, którą kierujemy się w stronę starej części Dubrovnika. Nasz spacer biegnie uroczymi, wąskimi uliczkami. Dodatkową atrakcją są schody



Robiąc odpoczynki (dziś jest bardzo upalny dzień), podziwiamy z góry perłę Adriatyku.


Tam musimy dojść

Wreszcie pokrętnymi zaułkami wychodzimy na ulicę Branitelja Dubrovnika (przy Hotelu Hilton) i jesteśmy w sercu starej, zabytkowej część miasta. O tej porze jest tu apogeum turystów.



Pierwsze kroki kierujemy na plac ze starymi platanami.



Dalej ruszamy do Bramy Pile.




Brama Pile

Pod bramą jest park, w którym pomimo gwaru panującego na moście prowadzącym do bramy i w okolicach, zaznać można błogiej ciszy wśród kwitnących oleandrów. Schodzi się do niego schodami tuż przy moście. Okazuje się jednak, że obydwa zejścia (po jednej i po drugiej stronie mostu) są dziś niedostępne ze względu na obecność ekipy filmowej, która nagrywa właśnie kolejny film (filmowcy kochają plenery Dubrovnika). Większość ekipy filmowej znajduje się na plaży, ale wszędzie kręci się pełno aktorów, statystów i innych osób pracujących przy produkcji.


Lubimy odpoczywać w tym parku, jednak dziś do niego nie zejdziemy, ze względu na ekipę filmowców


Akcja filmu, sądząc po rekwizytach i strojach aktorów - statystów rozgrywa się w dawniejszych wiekach

Ruszamy zatem bramą i kierujemy się na Stradun.


Po raz kolejny wita nas patron Dubrovnika - święty Błażej



Przy studni Onufrego tłumy. Każdy schładza się ożywczą wodą. My oczywiście też. Głęboko wierzymy też, że łyk wody jest gwarantem powrotu do Dubrovnika. Póki co, sprawdza się



Chwilę później przy studni robi się zaskakująco pusto. Nie mamy konkretnego celu, dlatego ruszamy śladem naszych ulubionych miejsc, zaułków, zabytków.

Najbardziej wytrwali wchodzą w samo południe na dubrovnickie mury




Wejście do słynnej, najstarszej europejskiej apteki












Zaułków i tras spacerowo-schodowych jest tu pod dostatkiem

Kupujemy też lody dla ochłody. Ciągle szukamy równie pysznych, jak te, które jedliśmy w Rovinju. Niestety, tym razem też się nie udaje.


Obowiązkowo muszą być lody

Czasami udaje się utrafić na moment, gdy ze Stardunu znika większość turystów...

Spotykamy takie cuda natury i ich opiekuna




Hmmmmm....


Kolejne zaułki






Synek zafascynowany...


... chciałby mieć taki model














Z widokiem na wzgórze Srd


Kołatka

c.d.n.

Piękny Dubrownik!

I opiekun papug też niczego sobie:))

Igłą pinii napisał(a):Przy studni Onufrego tłumy. Każdy schładza się ożywczą wodą. My oczywiście też. Głęboko wierzymy też, że łyk wody jest gwarantem powrotu do Dubrovnika. Póki co, sprawdza się

Właśnie sobie uświadomiłam, że w zeszłym roku nie napiłam się wody z fontanny! Tak lało, że miałam już dość wody z nieba... no ale co teraz z powrotem do Dubrownika? Ostatnim razem piłam i wróciłam, przerwa trwała... jedyne 9 lat

Zdjęcia piękne! Aż bym tam chciała jechać od razu, na dłużej. Muszę kiedyś zaplanować wakacje w pobliżu, żeby na spokojnie pospacerować po mieście. Tak się teraz zastanawiam jak wygląda "tłum" turystów np w październiku.

elfik44 napisał(a):Piękny Dubrownik!
I opiekun papug też niczego sobie:))

Noooo.... nie wiem kto bardziej przyciągał spojrzenia... czy papugi czy opiekun

ewula91 napisał(a):Właśnie sobie uświadomiłam, że w zeszłym roku nie napiłam się wody z fontanny! Tak lało, że miałam już dość wody z nieba... no ale co teraz z powrotem do Dubrownika? Ostatnim razem piłam i wróciłam, przerwa trwała... jedyne 9 lat

Zdjęcia piękne! Aż bym tam chciała jechać od razu, na dłużej. Muszę kiedyś zaplanować wakacje w pobliżu, żeby na spokojnie pospacerować po mieście. Tak się teraz zastanawiam jak wygląda "tłum" turystów np w październiku.

My też z przerwami, ale jednak wracamy To nasz kolejny raz w Dubrovniku. Wodę zawsze pijemy

Ciąg dalszy relacji

Pora wyjść na nabrzeże. Cudownie ponownie znaleźć się w tym miejscu! Te widoki to nagroda za całoroczne oczekiwanie na powrót tutaj! Robimy obchód wokół murów przy nabrzeżu. O tej porze dnia jest tu przyjemny cień.

























Nasza Malutka zasypia więc Mąż odchodzi na jedną z ławek w porciku, a my z Synkiem idziemy popatrzeć na skaczących ze skał amatorów kąpieli oraz na wygrzewające się w słońcu koty.





Wreszcie zmęczeni upałem dosiadamy się do drzemiącego Męża i Córeczki i przez najbliższą godzinę spoglądamy na dwóch rybaków, którzy mozolnie oczyszczają i składają sieć. Obserwowanie rybaków działa niesamowicie relaksacyjnie.


Na jednej z tych ławek odpoczywamy


Patrzenie na tych dwóch panów, którzy niespiesznie oczyszczają i składają sieci, działa kojąco i uspokajająco

Robi się godzina 15, a nam zaczyna burczeć w brzuchu, zatem nasz kolejny cel to znalezienie przytulnej knajpki. Miejsc, gdzie serwują jedzenie w Dubrovniku jest mnóstwo, ciężko się zdecydować, które wybrać.



Idąc jedną z uliczek dochodzi do nas pewien starszy pan o wyglądzie kapitana statku pirackiego i ni stąd, ni zowąd zaczyna do nas mówić po polsku... ale jak poznał, że jesteśmy z Polski, pozostaje dla nas zagadką Reklamówek z Biedronki ani polskiego piwa nie mamy przecież przy sobie
Dajemy się namówić na obiad w rekomendowanej przez niego knajpce i spędzamy w niej przyjemne półtorej godziny.


Zamawiam moje ulubione kalmary


Mąż też pozostaje wierny swoim przysmakom

Zastanawiamy się nad powrotem do Mlini. Nie mamy pojęcia, gdzie znajduje się przystanek autobusowy. Szukaliśmy go zaraz po wyjściu z autobusu, ale nie udało się go nam znaleźć. Postanawiamy odpuścić sobie szukanie, również ze względu na to, że nieco przeraża nas perspektywa ponownego pokonania takiej ilości schodów, jak miało to miejsce przed południem. Rozwiązanie problemu powrotu do domu okazuje się bardzo proste i przyjemne Wybieramy wodną taksówkę, którą podróż, choć stosunkowo droga (60 kun od osoby dorosłej), to jednak dostarczy nam kolejnych atrakcji tego fantastycznego dnia.

Widziałem tu już kilka ładnych Dubrowników...w tym mój własny...jednak każdy jest inny, inne zaułki, inne oko fotografa...piękny...Wasz...

Pięknie Ja Dubrownik widziałem tylko z góry SRD

Ach ... jak zawsze piękny Znajome kąty. Mogłabym tam łazić codziennie
Wody ze studni nie piłam mimo to do Dubrownika wróciłam i wierzę, że wrócę jeszcze nie raz. Następna wizyta będzie połączono z Lokrum, bo tam jeszcze nie byłam

Powrót taxi boat super rozwiązanie!