gawędy przy Twoim stole

...

a to ja napisał(a):...

,,Jak to jest ważne - radować się.
Wszystkim! Nawet zamknięte drzwi przyjąć jako dar!
A ty, skoro nie potrafisz się radować, raduj się
możnością tego, który potrafi! Dobry mój,

tam w świecie nic nie jest dobre:
ni miejsce, ni czas, ni akcja. Ale czyż trzeba
szanować tą starą jedność naszego dramatu?
Nie po to ta przechadzka. Z zamkniętymi oczami
przejść przez mgłę, jak podczas wojny, ku Słońcu,
na wzgórze ponad miastem, na wieżę. Jeśli kiedykolwiek
będziesz radosny w tym mieście, przywołaj mnie:
obecność świadka daje życie każdej historii.

W tym mieście, mówię, w tej rozłupanej ziemskiej czaszy,
z której wycieka tkliwość i smród, w tym
niezwykłym mieście są drzewa, które, o radości,
ku niebu rosną
jak nigdzie!''

,,Žao mi je
Žao mi je
djece bez roditelja
ljudi bez prijatelja
onih što nisu zdravo
naše ljubavi mi žao
Žao mi je
onih što kruh sad išcu
nemocno šake stišcu
žalim ih što su gladni
nemaju srece jadni
I pitam se pitam skoro život cijeli
da l' to nekog tuda nesreca veseli
ko da iza ugla stoji pa nas vreba
sve je više onih koje žalit treba
Žao mi je
onih što sebe žale
pa ispadnu budale
žalim i krivo sudene
zavedene i sludene
Žao mi je
kad lažu, kad nas kradu
ljudi što gube nadu
kad vjere nema više
loše nam se piše
I pitam se pitam skoro život cijeli
da l' to nekog tuda nesreca veseli
ko da iza ugla stoji pa nas vreba
sve je više onih koje žalit treba
Žao mi je što istinu doznati
glupana prepoznati
nikada necu moci
što ce mi život proci
žalim što pjesma ce stat
a tek sam poceo
nabrajati ''

,, Wrócił. Nic nie powiedział.
Było jednak jasne, że spotkała go przykrość.
Położył się w ubraniu.
Schował głowę pod kocem.
Podkurczył kolana.
Ma około czterdziestki, ale nie w tej chwili.
Jest -- ale tylko tyle ile w brzuchu matki
za siedmioma skórami, w obronnej ciemności.
Jutro wygłosi odczyt o homeostazie
w kosmonautyce metagalaktycznej.
Na razie zwinął się, zasnął.''

Gawęda o profesor Simonie Kossak.

Z urodzenia - krakowianka.
Z wykształcenia - biolog.
Z zamiłowania - leśnik.
Z wyboru - towarzyszka życia fotografika Lecha Wilczka.

Z pasji - badacz przyrody.
Poświęciła jej ostatnie 35 lat swego życia.
Nie! - to nie było poświęcenie.
To MIŁOŚĆ.

To zamiłowanie do PRZYRODY.
Do świata, do wolności.
Świat wokół nas - to prawdziwy telewizor. Tak mawiała.
Obcowanie z przyrodą dawało jej poczucie wolności.
Wolności od ludzkiej społeczności.
Gdzie nie trzeba "ładnie się opakowywać" i martwić "co ludzie powiedzą" ... .


Była z "tych" Kossaków.
Chociaż - jak sama mówiła - byłaby świetnym malarzem wnętrz.
Bo malować lubiła jedynie ... gładkimi i jednolitymi kolorami.
Nie obrazy - jak Jej ojciec, dziadek czy pradziadek.
Ale ściany, framugi i okna w leśniczówce, w której mieszkała.
W Puszczy Białowieskiej.


Może nie jak siostra Jej ojca - Maria Pawlikowska-Jasnorzewska.
Albo Magdalena Samozwaniec.
Ale również pisała.

I opowiadała.
I to jak opowiadała ... .
O magicznym świecie przyrody.

Reporterzy wpadali do niej, do Leśniczówki "Dziedzinka" w Puszczy Białowieskiej.
Nagrali tam ponad 1800 odcinków radiowych gawęd przyrodniczych.
Ostatnich 20 - niestety - już w szpitalu ... .

Tych opowiadań będzie brakować wszystkim tym, którzy codziennie, od kilku już lat, słuchali Jej radiowych gawęd o tym "Dlaczego w trawie piszczy".

Przyzwyczaiła nas do swego głosu.
Po południu, kiedy wracało się autem z pracy - słuchało się.
I nie raz ... czekało na parkingu na zakończenie, trzaskało drzwiami i dopiero szło do domu.

Audycja o p. Simonie - nagrana w radiu jakieś 5 lat temu - zaczynała się od cytowanego przez nią tekstu Juliana Ejsmonda.
Ja zakończę nim ten post:

"Nad wszystko co w dzikiej przyrodzie,
co żyje oddycha i śpiewa,
nad wszystko co kocha i tęskni,
miłuję leśne drzewa...
...A gdy już usnę na wieki,
niech sen mi się przyśni królewski...
Niech mnie kołysze do marzeń
szum Puszczy Białowieskiej...".

dlatego tez, dziadek na kasztance wpatrzony w dal...pod lasem, raduje moje oczy...
a zatem puszczanskich ostepow czas ogladu zaczac...

Może ucieszy gosci przy stole, zdjecie Wojciecha Kosaka i jego słowa napisane na zakonczenie Wspomnien rok 1913.

,, Myśli chodzą po głowie
mówi wyrażenie potoczne
wyrażenie potoczne
przecenia ruch myśli
większość z nich
stoi nieruchomo
pośrodku nudnego krajobrazu
szarych pagórków
wyschłych drzew
czasem dochodzą
do rwącej rzeki cudzych myśli
stają na brzegu
na jednej nodze
jak głodne czaple
ze smutkiem
wspominają wyschłe źródła
kręcą się w kółko
w poszukiwaniu ziaren
nie chodzą
bo nie zajdą
nie chodzą
bo nie ma dokąd
siedzą na kamieniu
załamują ręce
pod chmurnym
niskim
niebem
czaszki ''

Chwila była naprawdę krótka.


Wchodzę na cro.
596 postów od ostatniej wizyty.
Oo!
Zapowiada się dłuższe czytanie .

Jeszcze nie wiem, co mnie ominęło ... .
Mija chwila.

I już wiem, że poza wiosną w Krakowie i relacjami z podróży ... nie warto było



Bez komentarza - choć ten komentarz sam mi się ciśnie na usta ... .

Chwila była.
Minęła.
Jak to chwila.

Czuję jakby złapano mnie za skrzydła ... które właśnie rozwinęłam do lotu.

Dorota !!!
Uśmiechnij się !!!

a to ja napisał(a):Chwila była naprawdę krótka.


Wchodzę na cro.
596 postów od ostatniej wizyty.
Oo!
Zapowiada się dłuższe czytanie .

Jeszcze nie wiem, co mnie ominęło ... .
Mija chwila.

I już wiem, że poza wiosną w Krakowie i relacjami z podróży ... nie warto było



Bez komentarza - choć ten komentarz sam mi się ciśnie na usta ... .

Chwila była.
Minęła.
Jak to chwila.

Czuję jakby złapano mnie za skrzydła ... które właśnie rozwinęłam do lotu.

A może Ty Dorota wiesz dlaczego starzy forumowicze typu slapol czy antek zwracają się do Japony .....platonie.Czy to forma końskich zalotów? A może zazdrość ich żzera ,że dziewczyna śmiga po chorwacku i czyta ksiązki o Chorwacji i ma jakieś głębsze zainteresowania w tym kierunku?
Czytając kiedyś książkę ,,Bałkany -terror kultury'' naszła mnie refleksja jak bardzo się od nich różnimy.Jak bardzo się różnimy od bałkańczyków.Ich duchowa przestrzeń,ich kapłani języka,ich narodowe świętości ,ich terytoria czynią ,że zapętlają się.MPT jest takim kapłanem nacjonalizmu.My tego nie czujemy.Ci co tam mieszkają pewnie to czują ,dlatego mają do niego taki ,a nie inny stosunek.Co innego śpiewać z potrzeby serca ,a co innego według schematu bałkańskiego.Który istnieje ,a my o nim nie wiemy.Dla nas to zabawa ,a dla nich to strasznie poważne .Na wagę życia ,narodu,ich terytorium.
Dziś trochę poważniej napisałem ,żeby Cię rozbawić.

A znacie to? - piosenka Lucy z bajki, którą bardzo lubi Sebastian:

"Czy wielki masz garb
czy w torbie swój skarb
czy może twój brzuch waży sto ton

małe zoo, małe zoo, moje małe zoo

ten się cieszy - gdy skwar
drugi lubi gdy ziąb
a inne wciąż figle płatać chcą

małe zoo, małe zoo, moje małe zoo

mają dziubki i zębiska
na jedne z dala patrz
na drugie zerkaj z bliska

małe zoo, małe zoo, moje małe zoo

jedne w kropki
drugie w paski
kolczaste, wełniste, puchate i gładkie
potężne jak dąb
leciutkie niczym puch
a największa Dżorżina sięga pięter dwóch

małe zoo, małe zoo, moje małe zoo "


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

platon napisał(a):A może Ty Dorota wiesz dlaczego starzy forumowicze typu slapol czy antek zwracają się do Japony .....platonie

To akurat Japona zawdzięcza ... "sam wiesz komu".
Reszty nie komentuję.

Mam dość wiecznego tłumaczenia z polskiego na nasze.

Zatańczymy w kółku do piosenki Lucy "Małe zoo" ?

a to ja napisał(a):A znacie to? - piosenka Lucy z bajki, którą bardzo lubi Sebastian:

"Czy wielki masz garb
czy w torbie swój skarb
czy może twój brzuch waży sto ton

małe zoo, małe zoo, moje małe zoo

ten się cieszy - gdy skwar
drugi lubi gdy ziąb
a inne wciąż figle płatać chcą

małe zoo, małe zoo, moje małe zoo

mają dziubki i zębiska
na jedne z dala patrz
na drugie zerkaj z bliska

małe zoo, małe zoo, moje małe zoo

jedne w kropki
drugie w paski
kolczaste, wełniste, puchate i gładkie
potężne jak dąb
leciutkie niczym puch
a największa Dżorżina sięga pięter dwóch

małe zoo, małe zoo, moje małe zoo "


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

platon napisał(a):A może Ty Dorota wiesz dlaczego starzy forumowicze typu slapol czy antek zwracają się do Japony .....platonie

To akurat Japona zawdzięcza ... "sam wiesz komu".
Reszty nie komentuję.

Mam dość wiecznego tłumaczenia z polskiego na nasze.

Zatańczymy w kółku do piosenki Lucy "Małe zoo" ?

Myślę,że powinnaś skomentować i przetłumaczyć na polski.
W końcu ,,sam wiesz komu'' to nic nie znaczy.Chyba ,że znaczy jak rozmawiasz z platonem to cię zniszczymy.

a to ja napisał(a):Przyzwyczaiła nas do swego głosu.
Po południu, kiedy wracało się autem z pracy - słuchało się.
I nie raz ... czekało na parkingu na zakończenie, trzaskało drzwiami i dopiero szło do domu.

Też tak miałem, w sumie nadal mam, u nas jest jeszcze niewyemitowanych odcinków na jakieś 5 miesięcy. Tylko i aż tyle zostało.
To był bardzo smutny piątkowy poranek jak się dowiedziałem o śmierci Pani Profesor...

Maciej napisał(a):

a to ja napisał(a):Przyzwyczaiła nas do swego głosu.
Po południu, kiedy wracało się autem z pracy - słuchało się.
I nie raz ... czekało na parkingu na zakończenie, trzaskało drzwiami i dopiero szło do domu.

Też tak miałem, w sumie nadal mam, u nas jest jeszcze niewyemitowanych odcinków na jakieś 5 miesięcy. Tylko i aż tyle zostało.
To był bardzo smutny piątkowy poranek jak się dowiedziałem o śmierci Pani Profesor...

O Maciej zawitał.Sumienie ruszyło.