Pogranicze Wojskowe, Granica Krajina, Vojna Krajina, , to tereny administracyjnie wyodrębnione na pograniczu chorwacko - tureckim, główny chorwacki problem polityczny od XVII do XX wieku. Krajinę uważano za mur broniący Europę przed zagrożeniem tureckim. Maciej Korwin po upadku Bośni
stworzył z terenów odzyskanych od Turków pograniczne okręgi; Banowinę Jajca i Banowinę Srebenicy, ponadto odebrał chorwackim Frankopanom Senj i utworzył tam kapitanat. Z biegiem czasu powstały 3 okręgi przygraniczne .
Primorska Krajina; twierdze obronne Senj, Rijeka, Pisak
Hrvatska Krajina; twierdze Sisak, Glina, Slunj, Otulin
Slavonska Krajina; twierdze Varazdin, Kriżevici, Koprivnica
W 1578. roku tereny te przestały w sprawach wojskowych podlegać banowi i stanom chorwackim, a przeszły pod dowództwo styryjskiego arcyksięcia Karola i Wojennej Radzie Wojskowej w Grazu. Ban zachował zwierzchnictwo jedynie nad Banską Krajiną broniącą bezpośredni Zagrzebia.
W zachowaniu przez Pogranicze szczególnego statusu oraz w procesie jego stopniowego wyodrębniania z Królestwa Chorwacji duża rolę odegrała nowa ludność napływowa; Vlahowie, których władze wojskowe masowo osiedlały na przełomie XVI/XVII wieku. Gwarantowano im autonomię i zwolnienie ze świadczeń feudalnych. Vlahowie mieli obowiązek służby wojskowej oraz płacili podatki na rzecz państwa i wojska. Ludność ta w ogóle nie chciała uznawać władzy bana i stanów chorwackich ponieważ widziała w tym interesy szlachty chorwackiej, która była właścicielem ziem zasiedlonych przez przybyszów.
Po pokoju w 1699 i 1718 nie wszystkie odzyskane ziemie chorwackie trafiły do Królestwa Dalmacji, Chorwacji i Slawonii .Część z nich powiększyła Pogranicze Wojskowe .Protesty dawnych właścicieli nie odnosiły skutku.
Mimo, że imperium osmańskie przestało stanowić poważne zagrożenie to postanowiono, że koszty utrzymania Pogranicza będzie pokrywał skarb cesarski. Pogranicze stało się zapleczem wojskowym cesarstwa, a żołnierze Pogranicza brali udział we wszystkich wojnach jakie Austria prowadziła w Europie. Dopiero w 1871 roku zapadła decyzja o demilitaryzacji Pogranicza, a 1881 roku połączono z cywilną Chorwacja i Slawonią i po trzystu latach przerwy ban chorwacki znowu objął władzę nad całym Pograniczem. Ale mieszkańcy tamtych terenów samookreślając swoją narodowość jako prawosławni wybrali opcję serbską .Wielka Wędrówka Serbów mająca miejsce z końcem XVII wieku spowodowała powstawaniu w miejscach osiedlania się Serbów silnych ośrodków religijno - politycznych na Pograniczu. Gdy w 1830 roku powstało autonomiczne Królestwo Serbii ludność prawosławna na Pograniczu Wojskowym stanowiła 47% ogółu mieszkańców. Mimo, że Pogranicze było uznawane w Europie jako chorwackie pogranicze, a ludzi tam żyjących uważano za Chorwatów różnych wyznań to w samym Pograniczu coraz bardziej umacniała się ideologia serbska.
na podstawie Leksykonu tradycji chorwackich prof.Joanny Rapackiej
opracował AndrzejJ.