Poznać i pokochać. Pierwsze spotkanie z Chorwacją. (Orebic)

[Twiga]

Nasza pierwsza podróż do CRO
Poprzedzona ponad półrocznym planowaniem i studiowaniem forum CRO.pl

Sobota 1 września 2007r.

Od samego rana trwamy w wirze pakowania, kupowania i myślenia co jeszcze. Nie cierpię się pakować więc chodzę zła i spięta. Cały czas mam wrażenie, że mój mały, 30 l plecaczek ma jednak zbyt małą objętość. Wrzuciłam do niego ręczniki plażowe, kosmetyczkę i buty i litraż się poważnie skurczył... Mamy jeszcze duży, 70 l plecak, ale i w nim są już poważne kłopoty z miejscem. Poza tym stawiamy go co chwilę na wadze bo do samolotu można tylko 20 kg. Wylot mamy o 18:40 a jeszcze trzeba być dwie godziny wcześniej na lotnisku. O nie! Okazało się że krótkie spodenki zostały w Wawie! Pędzimy więc do sklepu. Uff..! udaje się nie wykupili jeszcze wszystkich Wracamy na szybki obiadek i heja na lotnisko.
Do odprawy jesteśmy pierwsi (i po co było się tak śpieszyć?) następnie parę ładnych godzin plątania się w tą i z powrotem po lotnisku. Mija godzina 18:40 Mamy już opóźnienie ale na szczęście podstawiają już autobusy. Siadamy z tyłu samolotu i przeżywamy każdy najdrobniejszy szczegół . Zanosi się na to, że widok będziemy mieć fantastyczny, choć jeszcze nie wiem czy na pewno chcę coś widzieć. Odnoszę wrażenie, że siedzę w ciasnym pudełku na zapałki. Samolot zaczyna kołować, stewardessa mówi, że będziemy lecieć na wysokości 11 tys. metrów
z prędkością 800km/h. Pytam czy mogę jeszcze wysiąść . Wystartowaliśmy. Od razu przyklejamy się do szybki i pokazujemy sobie wszystko paluchami Zupełnie nie mogę zrozumieć ludzi, którzy zaraz po starcie chowają nosy w gazety, kiedy tam tyle widoków!

[Twiga]

Lot mija nam błyskawicznie. Mam wrażenie, że ledwo wsiedliśmy już pilot każe zapiąć pasy bo podchodzimy do lądowania. Lądowanie mamy z efektami. Czuję jak mój żołądek podnosi się i opada ale jest nieźle. Pierwsze wrażenie po wyjściu z samolotu to uczucie gorącej letniej nocy ale już w następnej chwili czuję taki podmuch wiatru, że głowę chce mi urwać. Myślę sobie, że to samolot robi taki wiatr ale w tej samej chwili przychodzi mi do głowy, że to przecież nie helikopter ;D. Chorwacja przywitała nas wietrznie, nawet bardzo wietrznie!
Po odprawie pakujemy się do stojącego pod budynkiem lotniska autobusu, który ma nas zawieźć do Dubrownika. Cena za przejazd nie najgorsza 5e od osoby.
W Dubrowniku wysiadamy dopiero na ostatnim przystanku którym jest dworzec autobusowy, gdyż jutro z samego rana będziemy z tego miejsca wyruszać dalej. Od razu dopada do nas miły Pan oferując nam nocleg. Po krótkim namyśle decydujemy się z nim jechać, bo nie chce nam się łazić po mieście z tobołami.
Miły Pan zawozi nas do siebie, witamy się z gospodynią która częstuje nas pysznym, schłodzonym sokiem. Jemy kolację, pstrykamy pierwszą wspólną fotę, myjemy się i idziemy spać.

[Twiga]

Niedziela 2 września 2007r.

Budzimy się o świcie. Z okna mamy bajeczny widok na zatokę z jachtami. Reszta spowita jest lekką mgłą.



Zjadamy smakowite śniadanko i pakujemy swoje rzeczy z powrotem do plecaków. Mamy jeszcze trochę czasu do wyjścia więc podziwiamy widok z okna. W między czasie mgła się podnosi i naszym oczom ukazuje się piękny widok na otwarte morze.



Mówię do mojej drugiej połowy: Kochanie, popatrz, udało się! Naprawdę to zrobiliśmy! Jesteśmy w Chorwacji i nawet mamy pokój z widokiem na morze! ;D
Nasz gospodarz puka do drzwi i mówi nam, że już czas jechać na dworzec. Zabieramy swoje rzeczy, żegnamy z gospodynią i rozliczamy z gospodarzem. Za nocleg płacimy aż 40e!! (Ups..! Chyba czegoś nie dogadaliśmy wczorajszego wieczoru). Miły Pan odwozi nas na dworzec i pomaga rozeznać się w rozkładzie jazdy autobusów. Żegnamy się z miłym Panem
i ruszamy do kantoru wymienić kasę bo mamy tylko euro.
Przy kupowaniu biletów zdarzyła się nam sytuacja w wyniku której mój mężczyzna prawie osiwiał Otóż, Pani w kasie mówi do mnie, że cena dwóch biletów wynosi: one hundred and forty- five, ja sobie mylę hundred z thousand i przekazuję (już po polsku) mojej drugiej połowie, która właśnie liczy kasę, że bilety autobusowe do Orebica będą nas kosztowały 1045Kn. Już po chwili widzę jak moje Kochanie zaczyna zmieniać kolory na twarzy.
Na szczęście szybko budzi się z zamroczenia, że hundred to sto a nie tysiąc, więc szczęśliwie wyruszamy na nasz półwysep.
Pogoda nam dopisuje, humory też. Droga biegnie malowniczymi górami spomiędzy których raz po raz wyłaniają się lazurowe zatoczki. Jestem zachwycona krajobrazem i Chorwacją
w ogóle. Patrzę sobie na drzewa obwieszone granatami, figami i wszelkimi innymi pysznościami, na krzaki z wielkimi kiśćmi winogron i nie mogę się nadziwić, że to sobie
ot tak po prostu rośnie ;D. (Jak do tej pory, dla mnie, rosło sobie ale tylko w sklepie ).
W miarę upływu czasu droga robi się górzysta i coraz bardziej kręta. To skutecznie studzi mój zapał do podziwiania widoków ;D
Na kolejnych przystankach dosiadają się ludzie. Zauważamy małą kasę biletową z której kierowca drukuje bilety więc staramy się zrobić jej w miarę wyraźne zdjęcie.

[Leszek Skupin]

Fantastyczny zachwyt tych co to pierwszy raz My też tak reagowaliśmy i kiedy pierwszy raz zaparkowałem w Rijece pod palmą... kurna u nas zaparkowałbym pod wierzbą , albo pod inną sosną

Pozdrav

[AndrzejJ.]

Fantastyczny zachwyt tych co to pierwszy raz My też tak reagowaliśmy i kiedy pierwszy raz zaparkowałem w Rijece pod palmą... kurna u nas zaparkowałbym pod wierzbą , albo pod inną sosną

Pozdrav

Ale tak kurna o co ci chodzi z tą wierzbą ? Ona jeszcze nie zaparkowała.
Dopiero zaczyna opowieść .

[Janusz Bajcer]

Aby nie przegapić dalszych opisów zachwycenia - wpisuję posta w temat.

[witki]

Kolejna fajna relacja, wpisuję się, co by być na bieżąco....

[dangol]

I ta też czekam na ciąg dalszy

[ja1]

No pięknie się zaczyna . Czekamy na więcej!!!

[marsylia]

Kolejna ciepła relacja na zimne dni i wieczory

[U-la]

Fajnie się czyta o pierwszych wrażeniach na widok palm, fig, kiwi

Ja już jestem stary wyjadacz tanich linii lotniczych I jestem z tych, którzy kiedy wchodzą do samolotu, to nawet nie chowają nosa w gazecie, ale momentalnie zasypiają Ale tak oczywiście robię tylko wtedy, kiedy nie ma widoków, bo kiedy widoki są, to aparat nie ma spokoju

[wojan]

Fantastyczny zachwyt tych co to pierwszy raz My też tak reagowaliśmy

Pozdrav

A ja sie zachwyciłem i pierwszy i siódmy raz też bo Chorwacją nie da rady się nie zachwycić
Oczywiście ciąg dalszy mile widziany :papa:

[Leszek Skupin]

... bo Chorwacją nie da rady się nie zachwycić ...

Ale ten zachwyt jest już inny jak jest się już po raz któryś Czlowiek wie czego się może spodziewać, a tu dojeżdża ... patrzy i nie wierzy oczom - palmy, kiwi, granaty ot tak sobie rosnące

Pozdrav

P.S. Czekam na c.d.

[Twiga]

Cieszę się bardzo, że nasza relacja wzbudziła tak ciepłe opinie. Teraz kiedy to piszę znów wracają wspomnienia i jakby "siły wstąpiły" !

Moje pierwsze wrażenia ze spotkania z Chorwacją, zaowocowały tym, że nie sposób mnie było odciągnąć od fotografowania wszystkiego wokół
Dojście gdziekolwiek zajmowało nam całe mnóstwo czasu a ja wzbudzałam ogólną wesołość wznosząc co chwilę okrzyki: Kochanie, popatrz! Takie same narysowane były na kartoniku tego pysznego soku!":)



Nie upiekło się ani florze...









...ani faunie



Numerem jeden zostały jednak kamyczki i fale

[Twiga]

wracając do relacji, ciąg dalszy niedzieli 2 września 2007r.:

Po około 2,5 godz. podróży, jesteśmy w Orebiczu. Pytamy się kierowcy o której odjeżdża w soboty w kierunku Dubrownika i dziękujemy za podróż.
Jest już koło południa i żar się leje z nieba, pstrykamy więc tylko parę fot na nadbrzeżu i idziemy szukać noclegu na najbliższy tydzień. Zakładamy sobie, że kwaterujemy się od 20 e w dół a nie w górę, wiec kiedy w pierwszym domu gospodyni mówi nam 30 e i udaje się nam utargować tylko do 28 e dziękujemy i idziemy dalej. Wbrew logice, że im dalej od wybrzeża tym taniej i więcej miejsc, postanawiamy jednak zejść ciut bliżej plaży. Od razu się udaje.
Za 20e dostajemy, (nawet trzy osobowy) apartament z balkonikiem z widokiem na morze, łazienką i kuchnią. Właścicielka jest Czeszką i jest bardzo miła.
Błyskawicznie się rozpakowujemy, jemy cały gar zupki chińskiej i biegniemy na rekonesans okolicy.
Miejscowość Orebić, jest raczej niewielka. Większość konob jest zlokalizowana przy nabrzeżu a sklepy przy głównej ulicy. Mijamy dwa supermarkety i kilka straganów z plażowym asortymentem. Buty do wody to wydatek 50 Kn, materace i maty kosztują od 35-80Kn. Turystów całkiem sporo jak na koniec sezonu. Od razu zauważamy, ze miejscowość cieszy się popularnością wśród rodaków. Wszędzie stoją samochody na polskich blachach i wokół rozbrzmiewa nasz ojczysty. Nawet w lodziarni, sprzedawca podaje nam lody i mówi "dzięki, cześć" ;D.
Gałka lodów z lodziarni pod tym szyldem kosztuje 5Kn i smak ma wyborny.



Wymiękają nawet te krakowskie ze Starowiślnej (dla wtajemniczonych
).