Kamienny
zamek Kost został zbudowany około 1350 roku przez Beneša z Vartemberka, właściciela pobliskiej Sobotki. Benesz w późniejszych dokumentach często występuje jako Benesius di Costi.
Nazwa zamku - Kość - miała oddać jego wyjątkowość w czasach, gdy większość zamków (zwłaszcza nie tych królewskich, lecz należących do lokalnych panów) była jeszcze zbudowana z drewna. Ród Vartemberków był wówczas bardzo bogaty, a synowie Beneša piastowali wysokie stanowiska na królewskim dworze i rozbudowywali swą reprezentacyjną siedzibę.
Synowie Beneša nie mieli męskich potomków, toteż w 1398 roku zamek stał się własnością Jana z Kunštátu i Poděbrad, męża Benešowej wnuczki Eliški. Ich córka Škonka w 1414 wniosła Kost jako wiano mężowi Mikulášowi Zajíce z Házmburka, zagorzalemu katolikowi i zwolennikowi przyznania czeskiego tronu cesarzowi Zygmuntowi Luksemburskiemu (w nagrodę został później najwyższym sędzią) .
W czasie wojen husyckich w okolicy siedziby mieli zarówno husyci, jak i katolicy, ale nie dochodziło do większych zatargów. Istenieje co prawda legenda o tym, jak Jan Žižka bezskutecznie oblegał Kost, ale nie ma to potwierdzenia w źródłach, że próba zdobycia zamku w ogóle miała miejsce. O legendzie warto jednak wspomnieć, gdyż włąśnie w niej pojawia się powód, dla którego zamek nazwano tak a nie inaczej. Otóż nieprzyzwyczajony do porażek Žižka zmuszony był do rezygnacji ze zdobycia zamku, wówczas rozgoryczony miał ponoć powiedzieć, że "Zamek jest twardy jak kość, a kości zostawiam psom!"
Zajícowie byli właścicielami zamku do 1497, wówczas sprzedali Kost Janowi z Šelmberka ( kanclerzowi królewskiemu Władysława Jagiellończyka), który zaczął modernizować zamek. W tym czasie powstał pałac z kwadratową wieżą ozdobioną herbem Šelmberków. Jan był katolikiem, ale jego żona Johanka z Krajku (wsponinałam o jej gdy zwiedzaiśmy Hrubý Rohozec ) należała do zgromadzenia braci czeskich.
Syn Jana - Jindřich ze Šelmberka w 1542 roku sprzedał zamek panom z Bibrštejna, którzy w 1545 roku dokonali kolejnej przebudowy Kostu. Powstał wówczas nowy renesansowy pałac mieszkalny (ozdobiony herbem rodziny) z widokiem na dolinę Plakánek, połączony ze starym pałacem przejściem ponad bramą.
W 1551 roku, poprzez małżeństwo Anny z Bibrštejna z Krzysztofem Popelem z Lobkovic, Kost stał się własnością rodziny Lobkovic. Lobkowiczowie dokonali kolejnej przebudowy zamku. Powstała wówczas m.in. nowa brama w kierunku Turnova (zachowała się do dziś) oraz druga od strony Białego Stawu (zburzona w poł. XIX w. ) i zabudowania gospodarcze. W 1575 powstał także nowy podłużny budynek administracyjny, który (a także nowy browar i pałac Bibrštejnów) ozdobiono sgraffito.
Lobkoviczowie władali zamkiem do 1637, wówczas zamek (mocno zniszczony podczas pożaru w 1635 r.) kupił Heřman Černín z Chudenic, ambasador cesarski. Kost jednak nie został odbudowany i powoli niszczał. W latach 1689-1690 zawaliła się spora jego część, a resztę uzywano jako spichlerz.
Černínowie byli właścicielami zamku do 1738, ale musieli sprzedać Kost, sby spłacić długi. Zamek nabyła rodzina Netolických z Eisenberka, a w 1879 roku właścielami została boczna linia tej rodziny Flaminowie dal Borgo-Netoliccy, za ich czasów miała miejsce neogotycka przebudowa Kostu.
Zamek ten był długo uważany za ważny obiekt strategiczny - na tyle ważny, że w roku 1866 pruski wywiad sporządził zdjęcia zamku, które obecnie są najprawdopodobniej najstarszymi zdjęciami czeskiego zamku jakie istnieją!
W wyniku małżeństwa Anny Marii dal Borgo Netolickiej z Norbertem Kinsky, Kost stał się własnością rodziny Kinský, która mieszkała tu do 1945 roku. Zamek przeszedł na własność państwa, ale w 1993 roku zwrócono majątek rodzinie Kinských , dziś właścicielem jest Giovanni Kinský dal Borgo, syn ostatniej przedwojennej właścicielki.
.png "Weteran")
, ale pięknem nie powala na kolana. Przecięty jest dość ruchliwą jezdnią, uroku nie dodaje także ciasny parking (płatny oczywiście) po stronie ratuszowej. My jednakże stanęliśmy właśnie tam, gdyż przeznaczyliśmy tylko godzinkę na zwiedzanie i wypicie kawki, więc nie chciało mam się krążyć po uliczkach w poszukiwaniu bezpłatnego postoju.
.png "Legenda")
czyli do domu Pod Złotym Bażantem mieszczącego 
biegim oblecieć wystawy nie zagłębiając się w ich treść? O wiele przyjemniej 
posiedzieć przy kawce lub piwku w ogródku muzealnej restauracji.
niespodzianie. Z daleka go nie widać, ukryty jest w leśnej dolinie.
nie pasowało, gdyż byliśmy umówieni z gospodarzami naszego noclegowego lokum, że pojawimy się u nich przed godziną 16-tą.
na obiadek do zamkowej restauracji "U Draka".
. Przeszliśmy się co prawda tylko po rynku i którejś z nalbliższych uliczek, ale myślę że reszta (zwłaszcza zabytkowa drewaniana zabudowa) też by mnie nie zawiodła.
