.png "Weteran")
Przez wioskę tylko przeszliśmy, nie oglądając szczegółowo żednego z obiektów, jakie w sumie mogły być tego warte. Inna rzecz, że o tej godzinie chyba tylko kościół św. Anny mógł być otwarty, ale on akurat do specjalnie zabytkowych nie należy (1951-1933)
.
Na Muzeum Twarogu nawet
nie trafiliśmy... Minęliśmy natomiast dzwonnicę z początku XIX wieku.
No i byliśmy przy wejściu do Muzeum Oskoruší
zamkniętym niestety, a tam akurat weszłabym chętnie.
Jeřáb oskeruše (występuje również pod nazwa oskoruše lub oskoruša) to po naszemu jarząb domowy (Sorbus domestica). Czasem nazwywa się go drzewem Slovácka, gdyż to właśnie w tym regionie Europy występuje najliczniej, tu także spotyka się największe i najbardziej długowieczne okazy. Drzewo dorasta średnio do wysokości 15 - 20 m. Dożywa najczęściej 150-200 lat, ale zdażają się też drzwa 500-letnie.
Fotka z netu:
Jarząb domowy posiada największe owoce z całego rodzaju Sorbus. Kształtem i wielkością (nawet do 3 cm) przypominają one gruszki ulęgałki i tak jak one są jadalne dopiero po ulęgnięciu. Zaczynają dojrzewać w połowie września i opadają wtedy stopniowo z drzew. Cierpkość i twardość tracą dopiero po tygodniu lub dwóch, nabierają przy tym niepowtarzalnego aromatu, dzięki czemu idealnie nadają się na dżemy, marmolady, syropy i nalewki, a także jako dodatek do wypieków, nadając im korzenny zapach. Sok z niedojrzałych owoców służy jako dodatek przy produkcji cydru, podnosząc jego klarowność i trwałość. Zasuszone i sproszkowane owoce jarząba są używane jako przyprawa korzenna oraz spożywane m.in. przy problemach trawiennych. Twarde dewno jarząba domowego wykorzystywane jest między innymi przy wytwatwarzaniu mebli i instrumentów muzycznych.
Fotka z netu:
.
, a powinniśmy spróbować co najmniej oskorušovicy 
...
pogodę. Cóż począć z tak pięknie rozpoczętym dniem?
odpuściliśmy. Zwłaszcza, że na popołudnie mieliśmy plany związane z imprezą "U zastavky", więc wyczerpująca wycieczka nie wchodziła w grę 
dotrzemy na łąki ponad wioską Malá Vrbka, tam się trochę pobyczymy i wrócimy po śladach. Ci bardziej niewyżyci 
, a następnie rowerowym szlakiem wiodącym równolegle do pieszych znaków zółtych (na początkowym odcinku również zielonych) przejechaliśmy się przez letniskową część Lučiny. Początkowo asfalcikiem, potem kamienistym szutrem...
stromym i kamienistym odcinku, dotarliśmy na grzbiecik z do rozdrożem 
.png "Legenda")
.png "Cromaniak")
. A na kwiatki chętnie popatrzę!
.
