Za miedzą: Žacléř

[dangol]

Ponieważ do spotkania z resztą ekipy było jeszcze trochę czasu, od przystani nie poszliśmy od razu do wejścia do pobliskiego skansenu, lecz postanowiliśmy w międzyczasie zobaczyć jeszcze kilka ciekawych miejsc w Strážnicy.

Najpierw doszliśmy do synagogi mieszczącej się w północnej części miasteczka, przy ulicy Sadowej. Synagoga została zbudowana w roku 1804, podczas przebudowy w latach W 1869-1870 nadano jej cechy stylu neoromańskiego. Nabożeństwa odbywały się do 1941. Po zakończeniu wojny synagoga była wykorzystywana od 1948 roku jako magazyn krzeseł, do gminy żydowskiej wróciła w 1991 roku.







Wejść do środka niestety się nie udało...

Synagoga jest z trzech stron otoczona przez spory cmentarz, na którym znajduje się około 1,5 tysiąca nagrobków. Najstarszy pochodzi ponoć z 1448 roku, ale nie udało mi się go odnaleźć. Cóż, nie bardzo wiedziałam, czego konkretnie mam szukać .

[dangol]

Podążąjąc w kierunku zamkowego parku, trafiliśmy na zamkowe piwnice. Odrestaurowanie XIV-wieczne pomieszczenia można zwiedzać, przy okazji degustując morawskie winka, ale nie mieliśmy na to czasu.





Do zamku doszliśmy przez park zamkowy w stylu angielskim.





Kanał Baty:






Akacja o obwodzie 590 cm:


Kapliczka św. Jana Nepomucena:

[dangol]

Strážnický zámek to renesansowy pałac zbudowany na fundamentach dawnej twierdzy z 2 połowy XIII wieku, będącej częścią średniowiecznych umocnień granicznych.
Na początku XIV wieku zamek został przebudpwany w stylu gotyckim i otoczony fosą. Renesanową przebudowę budowla zawdzięcza Janowi Jetřichovi z Žerotína, a kolejna neorenesansowa przebudowa miała miejsce w XIX wieku w czasach hrabiów Magnisów.
Można zwiedzać zamkowe wnętrza - ceny biletu wstępu nie znam, gdyż wchodzić nie zamierzaliśmy.

















Za bramą oglądnęliśmy alejkę platanów

[dangol]

Oczekiwanie na rowerzystów umililiśmy sobie zupką zjedzoną w stylowym chłodnym (w panujący wówczas skwar było to sprzyjającym elementem ) wnętrzu restauracji przy wejściu do skansenu.









Restauracja mieści się w zabytkowym budynku (1612 rok) dawnego browaru. Znajdują się w nim także biura skansenu i toalety oraz sklepik z pamiątkami i kasą biletową.





Opłata za wejście do skansenu wynosi 80 koron, ale w tamtą weekendową niedzielę wstęp był bezpłatny , gdyż odbywała się tam impreza folklorystyczna.



Muzeum vesnice Jihovýchodní Moravy powstało w 1981 roku. Obecnie znajduje się tam około 65 obiektów przeniesionych z różnych obszarów tej części Moraw: Moravských Kopanic, Luhačovického Zálesí i Horňácka.
Można zobaczyć zabudowania mieszkalne i gospodarcze, kuźnię, budowle wodne i winiarskie oraz wiele innych.

Specer po morawskiej wiosce wycięliśmy sobie nieco później, najpierw oglądnęliśmy imprezę (a właściwie jej część) czyli Stavění máje.

Dochodząc do miejsca, w którym rozgrywała się maikowa akcja, popatrzyliśmy na kilka krytych strzechą chatynek...

[dangol]

Wkrótce doszliśmy do miejca rozgrywania się folklorystycznej zabawy .



Przywitała nas taka oto dziewuszka .





Troszkę się spóźniliśmy, bo strażnickie panny umaiły już drzewko bibułkowym kwieciem...







Najważnieżniejszą część imprezy czyli stawianie umajonego drzewka, zobaczyliśmy jednak w całości .















Załapaliśmy się (w tle, oczywiście ) na jakąś fotkę zamieszczoną w necie przez jednego z oglądaczy:

Fotka z netu:

[longtom]

Załapaliśmy się (w tle, oczywiście ) na jakąś fotkę zamieszczoną w necie przez jednego z oglądaczy:

Jak to człowiek nie jest pewien dnia, ani godziny.

[dangol]

[dangol]

Gdy drzewko stało już tak, jak powinno , zaczęła się dalsza część zabawy, czyli śpiewy i tańce. Na początek występowała dzieciarnia , potem miały być popisy panien i młodzieńców. Tyle, że nam się nie chciało oglądać całości...


















Więcej fotek ze skansenowej imprezy możecie więc zobaczyć u pana Zbyny, czyli TUTAJ

[dangol]

Zgodnie zarządziliśmy odwrót. Ci najbardziej głodni ruszyli od razu do restauracji, pozostali wraz ze mną i Grześkiem, oglądnęli sobie skansen .

















Po zrekonstruowanej wiosce nie dreptaliśmy jednakże tak całkiem bez celu .

[dangol]

Naszym zamiarem były oczywiście odwiedziny w części skansenu zwana Areál vinohradnických staveb...

[dangol]

... gdyż w jednej z bud można było przysiąść na degustację morawskiego winka.

Fakt, to nie to samo co w żywych piwniczkach, ale i tak było sympatycznie .
Buda była z Blatnice pod Svatým Antonínkem (już było wiadomo, że tym razem nie uda nam się tam dotrzeć), natomiast winko pochodziło z rejonu miasta Uherské Hradiště.

[dangol]

W dobrych humorach dołączyliśmy do reszty ekipy.











Rowerzyści pognali do domu, a my ruszyliśmy tam na opiechotę czerwonym szlakiem, tempem oczywiście spacrowowym .

Budynek szkoły:





Kapliczka w pobliżu przejazdu kolejowego:





I tak oto opuściliśmy miasteczko...

[Franz]

Piękny skansen. Nie dość, że za darmo, to jeszcze Wam dodakowo imprezę folklorystyczną zafundowali!
Szczęściarze...

Pozdrawiam,
Wojtek

[dangol]

Skansenowe winko nie było za darmo... Ale też cena była zachęcająca , bukiet i cała reszta również skłaniała do zamówienia kolejnego kielicha .

Stawianie maika to impreza nie tylko w skansenie, chociaż tu słup był faktycznie imponujących rozmiarów .
Prawie w każdej z wiosek regionu postawiono w tym czasie jakiś umajony słup. Czasem co prawda nie wyższy niż 3 metry, ale jednak świadczący o tym, że to wciąż żywa tradycja .


Maik wywodzi się z pogańskiego zwyczaju zatykania na dachach domostw zielonych gałęzi dla ochrony przed chorobami i demonami.
Słup do majenia sporządza się najczęściej z pnia brzozy lub sosny, a potem udekorowane e bibułkowymi kwiatami i wstążkami, stawia przy głównym placu lub przy głównej ulicy.



Zapewne, nie zawsze stawianiu maika towarzyszyły śpiewy i tańce w strojach ludowych , ale nie wątpię, że mieszkańcy się z tej okazji nieźle bawili . O spontaniczności takich zabaw mieliśmy okazję przekonać się w dniach następnych, o czym co nieco będzie w kolejnych odcinkach. No bo skoro był już umajony słup odstraszający od zła i czarów, to nie mogło zabraknąć palenia czarownic.

[dangol]

Widok w kierunku kapliczki różańcowej skrytej w ciniu samotnego drzewa:






Szlak czerwony byłby całkiem sympatyczny, gdyby nie fakt, że w pewnym momencie przechodzi obok wysypiska śmieci. O tym nie mieliśmy pojęcia, chociaż pewnie i tak nie zmienilibyśmy trasy na jakąś omijającą to miejsce. Po prostu na moment podkręciliśmy tempo wędrówki, a potem znów było fajnie .

Zbliżyliśmy się do wioski Tvarožná Lhota...















Widok na górkę odwiedzoną poprzedniego dnia...