Zanim zdziadziejemy: Rumunia 2011

[dangol]

Wschodnia część cerkwi to ściany absyd ozdobione postaciami hierarchii niebiańskiej. Główną absydę wieńczą freski: Bóg Ojciec, Chrystus, Maryja z Dzieciątkiem, scena Deesis i Chrystus jako Baranek Boży. Po bokach liczni aniołowie, prorocy, Ojcowie Kościoła oraz męczennicy i święci.

Fotka Z.:

Fotka Z.:

[dangol]

Na południowej ścianie widnieje drzewo Jessego oraz - u dołu ściany - ubrane w bizantyjskie płaszcze postacie starożytnych filozofów (m.in. Pitagoras, Sofokles, Platon, Arystoteles...) którzy wywarli wpływ na średniowieczną myśl chrześcijańską.
Bliżej wejścia umieszczono obrazy Akatystu - hymnu ku czci Bogurodzicy ze sceną oblężenia Konstantynopola. Pomiędzy oknami umieszczono Matkę Bożą Opiekunkę.

Fotka Z.:

















Fotka Z.:

[dangol]

Przylegający do południowej ściany otwarty arkadowy ganek ozdabiają malowidła z XVIII wieku (artystycznie znacznie gorsze od starszych fresków) , m.in. sceny z Apokalipsy św. Jana.

Fotka Z.:



Fotka Z.:

[kulka53]

już marzec, a ja ciągle w zeszłorocznej wrześniowej Rumunii

Mimo, że już marzec, muszę przyznać, że w tym roku relacjonowanie idzie Ci wyjątkowo sprawnie , zwłaszcza, że to nie jedyny wątek który ciągniesz...
Ale skończywszy własną relację poczułem jaka to ulga i ile ma się czasu na wiele różnych innych zajęć...

Arbore nie żałuj. Można zaliczyć, ale czy koniecznie...
Radowce... hmm... podobnie.
Dużo cieplej myślę natomiast o Putnej i Dragomirnej.

Po tym co pokazałaś, bardzo mi żal, że nie zatrzymaliśmy się w Marginei. Te czarne, czy właściwie szare wypalanki są świetne i wcale niedrogie

Pozdrawiam

[dangol]

Dużo cieplej myślę natomiast o Putnej i Dragomirnej.

Putnej żałuję , ale tym razem nie było szans, żeby tam dotrzeć. Monastyrów było i tak sporo jak na dwa dni.

[dangol]

Wchodzimy do wnętrza cerkwi i podziwiamy tamtejsze malowidła. Można oglądnąć m.in. sceny przedstawiające sobory ekumeniczne, kalendarz prawosławny (święci i męczennicy, ułożeni wedle porządku świąt), Ukrzyżowanie, Zwiastowanie, Sąd Ostateczny, żywot Mojżesza i św. Jana Nowego, postacie licznych świętych wojowników walczących ze smokami (ze św. Jerzym na czele) ...



Fotka z netu:



Najcenniejszym elementem wyposażenia cerkwi jest słynąca łaskami XV-wieczna ikona Matki Bożej z Dzieciątkiem. Wielki ikonostas z drewna cisowego powstał w 1801 r.

Fotka Z.:









W nawie, oprócz klasycznych malowideł liturgicznych (związanych głównie z Pasja Chrystusa), znajduje się olbrzymi obraz wotywny przedstawiający licznych członków rodu Mohyłów.

Fotka z netu:

W komorze grobowej zawierają się nagrobki fundatorów (Jeremiego i Szymona) ozdobione herbami Mołdawii (czyli głową tura) i herbami rodu (skrzyżowane szable). Nagrobki innych członków rodziny Mohyłów znajduję przy ścianie przednawia oraz w przedsionku.

[dangol]

Zabudowania klasztorne:

Fotka Z.:



Fotka Z.:



Fotka Z.:





Fotka Z.:

[dangol]

Monastyr opuszczamy około godziny 14-tej.



Fotka Z.:

Fotka Z.:















Zanim zobaczymy nasz ostatni malowany klasztor na Bukowinie, musimy się zatrzymać na krótki popas . Tyle, że nie w żadnej restauracji , lecz na łonie natury .

[dangol]

Postój na kawkę i wyciągniętą z bagażnika przekąskę robimy na wysokości około 1100 m, na przełęczy Ciumârna w paśmie Obcina Mare.















Fotka Z.:

[dangol]

Przełęcz zdobi taki oto pomnik z 1968 roku (zwany Palma Din Bucovina) o wydokości około 7 m, upamiętniający budowniczych drogi. Drogę tę budowały od 1960 roku równocześnie dwie ekipy (od strony Sadova koło Câmpulung Modovenesc oraz os strony Rădăuţi), które po ośmiu latach ukończyły pracę właśnie na przełęczy. Pomnik upamiętnia symboliczny uścisk dłoni budowniczych z obu ekip.







Na przełęczy byłoby cakiem niezłe miejsce na nocleg .



Fotka Z.:



Tyle, że mamy inny plan, a dni do końca wyprawy nie ma zbyt wiele, więc nie czas na poważniejsze zmiany...

Zjeżdżamy więc z przełęczy, majac po obu stronach drogi urokliwe krajobrazy wciąż jeszcze, pomimo jesieni, zielonej Bukowiny.

[Franz]

Sucevita, to był mój drugi monastyr - po Vatra Moldovitei. Miło powspominać.

A nocleg spędziliśmy tuż poniżej przełęczy. Fotki z wieczornego ogniska są w Rumuńskich Wyrypach.

Pozdrawiam,
Wojtek

[dangol]

Tak się składa, że Twój pierwszy będzie moim ostatnim

[piotrf]

Tak się składa, że Twój pierwszy będzie moim ostatnim

Czyli Wasze drogi prowadziły do . . .




W moim przypadku ani pierwszy , ani ostatni

Ważne że był

Pozdrawiam
Piotr

[dangol]

Ważne że był

[dangol]

Dwudniową pielgrzymkę po monastyrach kończymy w wiosce Vatra Moloviţei, w której znajduje się monastyr Moldoviţa. To taka mała zmyłka , gdyż wioska Moldoviţa znaduje się kilka kilometów stąd, przy bocznej drodze.

Fotka z netu:

Na dziedziniec klasztoru wchodzimy przez wieżę bramną w solidnych murach obronnych (wysokość 6 m, grubość 1,2 m).









Tuż za nią znajduje się kasa biletowa (opłaty takie same jak w poprzednich malowanych monastyrach z listy UNESCO) , jednocześnie sklepik z pamiątkami.



Teren Mołdawicy nie jest duży, ale ładnie go zagospodarowano . Akurat jest pora obiadowa, być może dlatego nie ma zbyt wielu zwiedzających. Fakt ten od razu wpływa na bardzo pozytywny odbiór tego klasztoru. Brakuje tylko śpiewów mieszkających tu mniszek, a byłoby naprawdę superaśnie!

Fotka Z.:

Już w XIV wieku stała drewniana cekiew, obok której w latach 1402-1410 hospodar Akleksander Dobry (Aleksandru del Bun) ufundował nową murowaną. Nie jest to jednak ta sama świątynia, którą teraz oglądamy, gdyż tamta uległa ona zniszczeniu na początku XVI wieku, gdy po burzy i strasznych ulewach osunęło się górskie zbocze. Resztki starej cerkwi można ponoć odszukaś w głębi doliny, w odległości około 700 m od monastyru.
Obecny klasztor założono ponownie (już w nowej lokalizacji) w 1532 roku. Fundatorem był hospodar Piotr Raresz, nieślubny syn Stefana Wielkiego.
Po przejęciu Bukowiny przez Austrię, cesarz Józej II dokonał w 1786 kasaty klasztoru, po opuszczeniu przez mnichów, budynki popadły w ruinę. W 1921 roku klasztor zajęły mniszki. Renowacja kompleksu miała miejsce w latach 1954-1960, 1985-1986 oraz w latach 90-tych.