Zanim zdziadziejemy: Rumunia 2011

[darek1]

Koleżanko Dangol, nie dało się tam skubnąć jakiś świecznik czy kielich ozdobny, albo ikonę ???

[dangol]

Czyżby Kolega kolekcjonował takie zdobycze

[dangol]

Ostatnie obrazki z Agapii...

[dangol]

Lokalną drogą przemieszczamy się do kolejnego monastyru





W oddali majaczą ruiny twierdzy Neamţ... Dziś dzień monastyrowy , więc tam nie będziemy zaglądać.





Mołdawia kojarzy nam się z przydrożnymi studniami, dzięki którym nie mieliśmy problemu z uzupełnianiem wody na tym odcinku naszej wyprawy. To jedna z takich studni w wioseczce Filioara.



Cała ta wioska jest bardzo klimatyczna, przeważa tam tradycyjna zabudowa i sielski krajobraz.

Fotka z netu:

[dangol]

Monastyr Văratec można zwiedzać bezpłatnie, chyba że chce się zaglądnąć do klasztornego muzeum, wówczas wchodząc tam uiszcza się opłatę 4 RON.

Klasztor został założony w latach 1781-1785 (w miejscu wcześniejszego monastyru z XVI w.) z inicjatywy mniszki Olimpiady, która znalazła odpowiednich fundatorów. Obecnie jest to największe żeńskie zgromadzenie w Rumunii, siostrzyczki tak samo jak w Agapii, muszą częściowo zamieszkiwać poza klasztornymi murami...

Wchodzimy do środka przez bramę w XIX-wiecznej dzwonnicy.











Na terenie monastyru znajdują się zabudowania różnej wielkości i stylowo o różnej architekturze. Rozmiejszczone są nieco bezładnie, ale w sumie (dzięki otaczajacej budynki roślinności )całość sprawia dosyć miłe wrażenie.









Fotka Z.:

[mariusz-w]

Ostatnie obrazki z Agapii...

Ładne miejsce.

Pozdrawiam

[dangol]

Ładne miejsce.

Ładne i sympatyczne , bo jeszcze nie oblegane przez tłumy zwiedzających

[mariusz-w]

Ładne miejsce.

Ładne i sympatyczne , bo jeszcze nie oblegane przez tłumy zwiedzających

Tak sądziłem ... i między innymi to miąłem na myśli !

[dangol]

Na pewno duży wpływ na pozytywne odczucia ma panujący wokół spokój . Aż dziwne, że mieszka tu aż tyle mniszek ! W Agapii coś się działo, chociaż widzieliśmy tylko nieliczne mieszkanki monastryru, tu zupełne pustki, nie licząc siotrzyczek dyżurujących w sklepiku z pamiątkami, w przedsionku cerkwi i zapewne w muzeum, do którego jednakże nie weszliśmy.

Fotka Z.:





Cerkiew klasztorna pw. Zaśnięcia Matki Boskiej (Adormirea Maicii Domnului ) została zbudowana na początku XIX wieku, zastępując wcześniejszą drewnianą świątynię.

Fotka Z.:







Fotka Z.:

[dangol]

Wewnątrz ściany zdobią malowidła z 1841 roku, przemalowane w 1882 roku podczas renowacji świątyni, odrestaurowane w latach 1968-1969. Złocony iknostas z drewna cisowego wykonano w 1816 roku, ambona jest z połowy XIX wieku.



Fotka Z.:

Fotka Z.: 29













Fotka Z.:

Fotka Z.:







W cerkwi znajduje się grób ojca Józefa (zm. 1828), pierwszego klasztornego spowiednika.

[dangol]

Fotka Z.:



Fotka M.:





Przy murach cerkwi znajdują się groby ważnych dla monastyru miniszek.









Văratec jest znany wśród Rumnów w dużej mierze z tego powodu, że pochowano tu poetkę Weronikę Micle, muzę i wielką miłość najwybitniejszego rumuńskiego poety Michai Eminescu.



Gdy Eminescu zmarł w 1889 roku (przyczyna śmierci poety nie jest dokładnie znana, jedna z wersji jest taka, że było to wskutek uderzenia kamieniem przez pensjonariusza zakładu dla obłąkanych, w którym przebywał Eminescu), wkrótce potem zrozpaczona Weronika popełniła samobójstwo.
Grób Weroniki znajduje się obok obok zbudowanej w połowie XIX-wieku cerkwi Narodzin Św. Jana Chrzciciela (Nasterea Sf Ioan Botezatorul), położonej nieopodal monastyru.

Fotka z netu

Fotka z netu

Błyszczące kopuły tej cerkwi widać, gdy się stoi na parkingu przed wejściem do monastyru. Tyle, że chciaż to bliziutko, tam już nie poszliśmy ... Nie chciało nam się również szukać pozostałości domu, w którym w latach 1874-1889 mieszkał Eminuescu.

[dangol]

Wracamy na główą drogę i jedziemy do Targu Neamţ...



...po drodze mając raz kolejny raz widok w kierunku ruin twierdzy.





W Targu Neamţ, jako że to dawne miasto targowe, my również musimy zrobić zakupy . Tyle, że nie na targu , ale w przydrożnym sklepie spożywczym, przed którym wystawiono bogato zaopatrzone stoisko owocowo-warzywne . Te bowiem dobra natury są naszym ulubionym elementem zakupowym. Do tego pieczywko, jakaś lokalna bryndza no i rzecz jasna mołdawskie winko . Do samego Cotnari nam nie po drodze, winko na wieczór nabywamy więc tutaj.



Cerkiew Adomirea Maicii Domnului:



W centrum miasta coś nam się pomieszało, przeoczyliśmy odpowiednie drogowskazy, ovi-nawigacja zgłupiała, w rezultacie zamiast jechać na północ DN 15C, wylądowaliśmy na przedmieściach przy drodze DN 15B wiodącej zupełnie w innym kierunku , niż chcieliśmy. Cóż, skoro los tak chciał, do kolejnego celu na dziś dojedziemy nieco okrężną drogą. DN 15B doprowadzia nas do DN 2, dalej jedziemy przez Roşiori i Vadu Moldovei podziwiając (szału nie ma) dolinę Mołdawy.

Roşiori, monastyr Sf. Mina:



Zwiedzanie malowanych monastyrów zaczniemy nie od tych najsłynniejszych, ale położonej nieco na uboczu Raszki.

Już na właściwej, bocznej drodze DJ 155A wiodącej nas do celu przez wioskę Bogdăneşti...

Biserica Ortodoxă de Stil Vechi w Bogdăneşti:

[dangol]

Monastyr Râşca (zwany też Rişca) to dla odmiany męski klasztor. Jest on ładnie położony prawie na krańcu wsi Râşca, u podnóży zalesionych pagórków.

Fotka z netu:

Auto zatrzymujemy na dużym bezpłatnym parkingu (wejście do monastyru również nie jest płatne). Teoretycznie w budynku przy parkingu znajdują się toalety, być może w sezonie da się z nich skorzystać, teraz wszystko pozamykane... Całe szczęcie, że brama klasztorna jest otwarta .



Fotka Z.:



Monastyr powstał w latach 1540-1542, ufundował go hospodar Piotr Rareş, którego panowanie w Mołdawii ma wiele związków z polską historią.





Cały kompleks otoczony jest XVII-wiecznym murem obronnym z wieżą bramną - dzwonnicą.

Fotka Z.:

[dangol]

Râşca zalicza się do grona malowanych monastyrów, gdyż na południowej ścianie cerkwi św. Mikołaja (sf. Nicolae) zachowało się całkiem sporo wiekowych malunków .

Klasztor został poważnie zniszczony przez Tatarów (1572-1574). Podczas odbudowy (1611-1617) ówczesny namiestnik Costea Băcioc zlecił znaczną rozbudowę cerkwi klasztornej. Dodano wówczas duży przedsionek z gankiem , mocno wydłużając pierwotną sylwetkę świątyni. Z tego okresu pochodzi również druga wieża, co wyróżnia cerkiew, gdyż słynne malowane bukowińskie świątynie są jednowieżowe.

Monastyr jeszcze wielokrotnie musiał znosić najazdy Tatarów... Ponowny rozwój klasztoru nastąpił po remoncie w 1766 roku, jednakże rok 1821 przyniósł kolejne, poważne zniszczenia, gdyż w tym czasie (tak jak i inne monastyry w regionie) najechali go Turcy. Renowacja kompleksu nastąpiła w latach 1823-1827, kolejny remont w 1872 r. Podczas I wojny światowej w klasztorze mieścił się szpital wojenny. Po wielkim pożarze monastyru (1921) odbudowano go w latach 1923-1931. Kolejne renowacje: 1965-1968, 1972-1991.

Fotka Z.:

[dangol]

Malowidła, zarówno zewnętrzne jak wewnętrzne, wykonał w latach 1551-1552 grecki malarz Stamatello Cotronas Zante.

W pobliżu wejścia (na południowej ścianie) możemy zobaczyć Sąd Ostateczny, który to motyw na innych cerkwiach malowany jest zazwyczaj na ścianie zachodniej.

Typowym malowidłem jest Drabina Cnót, wzorowana na pierwszym dziele św. Jana Klimaka (powstało w VI w. w klasztorze św. Katarzymy na Górze Synaj) opisującego cnoty życia duchowego w klasztorze, niezbędne do zbawienia. Każdy szczebelk drabiny, po której do bram Nieba wspinają się mnisi, symbolizuje jedną z 30 cnót, jakie mnicha cechować powinny… Aniołowie podtrzymują tych, którzy cnoty posiadają, zaś pozostali braciszkowie spychani są przez diabły w piekielne otchłanie. Na cnotliwych w Niebie oczekuje Chrystus.
Na ścianie absydy namalowane zostały sceny z życia św. Antoniego i św. Pachoniusza.







Fotka Z.: