Rumuńskie wyrypy: 2022

[Franz]

Tymczasem zaczyna się coraz bardziej chmurzyć i spadają pierwsze, rzadkie krople deszczu, gdy mijamy kramiki z pamiątkami oraz zimnymi i ciepłymi przekąskami. Jeszcze się dymi z palenisk, ale najwyraźniej trwa już ewakuacja. I my też już musimy się ewakuować - jest godzina osiemnasta, co oznacza porę zamykania skansenu. Zdajemy sobie sprawę, jak mało zdążyliśmy zobaczyć - w ogóle nie zajrzeliśmy do części leżącej na północ od głównej bramy - niemniej, kierujemy się już wzdłuż brzegu jeziora Dumbrava do wyjścia. Żegnają nas wiatraki, ponad którymi wyrastają grzbiety bliskich gór Cindrel, zwanych też Sybińskimi.

[Crayfish]

Piękne drewniane mechanizmy - ręcznie ciosane, dłubane i różnie obrabiane.
Dzisiaj o wiele łatwiej - odlew, śruba, gwóźdź.

[Franz]

Piękne drewniane mechanizmy - ręcznie ciosane, dłubane i różnie obrabiane.

Z czystym sumieniem mogę polecić ten skansen. Tylko trzeba na niego przeznaczyć znacznie więcej czasu, niż my mieliśmy.

Pozdrawiam,
Wojtek

[Franz]

Skansen znajduje się na południowych obrzeżach Sibiu, nie musimy więc wracać do centrum, tylko kontynuujemy kierunek południowy. Zatrzymujemy się kilka kilometrów dalej, w wiosce Cisnadioara [czisznadioara]. Wprawdzie niebo zaciągnęło się burymi chmurami i asfalt pokrył cienką warstwą wody, ale krótki deszcz szybko ustał. Postanawiamy rzucić okiem na kościół św.Michała z początku XIII wieku. Okazuje się, że podjechać do niego się nie da, ruszamy więc wąską dróżką prowadzącą w górę. Zatrzymuje nas jednak informacja, że klucze do kościoła osiągalne są w którymś budynku we wsi. Rozważamy przez moment wszystkie za i przeciw. Późna pora, brak informacji o odległości dzielącej nas od obiektu, wisząca w powietrzu ulewa - to wszystko razem skłania nas do odwrotu. Trzeba tu przyjechać w bardziej sprzyjających warunkach, a na pewno o wcześniejszej porze. Wracamy do samochodu.

Kilka kilometrów dalej na naszej trasie znajduje się Cisnadie [czisznadije]. Już na wjeździe do miejscowości wita nas potężna bryła warownego kościoła. To bazylika św. Walpurgii z XIII wieku, dwa stulecia później otoczona podwójnym murem i rozbudowana głównie w celach obronnych z uwzględnieniem licznych otworów strzelniczych. Zatrzymujemy się na rozległym placu i obchodzimy budowlę dookoła. Tak jak się spodziewaliśmy, do środka wejść się nie daje. Ba! Nawet nie ma możliwości zajrzenia poprzez wysokie mury - żadnych okienek, żadnych szpar. To już nie jest odpowiednia pora na zwiedzanie. Zamykamy pętlę wokół kościoła, znajdując pocieszenie w błękicie, który znów nieśmiało zaczyna się rozpychać pomiędzy gęstym chmurami. W porządku - to co robimy teraz? Cóż, trzeba dojechać do głównej szosy. Ale spróbujemy dotrzeć do niej boczną drogą, kierując się bezpośrednio na Talmaciu.

[Użytkownik usunięty]

Taaa... Potężna bryła warownej bazyliki w Cisnadie to jest to, o co mi chodziło od początku .

Pozdrawiam.

[Franz]

Taaa... Potężna bryła warownej bazyliki w Cisnadie to jest to, o co mi chodziło od początku .

Cieszę się, że w końcu pokazałem coś, na co tak długo czekałeś.

Pozdrawiam,
Wojtek

[Franz]

To droga, której kawałkiem jechałem kiedyś, kierując się od Talmaciu przez Sadu w góry Lotru oraz Cindrel. Teraz do niej dobijemy w Sadu, by potem w Talmaciu skręcić na południe i przełomem Oltu przejechać przez główny grzbiet Karpat na Wołoszczyznę. Zanim jednak opuścimy Transylwanię, robimy ostatni króciutki przystanek, spoglądając na zielone grzbiety bliskich gór i daleki ośnieżony Fagaras.

[kulka53]

przełomem Oltu przejechać przez główny grzbiet Karpat

Ciekawe czy też były takie korki związane z remontem tej trasy i tuneli na niej jak wtedy gdy my tam jechaliśmy
Może nie, wtedy to były wakacje i jeszcze do tego początek weekendu czyli piątek .
Myśmy jechali na północ, ale tym jadącym na południe mogliśmy tylko współczuć....

A Fogarasze, coś jak Tatry widziane z Popradu...

Pozdrawiam

[Franz]

Ciekawe czy też były takie korki związane z remontem tej trasy i tuneli na niej jak wtedy gdy my tam jechaliśmy
Może nie, wtedy to były wakacje i jeszcze do tego początek weekendu czyli piątek .

Przejeżdżałem parę razy tą trasą - zawsze w sznurku samochodów, ale bez nadmiernych spowolnień.

Tak się zastanawiam - zbyt szybko piszę kolejne odcinki i gdy zajrzysz do mnie, to tylko do ostatnio zamieszczonych, czy też postanowiłeś trzymać mnie w niepewności, co do kwestii Galicji?..

Pozdrawiam,
Wojtek

[kulka53]

postanowiłeś trzymać mnie w niepewności, co do kwestii Galicji?..

Co do Galicji, no cóż, człowiek uczy się całe życie...
Nie miałem pojęcia, że w Hiszpanii istnieje region o takiej nazwie, nie mówiąc już o tym że nigdy tam nie byłem. Na zachód najdalej dojechałem do Strasburga i Colmar, i to jak często określasz "w poprzednim życiu" .

Sądziłem że masz na myśli tereny Galicji trochę nam bliższej historycznie i kulturowo. Często bywałem w tamtych rejonach w związku z koneksjami rodzinnymi i turystycznie, a tereny należące obecnie do Ukrainy znam z opowiadań i wielu zdjęć. Dlatego te budowle na słupach które pokazałeś tak mnie zdziwiły, bo nigdy na tych terenach takich nie widziałem... Jak się okazało, nic dziwnego .

Pozdrawiam

[Franz]

Co do Galicji, no cóż, człowiek uczy się całe życie...
Nie miałem pojęcia, że w Hiszpanii istnieje region o takiej nazwie, nie mówiąc już o tym że nigdy tam nie byłem.

Gdy po pierwszej wojnie światowej tworzyła się na nowo Polska, to z kolei zachodni dyplomaci nie rozumieli Polaków, którzy twierdzili, że Galicja powinna się znaleźć w granicach naszego kraju.

O tym, że takie murowane spichrze spotkałem w Norwegii i północnej Hiszpanii, wspomniałem jeszcze stronę wcześniej. Przy fotce już nie zaznaczyłem, że to hiszpańska Galicja.

A w Turcji dla odmiany znajduje się Galacja. Nazwa też pochodzi od Celtów - Galów.

Pozdrawiam,
Wojtek

[Crayfish]

Wspaniała gra kolorów na zboczach !
Teraz spichlerze nawet w wiecznej zmarzlinie budują KLIK

PZDR.

[Franz]

Wspaniała gra kolorów na zboczach !

Właśnie gra kolorów sprowokowała mnie do zrobienia tych fotek.

Teraz spichlerze nawet w wiecznej zmarzlinie budują KLIK

Tiaaa... Ja dotarłem tylko do Nordkapu. Lodu nie było.
Świeciło słońce. O północy...

Pozdrawiam,
Wojtek

[Crayfish]

Tiaaa... Ja dotarłem tylko do Nordkapu. Lodu nie było.
Świeciło słońce. O północy...

... o rany ... osz Ty ...
... pięknie ....

no ale to dalej jakiejś ponad 800 km różnicy na północ - więc może być różnie ... (nie wiem-nie widziałem)

- czym tam dotarłeś, udało Ci się jakieś fotki zrobić ?
- taką mini-mini zajaweczkę .... PLISSSSS (choć jedną foteczkę)

[Franz]

- czym tam dotarłeś, udało Ci się jakieś fotki zrobić ?
- taką mini-mini zajaweczkę .... PLISSSSS (choć jedną foteczkę)

Samochodem. Na północ ciągnąłem przez Szwecję, zahaczając jedynie o maleńki skrawek Finlandii. Zacząłem zwiedzać Norwegię od Laponii, a skończyłem na Oslo.
Wtedy nie używałem fotoaparatu, a tylko kamerę. Nie mam żadnych zdjęć. A słoneczko nagrałem o północy, potem jeszcze o pierwszej w nocy, bo wiesz - czas letni. Szczęście dopisało, bo słońce w Norwegii nie jest nagminnym zjawiskiem.

Pozdrawiam,
Wojtek