Wyspy Kanaryjskie

[helen]

W miniony weekend miałam umówione spotkanie z przyjaciółmi, którzy dopiero co wrócili z kolejnego juz pobytu na Teneryfie. Ze względu na moją chorobę do spotkania niego nie doszło. Tym chętniej poczytam i pooglądam sobie wyspę u Ciebie.

O ile Gran Canarię udało mi się w miarę pokazać, to na Teneryfie aura nam nie sprzyjała. Z czterech tygodni spędzonych do tej pory na Kanarkach, ten prezentowany teraz będzie najgorszy, więc i fotki takie sobie. Ale akurat Teneryfa była już kilkakrotnie przedstawiana na forum, więc wielkiej straty nie ma.

Pozdrawiam,
Wojtek

i tak poczytam, właśnie zabrałam się za czytanie całości od początku. Wygooglałam nawet sobie Wasz domek na Gran Canarii

[Franz]

Wygooglałam nawet sobie Wasz domek na Gran Canarii

Serio?! Buganvillę u Sancha?
Ja do niego też przez Internet trafiłem, ale później już nie sprawdzałem, czy nadal wynajmuje.

Pozdrawiam,
Wojtek

[helen]

Wygooglałam nawet sobie Wasz domek na Gran Canarii

Serio?! Buganvillę u Sancha?
Ja do niego też przez Internet trafiłem, ale później już nie sprawdzałem, czy nadal wynajmuje.

Pozdrawiam,
Wojtek

Znalazłam szybciutko. To jakaś holenderska strona, tylko tam mebelki w kuchni są koloru żółtego, urocze miejsce

Mam pytanie z innej beczki: Będąc na Maderze zajrzałeś na Porto Santo? Tak mi jakoś chodzi ta wysepka po głowie.

[Franz]

Znalazłam szybciutko. To jakaś holenderska strona, tylko tam mebelki w kuchni są koloru żółtego, urocze miejsce

W relacji dotarłem własnie do hotelu na Teneryfie - wypasionego, jak na nasze potrzeby. Docenialiśmy jego wyposażenie, natomiast pozostał nam na zawsze ogromny sentyment do zacisznej, intymnej Buganvilli w Agaete.

Mam pytanie z innej beczki: Będąc na Maderze zajrzałeś na Porto Santo? Tak mi jakoś chodzi ta wysepka po głowie.

Nie. Abstrahując od tego, że pogoda z dnia na dzień coraz bardziej zniechęcała do choćby wyściubienia nosa poza pokój hotelowy, to mnie Porto Santo - w porównaniu z Maderą - niczym nie jest w stanie zainteresować.

Pozdrawiam,
Wojtek

[Franz]

W pierwszej chwili myślałem, że to ściana połączona górą, prętami,
z tymi bocznymi kolumnami, tylko mi ta tablica po lewej nie pasowała, bo zawieszona była ... w powietrzu

Faktycznie, można ulec takiemu złudzeniu.
Granica pomiędzy błękitem nieba a obłokami przebiega na takiej wysokości, że trudno od nich ścianę odróżnić. Dobre!

W Polsce takie coś nazywa się "kuczka" i służyło niegdyś pobożnym Żydom do obchodzenia Święta Szałasów.

Forma podobna, ale, jak przypuszczam, to jedynie zbieg okoliczności?

To jest charakterystyczny element tzw. hiszpańskiego budownictwa kolonialnego. Analogiczne widać np. w Cuzco w mojej relacji z Peru.
Pochodzą bezpośrednio od zabudowy kontynentalnej Hiszpanii, gdzie się zaznaczyły wpływy żydowskie, ale również muzułmańskie. Które przeważają akurat w konstrukcjach balkonów - nie potrafię powiedzieć.

Pozdrawiam,
Wojtek

[Franz]

Mapka przejazdów do zakończonego dnia. Ograniczyłem ją wyłącznie do Teneryfy. Krótki odcinek na Gran Canarii oraz linia promu są identyczne, jak te, przedstawione na pierwszej mapce przejazdów w niniejszej relacji.



A - Santa Cruz de Tenerife
B - Aeropuerto Tenerife Sur
C - Callao Salvaje
D - Los Gigantes

[helen]

Wojtku, przeczytałam już wszystko możemy dalej jechać

[Franz]

Wojtku, przeczytałam już wszystko możemy dalej jechać

Teneryfę, a także Gomerę - z uwagi na kiepską pogodę - szybko przelecimy.
W międzyczasie mogę Cię zaprosić na południe od Pirenejów, gdzie już definitywnie opuściłem Aragonię i teraz zwiedzam miasteczka katalońskie.

Pozdrawiam,
Wojtek

[Crayfish]

Piękne te balkoniki. Część nawet za wykusze służy.
Urwiska nad oceanem też robią wrażenie.

[Franz]

Piękne te balkoniki. Część nawet za wykusze służy.

Na Teneryfie również spotkaliśmy. Ale po latach jakoś mi się bardziej z Gran Canarią kojarzą.

Pozdrawiam,
Wojtek

[Franz]

Rano wstajemy po naszej pierwszej nocy w hotelu. Sprawdzam pogodę za oknem. Nie jest najgorzej - wprawdzie sporo chmur, ale miejscami przebija błękit, a tu i ówdzie nawet jakieś snopy światła słonecznego padają na ziemię. Zatem szykujemy śniadanie, zabieramy prowiant na drogę i wyruszamy do jednego z miejsc, na których nam zależy najbardziej. Masca.

Wyjeżdżamy na główną szosę i kierujemy się na północ. Początkowo proste odcinki drogi przeplatają się z nieco bardziej krętymi, ale na wysokości Gigantów już coraz trudniej o równy fragment. Przed Tamaimo zaczynamy sie wspinać serpentynami w górę. Zatrzymujemy się w paru miejscach, by się przyjrzeć coraz bardziej urozmaiconemu krajobrazowi. W tyle majaczy ośnieżony El Teide i Pico Viejo.

[Franz]

W Santiago del Teide odbijamy z głównej drogi w lewo i kolejnmymi serpentynami wjeżdżamy na przełęcz. Stąd szosa opada szeregiem zawijasów u stóp skały La Vica, przybliżając nas stopniowo do celu.
Jeszcze parę krótkich przystanków, gdyż widoki nie ustępują tym z Gran Canarii i oto już naszym oczom ukazuje się wieś Masca. Niektóre domy rozłożone na przełęczy pod sterczącym ostro kłem, niczym inkaskie osiedle pod Huayna Picchu.

[mariusz-w]

Przed Tamaimo zaczynamy sie wspinać serpentynami w górę. Zatrzymujemy się w paru miejscach, by się przyjrzeć coraz bardziej urozmaiconemu krajobrazowi. W tyle majaczy ośnieżony El Teide i Pico Viejo.

Jak dla mnie ... rewelacja !

[Franz]

Jak dla mnie ... rewelacja !

Prawda, że nie ustępuje urodą Gran Canarii? Mam na myśli szosę, bo na przykład z Bentaigą porównać się tego nie da.

(Pytanie, oczywiście, retoryczne.)

Pozdrawiam,
Wojtek

[longtom]

... Stąd szosa opada szeregiem zawijasów ...

Zakręciło mnie ździebko

pzdr