Z Grekiem Zorbą w tle czyli Kaloszem po Krecie

[dangol]

z jakiegoś powodu odgrodzili te amfory sznurkiem ...

Cóż...

...Imbros Kotsifou Kouraliothiko (no i połamałem klawiaturę... )

Jeden z nich, oczywiście .
Ciekawa jestem, który Ty wybrałbyś zamiast Samarii
Swoją drogą, to właśnie opis Waszych perypetii związanych z powrotną drogą po auto, skutecznie mnie przed wyborem Samarii odstraszył

Psiloritis - wszedł do naszego słownictwa jako symbol czegoś paskudnie nudnego

A z dołu wygląda tak dostojnie i pociągająco...

Nadrobiłem kreteńskie zaległości
pora się przysiąść i wymoczyć kości

Możliwości wygrzewania kości będzie jeszcze sporo . Nawet w dniach z największym przebiegiem Kalosza, czasu na ciepłe morze nie mogło zabraknąć.

[weldon]

z jakiegoś powodu odgrodzili te amfory sznurkiem ...

Cóż...

E tam ... zaliczymy to do "Bliskich spotkań z historią". Na tym polega empiryzm

[dangol]

Zamykając temat naszych spotkań z Minojczykami...

Mnie z takich ruin trzeba by kijem przeganiać bo widzę, że niezły popas bym miała

Generalnie też lubię ruiny, nawet te minojskie . Tyle, że one akurat były dla mnie ciut za stare , albo moja wyobraźnia nie za bardzo nadążała za tak odległą przeszłością. Być może byłoby inaczej, gdybym wcześniej (a nie zrobiłam tego wcale) odwiedziła wspomniane już muzeum w Heraklionie i zobaczyła co nieco z autentycznego dorobku tamtej cywilizacji.
Bo na przykład ruiny rzymskiego Volubilis, z mozaikami pozostawionymi tam, gdzie je odnaleziono , zrobiły na mnie spore wrażenie. Tak samo Palmira, chociaż oglądana tylko na ubiegłorocznych zdjęciach Gochy...

zaliczymy to do "Bliskich spotkań z historią". Na tym polega empiryzm

O kolejnych bliskich spotkaniach z historią (chociaż sporo młodszą , gdyż Minojczykom w Europie i tak wiekowo nie dorówna) już wkrótce.
Będzie tam sporo więcej niż samo lekkie muśnięcie staroci. My tylko deptaliśmy , ale niektórzy przed nami...

[dangol]

The wind is in from Africa
Last night I couldn't sleep
Oh, you know it sure is hard to leave here Carey
But it's really not my home
My fingernails are filthy, I got beach tar on my feet
(...)
The night is a starry dome.
And they're playin' that scratchy rock and roll
Beneath the Matala moon

Tak śpiewała Joni Mitchell w czasach, gdy pod kreteńskim niebem spędzali dnie i noce Janice Joplin, Joan Baez, Bob Dylan , Caat Stevens... Joni oczywiście też.

Matala reklamowana jest jako wioska Dzieci Kwiatów - hippisi mieszkali tutaj w latach 60-tych i na początku lat 70-tych ubiegłego wieku. "Today is life. Tomorrow never comes".
Warto jednakże wspomnieć , że to tylko jeden z elementów historii Matali.
Według Homera, właśnie na tutejszych skałach rozbił się statek Menelaosa, powracającego z Troi. Mitologia natomiast opowiada o tym, jak Zeus pod postacią byka porwał fenicką księżniczkę Europę, uniósł na grzbiecie, pokonał morze i dotarł do Krety właśnie na plażę w Matali… W czasach minojskich Matala była jednym z portów Fajstos, w czasach rzymskich - portem Gortyny.

Auto zostawiamy przy drodze tuż przed miasteczkiem. Nie będziemy tu długo, więc bez sensu płacić za całodzienny parking przy samej plaży...

Ludzi tłum . Plaża niezbyt duża w porównaniu z Elafonissi czy Balos, a chętnych do odpoczynku na niej wcale nie mniej... A piasek jakiś taki szary.
Gdyby nie ładne położenie w zatoczce pomiędzy dwoma "dziurawymi" skałami, to może wcale by mi się tu nie podobało?

[dangol]

Oczywiście przesadzam . Jest dobrze skała ładnie wygląda , woda jest ciepła , słońce świeci , można się przed nim schronić w cieniu tamaryszków...
A pod skałami nawet sporo podwodnego życia da się zaobserwować, w każdym bądź razie Grzesiek tak twierdzi .

Przede wszystkim koniecznie trzeba zaglądnąć do magicznych piaskowcowych grot, w których pomieszkiwali hippisi.
Skalne łóżeczka w niektórych z jaskiń z pewnością częściowo są właśnie z tych czasów, ale samych grot hippisi nie wydrążyli . Wykorzystali dawne rzymskie i wczesnochrześcijańskie cmentarzysko, które w czasach średniowiecza używane było dla celów mieszkalnych jako kolonia trędowatych.

[dangol]

Idziemy więc zobaczyć to miejsce i my , chociaż nie ma pewności, czy zaglądniemy właśnie do tej groty, w której przed nami była któraś ze wspomnianych wyżej sław. Jedną z tych grot odwiedził kiedyś Brutus, nosi więc dziś nazwę Brutospeliana, ale do niej pewnie nie los mnie nie pokierował...
Na ozdobioną najfajniejszymi malunkami posesję też nie trafiłam , albo po prostu przegapiłam ozdoby skryte w mroku groty...

Tak jak już wcześniej w swej relacji wspominał na forum Doctor Wu, groty nie grzeszą czystością. Zamykanie na noc ogrodzonego siatką terenu pewnie dużo nie pomogło...
Zwłaszcza groty na najniższym poziomie czasem po prostu cuchną, a przecież WC przy plaży jest! Na pewno nie są to aromaty pozostawione przez hippisów .
Dużo przyjemniej jest w grotach na wyższych piętrach, bo tam już nie każdemu chce się wspinać . My zresztą też doszliśmy tylko o poziom wyżej, całkiem wysoko nam się nie chciało , chociaż tam mogło już być niemalże sterylnie .

[dangol]

Matala całkiem ładnie wkomponowała się pomiędzy dwie skały.

Po penetracji grot, odsapka i jeszcze jedna krótka kąpiel, a potem opuszczamy Matalę.

Bez większego żalu, ale też nie uznajemy tej wizyty za czas stracony .
Tak sobie myślę, że może mistyka tego miejsca dotarłaby do mnie, gdybyśmy wsłuchani w szum fal i ogrzani gorącym wiatrem, posiedzieli na plaży przy zachodzącym słońcu? Albo jeszcze lepiej - w blasku księżyca, o którym śpiewała Joni...

Nie daliśmy się jednak porwać chwili i nie zostaliśmy na noc na plaży, lecz ruszyliśmy w dalszą drogę...

[dangol]

Nie zważając na to, że zostało nam tylko niecałe dwie godziny bez ciemności, postanowiliśmy (konkretnie ja, ale reszta nie zaprotestowała) nie wracać już znaną nam drogą główną, lecz wąskimi asfalcikami wijącymi się przez dolinę Amari.

Szczególnie marzyły mi się zapomniane maleńkie wioski po zachodniej stronie doliny, na stokach Kedros. Głównie ze względu na położenie z widokiem na góry Psiloritis, bo zabudowa wiosek w tamtej części doliny jest stosunkowo nowa, gdyż domy zostały całkowicie zniszczone podczas II wojny światowej, w odwecie za udzielanie schronienia partyzanom i pomoc w uprowadzeniu generała Kreipe. Niemcy spalili osady i wymordowali wszystkich mężczyzn - wydarzenia te upamiętniają liczne pomniki.

Na tych krętych górskich bocznych drogach noc by nas zastała z całą pewnością . Rozsądek nakazywał nie zapuszczać się o tej porze dnia w takie miejsca...
Poza krótkimi zboczeniami, jechaliśmy więc główniejszą drogą po wschodniej stronie doliny, tuż pod potężnym masywem Psiloritis. Tyle, że ta główna droga zupełnie na taką nie wygląda , bo przecież właściwa trasa do Rethymnonu to ta, którą rano jechaliśmy przez Spili.

Zjechaliśmy z drogi Tymbaki - Agia Galini w kierunku trasy wiodącej wzdłuż doliny Amari.

[dangol]

Droga boczna całkiem nieźle wyglądała . Tyle, że wąska, ale do takich kreteńskich dróg już przywykliśmy .

Na "zboczeniu" minęliśmy dwie wioseczki - Agia Paraskevi oraz Agios Ioannis. Ślicznie położone, niemalże senne i bezludne , nie licząc kilku panów siedzących na krzesełkach przed kafenionem .
Wokół oliwki, oliwki, oliwki ... A z boku małe kościółki . A my w samochodzie.

Co do jednego byliśmy zgodni, w każdym bądź razie mój małżonek i ja , że fajnie byłoby przyjechać tutaj w czasie zbioru oliwek. Olać plaże, poznać od podszewki prawdziwą Kretę , która przecież jest właśnie w starych gajach oliwnych, w ubranych na czarno babinkach (właśnie w dolince Amari mogliśmy się przekonać, że to wciąż bardzo popularny strój), w rozlegających się zewsząd dźwięków dzwoneczków, pobrzękujących na szyjach jagnięciny .

Dolina była zielona nawet teraz, po tylu suchych upalnych miesiącach. Jakże pięknie musi tu być wiosną, kiedy wszystkie rośliny eksplodują kwieciem ! Zwłaszcza widok kwitnących drzewek owocowych (mnóstwo ich tu rośnie) musi być niezwykły .

[kulka53]

Ciekawa ta Matala, zaglądnąć na pewno było warto, chociażby dla tych grot i by przejechać się przez Kretę podziwiając ładne krajobrazy . Bo sama plaża, taka sobie no i te domy

Nie daliśmy się jednak porwać chwili i nie zostaliśmy na noc na plaży

Trochę szkoda, ale myślę, że na Krecie byłyby ku temu ciekawsze miejsca
Fajnie musieli mieć mieszkańcy tych grot, ochrona przed wiatrem, no i deszcze pewnie też czasem nawet i na Krecie padają

W każdym razie, zauważyliśmy , że potomkowie hippisów, albo i oni sami wciąż jeszcze po greckich wyspach się tułają

[dangol]

W każdym razie, zauważyliśmy , że potomkowie hippisów, albo i oni sami wciąż jeszcze po greckich wyspach się tułają

A w Matali przy wejściu na plażę sprzedają koraliki

[dangol]

Przejechaliśmy przez malowniczo położone wioski Kouroutes i Fourfouras, skąd wiodą szlaki turystyczne na najwyższy szczyt Krety - Psiloritis. Ten strasznie nuuuuuuuudny, według Franza . A mnie by pewnie nieźle dał w kość, gdybym tylko odważyła się tam pójść.

[mariusz-w]

fotka z netu

I kilka naszych fotek:

Wasze ładniejsze ...

Kretę jakoś zawsze odkładam na "zaś".
Śledząc Twoja relację dochodzę do wniosku, że to "zaś" powinno już chyba pomału nastąpić.

Pozdrawiam

[dangol]

Wasze ładniejsze ...

Skoro tak sądzisz , to wrzucam kolejną porcyjkę.

Za Fourfouras obniżyliśmy się w w dolinkę i przez czas jakiś jechaliśmy jeszcze „główną” drogą.

[Tymona]

Danusiu - właśnie powędrowałam z Wami po wyspie. Co to pitos już sobie wygooglałam ale tego co Wy tam dobrego jedliście (w tej knajpce, gdzie obsługiwała Was polka) już nie dało rady To papryka nadziewana?

Fajne te hipisowskie domki - ale ręce odpadają jak się pomyśli, co niektórzy współcześni z nimi wyprawiają