Turcja w cztery tygodnie

[Franz]

Na dwóch pierwszych zdjęciach wystawiono kamienie po rzymskich budowlach. Czy tak?

A na trzecim - stojące słupki na trawniku to nagrobki (czy w ziemi są pochowane zwłoki, jakoś mało miejsca dla każdego) a te podpierające mury jakiejś budowli to pamiątkowe tablice nagrobne

Dokładnie tak.
Kapitele kolumn, sarkofagi, kamienie nagrobne seldżuckie i osmańskie (bez zwłok) - to wszystko teren muzeum, mieszczącego się w dawnym budynku kuchni dla ubogich, ufundowanego przez sułtana Murada I dla jego matki Nilufer - żony sułtana Orhana a jednocześnie córki cesarza bizantyjskiego Jana VI Kantakuzena.
Jako ciekawostkę podam jeszcze, że Nilufer Hatun po ślubie z muzułmańskim sułtanem miała prawo pozostać przy wierze chrześcijańskiej.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

[Franz]

Sześć lat temu, po zwiedzeniu Edirne - pierwszego miasta za turecką granicą - skierowałem się do Stambułu. Mimo iż nie przepadam za miastami-molochami, to Stambuł... to zupełnie inna kategoria. Tam można zatonąć w marzeniach...
Zahaczyłem o niego również w drodze powrotnej, gdyż na wjeździe trafiłem na poniedziałkowy dzień zamknięty, jeśli chodzi o Aya Sofia.

Dwa lata temu z Edirne skierowaliśmy się na Dardanele, omijając Stambuł i zostawiając go na sam koniec. Prawdziwy deser.
O Stambule wiele opowiedział Piotrek i pokazał sporo zdjęć. Część z nich jest aktualnie, niestety, niedostępna. Ale, jak się zorientowałem z relacji, to byłem również w paru miejscach, które już nie zmieściły się u Piotrka (z kolei nie byłem w paru innych "jego" miejscach). Pozwolę więc sobie tu zaprezentować garść fotek, wybranych z mojej stronki - z wielkim trudem. Naprawdę, w przypadku Stambułu, żal rezygnować z jakiejkolwiek. Ale cóż, jakby co - zawsze są one jeszcze u mnie i można do nich zajrzeć.

W kwestii językowej - używam polskiej nazwy tego miasta: Stambuł, w Stambule. Bardzo nie lubię do oryginalnych nazw (w tym przypadku Istanbul) stosować polskiej deklinacji. Musiałbym chyba pisać: w Istanbul. No, chyba że konsekwetnie stosujemy tureckie podejście i wtedy brzmiałoby to: Istanbulda.

A teraz już zapraszam na pierwszą odsłonę mojego spojrzenia na to miasto. Na pierwszy ogień - Topkapi Sarayi:



















Po wyjściu kierujemy się do Błękitnego Meczetu. Wtedy za plecami mamy widok na Aya Sofia (Hagia Sophia):



A to już wewnątrz meczetu:





Więcej fotek pod adresem: http://swiat.freehost.pl/Turcja07/Turcja07.html

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

[Franz]

W drugiej odsłonie mojego spojrzenia na Stambuł chciałbym pokazać meczety Nuruosmaniye (Światła Osmańskiego), Beyazit (Bayezyda II) i Suleymaniye (Sulejmana I Wspaniałego) wraz z grobowcami oraz wieczorne fotki Błękitnego Meczetu (Sultan Ahmet Camii) i Hagia Sophia (Aya Sofya).



















Więcej fotek pod adresem: http://swiat.freehost.pl/Turcja07/Turcja07.html

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

[Lidia K]

No toś nam umilił dzisiejszy ponury dzień.

Cóż można więcej za-ochać. Ja chcę zobaczyć na własne oczy. Przepiękne wieczorne zdjęcia i odbicie w wodzie.

[Franz]

No toś nam umilił dzisiejszy ponury dzień.
Cóż można więcej za-ochać. Ja chcę zobaczyć na własne oczy. Przepiękne wieczorne zdjęcia i odbicie w wodzie.

Cała przyjemność po mojej stronie. Bo sobie też umilam.

A wolisz takie odbicia w wodzie czy może coś z tego zestawu?:
Schladminger Tauern
Lechtaler Alpen
Pireneje katalońskie

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

[Lidia K]

I tu Cię może zaskoczę.

Górskie widoki nie są mi obce i też trochę fajnych ujęć udało mi się zrobić Natomiast z nocnymi zdjęciami niestety nie radziłam(-liśmy) sobie wcale. Jedyna nauczka z ostatniej próby zrobienia podobnych zdjęć, jest taka że teraz wiem jak się do tego zabrać.
Na kolejną możliwość muszę poczekać do przyszłego sezonu urlopowego.

[Franz]

I tu Cię może zaskoczę.

Owszem, trochę. W przypadku innej odpowiedzi chciałem przygotować absolutnie przedpremierowe zdjęcie znad jez. Trnovacko. Ale w tej sytuacji - poczeka ono na swoją kolej.

Natomiast z nocnymi zdjęciami niestety nie radziłam(-liśmy) sobie wcale.

Nocne zdjęcia - o ile właściwe obiekty są ładnie podświetlone - mają niezaprzeczalny urok. Nawet, jeśli w dziennym świetle nie przyciągają uwagi, to przy odpowienim podświetleniu mogą budzić zachwyt.

Ja ostatnio spróbowałem zrobić nocne fotki w górach. Ale mam tylko aparacik kompaktowy z niewielkimi możliwościami. Nastawiłem go na maksymalny czas - 60s i bardzo się ucieszyłem, że coś na ekranie było widać. Niestety, na komputerze jest czarno. Ale spróbuję pokombinować z jasnością i kontrastem i może uda mi się cokolwiek z tego wyciągnąć.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

[Lidia K]

Ja ostatnio spróbowałem zrobić nocne fotki w górach. Ale mam tylko aparacik kompaktowy z niewielkimi możliwościami. Nastawiłem go na maksymalny czas - 60s i bardzo się ucieszyłem, że coś na ekranie było widać. Niestety, na komputerze jest czarno.

A nasz ma jeszcze mniejsze możliwości 15 sekund. Więc trudności w osiągnięciu celu nie do pokonania.

[Franz]

Oto trzecia i ostatnia odsłona mojego spojrzenia na Stambuł.

Nie mogło nas zabraknąć na Kapali Carsi [kapaly czarszy]:



Ale i pod otwartym niebem liczne kramy i sklepiki zachęcają do zajrzenia:



My i tak prawie niczego nie kupujemy, zostawmy więc już te handlowe okolice innym i zejdźmy pod ziemię. Oto potężna cysterna, zbudowana za cesarza Justyniana:





Pora na najsłynniejszy zabytek Stambułu - Hagia Sophia:









Jeszcze spacer po stambulskiej starówce:



Po czym wyjeżdżamy z centrum, gdzie blisko już murów miejskich odnajdujemy prawdziwy klejnocik - kościół Chora:







I tak się zakończyła turecka przygoda sprzed dwóch lat.
Sześć lat temu, po zwiedzeniu Stambułu i przejechaniu przez Bosfor, odnalazłem z niejakim trudem wioskę Polonezkoy (Adampol). Spokojna, sielska atmosfera z polskimi akcentami w rodzaju wywieszonej flagi, domu kultury i cmentarza z polskim grobami - ale to wszystko, co tam zobaczyłem. Dlatego za drugim razem już nie wracałem do tego miejsca, które kiedyś wiązało się z nadziejami na odrodzenie nieistniejącej wtedy Polski.
A ze Stambułu skierowaliśmy się na północ - na wybrzeże bułgarskie. Ale to już zupełnie inna historia.

Więcej fotek pod adresem: http://swiat.freehost.pl/Turcja07/Turcja07.html

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

[Lidia K]

My i tak prawie niczego nie kupujemy....

Tak jak my.

Jeszcze spacer po stambulskiej starówce

O stambulskiej starówce słyszałam od współpracowników, że jest zapomniana, nierestaurowana i bardzo zaniedbana. I robi złe wrażenie.

....gdzie blisko już murów miejskich odnajdujemy prawdziwy klejnocik - kościół Chora

Kościół klejnocik - faktycznie, wymalowany w każdym możliwym miejscu. Nawet te kilka zdjęć ujawnia jego piękno. A z tyłu kościoła - minaret.

[Franz]

O stambulskiej starówce słyszałam od współpracowników, że jest zapomniana, nierestaurowana i bardzo zaniedbana. I robi złe wrażenie.

Niewiele tam jest do obejrzenia, ale te domy mi się akurat podobały. A że to na tyłach Aya Sofia, więc i nachodzić się w tym celu specjalnie nie trzeba.

Kościół klejnocik - faktycznie, wymalowany w każdym możliwym miejscu. Nawet te kilka zdjęć ujawnia jego piękno. A z tyłu kościoła - minaret.

Bo - jak wiele kościołów - został zamieniony w meczet. Obecnie - tylko muzeum, podobnie jak Hagia Sophia.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

[Janusz Bajcer]

Piękne spojrzenia na Stambuł Wojtku

[Vjetar]

Niby wszyscy oglądają i pokazują to samo - niby.

[Franz]

Dziękuję bardzo i cieszę się, że moje spojrzenie też się spodobało.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

[Franz]

Śledziłem sobie relację Janusza i kiedy został wspomniany kotek znad jeziora Van, wtrąciłem w relację parę fotek z tamtych okolic. Potem dorzuciłem jeszcze kilka z dalszej okolicy i następne ze wschodu Turcji.
I tak - na zasadzie kolejnych wtrętów - kontynuowałem moją mini-relację z Turcji i dojechałem do jej końca. Ale... może w tej sytuacji należałoby pomyśleć i o początku?..

A na początku było pierwsze miasto za bułgarsko-turecką granicą. Nie każdy tam się zatrzymuje, a zdecydowanie warto. Sześć lat temu miałem więcej czasu na jego zwiedzenie. Tym razem wjechaliśmy już pod wieczór i musieliśmy się zadowolić tylko pobieżnym spojrzeniem.

Kiedy Turcy dotarli na trwałe na kontynent europejski, nie potrafiąc jeszcze zdobyć Konstantynopola, opanowali pd.-wsch. Trację. Adrianopol był wtedy sporą metropolią i tam też przenieśli stolicę z Bursy, zmieniając nazwę miasta na Edirne. W mieście powstało wiele pięknych budowli, z których najzacniejsze to Eski Cami (Stary Meczet), Ucserefeli Cami (Meczet o Trzech Galeriach) oraz Selimiye Camii - najwspanialsze dzieło najsłynniejszego osmańskiego architekta Mimara Sinana.

Edirne zasługuje na dłuższą wizytę. Ale czasu zawsze na wszystko brakuje.









Wyjeżdżamy z miasta już o zachodzie słońca i znajdujemy jakieś odludne miejsce na nocleg. Jakoś nie robi na nas wrażenia tekst z jednego z przewodników po Turcji:
Rozdzierane konfliktami tereny sąsiadujące z Grecją i Bułgarią, dotknięte takimi plagami jak korupcja, przemyt i nielegalna imigracja, to obecnie ziemia niczyja. Najlepiej trzymać się od nich z daleka.

Następnego dnia dojeżdżamy na płw. Gelibolu (Gallipoli) - wsławiony bohaterską obroną turecką przed lądowaniem aliantów (jedyna wygrana bitwa Turcji w czasie I Wojny Światowej) - i przepływamy Dardanele.







Czas na pierwszą wspólną herbatkę na azjatyckim brzegu.



Więcej fotek pod adresem: http://swiat.freehost.pl/Turcja07/Turcja07.html

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl