.png "Cromaniak")
napisał(a) plavac » 29.10.2008 20:26
Oj, pamiętam to jeszcze 
Bo wtedy zaczyna się druga faza biegania, ta gorsza - za wnukami . Tak przynajmniej twierdzi moja Mama 
napisał(a) PAP » 30.10.2008 00:15
. Dla Jasia to absolutny debiut, ale znając życie i jemu przyjdzie tu kiedyś potuptać od początku do końca. Widoków nie ma tu oszałamiających, ale panujący tu spokój połączony z szumem strumyka i kojącą zielenią bujnej, zwłaszcza o tej porze roku, wszelakiej roślinności, skutecznie relaksuje i wycisza. Jasiek co prawda swoje waży, ale na szczęście i jemu przychodzi wreszcie ochota na postawienie kilku kroków na szlaku. Gorzej, że Małżonka jest podtruta, bo dzień wcześniej nałykała się jakiejś nowej multiwitaminy czy czegoś w tym rodzaju, i dziś rozsadza jej wątrobę, a osłabiona jest do tego stopnia, że w zasadzie w nosidle to powinno nieść się nią a nie Jasia 
.
. Małżonka ciągnie się z tyłu podpierając się prawie nosem. Innych ludziów prawie brak, a jeżeli już to schodzące w dół jednostki. Na polanę Małołącką docieramy trochę po 15:00, co oznacza, że szliśmy tu trochę ponad dwie godziny, co uwzględniwszy wszelkie trudności obiektywne nie jest takim złym czasem. Spora grupka młodzieży szkolnej słucha pogadanki przewodnika dotyczącej tatrzańskich niedźwiedzi i ich zachowań. To temat na czasie, zwłaszcza wobec rozstrzyganego w sądzie zdarzenia. Omijamy ich i kawałek dalej rozkładamy nasz koc piknikowy, na którym Małżonka robi sobie leżakowanie, a młodzież szaleje jak przysłowiowe zające w kapuście. Zgodnie z przewidywaniami, widoczność w głąb doliny jest, delikatnie mówiąc, ograniczona. Plusem jest to, że tak jest bardziej tajemniczo 
. Mimo, że krople wody wiszą dosłownie w powietrzu, to nie pada, a to kolejny duży plus, więc nie wolno nam narzekać
...
.png "Moderator globalny")
napisał(a) Janusz Bajcer » 30.10.2008 01:13
napisał(a) PAP » 30.10.2008 09:38
Janusz Bajcer napisał(a):Jak to zero kilometrów na trasie
W 2007 roku w maju też chodziłem po Dolinie Małej Łąki
W czasie tego weekendu majowego były "zaliczone" jeszcze dwie Doliny
...
... a inna rzecz, że w słońcu, i to wiosennym, to wszystko inaczej wygląda ...
napisał(a) PAP » 09.11.2008 23:13
. Na niebie wciąż królują gęste i grube chmury, ale są już lekko porozrywane, dzięki czemu tu i ówdzie widać prześwitujący błękit nieba . W sumie nie ma co wybrzydzać. Do końca pobytu zostały nam już tylko trzy dni, tak więc każdy jest na wagę złota. Trzeba zatem i ten zagospodarować. Opcje są dwie, ale że Małżonka jeszcze odczuwa skutki wcześniejszego podtrucia, stąd wygrywa wariant mniej forsowny fizycznie, czyli kolejny wypad na słowacką stronę Tatr. Nim jednak wyruszymy w drogę Jasiek musi popodziwiać jeszcze koparkę. Atrakcja tym większa, że o ile w minionych dniach na skutek padającego deszczu lub podtopienia wykonanych już wykopów koparka pozostawała w stanie spoczynku, tak dziś wreszcie ożyła. Pan operator ewidentnie już nie robi sia , tylko z wigorem wgryza się stalową łyżką w ziemię, po czym przenosi ją na stojącą obok wywrotkę. Jakby tego było mało, w dole wykopów pojawił się jeszcze spychacz, który też z mozołem przepycha grudy ziemi. Jasiek stoi jak zaczarowany, a ja uwieczniam prace budowlane na filmie, co by syn miał co podziwiać po powrocie do domu ...
. Nim jednak udamy się do Łysej Polany i znajdującego się tam przejścia granicznego, robimy obowiązkowy postój na punkcie widokowym w Głodówce. Jeżeli ktoś tego miejsca nie zna, to OBOWIĄZKOWO powinien je odwiedzić przy kolejnym pobycie w Tatrach, zwłaszcza przy sprzyjającej pogodzie. Takiej panoramy Tatr, i tych Wysokich i tych Zachodnich, nie ma z żadnego innego miejsca, do którego każdy cepr mógłby dojechać każdym samochodem, czy to tak jak my Drogą Oswalda Balzera czy bardziej współczesnym odcinkiem od strony Bukowiny Tatrzańskiej Dziś pogoda jest przeciętnie sprzyjająca dla podziwiania pełni tego widoku, ale i tak jest piknie . W minionych latach bywało różnie, ale dzięki temu teraz mamy pełne wyobrażenie o różnych obliczach Tatr 
...
...
. Co prawda w koło niebo jest 'łaciate', ale akurat sama góra jest idealnie schowana w chmurach, odsłaniając jedynie swoje dolne partie . Uwzględniając niebagatelny koszt biletów na kolejkę linową dochodzimy do wniosku, że na taki spacer w chmurach nie reflektujemy. No cóż, co się odwlecze ... Na otarcie łez decydujemy się na przejażdżkę lanowką na Hrebienok. http://www.vt.sk/strediska/lanovky-vlek ... y/sk/zima/ Pod wieloma względami przypomina ona rodzimą kolejkę na Gubałówkę. Główna różnica to widoki rozciągające się wkoło. Skutki silnej wichury sprzed kilku lat są tu dramatycznie widoczne, i zapewne jeszcze bardzo długo będą, nim przyroda zdoła zregenerować się do poprzedniego stanu. To, co z dołu prezentuje się jak puste połacie, z okien kolejki widać w większym detalu. Patrząc na samotnie stojące, pomiędzy powyrywanymi z ziemi korzeniami, cudem ocalałe drzewa, można sobie jedynie wyobrażać jak musiało to miejsce wyglądać przed destrukcją. Nasuwają się skojarzenia z Vukovarem, acz tu na szczęście nie jest to owoc działań człowieka ...
...
)
.
. Lepiej to by już tego nie wymyślił nawet tabun biurokratów z Brukseli ... Nasyceni, mając w zanadrzu jeszcze kilka widnych godzin, obieramy kurs na Strbske Pleso. Po drodze dalej straszą tereny zniszczone przez wichurę, tylko miejscami uchowane przed żywiołem ...
. Znów więc mam sposobność wpatrywać się w cofającą się betoniarkę, być mijanym na odległość metra przez spychacze i koparki, czy z zapartym tchem śledzić załadunek ciężarówki. Nawet kiedy oddalamy się od miejsca budowy, podążając ścieżką wzdłuż brzegu jeziora, mimo że owa machineria ginie nam z widoku, to odgłosy jakie wydaje, sunące po gładkiej jak lustro tafli wody, nie pozwalają nam o niej zapomnieć. Na szczęście widoki są kojące i skutecznie rekompensujące te niedogodności. Kudłate niebo ma na tyle wysoki pułap, że nie spłaszcza zanadto perspektywy, a dodaje jej jeszcze tajemniczości. Ruch na ścieżce znikomy, możemy się więc poczuć, że całą tą przestrzeń mamy na wyłączność. Dochodzimy do miejsca, z którego w rzeczonym grudniu 2006 udało mi się całkiem przypadkowo zrobić jedno z ciekawszych zdjęć w mym skromnym dorobku. Zdjęcie brało udział w jednej z edycji crokonkursu fotograficznego, ale nie wzbudziło szerszego uznania ...
. Mijamy Stary Smokovec, Tatranską Lomnicę, odbijamy w lewo na Zdiar i Łysą Polanę. Kawałek przed przejściem, po prawej stronie drogi naszą uwagę zwraca sporej wielkości hotel. Na chwilę opuszczamy główną drogę i wjeżdżamy na teren kompleksu. Jak się wieczorem doczytamy patrząc na stronę internetową tego obiektu, hotel Kolowrat http://www.hotelkolowrat.sk/ był miejscem rozmów 'rozwodowych' Czechów i Słowaków z początku lat dziewięćdziesiątych . Kolejne skojarzenie z Vukovarem i Bałkanami, kolejny dowód na to, że chcieć to móc ...
napisał(a) Jolanta M » 09.11.2008 23:48
PAP napisał(a):Nasza młodzież oprócz dyżurnych frytek z kawałkiem smażonego mięsa bez wahania daje się skusić na kompot z truskawek, nie wiedzieć czemu po tej stronie granicy zwanych jahodami
.png "Weteran")
napisał(a) kulka53 » 10.11.2008 08:41
PAP napisał(a):decydujemy się na przejażdżkę lanowką na Hrebienok. Pod wieloma względami przypomina ona rodzimą kolejkę na Gubałówkę.
Ze zdjęcia wynika, że teraz faktycznie przypomina tę Gubałówkową, w 2003 jeszcze tak nowocześnie nie było. PAP napisał(a):Skutki silnej wichury sprzed kilku lat są tu dramatycznie widoczne, i zapewne jeszcze bardzo długo będą, nim przyroda zdoła zregenerować się do poprzedniego stanu.
Z tego co daje się ostatnio usłyszeć czy wyczytać w mediach, Słowacy planują wybudowanie na zniszczonych wichurą terenach hoteli (do 20 m wysokości) kolejek, nartostrad i w ogóle całej tego typu infrastruktury. Dla mnie to smutna wiadomość.......... PAP napisał(a):... i widok na Lomnice (chyba
Moim zdaniem na zdjęciu widać Slavkovsky Stit 2452 m npm, potężną górę wznoszącą się nad Starym Smokovcem. No chyba, że ta zakryta chmurami to Łomnica
Naprawdę wygląda to strasznie, nie myślałem, że aż tak. Te tory biegnące wśród pustki - szok
Naprawdę wielki szok
), ale mógłbyś spróbować poprowadzić swoją nieco już podrośniętą młodzież na Rysy nie od Morskiego Oka ale od strony Słowackiej właśnie - jest łatwiej.
napisał(a) PAP » 10.11.2008 11:47
Jolanta Michno napisał(a):PAP napisał(a):Nasza młodzież oprócz dyżurnych frytek z kawałkiem smażonego mięsa bez wahania daje się skusić na kompot z truskawek, nie wiedzieć czemu po tej stronie granicy zwanych jahodami
Po chorwacku truskawka to też jagoda, zaś poziomka to šumska jagoda, czyli leśna truskawka, żeby było ciekawiej.
Całkiem można się w tym pogubić.
Pozdrav
Jola
...
napisał(a) PAP » 10.11.2008 12:09
kulka53 napisał(a):PAPo, dziękuję za przywołanie wspomnień z pierwszych kontaktów z wysokimi górami mającymi miejsce właśnie w Słowackich Tatrach...........PAP napisał(a):decydujemy się na przejażdżkę lanowką na Hrebienok. Pod wieloma względami przypomina ona rodzimą kolejkę na Gubałówkę.
Tak, wjeżdżało się nie razPAP napisał(a):Skutki silnej wichury sprzed kilku lat są tu dramatycznie widoczne, i zapewne jeszcze bardzo długo będą, nim przyroda zdoła zregenerować się do poprzedniego stanu.
Chyba nie zdoła...........PAP napisał(a):... i widok na Lomnice (chyba
Chyba nie.........
Powiem Ci że zdjęcia które pokazałeś, te z terenów po przejściu wichury zrobiły na mnie PIORUNUJĄCE wrażenie
A zdjęcia znad Strbskiego Plesa, zarówno te zimowe z 2006 jak i z 2008 - piękne
PS Nie wiem jak się na to zapatrujesz (względy tradycji
Pozdrawiam
...
...
... na marginesie, kiedy z MAPĄ byliśmy w Zakopanem w grudniu 2001, to właśnie kończyli wymianę wagoników na Gubałówce, a nam udało się nią przejechać pierwszego dnia po re-otwarciu, kiedy jeszcze firma montująca szkoliła miejscowych konduktorów, czy jak tam nazywa się osobników prowadzących wagoniki ...
...
... ale tyż było ładne ...
... a może Janusz B coś wygoogluje
), to zdecydowanie nie byłaby to trasa dla mej szanownej Małżonki ... czyli wyżej niż dolinki to będę musiał z młodzieżą samodzielnie się wybierać, ale do tego to jeszcze muszą duuuużo podrosnąć, żeby to było bezpieczne i odpowiedzialne
napisał(a) kulka53 » 10.11.2008 12:36
PAP napisał(a):Nie potrafię umiejscowić daty tej wichury
PAP napisał(a):wyżej niż dolinki to będę musiał z młodzieżą samodzielnie się wybierać, ale do tego to jeszcze muszą duuuużo podrosnąć, żeby to było bezpieczne i odpowiedzialne
napisał(a) Jolanta M » 10.11.2008 12:45
PAP napisał(a): Jolanto,
A jak będzie po 'innemu' nasza jagoda
napisał(a) PAP » 11.11.2008 23:25
. Lenka tupta sama, Małżonka też, zregenerowana już całkowicie po zatruciu. Na koniec ogonka do kolejkowej kasy w Kuźnicach docieramy coś około 13:30. Niby nie jest źle, bo koniec znajduje się raptem kilka metrów przed dolnymi schodami, ale nim dostaniemy się do wagonika to i tak spokojnie mija godzina . Kolejka na Kasprowy została, co prawda, niedawno wreszcie zmodernizowana i wyposażona w większe kabiny, ale jak głosi napis na tablicy informacyjnej, za sprawą jakiegoś rozporządzenia mającego regulować ilość turystów wjeżdżających na górę, w sezonie letnim kursuje ona dwa razy rzadziej niż by mogła czy też niż czyni to zimą ...
...
. Nasza młodzież, a zwłaszcza Jaś, od tego bezruchu dostaje zwyczajowej głupawki, trza więc ich trochę wyskakać, co by spalili nieco kalorii. Słowem, czekanie mija w ciekawej atmosferze, i nawet przelotne kilka kropel mżawki nie jest w stanie jej popsuć.
. Kiedy dociekam czemu tak, mając świeżo w pamięci wczorajszy zakup przy użyciu karty analogicznych biletów w Starym Smokovcu, słyszę w odpowiedzi, że pani ma mało czasu między odjazdami poszczególnych wagoników, a to by zbyt długo trwało . Już mi się ciśnie na usta, aby pani wytłumaczyć, że mamy XXI wiek, Unię Europejską, że tuż za miedzą, i takie inne, ale dochodzę do wniosku, że urlop nie po to jest, aby się zbędnie denerwować . Kiedy wraz z kompletem 'opłaconych' współtowarzyszy podróży czekamy dobre kilka minut na peronie na przybycie naszego wagonika, jeszcze bardziej się utwierdzam, że pani coś mnie 'czarowała' z tym brakiem czasu ...
. Dziwne to, gdyż żadnych wcześniejszych symptomów nie ujawniał. Jak się wkrótce okaże, podczas pobytu na Kasprowym Wierchu serwuje nam jeszcze dwa razy powtórkę, co wskazuje raczej na inne źródło tej dolegliwości niż bujanie wagonika.
. Kolejno schodzimy na 'siodełko' i stamtąd dalej delektujemy się widokiem. Robiąc zdjęcia staram się kadrować je tak, aby potem dało się z tego zmontować jakąś panoramę. Czynię też próby przekonania Małżonki do zejścia do Kuźnic drogą lądową. Ta jednak stawia silny, wręcz paniczny opór , uzasadniając to ekspozycjami. Wkrótce Lenka przez własną nieuwagę 'łapie zająca' na prostym odcinku ścieżki, tłukąc sobie boleśnie przy tym obydwa kolana, i wtedy już wiem na pewno, że o zejściu można zapomnieć . Kiedy zbliża się godzina naszego zjazdu potulnie udajemy się do stacji i poddajemy się powrotowi do Kuźnic drogą powietrzną ...
' Może i mam, myślę sobie, ale co zrobić skoro wszystkie dwa są aktualnie niedysponowane . Kiedy jednak docieramy do auta i Jasiek wybudza się ze snu, a Lenka zstępuje na ziemię, następuje cudowne ozdrowienie . Lenki kolana już nie bolą, a Jasiek ma przypływ nowych sił . Skutek jest taki, że wieczorem, kiedy ja dogorywam po dzisiejszej roli wielbłąda, oni szaleją w najlepsze, jak dwa zające w kapuście ...
...
napisał(a) plavac » 13.11.2008 21:43
Mówi Ci to ten, co niósł wycieńczonego syna dookoła całych Plitwic Nawet tydzień rekonwalescencji w Jadranie było potem mało Powrót do Nasze relacje z podróży
