Dziurki... czyli Brač i Istria 2015

Stasiek18 napisał(a):Za dwa tygodnie zaczynam urlop świąteczny więc będę miał sporo czasu
Jest nadzieja na relację i to spora

Szczęściarz...
Pięknie - będzie lektura na święta.

.

Za co lubimy Povlję?...

Za... wszystko. Ta mała miejscowość na wyspie Brač jest jak Dalmacja w pigułce. Każdy szczegół miasteczka, od ruin starochrześcijańskiej bazyliki po tabliczkę z ofertą prodajem maslinovo ulje mówi nam coś o tej ziemi, jej historii, codzienności mieszkańców.

Za co więc lubimy Povlję?...

Za... kamień.

Jest wszędzie. No, może nie w aż takich ilościach jak na Pagu ale za to jaki!

W murkach...



i w murach domów...







w rzeźbach...



z zawiasach...



w grobowcach...



jako gleba dla kwiatków...



jako bombka na choince...



wszędzie...






cdn.

No to jesteśmy w epoce kamienia łupanego

Całą wyspę lubię za kamień Jest wyjątkowy!

lotnikwsk napisał(a):No to jesteśmy w epoce kamienia łupanego

Gładzonego też trochę.

maslinka napisał(a):Całą wyspę lubię za kamień Jest wyjątkowy!

Coś w nim jest.

Zapomniałaś jeszcze o dachach. Kamienny dach - to brzmi dumnie..................

jacek1974 napisał(a):Zapomniałaś jeszcze o dachach. Kamienny dach - to brzmi dumnie..................

Ups, cóż za niedopatrzenie...

Zatem - kamienie na dachach - przynajmniej niektórych...






P.S. Przewodnik Zoran Kojdić zauważył, że dawniej ludzie budowali kamienne dachy, bo był to ogólnodostępny, najtańszy - a właściwie darmowy - budulec. Poszedł taki dekarz za wioskę, nałupał ile trzeba i gotowe. Teraz kamienny dach to symbol statusu - bo zrobiony z najdroższego materiału...

Danka,cieszę się Twoją relacją....
Cieszę się,że dzięki niej mam wgląd na swój wehikuł....

CROberto napisał(a):Danka,cieszę się Twoją relacją....
Cieszę się,że dzięki niej mam wgląd na swój wehikuł....

Robert - rewelacyjnie wesołe zdjęcie.

Jak widać pewne rzeczy bywają jednak niezmienne - nawet taka folia zabezpieczająca...

Za co lubimy Povlję?... cd.


Za uliczki...

Dalmatyńskie, wąskie i strome. Gdzie łatwo utknąć samochodem lub zasapać się idąc w upale pieszo pod górkę.











Za schodki...

Całkowite schodkowe szaleństwo. Jedne biegną w górę...



...drugie w dół...



a trzecie donikąd – just for show - albo wpadają prosto do Jadrana...




Schodki przecinają się z uliczkami tworząc labirynt pełen sekretnych zakamarków. Można za każdym razem wybierać inne, a wciąż znienacka pojawiają się nowe.








W sam raz na wieczorny lub poranny spacerek dla podtrzymania kondycji...

Za co lubimy Povlję?... cd.


Za rivę...

...mówiąc szumnie. Nabrzeżną ulicę dokoła zatoki, przy której mieszczą się prawie wszystkie potrzebne instytucje: IT, poczta, trzy knajpy, dwa markety i sklepik typu kiosk z pamiątkami. Z rzadka pojawia się obwoźny stragan z ciuchami i plażowym sprzętem, lub też rozkładają swój maleńki kramik dostawcy świeżych ryb.





Riva jest bajecznie niezatłoczona - nie trzeba przepychać się łokciami wśród tłumu turystów, za to tu i ówdzie widać lokalsów żyjących swą codziennością. Rankiem czarno odziane stateczne kobiety zdecydowanym machnięciem palca wskazują handlarzowi ryb, którą sztukę zapakować. Wieczorkiem starsi panowie rozprawiają w knajpie przy kartach i piwie. W sklepie przy kasie sprzedawczyni z klientką wymieniają się najświeższymi plotkami - a co tam, turysta poczeka na swoją kolej, przecież nikomu się tu nie spieszy. Wśród tej całej swojskości widać oczywiście wczasowiczów - ale zupełnie nie odczuwałam tego jako jakiejś inwazji. Poranny czy wieczorny spacer nabrzeżem - bezcenny.







Przy riwie kołyszą się na wodzie łodzie, łódki i łódeczki, zarówno mieszkańców, jak i przybyszów. Duże i małe, stare i nowe, budzące zazdrość lub politowanie, czasem skłaniające nawet do chwili refleksji...









Aha, jeszcze moja ulubiona para zdjęć z nabrzeżnej uliczki:

PRZED...



...i PO:

Pięknie opisana sympatia do Povlji ,no i moje ulubione zdjęcie się znalazło

andeo napisał(a): i moje ulubione zdjęcie się znalazło

Prawie

W konkursie brały udział jeszcze krzesełka:

A racja,czegoś mi brakowało

Ojjj cóż to za przyjemność pooglądać sobie słoneczne zdjęcia w takie ciemne, grudniowe popołudnie
Dzięki!