Dzika jazda na dwa kabestany czyli Bałtyk na Adriatyku X2021

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 04.10.2022 07:21

wiola2012 napisał(a):Wniosek jest taki (wg mnie), w wakacje pływają przeważnie turyści . Wypożyczają łódkę i się relaksują, jak trzeba się przemieścić to jest silnik, żagiel czasami. Jesienią na morze wypływają Wilki Morskie , którym wiatr i przechyły niestraszne. Zabierają na pokład taką Jolę lub Wiolę, żeby złożyć ofiarę i zapewnić sobie szczęśliwy rejs

To znaczy, że Jola się spisała skorowróciliśmy bezpiecznie do domu :mrgreen:

Wioli bym tak nie umordowała, słowo :smo:

Wczoraj dostałam od dobrego znajomego filmik - właśnie pływa po Cro - słońce, wiaterek, cieplutko. Szczęściarz. A my w domu bo trzeba było z wyjazdu w ostatniej chwili zrezygnować :cry:

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 04.10.2022 07:24

olek111 napisał(a):Zazdraszczam bardzo ! Kiedy ja bedę miał czas na taki trip ?!

Kiedy tylko powiesz sobie: jadę :smo:

Czasem tak trzeba - po prostu odrobinę szaleństwa. Rzucić wszystko i wyjechać......choćby w Bieszczady :wink:

Witaj na pokładzie olek111 :papa:

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 04.10.2022 08:11

Pogoda dziś jest piękna.

Wiatr, fale, słońce, przyjemnie ciepło.

Widać, że Załodze pasuje.

Zresztą – jak się nie uśmiechać skoro dokoła takie widoki.

Wiatr uparcie się rozwiewa – do zarefowanego grota dokładamy też ref na foku – zwijamy jego spory kawałek.

Mijamy piękną klasyczną jednostkę – wąska rufa, delikatny kształt – chciałabym kiedyś spróbować żeglugi takim jachtem.

Naszym oczom – tradycyjnie ukazuje się Primosten.

Widać basen i pustą plażę – chyba pierwszy raz w życiu widzimy ją aż tak bezludną.

Cały czasu uparcie stoję za sterem.

Normalnie oddajemy kółko wszystkim chętnym ale dziś mocno wieje, Oni się nie rwą do prowadzenia a i my nie bardzo mamy ochotę pozwolić prowadzić.

O, tu widać biedną wciąż cierpiącą Jolę.

A my w końcu odkryliśmy do czego może przydać się rajsbelka.

Na Charlim nie ma uchwytów na szklanki więc czemu jej nie wykorzystać?

Po szklankach widać, że szliśmy w sympatycznym przechyle.

Żegluga tego dnia była upajająca.

napisał(a) **ventus** » 04.10.2022 13:15

Widać, Widać, lekki boczek. Faktycznie puchy w Primosten. Zwykle gwarno w sezonie. Extra wspominki

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 04.10.2022 15:01

ventus napisał(a):Widać, Widać, lekki boczek. Faktycznie puchy w Primosten. Zwykle gwarno w sezonie. Extra wspominki

Dzięki

Widywaliśmy już w miarę puste Primosten ale nigdy aż tak

Jednak październik to już zdecydowanie czas po sezonie - i to nam pasuje :wink:

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 05.10.2022 08:26

Mijamy wyspę ze stadem ptaków.

Kto prowadzi nasz statek???

Widać jak fale rozbijają się o ptasią wyspę.

Adriatyk skrzy jak najprawdziwsze złoto.

Tu też widać niezły przechył.

Jola znowu oddała daninę.

Dawid łapie wiadro aby nabrać wody i sprzątnąć pozostałości z burty.

Słychać tylko jak Kapitan woła: trzymaj za wiadro a nie za rączkę i...... puścił.

Szybki okrzyk: wiadro za burtą i mamy okazję przećwiczyć manewr podejścia do człowieka-wiadra na żaglach przy sporym wietrze.

Podejście metodą półwiatrową udane ale wiadro prawie całe do tego czasu wypełniło się wodą, nie dałam rady go podnieść i zatonęło pozbawiając nas możliwości powtórzenia manewru.

Odpuściliśmy.

Została po nim tylko rączka.

Miałam strasznego kaca moralnego że nie podniosłam gdyż przez to wiadro poszło na dno zaśmiecając Adriatyk.

Może gdybym miała silniejsze ręce....

Trudno.

Stało się.

Płyńmy dalej bo czas goni a morze nie odpuszcza.

napisał(a) **majkik75** » 05.10.2022 09:42

Dla Koleżanki Joli to jak na razie widzę jest wyjazd życia :mrgreen:

pozdrawiam, Michał

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 05.10.2022 10:31

majkik75 napisał(a):Dla Koleżanki Joli to jak na razie widzę jest wyjazd życia

pozdrawiam, Michał

Chyba tak

Nie słyszałam, żeby narzekała :mrgreen:

Tak z tego typu klimatów - opowiadała nam Pani Redaktor - autorka reportażu z naszym udziałem - jak to w bardzo dawnych czasach miała okazję popłynąć w rejs w czasie Operacji Żagiel gdzieś z terenów Francji do Wielkiej Brytanii (miejsc dokładnie nie pamiętam) i potem tą samą trasą wrócić. Mieli na pokładzie chłopaka, który cały ten długi czas żeglugi spędził na burcie w pozycji horyzontalnej z zieloną twarzą :mrgreen:

Załoga stała żaglowca mocno przejęta stanem chłopaka w jakiś sposób skontaktowała sie z Jego rodziną korzystając z telefonu satelitarnego (wtedy komórki nie istniały :mrgreen:

) i poprosiła aby ktoś przyleciał odebrać nieszczęśnika z Wielkiej Brytanii.
Rodzina stanęła na wysokości zadania, pojawiła się na miejscu aby zabrać Żygfryda (tak Go nazwali na pokładzie) do domu.
I jakież było ich zdziwienie gdy usłyszęli: a wy co tu robicie??? Nie wracam z wami! Płynę żaglowcem z powrotem do Francji! I popłynął...
To się nazywa "twardy charakter" :idea:

napisał(a) **majkik75** » 05.10.2022 10:49

Czyli komunikacja zawiodła :mrgreen:

Załoga powinna spytać Żygfryda czy nie narzeka i nie byłoby problemu :wink:

pozdrawiam, Michał

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 05.10.2022 12:32

majkik75 napisał(a):Czyli komunikacja zawiodła Załoga powinna spytać Żygfryda czy nie narzeka i nie byłoby problemu

pozdrawiam, Michał

Może bali się do Niego zbliżyć - wiesz, Żygfryd :mrgreen:

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 06.10.2022 08:49

Jesteśmy coraz bliżej Rogoźnicy.

I w końcu między wyspami.

Fala zeszła właściwie do zera ale choroba Joli wciąż nie mija

.

Byłam przekonana, że na równej wodzie odżyje a tu taki zgrzyt.

Nic to, zaraz port.

Między wyspami dmucha wciąż mocno ale trzeba kończyć tę szaloną żeglugę na dziś.

Żagle w dół – ale zanim to nastąpi – chwila stresu.

Kapitan musi uruchomić silnik.

Czy zadziała???

Uruchamiamy oczywiście rozruchem awaryjnym – guzikiem w komorze silnika.

Chwila strachu i ruszył.

Uff....

W takim razie możemy przygotować manewr podejścia.

Kapitan za sterem, Dejwid na muringu, Kasia na odbijaczu, ja na cumie nawietrznej.

Jola siedzi bez ruchu.

W porcie dużo jachtów – więcej niż latem!!!

Ale miejsce dla nas jest.

Cumujemy i zeskakuję na nabrzeże przywitać się z naszym masterem.

Po chwili pojawił się też młody master – oczywiście też chce zdjęcie.

Więc pozujemy we trojkę.

Rogoźnica wygląda dziwnie.

Nie ma absolutnie żadnych turystów lądowych ale przy nabrzeżu stoi ogrom jachtów.

I po mieście kręcą się tak naprawdę tylko załogi.

I harbour master.

A nawet dwóch.

To ławka przy naszym Charlie a na nim nasz jachtowy ozdrowieniec :mrgreen:

.

Szybko Jej dobre samopoczucie i humor wróciły.

Kasia z Dejwidem przygotowują późny obiad.

Nad Frapą po drugiej stronie zatoki różowieje niebo.

A na deptaku wciąż cisza.

napisał(a) **wiola2012** » 06.10.2022 18:11

Tak sobie myślałam, że Rogoźnicy nie ominiecie i tym razem

. Fajna jest, taka posezonowa.

Jak woda się uspokoiła, a Jola dalej cierpiała, to sobie wymyśliłam, że Joli pomogłoby, gdyby przestało ją bujać, pochodziłaby sobie po twardej ziemi i ozdrowiała. Za kilka wersów czytam, że Joli na lądzie przeszło. Normalnie lekarzem okrętowym mogę zostać. U Was na przykład :oczko_usmiech:

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 07.10.2022 10:15

"wiola2012"]Tak sobie myślałam, że Rogoźnicy nie ominiecie i tym razem . Fajna jest, taka posezonowa.

Rejs bez Rogoźnicy rejsem straconym :mrgreen:

Jakoś mocno przyciąga nas ta mieścina :oczko_usmiech:

Jak woda się uspokoiła, a Jola dalej cierpiała, to sobie wymyśliłam, że Joli pomogłoby, gdyby przestało ją bujać, pochodziłaby sobie po twardej ziemi i ozdrowiała. Za kilka wersów czytam, że Joli na lądzie przeszło. Normalnie lekarzem okrętowym mogę zostać. U Was na przykład

Tylko u nas :idea:

Jak Cię kiedyś najdzie taki pomysł - dawaj znać, pakuj sie i płyniemy :smo:

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 07.10.2022 10:38

Stoimy naprzeciw toru do gry.

I jako, że jest całkowicie po sezonie – miejscowi w końcu korzystają z tego toru.

Na murku stoi przygotowany dla nich bar.

Słońce szybko zachodzi i okrywa miasto mrokiem.

To czas dla mnie na dłuższą rozmowę ze starszym masterem.

Opowiada mi o swoich problemach z nogą, o wypadku, operacjach, przeszczepie i o tym co teraz się dzieje z raną.

O próbach różnych terapii i braku ich efektów.

Martwi się a ja razem z nim – w końcu znam Go tyle lat i całym sercem życzę Mu aby noga w końcu przestała dokuczać.

Kot przyszedł napić się świeżej wody – chyba jakaś Viola o niego zadbała :wink:

.

Nasza obiado-kolacja również gotowa.

Smacznego!

Uwielbiam posiłki w takich miejscach.

A miejscowi dalej oddają się pasjonującym rozgrywkom.

W konobie sporo ludzi – żeglarzy i miejscowych.

Nasi Załoganci idą na krótki spacer po Rogoźnicy.

Odwiedzają Frapę i zaułki miejskie.

napisał(a) **wiola2012** » 07.10.2022 22:05

Kapitańska Baba napisał(a):
Na murku stoi przygotowany dla nich bar.

Gra w takich okolicznościach to sama przyjemność :lol:

.

Kapitańska Baba napisał(a): Kot przyszedł napić się świeżej wody – chyba jakaś Viola o niego zadbała .

No proszę, nawet łódkę w Chorwacji mam. To znak jakiś :idea: