Dzień dobry

no czyli sprawa załatwiona .... a czego więcej trzeba no może jeszcze jakiś "lont swojskiej kiełbachy" ze świniobicia

...od razu o Maćku pomyślałem...

Jacek S napisał(a):...od razu o Maćku pomyślałem...

Ale, w kontekście tej swojskiej czy tego ubicia?

...pytanie zbędne temat Znasz.

Jacek S napisał(a):...pytanie zbędne temat Znasz.

Kiełbasę zdarzało mi się już robić ... albo kaszankę ...
No, powiedzmy bardziej asystowałem babci, kręciłem maszynką do mięsa,
a oni upychali we flaku ...


Natomiast ubić - niespecjalnie ...

Raz mi kazali trzymać ...

Dzień dobry ....

hajduczek napisał(a):a u mnie występuje w takim garneczku smalec osobiście wytapiany z boczusiem...cebulką ....czasem jabłuszkiem lub sliwką suszoną ....do tych ogóreczków to idealnie pasuje ...jeszcze by trzeba znaleźć kogoś kto chlebuś osobiście wypieka i impra gotowa...."swojskie jadło"

No ja to w takim glinianym garneczku to zakwas na żur robię

aaaa! no i buraki kiszę - przejdzie? no bo co to za impra bez barszczyku...


Dzień dobry

...no to jeszcze tylko krokieciki/paszteciki.

Zgłaszasz się na ochotnika? - Maja Ci pomoże...

Liczyłem na dobre serce tutejszej białogłowy...

Jacek S napisał(a):Liczyłem na dobre serce tutejszej białogłowy...

jak to mówią uderz w stół.....

serce to ma pasiasty a ja krokieciki/paszteciki
muszę ograniczyc to swojskie jadło...
przytyłam a nie powinnam
tyle że niebawem znów na szpitalny wikt przejdę , to się unormuje ...

Jolanda napisał(a):... tyle że niebawem znów na szpitalny wikt przejdę , to się unormuje ...

Znam lepsze sposoby ... karnecik na siłownię sobie dziś wykupiłem ...
Szpital to kiepska metoda ...

Ale, jak mus to mus ... Ale może nie będziesz musiała?

Joanka23 napisał(a):No ja to w takim glinianym garneczku to zakwas na żur robię

A ja znam różnicę pomiędzy białym barszczem i żurem, bo nie wszyscy na to zwracają uwagę.
Strasznie mnie wkurzały te reklamy żurku, jakie Knorr na Wielkanoc puszczał

weldon napisał(a):




A ja znam różnicę pomiędzy białym barszczem i żurem, bo nie wszyscy na to zwracają uwagę.

powiedz,powiedz proszę,bo wstyd się przyznac ale ja nie wiem

a mus jest ,ale nic to i przez to przebrniemy
a i jeszcze jedno karnecik to ja mam ale do.........................
KINA

Jolanda napisał(a):... wstyd się przyznac ale ja nie wiem

Podstawowy to już znasz - żur jest na zakwasie, a barszcz ... na liściach barszczu białego

No i jeszcze tam takie duperele o postnym żurze, który się na przednówku jadało:
... polewka z mąki zakwaszonej, niekraszona, ale zabielona mlekiem, jadana z sypkim czyli próżonym grochem ...
jak to ładnie Gloger opisał, zaś Potocki dodawał:
Zgłodniałych oblężeńców pod nieprzyjacielem
Naszym żurem, a ruskim obżywił kisielem.
Co (...) objaśnia Gołębiowski, pisząc: ,,Żur z mąki owsianej na noc zakwaszony, rzadki,
a kisiel taż sama potrawa, do większej tylko gęstości przywiedziona, czasem zaziębiona, tak że się nożem kraje".
Natomiast:
W Wielkim poście jadano żur ze śledziem. Gdy więc nadeszła Wielkanoc, młodzież dworska urządzała nieraz krotochwilny pogrzeb dla żuru i śledzia, zwłaszcza gdy był w jej gronie nowicjusz, z którego chciano zażartować. Niesiono śledzia uwiązanego na sznurku u wysokiej gałęzi, niby skazując go na powieszenie za to, że przez siedem niedziel prześladował poszczące żołądki.
Za śledziem kazano nowicjuszowi nieść na głowie stary garnek napełniony żurem. Za niosącym żur szedł niby grabarz z łopatą, a gdy procesja ta wyszła na dziedziniec, niosący łopatę uderzał z góry w garnek i rozbijał a żur oblewał fryca wśród gromkiego śmiechu dworskiej drużyny. - Zygmunt Gloger herbu Prus II

Dlatego polecanie żuru Polakom na Wielkanoc uważam za mocną kpinę z naszych zwyczajów ...

I dlatego Knorr ma u mnie przerypane.

hmm
no toś mi
to ja może z innej beczki ...
Z powstaniem Żuru i barszczu białego wiąże się pewna historia: W pewnej xxx wsi mieszkał piekarz. Skąpiec jakich mało. Wszyscy którzy go znali jednogłośnie stwierdzali, że za dobrą kasę to by własna matkę sprzedał. Ów piekarz prowadził również karczmę. Podawał w niej chrzczone piwo, tandetny miód, byle jakie żarcie. Oszukiwał na czym tylko się dało. Ludzie z pobliskich wsi mieli dosyć karczmarza oszusta więc wynajęli pewnego żarłoka, aby ten dał nauczkę skąpcowi. Po pewnym czasie do karczmy zawitał tajemniczy człowiek. Miał przy sobie wielką skrzynię i sakwę pełną złota. Przybysz oznajmił, że chce założyć się z piekarzem o to, że zje najgorsza zupę jaką piekarz przygotuje i nie dostanie po niej niestrawności. Stawką była karczma i przepis na najgorszą potrawę przeciwko workowi złota. Był też jeden warunek: piekarz nigdy nie będzie mógł, ani gotować tej zupy, ani zdradzić nikomu przepisu i będzie się musiał wyprowadzić z okolicy, pod groźbą klątwy. Karczmarz zwietrzył niezły interes. Postanowił na kolację ugotować jakąś niestrawną bryję. Wziął skisłe resztki zaczynu na chleb razowy, zalał je wrzątkiem. Wrzucił dla niepoznaki parę warzyw, dodał przygotowaną do wędzenia surową, ledwo co przyprawiona kiełbasę, wrzucił znalezione jakieś stare zeschłe grzyby, z których jak były swieże zapomniano ugotowac sos do mięsiwa, wrzucił resztkę zeschniętej, podśmierdziałej już wędzonki, dla zbicia aromatu śmierdzącego mięsa wrzucił 2 ząbki czosnku, a na koniec narwał naręcze lebiody rosnącej za chałupą i dodał pod koniec gotowania. Całość podał na kolację. Jakie było jego zdziwienie, gdy przybysz nie dość, że zjadł zupę ze smakiem, to jeszcze inni w karczmie zechcieli je spróbować. Zupa okazała się przepyszna. Chytry piekarz karczmarz stracił w ten sposób karczmę i przepis na zupę, no i musiał się wyprowadzić. Sprzedał piekarnie i pojechał na Śląsk. Jednak, że wciąż był chytrusem postanowił założyć karczmę na Śląsku i tam serwować swoją zupę. Jednak, że bał się klątwy zakwas z mąki żytniej zastąpił zakwasem z kiszonej kapusty. Smak zupy był podobny do tej, dzięki której stracił karczmę. Zupa była tak dobra, a wieść o niej niosła się po świecie, że do karczmy piekarza zajrzał nawet Jan III Sobieski wracając spod Wiednia.;


Czy to prawdziwa historia? Któż to wie? Jednak w sposób jasny przybliża nam różnicę między żurem a barszczem białym .....więc tę kwestie mamy z głowy ...
ale wodzionka jest tylko jedna i tego się trzymajmy