DUGI OTOK czyli poza cywilizacją

Wybieramy się na słynny SAHARUN, ale że na zdjęciach satelitarnych odkryłem dojazd pod samą plaże i to nie od płatnego parkingu to muszę tam dojechać. Droga ma mieć szerokość 2 metrów więc Mercia się zmieści. Trochę błądzę, ale w końcu znajduję te właściwą. Jak już miniecie płatne parkingu przy słynnej plaży trzeba jechać dalej w kierunku Veli Rat aż po lewej stronie dojedzie się do pomnika. Przed nim jest przystanek autobusowy. Ta właściwa ścieżka to ta przed przystankiem. Droga okazała się niezła, ale krzaczory porysowały lakier i teraz trzeba to spolerować bo samo mycie nic nie dało. Przy okazji tłumik zaczyna pięknie warczeć. Tu też musimy się cofnąć by przepuścić VW transportera wiec przynajmniej wiem, że dobrze jedziemy skoro ktoś jedzie z przeciwka. Na plaży odkrywam, że urwałem rurę wydechową ... zostawiamy auto i dalej idziemy pieszo. Niestety plaża to zbiorowisko jakich my unikamy. Miejsce do pływania wyznaczone bojami. Nie znoszę takich ujęć w systemy, a szczególnie na wczasach. Robimy kilka fotek i wracamy gdzie stoi autko.


Dziś nurkujemy razem z Kariną, która odkryje na dnie ...


kamienne serce

Kilka dni temu próbowałem dopłynąć do wraku statku na Veli Rat ale bałem się łódek przecinających trasę do wraku, więc może dopłynę do jaskini w zatoczce Brbiśćica, raptem 800 metrów wpław. Wracając z rejonu Saharun odkrywamy dojazd do zatoki Brbiśćica. Praktycznie na przeciwko wyjazdu z Brbinj. Po pokonaniu zjazdu w dół rezygnuję z kąpieli. Droga asfaltowa, wąska na jedno autko i praktycznie bez mijanek na trasie. Dobrze, że byliśmy bardzo późno bo nikt nie jechał, a na dole raptem miejsca na 4 auta. Fotka na pamiątkę.

Bardziej spodobała się nam mała zatoczka z boku, ale czy tam jest dojście?

Wspinamy się pod górę z trzęsącymi nogami by ktoś nie zechciał jechać w dół.

Następnego dnia jedziemy sami. Dzieci twierdzą, że chciałby coś zwiedzić a tu nic nie ma tylko plaże i kilka domków. Mają wi fi więc niech siedzą w domku jak tak wolą. My udajemy się na zatoczkę jaką wypatrzyłem kilka dni temu. Tym razem nie męczę Merci przez krzaczory, ale zostawiamy ja wcześniej zaraz za kempingiem przy Veli Rat Wg zdjęcia jest to rejon TRAGOVIŚCE). Dalej szeroką ścieżką ok 2-3 km na północny koniec wyspy tam gdzie na zdjęciu pisze MOST

Samo dojscie i miejsce nie wzbudzaja achów


ale w wodzie jest to czego poszukuję







Tu też kończy się po raz kolejny cywlilizacja

Z jedną z łódek dopływa DODŻI. Pies, który na widok Izy nie może się opanować. Co chwila ucieka do niej i tarza się w wyrzuconej przez morze trawie. Iza ma swoją dogoterapię w tęskonocie za swoim psiakiem

ja podziwiam pływadełka

i ciągle kusi mnie wrak - stąd raptem 1200 metrów, ale takie pływadła przecinające trasę do wraku sprowadzają mnie za ziemię

przejedzie cię po plecach i nawet nie poczuje

Rano wita nas piękny wschód słońca

ale leje więc bawię się filtrami w aparacie

Lało cała noc i teraz jeszcze pada. Wracam do łóżka a po śniadaniu muszę się odegrać w Monopoly

Dopytuję Borysa o kontakt z mechanikiem. Na wyspie jest dwóch ale tego, którego poleca Borysa od kilku dni nie ma w domu. Telefonował, że jest na innej wyspie gdzie naprawia silnik na statku i jak wróci to da znać... ale to trwa już trzy dni. W tym czasie organizuję prowizorkę i po cichu liczę, że skoro prowizorki są najtrwalsze to dojadę na niej do Polski.
Znajduję aluminiową rurkę (taką jaką kiedyś miały stelaże namiotów), tnę ją na kawałki i z uwagi iż jej średnica jest dużo mniejsza niż ta z rury wydechowej wbijam je po kolei to tłumika i ten nabijam na pozostała część rury wydechowej... odpalam i Mercia cichnie, a przynajmniej jest znośna. Jedziemy do Sali, a tu takie cuda na chodzie

odwiedzam swoich

odnajdujemy stację napełniania butli (nie LPG)

odwiedzam kwaterę, która przegrała z naszym Savar

żona robi zakupy

a w samy centrum portu zauważam, że w beczce pośród kaktusów rośnie ... marycha?

Hehehe nie do przeoczenia w "tym" zawodzie ale to chyba nie "to"
pozdrawiam

leopantera napisał(a):a w samy centrum portu zauważam, że w beczce pośród kaktusów rośnie ... marycha?

Odwiedzamy kościółek na cmentarzu, jego okrągła część pamięta okres innego tysiąc lecia

ostatnie nurkowanie

odnajdujemy dziwnego stwora, z daleka myślałem, że to ślimak ale jest to jak galareta

Po Savar rozniosła się wieść wśród kotów, że tu daję jeść w zamian za oswajanie. Co raz odkrywamy nowe kociaki, schodzą się nawet takie maluchy


ja oswajam motyla

no i trzeba wyjść zza liścia figowego

i wrócic do cywlizacji by się powoli pakować

Wychodzimy dużo przed świtem w środku nocy

a wschóch czy wschody oglądamy z pokładu promu


Bilet powrotny można zapłacić kartą. Panie do budki z biletami przyjeżdżają na 5 30 i do czasu odpłynięcia tj 5 45 wszyscy zdążą kupić bilet i zapakować się na pokład.

Przerwa na aklimatyzację w pracy czyli kilka dni z życiorysu ... ale kończymy opis podróży

Docieramy do ZADARu. Tankujemy LPG na stacji TRI BARTOLA. Pozdrowienia dla pana z obsługi co skasował nas z obu dystrybutorów. Tak, tak ale jego szczęście, że odkryłem to dopiero w domu. Wyglądało to tak, że na kasie obok pewnemu Chorwatowi odbija karta bankomatowa i mój sprzedawca wkłada moją kartę do tego terminala by udowodnić , że terminal jest OK. Transakcja przechodzi tyle, że zapłaciłem za oba tankowania: Chorwata i moje, a nie sprawdziłem kwoty do zapłaty. Swoją drogą ciekawe jak wyglądała by interwencja policji ...

Z racji nieświadomości tego oszustwa mkniemy na PAG. Tak jesteśmy uzależnieni od paskigo sira iż ilekroć wracamy do Polski zjeżdżamy na PAG do Dinijskiej po ser. Z racji, że tu jeszcze chyba spali pojechaliśmy do Vlasici gdzie zawsze można trafić travaricę. Dokonujemy zakupów i wracamy upajając się widokami.

Zaopatrzywszy się w paski sir w Dinijskiej jedziemy na śniadanie pod zamek na Pagu


a tu mamy towarzystwo, którego w uprzednich latach nigdy nie było

Pożegnalne fotki


i w drogę

W Austrii spowalniają dwa korki, które co niektórzy biorą bokiem

jeszcze jeden konkretny korek w Czechach i dopiero przed północą docieramy do domu.

Rano wieszam przed domem kamyki spoza cywilizacji, czyli mojej części plaż

oraz te zebrane przez Izę w oryginalnym opakowaniu w CRO

Jak zwykle trafiliśmy kamyki w kształcie serca i teraz wieczorami siedząc przed domkiem jest przyjemniej
PZDR wszystkich czytelników i cichych obserwatorów

Fajna relacja i w ogóle fajna ta wyspa jest
Musimy się tam kiedyś wybrać.

Pozdrawiam

leopantera napisał(a):
wieczorem odkrywamy, że mieszkańcy Savar mają wyśmienity humor zawieszając hamak na cmentarzu

po tym odkryciu co wieczór chodziliśmy go odzwiedzać, ale nie miałem odwagi by się do niego przymierzyć

E tam, leży się przyjemnie trzeba było spróbować



Fajna relacja. Jako że wyspa mała to większość miejsc dobrze znanych